eigenlijk zo gewoon

Jullie dachten natuurlijk dat het toevállig zulk mooi weer was, écht niet hoor!
Dat had Inge geregeld en dan is ze niet kinderachtig als iederéén er een graantje van mee wil pikken mag dat heus wel.
Ze had bedacht om, samen met haar lief, moeders mee te nemen naar het strand voor een ontbijtje.
Ja natuurlijk is Moederdag deels een commercieel gegeven. Voor sommige, wat minder zorgzame kinderen, maakt het mogelijk de ziel weer op te schonen door een duur cadeau te geven.
Gelukkig is voor lang niet álle volwassen kinderen Moederdag alleen maar een verplicht nummer.

Oke, is het wel écht de dag voor kinderen om moeder te verwennen, Gewéldig toch als zo’n dreumes z’n stinkende best doet om mama ontbijt op bed te brengen. Dat de helft van de thee over de boterham geklotst is, waardoor de gekleurde hagelslag gesmolten uitloopt, maakt het alleen maar meer bijzonder, toch? Als moeder smul je van zo’n regenboogontbijt.
Maar je hoort mij niet klagen dat ik vandaag zélf een ontbijt moest kiezen. Eigenlijk begon Moederdag gisteren al voor mij. Toen ik nét boodschappen wilde gaan doen stapte er een bloemenbezorger de tuin in.

Een prachtig boeket, keurig verzorgt in een laagje water zodat ik het even in de gang kon zetten tot ik terug was van de boodschappen.
Op het kaartje stond alleen een grappig gedichtje, geen naam, maar ik weet dat als Ruud een bloemetje stuurt vanuit Amerika hij dat altijd door top-bloemen .nl laat verzorgen….
Natuurlijk zou iedere ándere moeder meteen een bedankje sturen naar Ruud maar ik stuur deze foto in de app en zet eronder;
“betekent dat dat je morgenochtend niét mijn ontbijt op bed komt brengen? “
Waarop hij weer antwoordt” met ontbijt helemaal naar boven? Nee dát gaat te ver”! Maar we skypen morgen wel rond etenstijd.

En ook Inge heeft gezorgd voor een lief kaartje met de mededeling dat ze me zondagmorgen om half 10 komen halen en dat gebeurde dus ook vanmorgen.
We maakten eerst heerlijk een wandeling over het strand en rond 11 uur strijken we neer bij boulevardrestaurant Columbus. Die keus was gemaakt omdat ze wéét dat ze me daar een plezier mee doet.
Zowel de kaart als het personeel zijn er erg vriendelijk, niet teveel liflafjes en meer dan schappelijke prijzen. En vooral keuze uit wel 5 verschillende ontbijten voor de grote én de klein maag. We hebben gesmuld en bekeken de Moederdag even door een roze bril want ook Inge werd door haar kroost niet vergeten.

Ach, het zijn de gewone dingen waar ze me het meest plezier mee doen en dat gebeurt ook helemaal niet alleen maar op Moederdag. De grote extra was dit keer dat fantastische weer dat Inge speciaal voor mij besteld had en waarvan ze alleen maar kon hopen dat het op tijd zou zijn.

in gebreke

Helaas moet ik in gebreke blijven waar het de familie zwaan betreft.
Begin vorige week zat moeders nog heel secuur de veren glad te strijken op het nest.
Aan het einde van de week zag ik dit.
Het nest helemaal verlaten zonder ook maar een spoor van de zwanen.
Geen resten van de eierschalen die er normaal gesproken altijd nog wel even in het nest liggen.
De hekken staan er nog en misschien geeft het bordje op het hek wel een hint naar wat er gebeurt zou kunnen zijn.

( er staat o.a.) Ratten lusten ook kuikentjes en er is ratten overlast gezien rondom het nest.

Vanmorgen heb ik even de tijd genomen om alle aansluitende sloten even af te zoeken om te zien of ze alsnog verhuisd waren, maar geen zwanen te zien. En eigenlijk zijn er ook nauwelijks andere waterdieren te zien. Geen eenden , geen ganzen en slechts één verdwaalde waterhoen. Normaal gesproken zijn die er allemaal wél.

Wat ik wél zie is een vrouw met een grote boodschappentas aan de kant van het water.Ze is in discussie met twee mannen. Ik ben te ver weg om het te kunnen volgen maar er wordt gewezen naar de tas en het water. De wijk oud Rijswijk grenst aan een Haagse wijk waar nogal wat mensen wonen die overgebleven brood vanwege hun geloof niet weg mogen gooien, in hun ogen doen ze dat ook niet wanneer ze het in het water gooien, ze geven dan immers dieren te eten?

Als ik later nog om kijk zie ik de vrouw mét de tas in haar auto stappen…. terwijl de mannen haar nakijken. Waarschijnlijk om dan gewoon een stukje verderop de tas in een andere sloot leeg te gooien. Ik neem aan dat het haar niet uitmaakt of ze eenden voert of ratten. als dié haar brood opeten is zij verantwoord bezig ten opzichte van haar geloof. Ook ratten zijn strikt genomen immers ook door de heer geschapen schepselen waar je voor moet zorgen.
Misschien wil ze háár Heer voor me aanroepen als de ratten de weg naar mijn keuken weer gevonden hebben.

ongezond

Dan heb ik het over de krant lezen, dat is héél slecht voor m’n bloeddruk en dus ongezond. Laat ik de wereldpolitiek zelfs nog buiten beschouwing, alleen al berichten over de gezondheidszorg zijn genoeg om de bloeddruk tot onverantwoordelijke hoogtes te doen stijgen.
Eh…. correctie, dit keer ging het niet om de zorg zélf maar de uiterst lakse manier waarmee de verantwoordelijken met zorgfraude omgaan. Volgens demissionair zorgminister Conny Helden “kan de aanpak van zorgfraude inderdaad beter”………

Dat er minder miljoenen teruggevorderd worden betekent helaas niét dat er minder gefraudeerd wordt. De aanpak van frauduleuze zorgkantoren faalt op alle fronten, áls ze al aangepakt worden gaan ze failliet waardoor er geen geld te halen is, en beginnen gewoon weer opnieuw ergens anders onder een andere naam. Het opzetten van een zorgkantoor blijkt vrij simpel en gaat met veel minder papierwerk gepaard dan veel zaken voor de patiënt in de zorg.

Ook in de zorg maken vele kleintjes een grote en er wordt volgens dat principe overál een graantje meegepikt. Ik beperk me maar tot m’n eigen ervaringen. Op enig moment werd een medicijn vervangen door een ander merk, de doosjes van 30 stuks die voor veel medicijnen normaal zijn (want 90 stuks voor geschreven voor 3 maanden) werden ineens doosjes van 28 stuks. De apotheek weigert de doosjes aan te vullen en op de verantwoording voor de eigen bijdragen van de zorgverzekeraar worden geen aantallen vermeld. Dit bij de verzekeraar melden heeft geen enkel effect!

Een ander geval komt uit het verzorgingshuis waar Marion destijds haar laatste levensjaren sleet.
Na een ziekenhuis opname had ze tijdelijk wat meer zorg nodig en kwam er een hogere indicatie.
De hogere indicatie blééf, ook toen ze geen extra zorg meer nodig had. En na een volgende ziekenhuisopname gebeurde hetzelfde en kreeg ze op papier weer meer zorg die ze na 2 weken niet meer nodig had. Bij navraag was het “te veel gedoe” om de hogere indicatie terug te draaien.

Over mijn eigen worsteling met de “papieren zorg” schreef ik al heel vaak, ondanks dat ik uiterst minimaal van de zorg gebruik maakte werd er flink geschreven om in “opgestelde zorgplannen” aan te geven “dat er géén zorg gegeven zou worden”. Misschien kan ik maar beter de reacties afsluiten. We worden hier allemaal doodziek van én betalen met z’n allen de rekening via steeds hogere zorgpremie en eigen bijdrages. Het enige dát we kunnen doen is zelf opletten bij welk zorgkantoor je een zorgvraag aangeeft en onrechtmatigheden aangeven, maar ja, als de verantwoordelijke organisaties het dan laten afweten verandert er helemaal niets!

opletten hé

Nog maar eens ten overvloeden een waarschuwing tegen onze digitale criminele medemens.
Gistermiddag ging m’n mobile telefoon, een onbekend nummer, 31651578184, neem ik meestal niet op maar soms wint de nieuwsgierigheid het van m’n gezonde verstand.
Ik neem op zonder m’n naam te zeggen en hoor “Er is geprobeerd €1,200 van Uw rekening af te schrijven, als U dat niét zelf was toets dan 1 ”
Razendsnel denk ik na, er wordt niet gezegd wélke bank zich met dit bericht meldt, bovendien is mijn mobile nummer voor zover ik weer niet bekend bij de bank én ik bankier niet digitaal.

Heel even denk ik na of ik de 1 zal toetsen. Waarschijnlijk krijg ik dán een (bijna echte) bankmedewerker aan de lijn die gaat proberen m’n bankgegevens te ontfutselen. En waarschijnlijk ook de bankpas zal proberen te bemachtigen. Héél even denk ik ….. Zal ik het bijna seniele oudje spelen? Kan ik een smoes bedenken waardoor ik ze op een later tijdstip iets kan beloven? Bijvoorbeeld; “sorry, mijn dochter regelt mijn bankzaken, maar over een uur is ze thuis en leg ik de pas voor U klaar” , ondertussen vooral het nerveuze angstige oudje spelen dat bang is dat haar rekening geplunderd wordt. En dan natuurlijk de politie inschakelen om de fraudeur die de pas op komt halen in z’n nekvel te grijpen.

Tja, ik mag dan niet helemaal kierewiet zijn, dat is zo’n fraudeur zeker óók niet, die zou vast lont ruiken. En bovendien, wie weet wat ik voor ellende activeer wanneer ik de 1 toets, het lijkt niet waarschijnlijk maar je kunt niets uitsluiten bij onze criminele medemens. Wat vandaag nog niet mogelijk is hebben ze morgen uitgedokterd of achterhaald. Dus nee, ik verbreek de verbinding en blokkeer meteen het nummer.

Dan maar een belletje naar de bank om door te geven wat er gaande is. De dame aan de telefoon (ik bespaar je de lange weg naar een mens) is er niet heel erg bezorgd over, “we moeten altijd héél voorzichtig zijn en de bank vraagt nóóit om geld over te maken” zegt ze, kortom ze heeft niet eens goed geluisterd.
De boodschap was “dat iemand probeerde om €1.200 van m’n rekening af te schrijven en dat ik de 1 moest toetsen als ik dat niet zélf was.
En natuurlijk was ik dat niet zelf.
Zóu het dus echt een melding van de bank zijn geef ik indirect aan dat de overschrijving oke is als ik niét op die 1 druk…… (ben je er nog?) en dus zullen juist de minder wantrouwende mensen de 1 intoetsen en in handen vallen van mensen met snode plannetjes.
In het kader van een gewaarschuwd mens telt voor twee dus dit nummer niét opnemen 31651578184 , maar waarschijnlijk werken ze met veel meer nummers, ik had de laatste tijd wel meer onbekende nummer oproepen die ik niét opgenomen heb.

mannengek

Met een béétje pech sta ik sinds gisteren als “mannengek” te boek. “Laat ze maar schuiven die ouwe wijfies” zag ik de buurman die uit z’n auto stapte denken toen ik nét maar liefst twee mannen uitliet.
Nou zal ik de laatste zijn om te ontkennen dat ik mannen een prettige toevoeging vind aan het leven, ik vind het nét mensen.
Maar deze twee mannen waren bridgepartners uit het groepje les-bridgers waarmee we om en om bij elkaar thuis spelen in wisselende samenstelling. Soms 2 vrouwen 2 mannen, soms 3 vrouwen één man en één vrouw en drie mannen is ook niet uitgesloten.

En zeker, ik vind het een fijne bijkomstigheid dat de groep tijdens de lessen aardig gemengd is. Dat komt omdat de leeftijd varieert van achter in de 40 tot 80+. Zet een groep van uitsluitend 80 plussers neer en er zijn nog nauwelijks mannen aanwezig. Domweg omdat vrouwen gemiddeld ouder worden dan mannen.| Ondanks alle #me too affaires horen mannen er wat mij betreft gewoon bij met al hun “hebbelijkheden” net als de vrouwen. (die ook niet altijd alleen maar lieve schatjes zijn)
Ze kijken gewoon net even anders naar het leven dan vrouwen doen, en dat vind ik een verrijking. Inderdaad, ook op m’n blog zijn de mannen aardig vertegenwoordigd en dat vind ik leuk.

Néé, dat wil helemaal niet zeggen dat ik op mannenjacht ben, ik ben al bijna 4 jaar alleen en totaal ongeschikt geworden om nog met iemand samen te leven, téveel slechte (lees egoïstische) gewoontes aangeleerd die ik niet zomaar weer ga afleren.
Maar dat wil niet zeggen dat ik met een boogje om alle mannen heen ga lopen om geen verkeerde indruk te wekken, no way! Ik laat m’n oren niet hangen naar “wat de buren ervan zullen denken”, er hangt al genoeg bij de ouder worden mens. Bovendien kennen m’n buren me al zó lang, het zal wel loslopen met eventuele roddelpraatjes.

goed uitgepakt

O ja, ik had dus een afspraak om, tegen heug en meug, een slimme energie meter te plaatsen omdat de oude kapot zou zijn!
Tussen 10 en 12 uur, maar al om 9 uur stond een monteur van stedin voor de deur… dié had er zin in zou je zeggen!
Ik laat zien waar de stroommeter zit in het (nog niet leeg geruimde want hij is te vroeg) kastje met een spiegeltje ervoor. En op zijn vraag waar de gasmeter zit wijs ik naar de andere kant van de gang naar boven, in de spiegel is de gasmeter nog net te zien……..

Dan doe ik m’n verhaal, dat ik helemaal geen slimme meter wil, deze meter is me slim genoeg, hij begint immers gewoon opnieuw te tellen als de nummertjes op zijn, maar dat de mensen aan de service balie snappen dat niet. En dat terwijl ik dat aan de hand van vorige standen duidelijk kon laten zien.
De man laat zijn blik omhoog gaan en weer terug naar het meterkastje, en ik lees ik op zijn gezicht “dat gaat een rotklusje worden, meer werk dan voorzien , daar gaat m’n vroege start” maar misschien verbeeld ik me dat.

In ieder geval verzekert hij me dat niemand mij die slimme meter op gaat dringen (dat wist de balie medewerker goed te verbergen) Omdat de slimme meters óók het gasverbruik door geven zouden dus beide meters vervangen moeten worden anders werk dat natuurlijk niet. De meters moeten na 40 jaar sowieso vervangen worden maar deze zijn nog niet zo oud, ik woon hier 36 jaar en in die tijd zijn ze nog een keer vervangen.

De man begrijpt me best, hij heeft ook een oude vader die niet graag veranderingen heeft en wil mij, (maar volgens mij vooral zichzelf) wel ter wille zijn. Het is maar de vraag of het kastje de juiste maten heeft en hoe dat met die gasmeter tegen het plafond moet. De man neemt de standen op en zegt dat als ik liever alles laat zoals het is hij dat gaat regelen…. eigenlijk precies wat ik gevraagd had aan een servicemedewerker volgens wie dat nou juist niét kon. Ik kan de man wel zoenen, maar dat dóe ik natuurlijk niet, vóór je het weet heb je een naam in straat.
Maar toch, mijn dag kon niet meer stuk, ik ga lekker verder met mijn domme meters al vind misschien niet iederéén dat slim van me.

nogmaals ’t hooft

Ja precies, het restaurant in hartje Den Haag waar ik het hier over had. Ik schreef dat ik daar wel eens iets op het terras genuttigd had en dat klopt. Er is een groot terras voor waar het, naar de winkelende mierenhoop kijkend, gezellig toeven is. De oplettende lezer concludeert uit het voorgaande dat ik dus nog nooit een stap over de drempel van het restaurant gezet had, en ook dát klopt. Geen idee waarom, misschien omdat het restaurant toch best een luxe uitstraling heeft.

Bovendien hoef ik nooit zo nodig buiten de deur iets te eten of drinken, nou ja, ik hoef niet zo nodig als ik niet “nodig hoef”! Ik neem aan dat de nuance in “nodig hoeven” hier wel duidelijk is. En gezellig gezelschap trekt me ook wel eerder over de streep om het “nuttige(n) met het aangename te verenigen.
Dat gebeurde dus gisteren toen Inge me “alle hoeken van de Haagse binnenstad liet zien” op zoek naar iets feestelijks voor het 12,5 jarig huwelijksfeest van haar dochter Jennifer. Ach voor je kind doe je álles láát je je winkel in ,winkel uit slepen tot echt de áller tofste out fit bij elkaar gekocht is.

Voor de gezelligheid paste ik zelf ook het één en ander maar het was duidelijk ‘Inge-dag”, wat ik ook aantrok, ik zag er uit als verlepte, fletse oude muts die in de verkleedkist gedoken was. Gelukkig maar dat ik niets nodig had want er was werkelijk niéts waarin ik de prachtige jonge blom zou kunnen lijken die ik (gevoelsmatig soms nog) ben! Inge dag dus, zij liep tegen van alles aan dat haar prachtig staat en wel mee naar huis móest! Prima reden om voor een lunch naar het Goude Hooft te gaan.

Vanwege het sombere weer kwam het terras nu niet in aanmerking, het was er door de dichte overkapping donker en somber en dus stapte ik dit keer over drempel en werd verrast door de sfeervolle grote ruimte. Veel aparte hoekjes, mooi houten balkenplafond, gezellige open haard hoek , mooie glas in lood ramen en alles bij elkaar, ondanks de grote ruimte knus. Ze werken er nog met een “gastheer” om je een plaatsje te wijzen, (waarschijnlijk om te voorkomen dat de obers zich platvoeten lopen) en omdat wij al platvoeten hebben van het winkelen zijn we blij een tafeltje dichtbij toegewezen te krijgen.
We hebben het ons laten smaken, het restaurant mag dan best wel bijzonder zijn, de rekening was dat niet. Niet héél goedkoop maar ook niet duurder dan gemiddeld, en ik had niets gekocht, het kon er wel vanaf.

óók niet slim

En dan heb ik het over de Rijswijkse zwanen die al jarenlang een nest maken in de sloten bij mij in de buurt.
De sukkels zoeken meestal de sloot uit aan de drukste, soort van doorgaande, wegen. En nu hebben ze ook nog het drukste stukje van de sloot uitgezocht.
Heel dicht tegen het kruispunt van twee drukke wegen aan, en in het enige stukje waar ze niét rechtstreeks uit het nest de sloot in kunnen.
Zelfs aan deze vrij drukke weg zijn wel plekjes sloot waar ze een stuk rustiger een nest zouden kunnen hebben.

Ik zou het wel weten als ik zwaan was en m’n ei kwijt moest, fijn onder de beschutting van een treurwilg….. eigenwijsheid Uw naam is zwaan!
Nou ja, in ieder geval heeft de gemeente gezorgd dat er een hek omheen kwam om ze bij het verkeer weg te houden, én natuurlijk om ze een beetje te beschermen tegen al te nieuwsgierige mensen. Ik ben benieuwd hoeveel eieren er dit keer uitgebroed zullen worden. Ik houd jullie op de hoogte.

andere tijden

Geen zorgen hoor, het waren inderdaad leuke dingen waar ik het druk mee had.
Allereerst was zoon Ruud 3 weken in Nederland en dat levert altijd leuke bezoekjes en etentjes op.
De leuke uitstapjes met medeblogger zijn ook extra’s die bij de afspraken voor onderhoudswerkzaamheden komen, ja zowel voor de CV ketel als voor mezelf, al hoef ik geen nieuwe pakkingen en de CV ketel niet naar de kapper of nagelstyliste. Ook het bridgen blijkt tijd te vreten en als er dan ook nog gevraagd wordt of ik tijd heb om 1500 mapjes te plakken ben ik druk.

Maar toch nooit té druk om met het a.s. nieuwe ouderpaar een babywinkel in te duiken. (nee de baby is er niet te koop, dat is een “doe het zelf” karweitje) De zwangerschap is ondertussen 20 weken en dus moet er eens rondgekeken worden wat er te koop en nodig is, wat niet perse allebei van toepassing hoeft te zijn. Eh…. een haarband met gehoorbeschermers voor zuigelingen goh… die heb ik echt gemist vroeger Een belevenis voor iemand die in de jaren zestig moeder werd.

Ergens midden in de megagrote winkel lijken we in één van de pits van een middelgroot circuit beland te zijn. Om de (halve) auto die er staat zijn medewerkers in de weer om kinderwagens, meestal zo “compact” dat de baby meer zit dan ligt, zo voordelig mogelijk in de openstaande kofferbak te proppen. De kinderwagens bestaan uit zóveel onderdelen dat een aanhangwagen bijna noodzaak is.
Ze zijn er met etages voor baby, peuter en kleuter en zelfs met schijfremmen die op het stuur te bedienen zijn. Nog éven en je moet er een rijbewijs voor hebben.

Ik denk even met weemoed aan mijn prachtige tweedehands Engelse Koelstra wagen van weleer! Véél te groot om in een auto te kunnen zetten maar ach, die hádden we toen niet eens. Wat liep ik trots achter die wagen met z’n hoge wielen die niet konden zwenken…., nooit gemist, wist ik veel!

Bij Annemarie had ik het al gezien, het apparaat dat vrijwel automatisch, desnoods met de telefoon aangestuurd een flesje klaarmaakt. Ik zou me anders zeker afgevraagd hebben wat die balie met koffiezetapparaten in een babywinkel doet.
Poeder en water in de bestemde reservoirs, menu instellen en met één druk op de knop is het flesje in een paar seconde klaar.

Ik dwaal nog even af naar de ijskoude winter van 62/63, toen de kolenkachel in de huiskamer in de nacht nog uit ging. Met de ijsbloemen op de ramen het bed uit, Molenaars kindermeel tot een (klontvrij) dun papje (proberen te) koken en in het uitgekookte flesje onder de koude kraan tot de juiste temperatuur af laten koelen. Door en door koud terug in bed waar Henk manmoedig mijn ijs-en ijskoude lichaam tegen het zijne probeerde te warmen.
Ach, mooie herinneringen….. die zou ik toch maar mooi gemist hebben als die apparaten tóen al bestaan hadden.

goed/slecht hotel

Er zal niet bij iedereen een belletje gaan rinkelen als ik het over het “oranje hotel” heb.

“Het Oranjehotel was de bijnaam voor de Scheveningse gevangenis tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ruim 25.000 mensen zaten hier tussen 1940 en 1945 opgesloten voor verhoor en berechting. Opgepakt voor handelingen die de Duitse bezetter als overtreding zag. Verzetsmensen, maar ook Joden, communisten, Jehova’s getuigen en zwarthandelaren.”

Nou dat is ook ongeveer het enige dat ik er van wist want hoewel het ondertussen een monument is ben ik er nog nooit geweest. Toen Liesbeth (blogt) aangaf een dagje Den Haag in de planning te hebben incl. Oranjehotel begreep ik nog net dat ze niet in Den Haag in een hotel geboekt had. Al zou deze “tuin” heel goed een soort binnenplaats van een hotel kunnen zijn, schelpen en helmgras voor de Scheveningse sfeer.

Als er iémand veel weet over WO II dan Liesbeth wel. zij is achter de schermen ook een beetje betrokken geweest toen het Oranjehotel er een Nationaal monument van ging maken. Een betere gids kun je je niet wensen als onwetend oorlogskind. Van huis uit kreeg ik niet heel veel mee van de oorlog, daar werd nauwelijks over gesproken, ja de “‘Pietje Bel” verhalen, maar niet de verhalen over alle angst en ellende uit die tijd.

Nee ik ga dus niet doen of ik er nu alles van af weet, ik kan er eigenlijk zelfs niet eens een goed verhaal over schrijven. Men is er heel goed in geslaagd de beklemmende sfeer te bewaren, de kale gangen, de cellen met afmetingen die een aardige inloopkast zouden kunnen zijn, met een minimum aan meubilair , en vooral de indringende films . Mensen die vertellen over hoe het verblijf er was en de gruwelijkheden die ze moesten ondergaan áls je het al kon overleven.

De “tuin” uit het filmpje hierboven moet in die tijd de luchtplaats geweest zijn want is uit diverse getraliede ramen te zien. Hier heeft men blijkbaar niet gekozen om het origineel te laten, Bij alle gangen en cellen binnen is dat bewust wél gedaan. Dat het geloof voor menigeen een grote rol speelde blijkt uit de houten kruizen van ruwe paaltjes (die aanvankelijk op de Waalsdorpervlakte stonden) aan de muur en het “onze vader” dat boven een bed geschreven staat.

Er zijn zelfs wel wat items die ik wél herken uit de verhalen van m’n ouders, zoals bonnen en stamkaarten. Wat verderop zijn er wat planken uit de vloer gehaald en in dat gat staat een radio. Zelf een radio hebben mocht niet van de vijand.

Er zijn wel wat mensen die je er aan de haren naar toe zou moeten slepen, maar net als bij herdenkingen, zijn het altijd de mensen van goede wil die er komen. Het is ook niet het allerbelangrijkst dat je alle feiten gaat onthouden, maar meer dat je je een beetje kunt inleven in wat het destijds voor mensen betekende om onderdrukt te zijn.
En ja, natuurlijk hebben Liesbeth en ik het over gehad, maar we waren óók een dagje uit en hebben daarna nog andere dingen gedaan, en plezier gehad, vrijheid moet je immers vieren!