wat een weer

Mij hoor je niet klagen hoor na al die maanden mooi zomerweer, maar ja, het is even wennen als het ineens met ( broodnodige) bakken uit de lucht komt. En koud genoeg is om weer een jas aan te doen.
Niet echt wandelweer maar misschien is het een kilometer of vijftien verderop beter wandelweer dus daar rijden we dan even heen, maar…… we treffen het niet…..

Je ziet het, een flink pak sneeuw gevallen en zó vroeg donker dat er overal lichten aan moesten.

Er kan zelfs al geschaatst worden op een ondergespoten weiland…..
Best lastig dat we nog geen winterbanden hebben dus misschien kunnen we beter met de trein terug gaan……

Ach…. typisch Nederland, één flinke bui sneeuw en de  trein  rijdt niet……..!
Heeft het bij jullie ook al zo gesneeuwd?

nooit gedacht….

We zijn gewend dat zoon Ruud meestal niet meer dan handbagage bij zich heeft als hij vanuit Amerika op Schiphol landt.
Dus wat denk je als hij  een karretje nodig heeft voor zijn bagage?
Precies….. dat ik héél snel werk moet gaan maken van een cadeau kopen dat onmisbaar is als je na 25 jaar Amerika  toch weer voor je geboortegrond  kiest.
Gelukkig slaag ik al heel snel en kan ik precies vinden wat ik zoek, kijk dit is het cadeau!

De echte Nederlander kán niet zonder, en zeker als iemand weer Nederlander wil wórden want dan kun je wel “op je klompen aanvoelen” dat enige bureaucratie niet te ontwijken is.
En dat de momenten  waarop je slechts kunt  verzuchten “nou breekt m’n klomp” legio zullen zijn.
Maar ja, dan moet je natuurlijk wél een paar klompen hébben en daar zorg je als ouders dan voor!
Hoewel hij niet bij ons komt wonen, je weet wel, dat ex brugklasgenootje  ,  is het ook wel handig dat hij sleutels van ons stulpje heeft nu we hem zoveel vaker zullen zien dat we gewend waren.
Die hebben we dus ook meteen laten maken voor aan de “klompen”.
Er is natuurlijk  nog heel veel onduidelijk, maar er zijn al twee dingen wél duidelijk, en toevallig twee zaken waar we blij van worden.
In december komt Sebastian  zijn Kerstvakantie  óók in Nederland doorbrengen.
En verder, dat  Ruud bij zijn ex brugklasgenootje gaat wonen.
We  zouden  haar alléén al aardig vinden omdat haar aantrekkingskracht groot genoeg bleek om Ruud hierheen te halen maar…, ze blijkt ook zonder meer een fijne  vrouw te zijn waar het mee klikt en die we maar wat  graag als schoon-dochter/zus verwelkomen.
Dat moet je dan natuurlijk een beetje laten merken en daarom gaan  de klompjes  vergezeld van een bloemetje.
Een heel bescheiden bloemetje,  haar azc is niet zo groot  en met Ruud erbij wordt het een beetje woekeren met de ruimte……., maar daar vinden ze vast wel oplossingen voor.
Of we blij zijn…?
………wat denk je zelf!!!!!!

zij….

We zitten aan het ontbijt met ieder ons deel van de krant… dat hij niet veel meer leest maakt niet zoveel uit, het is een oude gewoonte.
Ineens vraag hij ” hoe heet zij?”. Tja, wie bedoelt hij vraag ik,  zijn gedachtegang is tegenwoordig ondoorgrondelijk. Iemand uit de krant? Nee , hij herhaalt de vraag en ik  vraag me ondertussen af wie hij kan bedoelen.
Het afgelopen jaar hebben  twee lieve “vrouwen”  hun intrede in de familie gedaan, eerst  door kleinzoon Maikel, later  door zoon Ruud en Henk heeft  moeite met de nieuwe namen.

Ik vraag nog eens van wie hij de naam wil weten en waarom. Hij reageert een  beetje geërgerd, “ik vraag het alleen maar”.
Het kost me nog steeds veel moeite een nietszeggend antwoord te geven, dan stopt hij vanzelf met vragen. Ik wéét dat zo’n vraag altijd ergens vandaan komt. Ik  probeer het nog eens met “bij wie hoort ze dan, en waar is ze “.
Een beetje knorrig wijst hij naar boven, “boven” zegt hij….en vragend zegt hij “eh… heet ze Marie”?
Met het vage vermoeden dat hij mij bedoelt  vraag ik ; “bedoel je Riet”? Het is zeker mogelijk dat hij “de vrouw” bedoelt die hem boven na het opstaan heeft geholpen met alle  dingen die mensen na het kleutertijdperk normaal zelf doen.

Maar ondertussen is hij de draad alweer kwijt en kijkt verder in de krant. Ik laat de gelegenheid om te horen hoe hij over die vrouw denkt voorbijgaan. Ik wéét dat hij haar af en toe té “energiek “vindt. Dat is ze van nature al maar, als ze na vier keer zeggen “je moet naar die kant voor de douche” geen reactie ziet helpt zij hem in de juiste richting met soms net even meer energie dan strikt genomen nodig is.

Sinds  bij hem alles steeds trager gaat lijkt  hij mijn snelle bewegingen steeds vaker een beetje bedreigend  te vinden. Hoe langzaam hij zelf alles doet heeft hij totaal niet in de gaten.
Ik maakte ongeveer een jaar geleden een filmpje van hem toen hij in de drukkerij met een vouwklusje kon helpen.
Hij deed het prima in zijn eigen tempo (dat een flink stuk lager lag dan het mijne maar dat is onbelangrijk) en werkte rustig en nauwgezet meer dan een uur door. Juist daarom wilde ik dat filmpje aan hem laten zien omdat hij zo goed gewerkt had.
Terwijl de video speelde keek hij aandachtig en vroeg toen: “heb je het vertraagd opgenomen, ik ging  veel sneller hoor!”

Helaas, zijnhersenen maken overuren, en hoe hard ik ook probeer de mijne te laten werken, ze verliezen het toch steeds vaker.

 

ziekelijk…

Geen zorgen, ik ben niet ziek en ondanks alle wervende spotjes om de griep prik te halen ben ik dat  niét van plan. Best mogelijk dat ik dus deze winter op enig moment volkomen terecht “grieplijjer” genoemd kan worden. Mensen die aan griep lijden zijn grieplijders maar geen Hagenaar spreekt het zo uit, die “d” wordt een “j”. dat bekt lekkerder  omdat de term meestal als scheldwoord gebruikt wordt en zelden om aan te geven dat iemand griep heeft.

Daar heb je weer zo’n vreemd randverschijnsel in onze taal, veel scheldwoorden zijn een soort “ziekverklaringen” aan gezonde mensen   die vrijwel nooit gebruikt worden wanneer iemand de genoemde ziekte echt heeft.  Zo was ik jaren geleden  tijdelijk een  echte Haagse “pleurislijjer”!
Ik kan je verzekeren dat  een ontstoken borstvlies geen pretje is  maar dat gelukkig ook niemand je zo zal noemen op het moment dat je met recht aanspraak op die “titel” kunt maken.

Meestal draait het bij scheldwoorden om min of meer ( in Nederland) uitgeroeide ziektes, maar toch kwam er onder  onze  bekenden wel eens een “tyfuslijer” voorbij, tja, je neemt soms  ongevraagd een souvenir mee  uit een vakantieland waar  het met  de hygiëne iets minder  gesteld kán zijn dan in Nederland.
Ook daarbij werd  de patiënt niet aangesproken met deze terechte titulatuur, net als  vroeger de oom die tbc had en  dat in de volksmond vaak  de tering werd genoemd.
Een béétje Hagenees  ziet in een boze bui best kans om  je “lijdend aan zowel tering als tyfus” te verklaren terwijl je kerngezond bent!

Een beetje vreemde eend in de bijt in  dit geval is kanker. De ziekte  maakt ook in Nederland heel veel slachtoffers maar wordt tóch veel als scheldwoord gebruikt wat uiteraard heel kwetsend binnenkomt bij iedereen die met de ziekte te maken heeft of heeft gehad. Ik herinner me vaag dat er ooit iemand met kanker  een aanklacht over zou indienen  na zo aangesproken te zijn.
Nooit  gehoord hoe dat afgelopen is,   toch wel bizar dat,  hoe onbeschoft, onwellevend en not done  het ook is,  het is eigenlijk alleen maar de waarheid zeggen op dat moment.
In de tijd dat Henk kanker had hebben we soms ook wel keiharde  grappen gemaakt, nooit om te kwetsen maar altijd om met galgenhumor het leven draaglijk te houden.

Als scheldwoord zal ik het nooit gebruiken,  ik  heb ook wel eens mensen tot de orde geroepen die dat wél deden en ze plantennamen aangeraden wanneer de woordenschat  te kort schiet.
Stinkende Ballote……  bekt  best lekker, of stuk Guichelheil….. nee hoor, dat zeg ik natuurlijk niét tegen mijn lezers…. ik zou niet dúrven!

free…..

Bij voorbaat sorry mannen,  een beetje smerig onderwerp waar jullie tóch al niet veel mee op hebben. Of je moet  je vrouw sterk honds benaderen dan is een loops teefje onweerstaanbaar. Zucht… ja, dié kant gaat het op.

Zaterdag  las ik een stukje in de krant  over een vrouwenprotest bij  een Indiase tempel. Menstruerende vrouwen  waren daar tot voor kort niét welkom maar het Indiase  hooggerechtshof oordeelde onlangs echter anders.
Conservatieve Hindoes (waaronder de premier)  zijn het niet eens met die rechterlijke uitspraak, menstruerende vrouwen zijn volgens de leer “onrein”, en zij proberen met blokkades te  beletten dat  de protesterende  vrouwen   het tempelcomplex betreden.

Tja wat is “onrein”, Ik kán me voorstellen dat men twee eeuwen geleden moeite had met “de boel schoon houden”. en al die lekkende vrouwen liever buiten de deur hield.
Dat was  de tijd dat vrouwen  veredelde  broedmachines waren, eigenlijk maar twee keer in de drie jaar  menstrueerden en  verder  zwanger waren .
Maar anno de  21ste  eeuw kunnen vrouwen  “always”  rein door het leven  dankzij de vele soorten en maten goed werkende  verbandmiddelen.
Er lijkt me dus geen enkele praktische reden om menstruerende vrouwen wáár dan ook te weren, prima protest daar in India,  daar zou iédere vrouw achter moeten staan.

Maar ik lees wel eens vaker wat,  en  tot mijn verbijstering las ik dat er nú vrouwen zijn  die het recht op eisen “onrein te zijn”, zij noemen dat natuurlijk anders, free bleeding“!
Zij willen tijdens de menstruatie geen gebruik maken van verbandmiddelen omdat het natuurlijker is het bloed vrij te laten lopen.
Van mij mogen ze…, mits ze een eigen zeiltje meenemen als ze op bezoek komen.  Ik mag hopen dat ze thuis  een goed afneembare bank hebben.

Nu vrouwen dankzij de prima spullen eindelijk vrijwel álles kunnen tijdens hun menstruatie (de pechvogels die er echt ziek van zijn buiten beschouwing gelaten)  vechten zij voor het recht om jezelf de beperking op te leggen van “het onrein zijn”, wat bezielt deze vrouwen!
Zij kunnen  zich beter druk maken over kindhuwelijken en  vrouwenbesnijdenis i.p.v. de klok minstens een eeuw terug te willen zetten.

Ik las ergens op de site die ik gelinkt heb dat “ze de eerste twee dagen dan maar thuis blijft”!
Oeps, dat is toch een heel andere invulling van het woord “free”, in onze drukke participatiemaatschappij gewoon letterlijk een “k.tsmoes” om je een paar dagen aan alle verplichtingen te onttrekken. (tenzij dat altijd al noodzakelijk was)

Zouden  deze dames  ook hun baby niét “pamperen”  dat is pas  écht een flinke prop tussen kleine beentjes,  en mogen hun  baby’s  de  lichaamssappen vrijelijk  laten stromen?
Zouden ze,  wanneer ze zich flink gesneden hebben, óók het bloed vrij laten lopen? Zolang er geen slagader geraakt is stopt bloeden uiteindelijk ( na een hoop rommel) immers vanzelf!
Zucht…. het zal de leeftijd wel zijn dat ik het niet zo goed begrijp……..!

 

 

net echt….

Al boodschappen doend liepen we  zómaar tegen “living statues” aan. Niet letterlijk natuurlijk  want dan gebeuren er ongelukken. Ze hebben er ook veel te werk van gemaakt om ze omver te lopen.
Lijkt me ook héél moeilijk om zo stil te staan, ik houd dat geen 2 minuten vol zonder m’n gewicht steeds even te verplaatsen van m’n rechterheup naar de linker en weer terug.
Het mooist zijn ze als ook het gezicht echt goed geschminkt is maar ze maken er ook steeds meer  een mooi aangeklede act van!
Daarin bewegen ze  af en toe wél,  wat voor passanten soms best wel schrikken is.
Bij iedere act staat ook wel een “mans-bakje/mandje/kistje”!
Eerlijk gezegd voel ik me nooit zo geroepen om bij , niet door mij bestelde, evenementen de knip te trekken maar in dit geval vind ik een kleinigheid zeker redelijk omdat niemand moeilijk doet over foto’s maken!
Het levert ook steeds een toegift op, deze strijkende “X persoon”  heft, zodra ik een kleine bedrage in het bakje heb laten vallen, het strijkijzer  alsof “ze”  met liefde een uitgestreken gezicht voor me regelt.

De meeste “beelden” hebben ook een kistje dat pas open gaat als er kinderen  interesse tonen die niet al te bang  zijn interesse tonen, dat levert ze iets lekkers op!
Heel jammer dat we te vroeg waren voor de act waarvoor een paddenstoel van zo’n 2 meter hoog stond opgesteld.
Het pak met de gevulde benen lag óp de paddenstoel, ik neem dus aan dat er een kabouter onderweg was om staande in stam het bovendeel van het pak aan te trekken.
Gemiste kans natuurlijk want in de tijd van paddenstoel logjes  had ik graag een foto van een paddenstoel mét kabouter geplaatst, jammer jammer, jammer!
De foto’s zijn in een sliteshow gezet maar die loopt niet helemaal vlekkeloos, het zij zo

 

from Russia….

Met mijn rug naar het raam, zittend op de bank met lappie op schoot voelde ik me al een paar dagen begluurd…….. cyberspionage????
Je hoort zovéél tegenwoordig dus ik op zoek of er misschien  een spion in de buurt was… een dikke Rus of zo die in de gaten probeert te houden wat ik allemaal uitspook op mijn lappie…… En wat dénk je….

Precies, een mega dikke spi(o)n, ik heb hem als persona non grata  uitgewezen!

ggrrrrrr…

Ja klopt, ik ben geërgerd, heb de pest in, ben teleurgesteld en noem maar op…
Duidelijk plaatje toch? De enige ruimte in de tram waar je een rolstoel vast kunt zetten zodat je niet door de tram gekatapulteerd wordt .
Op de deur waar je naar binnen gaat staat ook dat rolstoelsymbool.
Op de andere deuren staan symbooltjes voor buggy’s en kinderwagens.

Nu snap ik nog dat je als er géén rolstoeler in de buurt is je buggy op de rolstoelplaats parkeert. Maar ik ga er dan wél van uit dat je even op blijft letten of er misschien iemand instapt waarvoor de plaats bedoeld is.
Er is ook nog wel ruimte voor een buggy naast de rolstoel al is het dan was lastig manoeuvreren om de stoel op z’n plaats te krijgen.
Zo’n buggy weegt niets en staat op de rem muurvast in tegenstelling met een rolstoel “met mens”, toch al gauw 70 kg bij elkaar,  vandaar die speciale riem.

De “dame” die haar buggy op de rolstoelplaats had gezet lette niét op, er reageerde niemand toen ik stond te klooien om het wagentje opzij te zetten en probeerde de stoel op z’n plaats te krijgen . Dat duurde natuurlijk even zodat de tram al ging tijden vóór ik het voor elkaar had.

Het is me zonder ongelukken gelukt maar Henk was geschrokken, werd onrustig, wilde de stoel uit, zat zich vast te klemmen waar hij maar kon toen we  er uit moesten  en  dáár ben ik natuurlijk niet blij mee. We kunnen al zoveel niet meer doen en als hij dit niet meer durft moeten we dat dus ook weer inleveren. En inleveren hoort erbij dat weet ik,  maar dit is zó onnodig.
Omdat een moeder, die niet eens een kind bij zich had (zag ik toen ze uitstapte, ze had het wagentje zelfs in kunnen klappen.) even niet nadacht bij wat ze deed.  Gggggrrrr……

TMI

Ppfffttt, druk gehad, moe geworden en eigenlijk wil ik met Henk naar bed. Logje kan morgen maar als ik wil stoppen zié ik ineens wat ik geschreven heb…..
Tja , dat lijkt  “too much information”! Dat is weer zo’n grappig gevalletje Nederlands dat ik nooit kan weerstaan. Wat ik bedoel is dat Henk tegenwoordig meestal al tussen 9 uur en half 10 naar bed gaat, hij is dan echt op. Ik help hem dan naar bed en ga zelf nog een uurtje naar beneden.
Maar vandaag is het aanlokkelijk om ook zo vroeg in bed te kruipen.
Ook zoiets trouwens dat in bed kruipen, ik ga gewoon op de bedrand zitten en trek m’n benen in bed, maar kruipen schijnt de norm te zijn in bed.

Maar met “Henk, of wie dan ook,  naar bed gaan” heeft meestal een andere betekenis…, dat heeft niet te maken met moe zijn, en er hóeft niet eens een bed aan te pas te komen.

Iemand die Nederlands leert en hoort  dat; “die en die  samen slapen ” ziet gewoon twee mensen die samen in bed liggen te slapen, oogje dicht en snaveltjes toe, dat idee.
Maar  iedere Nederlander  weet het wel, het láátste waar “die en die” aan denken is slapen!
Maar ondertussen is het over tienen en hoor ik Henk snurken via de babyfoon dus eh….. ik ga afsluiten en mezelf naar boven slepen om in bed te stappen naast Henk, zo is het volgens mij helder, welterusten!

losse onderdelen

In de familie-app gooit kleindochter Jennifer een vraag op; ” wie kan er een oog missen, of één of meer vingers”?
Tja, een oog…. dat gaat wel ver hoor, daar hebben we er zelf maar twee van maar vingers valt over te praten.
Toevallig heeft Henk door een val tóch al zijn hand in een “verpakking” dus mmwahh…een paar vingers meer of minder moet kunnen hoor!
Kom maar op met dat grote hakmes Amper, zorg je wel dat je er niet zo’n bloederige zooi van maakt als bij je vorige klantje?
Oke, volgens mij heb je het keurig gedaan, zelfs het verband van opa-grootje is nog schoon.

 

 

 

 

Tja, dan weten we wel hoe laat het is, of liever, welke maand het is want Jennifer heeft een jaar in Amerika gewoon toen ze “jong” was, ze ging daar een jaar naar school en maakte er Halloween mee!
En laat ze nou toevallig in een heel gezellig buurtje wonen waar Halloween óók ieder jaar groter gevierd wordt.
Hoewel we er zelf niet aan meedoen zien we er wel de lol van in en dus kijk ik even of ik mijn laatste oortje al versnoept heb, nee dat heb ik niet ,dus ik kan wel een oortje missen voor de pot sterk water op Jennifers tafeltje.
En Henk doneert twee vingers, dat doe je gewoon voor je kleindochter!

……… Tja, watjes kopen het natuurlijk gewoon in zakje…. vingers, oortje en zelfs ogen!