erwten op een plankje

Jammer, jammer, jammer!  Nou jammer….. ik heb gewoon de pést in! Blijkt ineens m’n PSP programma niet te werken. Geen idéé waarom het niet werkt. Nou ben ik meestal niet voor één gat te vangen en dus kieper ik het hele programma eraf met de gedachte het via de schijf  die ik heb opnieuw te installeren! Leuk bedacht alleen….. het werkt niet, er blijft een hatelijk stukje wit waar de groene streep aan zou moeten geven dat alles geïnstalleerd is……ggrrrrr…..

Op de pc boven werkt het gelukkig wél maar ja, ik heb geen zin om nú boven te gaan zitten knutselen. Wat die 2 erwten op een plankje daar mee te maken hebben? Nou dát is het plaatje dat ik even had willen maken om  het verhaaltje te illustreren. Je kent de kreet wel waarmee men zéér kleine borstjes bedoeld. O ja googlen voor een  plaatje, nee……, maar niet doen hé!

Waarom ik dat plaatje nodig had? Nou omdat Henk zo heel af en toe toch ineens even kan “vlammen” en dát is genieten hoor.
We zitten we tegenover elkaar in ’t bad.  Ineens valt me op dat hij gelukkig nog aardig vlees op de botten heeft  en ik zeg;
“Hé,  kijk nou, je hebt tietjes”  ( ja sorry, het floepte er zomaar uit)  zegt hij met een grote grijns op z’n snuit; ”  dat zijn nog  jonkies”!!

in tijd van nood…..

……. schil je aardappels met de hakbijl. Of anders gezegd, als je iets niet hébt dat je eigenlijk nodig hebt dan behelp je je zo goed mogelijk  met wat je wél hebt.
En zo’n momentje had ik van de week.

Er zijn nogal wat mensen die  niet zo’n hoge pet op hebben van de sociale cohesie   onder bloggers, het zij zo….. gelukkig weten wij bloggers beter!
Iedere blogger heeft wel voorbeelden van ondervonden  steun, troost of medeleven als dat even nodig is.
Dit keer was het mijn beurt en stond  van de week Aukje voor de deur met een fleurig voorjaarsbloemetje om me een beetje op te fleuren.
Aukje heeft zélf de laatste paar jaar veel meegemaakt  en voelde zich in die tijd gesteund door het kaartje dat ik, onderweg naar Marion, af en toe in de brievenbus liet glijden of een bloemetje aanreikte.

Het was een knus  half uurtje,  (voor Henk is bezoek  tegenwoordig erg spannend) en met een kopje thee kletsen Aukje en ik gezellig bij terwijl Henk in de serre  rustig door gaat met de randjes van de volgende puzzel uit de doos zoeken.
We kakelen drie kwartier in een half uur en ja hoor…. ik vergeet hélemaal om een foto te maken voor een logje….zucht!
Ja ik kan natuurlijk makkelijk alsnog een foto maken van de narcissen die in een prachtig glazen bakje  staan.
Ik zie Aukje ondertussen  in verbijstering naar de foto rechtsboven kijken, heb ik haar af staan loeren voor de deur?
Ze heeft daar niets van gemerkt daar is ze wel zeker van. En dan heeft ze gelijk.
Dié foto is nou het verhaal van “de aardappels en de hakbijl” .

Ik gap van  haar site een recente foto van haar, ze heeft daar dezelfde jas aan en dezelfde zonnebril op als toen ze bij mij voor de deur stond,  dat komt mooi uit.
Ik herinner me dat ik ooit in een logje een foto van onze huisdeur heb geplaatst en zoek die op.
En dan is 1+1+1 gewoon wéér 1 want met een beetje knippen, plakken en knutselen staat Aukje dan inderdaad mét bloemetje voor onze deur.
De laatste keer dat ik bij háár was  vroeg zij haar man een foto te maken….. zij wél!

(be)drogen

Oke ik ben een tamelijk verwende vrouw en kan nog maar héél moeilijk zonder wasdroger.
Wéét ik, het is beter om de was buiten te drogen en dat heb ik ook héél lang gedaan.
Maar ondertussen gebruik ik m’n “zéér ver gevorderde” leeftijd als excuus om niet meer met wasmanden door het huis te hoeven zeulen.

In de gangkast boven (als douche  ingericht toen wij het huis kochten) passen precies twee bovenladers (ook al zo comfortabel wat hoogte betreft) naast elkaar sinds wij de douche verplaatste naar een (bad)kamer.
Dé ideale plaats als washok omdat er al een tegelvloertje met afvoer lag en natuurlijk  een wateraansluiting.

Maar ja, machines hebben  niet het eeuwige leven, zo moesten we bijna 8 jaar geleden de condensdroger al een keer vervangen omdat hij in vuur en vlam gestaan had in z’n binnenste. Niet voor mij naar ik aanneem, ik wil nog wel eens te lang wachten met  het onderste pluizenfilter uitmesten en dáár protesteren dit soort machines  tegen met een werk onderbreking, zo geen staking.
Ondertussen heb ik m’n leven gebeterd wat dat filter schoonhouden betreft maar evengoed  vertikte het apparaat zaterdag  aan het werk te gaan en gaf een foutmelding in z’n venster.

Tja, bijna 8 jaar….. wat doen we d’r an, toch maar even vriendelijk toespreken…… alle filters nalopen, met de stofzuiger de ruimte áchter de filters onderhanden nemen…… maar het kreng blijft halsstarrig dienstweigeren, en dat terwijl ik  op m’n knieën voor het kreng lig.
Op zoek naar de gebruiksaanwijzing, die er niet blijkt te zijn, dus op internet opgezocht.  Helaas  staat daar  weer niet vermeld hoe de storingen in het venster komen te staan……zucht.

En Henk mag dan  een handige klusser zijn,  als dubbeldigibeet heeft hij niéts met digitale venstertje en een menu is voor hem iets met een aardappeltje, groente en vlees.
Omdat ik maar halfdigibeet ben  weet ik dat veel computergestuurde apparaten te reanimeren zijn door hun levensader even te onderbreken, dus ik trek resoluut de stekker uit het stopcontact, ach proberen kost niets en als het voor een computer werkt…..? Waarom niet!
Behalve de piep die nog steeds  de storing aangeeft blijft het stil bij een hernieude poging.  Ik geef een boze riedel  op alle knoppen die ik maar kan vinden  en doe daarna  de deur  dicht, maar  eens zien wat een nieuwe moet kosten. Dan óók maar de wasmachine  die zelfs al 13 jaar oud is vervangen.  De nog natte was hang ik te drogen .
De volgende morgen  stop ik een CD tje in de computer in  het kamertje waar ik ook de strijk doe.
De hoeslakens zijn droog…. en als ik het wasrek terug zet in het washok   druk ik nog eens op de knop van de droger terwijl   Creedence Clearwater Revival zingt  “I put a spell on you”…..en jazéker, de droger láát zich beheksen, betoveren of wát het ook mag zijn, maar hij dóet het! Een paar uur later heb ik de volgende was droog…. met dank aan “Creedence”

in een oogwenk

Zal je áltijd zien, ben je nét lekker  krankjorum bezig gaat er een kleinigheid dwars liggen! Nou ja ik weet niet eens óf die kleinigheid wel dwars ligt omdat ik niet wéét waar het kreng ligt, laat staan hóe het ligt.

Ja bijna kerst en dan moet er een kerstwens komen natuurlijk en tja, ik heb het mezelf  niet echt  makkelijk gemaakt door deze “soort van”  traditie in het leven te roepen. Wie hier langer dan 1 jaar leest wéét dat ik altijd op zoek ga naar een kerstgerelateerd “iets of iemand” om mijn kerstwensen over te brengen op Kerstavond.
Dat varieerde van sneeuwpop tot rendier en van kerstboom tot kerstster, ( allemaal in het archief te vinden natuurlijk in iedere maand december)

Inderdaad, ieder jaar lastiger omdat er al van alles langs kwam, maar goed er wás  ook dit jaar weer een idee…. en daarbij kwam het oude paar mega lange wimpers uit de verkleedkist goed van pas. De lijm was gelukkig  niet uitgedroogd al blijft het een knoeiboel om zo’n wimper erop te plakken. Als je niet oppast zit ook je vinger aan je oog vastgeplakt.
Maar goed het linkeroog is gelukt en vol goede moed klodder ik de rechter wimper onder de lijm.
De beweging die ik maak om de wimper naar m’n oog te brengen pakt te schielijk uit en ……. ##**##*** de wimper valt in het garderobe hoekje waar ik in de spiegel m’n verrichtingen controleer….. dikke óeps….!
Er hangen donkere jassen en er staan donkere schoenen, ik kan me ook niet herinneren of de wimper naar beneden viel of met een opwaartse beweging eerst  omhoog  ging!
In ieder geval is de wimper nérgens meer te vinden en kan door de lijm overál tussen zijn blijven plakken.
We tasten alle jassen af, voelen in en om alle schoenen maar de wimper geeft ons het nakijken.
Daar zit ik dan met één plakkend oog waar een mega wimper op zit, en één “bloot” oog, wat nu!
Dan maar géén kerstwens video denk ik, ja dát is de oplossing.
Het idee is toch al een beetje achterhaald en waarschijnlijk zit niemand erop te wachten.
Maar mocht er tóch nog iets van het filmpje terecht komen moeten jullie die wimpers er maar  gewoon bij denken!
Zucht….. jammer, het paste zo leuk in het geheel.

 

mikpunt

Heb je wel eens hé, dat je je  het  “mikpunt” voelt van een groep onbeschofte horken!
Dat ze je belagen met z’n allen  en hard schreeuwend laten blijken dat  ze je éigenlijk  gewoon niet zien staan, dat  je in de stront kan zakken als het aan hen ligt.

Nou ja, zó’n vaart liep het nog niet toen we van de week even bij de havenafslag wat kibbeling wilde halen  maar de grote groep meeuwen die krijsend  boven de haven cirkelden léek het op mij gemunt te hebben.

Zodra ik het autoportier opende voelde ik nattigheid en de shit in een m’n nek lopen…..ieks….. ! Dat kon zélfs niet even voor een foto blijven zitten, gátver!
Op de jas  zat óók een klodder, die beesten moeten héél goed kunnen rekenen met welke “sluitertijd” ze moeten werken als ik gesnapt moet worden bij het uitstappen.
Dat de ruit daarbij niet helemaal gespaard kan blijven is duidelijk.

Pas als we na een strandwandeling en een smakelijk bakje kibbeling terug komen zien we dat het maar goed is dat onze Suus géén  open dakje heeft…..
Tja meeuwen…….., ze hebben óveral schijt aan, zelfs aan Rietepietz!

 

jong geleerd….

Nou zo kan die wel weer hé, genoeg gelachen  want natuurlijk ergeren we onszelf óók wel eens.
Dat het mooie weer van de laatste weken niet op iederéén een louterend effect had bleek  óók in het Delftse hout.
Tjonge jonge, wat zijn sommige mensen toch asociaal.

Zelfs de barbecue hebben ze achter gelaten zie je nog net links op de foto. In aanmerking genomen dat al die zooi vól is meegesjouwd was het léég natuurlijk nog makkelijker mee te nemen. Maar dat was niet eens nodig want kijk eens  waar de afvalbak stond.

En  een zelfde bak stond er net zo ver van de boom af aan de linkerkant.

Er staat trouwens een hele rij van deze bakken met kindertekeningen langs de grasrand  en wij zagen er maar één die vol was.
We hoorden de stadswachten die er bij stonden praten over “dat studenten wel vaker te bedonderd zijn hun enz enz…  “.
Delft is inderdaad stad met een universiteit, tja  dit is geen  erg hoopgevend beeld van de latere hoogopgeleide boegbeelden. Studeren…..?  Ik zou zeggen, ze hebben eerst  nog héél veel te leren, over fatsoensnormen dan welteverstaan.

Ja natuurlijk zijn er gelukkig ook studenten die het wél goed doen,  maar het “onder moeders vleugels uit zijn” bekomt ze dus niet allemáál evengoed.
Ik vestig m’n hoop dan maar op de generatie studenten van over een jaar of 7, de kinderen die al deze afvalbakken hebben voorzien van wervende teksten om het afval toch vooral niet te laten slingeren.
11 jaar oud, en dán al weten hoe het hoort.  Zéker ” jong geleerd” en nu maar hopen dat het ook “oud gedaan” gaat opleveren!

het spijt me…

Zie je nou vrouwtje dat het me spijt….. !
Ik heb me op een onmogelijk klein plekje gewurmd  terwijl ik  riant ruim bij de baas op schoot kan liggen…….hé toe, doe nou die laptop weg …mag ik op schoot?

Ik kon toch niet wéten dat al die stukjes karton die je op dat tafeltje in de serre hebt liggen   jouw speelgoed is……

Je had me ook helemaal niet vertelt dat het “tafeltje” alleen maar uit  twee schagen met twee dunnen planken over elkaar heen  bestaat…. die óók nog eens flink over elkaar heen kunnen schuiven als ik daar met een vaartje opspring….. ik ben me rótgeschrokken jáááh!

Heus het spijt me dat alles toen op de grond lag…. en dat terwijl je puzzel  nét bijna klaar was…..

O ja, en ik móest natuurlijk nog  naar de bak in die nacht dat het gebeurde, dus nadat je alles nog een béétje heel probeerde  te houden door het met een kartonnetje op te “scheppen” zát er  wel wat gruis  tussen, dat zat aan m’n pootjes…… maar welke sukkel zet dat tafeltje dan ook zo dicht bij mijn prive toilet!

Ik moet het  toegeven…. je neemt  sportief op, je hebt niet op gemopperd en bent al druk om bezig om alles weer in elkaar te passen want álles dat hier nog los op tafel ligt lág al op z’n plaats voor ik ging “planksurven”!
Maar heus vrouwtje, ik deed het niét expres! Ik begrijp  wel dat je “je verhaal”nog even kwijt moet  op je laptop…..toch een beetje die teleurstelling,  maar ik laat je niet los  voor je belooft dat ik dáárna  dan op je schoot mag, om het af te knuffelen want heus… het spijt me zo……….!