schaapje….

 

Nou Rietepietz…. zo kan die wel he! Best wel weer tijd voor een beschaafd logje………..Ja dat kán dan best een beetje saai zijn maar dat moet dan maar!

Helaas hebben we nog  niet onze schaapjes op het droge, integendeel, ons schaap  kreeg zelf een nat velletje.
Het mag dan heerlijk najaarsweer zijn, wanneer je vroeg in de ochtend  buiten bent ligt er overal nog dauw, ook op de bankjes lang de vliet.

Kun je wel even dweilen met een papieren zakdoekje maar echt droog is het dan niet.
Maar geen nood, in de rolstoel van Henk ligt een dikke  schapenvacht …..
Die vacht droogt wel weer als we thuis zijn, heerlijk hoor nog een paar van die zonnige dagen.

Het is zelfs nog druk op de vliet met behalve beroepsvaart ook nog “sporters…..” met z’n vieren met stuurman……

…of met z’n achten met stuurman…….eh… stuurvrouw…..

Werk er dan helemaal niemand meer? Ach ik snap het wel, het kan nog lang genoeg winter zijn hoor!

 

Advertentie

riet

opwarmen

Lekker hoor, de winterkost komt er weer aan. Omdat wij altijd “groente van het seizoen” eten  komen er nu weer dingen op tafel die we de hele zomer niet gegeten hebben.
Vorige week al een keer een pan zuurkool stamppot gemaakt zodat er ook nog een paar porties in de vriezer in gaan. Heel makkelijk voor een “gevalletje “weinig tijd”, even in de magnetron  en eet smakelijk!

Maar vandaag deed het anders en maakte, heel ouderwets,  in de koekenpan  het eten warm. En dan natuurlijk met een lekker korstje er aan, gewoon zoals dat in het pre-magnetron tijdperk gebeurde.
Een “prakkie” noemde men dat vroeger bij mij thuis en mijn vader was een liefhebber. Er werd in die tijd nog op zaterdagmorgen gewerkt  en menigmaal  stond er dan op het rood snorrende potkacheltje  een  koekenpan met een restje van de stamppot van de dag ervoor op m’n vader te wachten.

Om geen onzin te beweren google ik nog even of “prakkie” een gangbare naam was voor zo’n opgewarmde kliek.
Nou …. dat pakt verrassend uit…….. ik krijg twee verklaringen aangeboden :

“het prakkie opwarmen,  de vrouwelijke partner voorbereiden op de coïtus. Prakkie is ‘vrouwelijk geslachtsdeel’. Slanguitdr.

(Daar zet ik maar geen plaatje bij) Er wórdt weliswaar iets opgewarmd maar toch niet helemaal waar ik naar zocht. Ik kan het ook met de beste wil van de wereld niet in verband brengen met mijn ouders, maar dát schijnen kinderen vaker te hebben waar het hun ouders betreft. Kinderen veronderstellen  immers het liefst “onbevlekt ontvangen” te zijn.

De tweede optie kende ik wél maar is ook al niet iets waar je graag een knapperig bruin korstje op  ziet;

” slangterm voor de edele delen. ‘Hij kreeg een bal tegen z’n prakkie.”

Verder kom ik nog wat kook site’s tegen waar men het over een prakkie heeft maar dat is meestal niet specifiek   het opwarmen van een kliekje stamppot.
Ach, misschien is het woord in deze betekenis  wel streektaal, ik weet dat het in het westland gebruikt werd.

Misschien ook wel een voortvloeisel uit de tijd dat je eten “prakken” normaal was, en dan met een vork, dus zonder mes, gegeten werd. Mogelijk omdat  groente duur was en er dus veel meer aardappels dan groente op het bord lagen, door te  prakken werd de groente nog een beetje gelijkmatig door  de aardappels verdeelde. Ook dat werd wel een prakkie genoemd. Nou ja, in ieder geval heeft het “prakkie”van vandaag  me gesmaakt.

​

 

 

 

blijven duimen….

In het vorige logje schreef ik al dat Ruud weer in Nederland was  en eigenlijk is het wel zeker dat hij weer in Nederland komt wonen. De vraag is nog een beetje “wannéér”.
Het feit dat wij ouder worden en hij zijn zus niet alleen voor alle zorgen wil laten opdraaien is natuurlijk de reden dat hij weer voor Nederland kiest……. eh, nou ja, dat is één reden………

Maar wat misschien wel (heel erg) helpt bij die beslissing…..
….. Sinds hij weer vaker in Nederland is werden ook oude contacten hernieuwd, o.a. met een klasgenootje uit het brugpieper tijdperk.
Ondertussen  raken ze niet uitgepraat  over dat éne schooljaar dat ze delen , vooral bij haar thuis!
Dat is natuurlijk wel een extra trekpleister!
Maar eerst  moet er nog “ingeburgerd” worden  want al is hij in Nederland geboren en getogen, hij kan niet zómaar terug komen.
Daar zijn gelukkig  wel iets afwijkende inburgeringsregels voor al is het wél allemaal voor eigen rekening en moet hij alles zelf regelen.  Een  woonadres is  geen probleem voor hem dat maakt het  iets makkelijker.

Ja natuurlijk helpen wij hem waar dat kan , we kochten een boekje voor hem met Nederlandse woordjes;-)  Nu nog een baan in Nederland, daar werkt hij aan. Een Amerikaans bedrijf is een vestiging in Nederland aan het op zetten maar is nog niet zover dat de functie die geschikt is al vergeven  kan worden. Het is dus nog even afwachten of hij voorlopig alsnog bij de Amerikaanse vestiging aan de slag gaat of hier verder gaat zoeken.

Dáár werken betekent uitstel van hier komen wonen  maar ja, zo’n trekpleister moet je niet onderschatten  hij wil natuurlijk het liéfst weer dicht bij zijn ouders wonen, dát begrijp je!
Ergens ben ik  blij  met dit “oponthoud” voor zijn remigratie, ik had er niet meer op gerekend dat hij ooit weer hier zou komen wonen  en nu dat dus wél lijkt te gaan gebeuren zou alles wel héél erg volmaakt zijn, en volmaaktheid bestaat niet. Mijn gevoel wil er niet aan dat ik mijn beide mannen tegelijk mag “hebben”.
Zucht…… ik  leg mijn gevoel het zwijgen op  en duim dapper mee,  omdat er zoveel mensen zo blij van zouden worden, waaronder zijn ex-klasgenootje!

de kantjes….

Ja ik wéét het, ik heb de kantjes er een beetje afgelopen, maar ik weet dat iedereen me dat gunt want er waren weer even wat speciale momenten.
Gelukkig hield Maxima jullie even bezig want alles bij elkaar hadden we best wel drukke dagen met Ruud weer 2 weken in de buurt, een uitnodiging voor een huwelijksvoltrekking  en nog wat klusjes in de drukkerij.

Dan hang ik vroeg in de avond even lekker voor “de buis” die allang geen buis meer is realiseer ik me als ik kijk naar de rentree van de “flying docters” .
De serie over de vliegende dokters in de out-back van Australië  die  in 1986 van start ging en  vijf jaar lang een grote hit op de TV was.

Wat is nou dertig jaar, het lijkt niet zo heel veel tótdat je de Flying docters  met hun communicatie bezig ziet in het “aaifoon”tijdperk. Het  knutselen van de man achter de knoppen om iets  te maken waarmee hij ook op enige afstand van zijn “desk” ( die toen beslist nog niet zo genoemd werd) een eventuele oproep kon horen. Waar bij een noodsignaal iedereen nog gesommeerd werd de lijnen vrij te laten en gesprekken over die lijn nog allemaal met een aantal letters begonnen om duidelijk te maken wié er sprak.

Dertig jaar, het lijkt niets maar welke dorpsagent werk er nog met een grote typemachine en heeft alleen in de auto een mogelijkheid om op afstand te communiceren via zo’n oproepsysteem als waar ik het hierboven over had.
De ziekenhuisbedden waren er  nog reuze simpel, de hotelkamers waren simpel, net als de winkels.

De meeste afleveringen staan op zichzelf en behandelen meestal een medisch probleem. Ook sociaal-maatschappelijke zaken als vrouwenmishandeling binnen het huwelijk, drankmisbruik, homosexualiteit, de positie van aboriginals binnen de Australische samenleving worden aangesneden. ( schuingedrukt volgens Wikipedia)
Daarnaast zijn er doorlopende verhaallijnen die in een soapserie niet zouden misstaan maar ondanks de gedateerdheid ( of misschien wel juist daarom) nog steeds leuk om naar te kijken.

tja soms…..

…….. zijn onze majesteiten niet te benijden. Neem nou zo’n troonrede voorlezen, weinig romantiek toch wanneer je  daar als echtgenote en geïnteresseerde toehoorster naast moet zitten.
De voetjes netjes naast elkaar en op het juiste moment een glimlachje op de verkrampte kaken.
Het mag dan een goedgevulde kledingkast opleveren van enige privacy is geen sprake. Iedere beweging  wordt bekeken en geanalyseerd .

Ik aarzel ook of ik het filmpje zal laten zien dat in mijn bezit kwam omdat ik natuurlijk uit mijn Beatrix periode nog “kanalen bij het hof heb”!
Nou vooruit, ik weet dat jullie aardig voor haar zullen zijn, uiteindelijk is Maxima ook maar gewoon een mens en moeten we begrip op brengen dat al die toespraken van WA haar soms gruwelijk vervelen.

Eén van mijn connecties aan het hof filmde Maxima  toen ze even niet in beeld was op TV en zich onbespied waande  Jullie beloven natuurlijk het filmpje “onder ons” te houden want ergens begrijpen we allemaal wel dat je soms liever even iets voor jezelf zou willen doen……….

Ik keek samen met onze jongste kleindochter naar de aankomst van ons koningspaar in de ridderzaal, meer tijd hadden we niet, we hadden inééns  iets anders te doen……….

hoezo Koninklijk?

Voor lezers die hier nog niet heel lang lezen zal de naam van mijn blog “van Koninklijk tot knettergek” niet altijd even duidelijk zijn. Het knettergekke deel geeft vast geen probleem , maar waar zit ‘m dat Koninklijke dan in! Dat zit zo!

Als, toch wel,  generatiegenoot van toenmalig Koningin Beatrix kon ik me soms (dan weer wel knettergek) in een persiflage op de troonrede storten.
Dat deed ik voor het eerst in 2008 , In 2010 deed ik het  nog eens dunnetjes over. Meestal werd zo’n logje dan nog gevolgd door een logje met “hoe het zo gekomen was” en wat er allemaal mis kon gaan, bloopers dus.

In 2011 was  ik door de ellende bij web-log in september logloos  maar in 2012 had ik de smaak weer te pakken.
Helaas……, in 2013 besloot de majesteit haar hoed aan de kapstok  te hangen en tja, toen restte mij natuurlijk niets anders mijn hoed er naast te hangen, en het bleef hier dus rustig.

Maar ik miste de alter ego van Trix  en in 2016 had ik gelukkig een  oprisping en liet haar weer opdraven. Ook in 2017 vond ik een reden waarom Trix even haar zegje moest doen! Heel stiekem vind ik het tóch een beetje jammer dat ik geen gekke hoeden meer hoef te knutselen!
Dit  jaar  blijft ze stil maar ik vond het wel tijd dat alter ego in een overzichtje te eren.
Voor wie haar tóch nog graag eens wil horen …. onder alle  onderstreepte jaartallen is ze te vinden.

mislukte lancering

Een mislukte “lancering”is er de oorzaak van dat er niet netjes gisteren een nieuw logje stond.Tja, aan ideetjes ontbreekt het me nooit  maar… helaas onderschat ik de uitvoering wel eens een beetje.
Ik hád al eens laten zien dat de vuurtoren van Scheveningen in de stijgers werd gezet.

Ondertussen is de ijzeren vuurtoren ook nog helemaal ingepakt omdat hij gezandstraald moet worden.
Je zou bijna zeggen, “wacht op de eerstvolgende najaarsstorm over het strand” maar ja, ik ben een leek natuurlijk.
De ingepakte vuurtoren lijkt  nu meer op een raket die klaarstaat om gelanceerd te worden dan op een vuurtoren en tja….. je kent me, dan is het idee voor een animatie al geboren.

En natuurlijk ga ik dan als een kip zonder kop aan de slag, realiseer me halverwege dat een opstijgende raket onderaan flink vuur laat zien en dat moet kúnnen als je “even “een insteekfilter download en installeert in je PSP programma….
En dát lukt dan even niet, het lukt de hele ávond niet  en dan maak ik een rommeltje van de animatie en als er tóch geen vuur onderuit kan komen begin ik niet meer op nieuw.

En ik hád het heus leuk bedacht onderweg al, dus  ik maakte ook een foto van “toen de raket na de lancering al héél hoog in de lucht was”.

Maar ja, zoals de lancering nu verlopen is was kwam de politie erop af in een helikopter…. ik heb me dus snel uit de voeten gemaakt!

kap nah…

Niet te geloven, ik  heb géén dreigbrieven gekregen naar aanleiding van de vorige twee logjes. Beeldende kunstenaars of kunstliefhebbers  hebben misschien nog wel een klein beetje eelt op de ziel, of gewoon gezond verstand, daar wil ik vanaf wezen.
Het lijkt de norm te worden letterlijk álles onder een vergrootglas te leggen op zoek naar , beledigingen, racisme , ongelijkheid en weet ik véél wat je onbewust tegenwoordig allemaal fout kunt doen.

Een rechterlijke uitspraak die niet welgevallig is, een  idee van een visagiste om een model 2-kleurig op te maken, een cartoon over  een boos tennisicoon,  een cartoon wedstrijd over iemand waar zelfs geen afbeelding van bestaat áls hij al bestaan heeft……..  allemaal redenen om mensen te bedreigen!
Ik word héél erg moe van dit méér dan politiek correct geleuter. het de zin doordrijven en het muggenziften.

In Den Haag zag ik  in het centrum  een beeld dat heel goed mijn gevoelens verwoord voor de groeperingen die zich hiermee bezig houden….
Het is Haagse Harry, een creatie van de striptekenaar Marnix Rueb!
De kreet die Haagse Harry  “in de bek bestorven lag ” is het enig juiste antwoord op al deze bedreigingen.
Ook de achterkant van het beeld zou ik deze bedreigers graag mee willen geven dus…..

Hé, káp nah !

(plat Haags uitgesproken)

En  kijk ook even achter zijn rug!

Die is óók voor jou!

 

serieuze poging…

Oke, proberen kan altijd hé,  wanneer vind ik iets kunst!
Even heel kort door de bocht, het “ding” moet me aanspreken, iets zeggen, ik moet er iets bij voelen en ik moet het vooral niet zélf kunnen maken.
Wat de kunstenaar erin gestopt heeft kán dus totaal iets anders zijn dan ik er in zie en ik hoef de kunstenaar niet te begrijpen. Nee, het moet lijken of de kunstenaar mij begrepen heeft……!
Bij dit beeldje heb ik dat om niet nader uit te leggen redenen.

Zelfs wanneer ik het van achteren op afstand passeer zie ik aan de houding wat het voorstelt…….

Een jochie dat in zijn onderbroek staat te kijken, in brons gemaakt “kleine jongetjes van binnen”. ontroerend! Ik weet niet of het de bedoeling van de kunstenaar was maar het broekje staat heel toepasselijk vol met water dankzij de enorme buien van de dag er voor. Zo’n kind kijkt natuurlijk niét in die broek of alle naden nog wel heel zijn.
Zucht…. toch wel moeilijk hoor om serieus te blijven maar  ja, ik blijf Rietepietz, mij vallen blijkbaar altijd weer net even andere dingen op en mijn manier van schrijven blijft  onlosmakelijk met mij verbonden.
Ik zie heus wel dat  deze “hovenier” heel knap gemaakt is en ik kan dat zélf zeker niet.
Maar ik heb dan weer vragen… waarom staat deze tuinman in zijn blootje!
Meestal zoek ik dan zelf naar een antwoord en in dit geval ligt dat nogal voor de hand.
De tuinman zorgt voor de tuin, dan moet er, behalve gesnoeid,  soms gezaaid worden … en dan is het toch reuze makkelijk wanneer je een zakje zaad bij je hebt. ..toch?
Oh gottegod daar gaan we weer, de bedoeling was écht goed hoor….  maar er waren nogal wat kunstwerken  met een min of meer ” seksuele lading”, kan ik het helpen.

Ik herpak me…. met de hofjesdame moet het helemaal goed komen.
Zij het dan dat ik haar niet herkende toen ik er twee keer aan de achterkant langs was gelopen.
Zij is ter plaatse gemaakt van staal en wilgentenen en vanaf de achterkant lijkt ze het meest op een mislukte  hooiberg.

Best mogelijk dat ik de kunstenaar nu op de “tenen” trap maar echt, alleen vanaf de voorkant kan ik er met héél veel goede wil een soort logge vrouwenfiguur in zien.

Nog een veilig onderwerp dan maar,  “De lokkast voor Nemoura avicularis” die   naast de “lokkast voor Amphinemura standfusie” gezet is.
Wát er in ’s hemelsnaam mee gevangen kan worden is me een raadsel maar het zullen geen olifanten zijn gezien het formaat van de lokkasten. ……ach, hoe kon ik het vergeten……
het zijn steenvliegen  uit de familie beeksteenvliegen, maar dat wisten jullie natuurlijk wel!

Laat je nou niet afleiden door die twee groene  figuren links boven in epoxy kunsthars . Half man half paard verbeelden zij “de balts” , ik zeg niks…..!