in m’n hemd

Hoewel er in veel sauna’s wel een speciale  badpakdag is, wordt dat nú door de corona regels nergens toegestaan. Je moet er nu dus écht met de billen bloot, geen probleem voor mij want dat is ook de prettigste manier om in de sauna te vertoeven, ik ga altijd voor “de naakte waarheid”
Maar Rietepietz zou  geen Rietepietz zijn  als ze desondanks geen kans zou zien “in haar hemd te staan”.
Na een eerste rondgang  wilde ik  even op de ligstoelen buiten  zonnen, had daarom een boek in de tas gestoken dat ik even uit het kluisje moest halen, ik nam meteen de telefoon mee.

Kon ik mooi  een (uiterst kuise)  “blootfoto”  maken  voor het kroost, om te laten zien dat ik van hun  cadeau geniet.
Ja  ik wéét het, heel naïef, waarschijnlijk omdat  geen haar op mijn hoofd er aan zou denken een foto van anderen te maken komt het óók niet in mijn hoofd op  dat anderen dat misschien wél zouden doen.

Natuurlijk wordt ik er, weliswaar vriendelijk, op aangesproken. Of ik wist dat  telefoons niet toegestaan zijn, en dat die in de locker moeten worden opgeborgen.
Oéps….. ja ineens wéét ik het  weer, dat is “not done”,  maar in mijn enthousiasme  om het thuisfront te laten weten waar ik zit  geen secónde aan gedacht. Ik sta, (of eigenlijk lig ik) dus behoorlijk in mijn hemd en dat mag daar óók al niet, maar daar kom ik mee weg,  en zeg: “O wat dom, dat had ik natuurlijk zelf wel kunnen bedenken, sorry!
Gelukkig is ze tevreden dat ik de telefoon in de zak van m’n badjas steek, die breng ik later mét het boek terug in de locker als ik aan een tweede rondje begin.

Het boek, “de tweeling”, is nog steeds niet uit, had gehoopt dat ik juist daar voldoen concentratie op kon brengen om meer dat een bladzijde of 10 te lezen. Niet gelukt!
Maar verder was het een heerlijk ontspannende dag waar ik echt van genoten heb, met als toegift een héérlijk zacht velletje waar ik alweer een stuk beter in pas. Ach, aan m’n stommiteit te zien ben ik alweer redelijk  de oude!

Als dit blogje gepubliceerd wordt “zit ik aan aan een surprise diner” voor een nichtje dat vandaag 40 jaar getrouwd is. Inge met lief zijn ook onder de genodigden, dus er is iemand die een oogje op me kan houden, je weet maar nooit wat ik ánders wil voor onhandigheden uithaal!

klachten?

Wat kan ik beter doen, zeuren dat ik niet echt lekker in m’n vel zit of zeuren over alle covid ellende.
Tja, over het virus heb ik nog weinig gezegd volgens mij,  verwacht alleen niets zinnigs hé!
Kan  ik over de kwestie Grapperhaus iets zinnigs zeggen?
De man hééft een voorbeeldfunctie, dat is waar. Ik was niet op de bruiloft maar ik kan me voorstellen dat de gasten onderling makkelijk wat losser zijn dan gewenst, vooral omdat ze deels “groepjes gezin” zijn.

Ik merkte hetzelfde bij het rouwbezoek en de crematieplechtigheid en zeker omdat je in dié omstandigheden zo toe bent aan wat intimiteit is dat best lastig af te weren. Het bleef bij ons gelukkig redelijk binnen de perken maar ik begrijp dus wel hoe je in zo’n situatie rolt.
Het zal onder dergelijke omstandigheden ook meer gebeuren maar meestal in min of meer besloten ruimte waar geen controle is.

Het valt niet op zolang je géén BNner bent….. ben je dat wél…. valt iedereen over je heen! Dus nee, Grapperhaus  zat niet goed maar het brengt wél iets goeds. Men heeft nu wél oog voor de belachelijke regel dat je een strafblad oploopt wanneer je een “coronaboete” oploopt en gaat bekijken hoe de regels veranderd kunnen worden, dát is winst.

Dat je een telefoonnummer achter moet laten als je ergens gaat eten o.i.d. snap ik, je mag toch hopen dat iedereen snapt dat bij een uitbraak de schade beperkt kan worden door de gasten te waarschuwen.
Maar dat heeft alléén zin wanneer ter plekke dat nummer gebeld wordt zodat ze de telefoon over horen gaan.
Naam of adres opgeven heeft alleen nut met het overleggen van een legitimatiebewijs.

Tja dan nog een lachtertje…de vraag  “heeft U klachten”. Ik heb dan al de neiging om iets te zeggen als “ja ik vond de rekening van de notaris te hoog” of “het tocht hier” of zoiets. Het is een onzin vraag want als de man/vrouw die daar staat inderdaad verschijnselen heeft die verdacht zijn gaat die dat echt niet zeggen, hij/zij zou  thuisgebleven zijn wanneer hij/zij dat serieus neemt.

Dat is net zoiets als in het vliegtuig op je inreis formulier de vraag “heeft U wapens bij U / heeft U plannen met terroristische motieven”.
Ruud ligt altijd in een deuk om die vraag, alsof iémand die dat van plan is “ja” in gaat vullen.

Ach, ik  zei het al, van mij worden jullie dus ook niets wijzer, gelukkig zijn jullie allemaal al wijs genoeg, toch?

tropisch zwemparadijs

Tjonge, wát een bakken water vielen er gisteren uit de lucht! Heerlijk voor de tuin natuurlijk , sproeien kan wel even achterwegen blijven nu.
De regen liep hier als een soort Niagara waterval  van het dak van de serre langs de ramen. Eh….. waterval langs de ramen…? De bedoeling is toch dat het in die keurige goot afgevoerd wordt?

Het klinkt óók wel heel erg kletterend…alsof het op de plavuizen regent, sterker nog….   als ik in de serre ga kijken voel ik nattigheid! Letterlijk, ik hoef nog net niet tot m’n enkels door het water te waden  enige overdrijving is me niet vreemd, en het water gutst ook aan de binnenkant van het glas naar beneden, grote oéps!
Vergeten iemand te vragen de goot na de herfst schoon te maken, hoewel niet echt vergeten het leek niet heel nodig toen ik  laatst met een lange  ragebol ( en dan heb ik het niet over m’n kapsel) het serre dak schoonmaakte.
Er lag geen opgehoopt blad in .

Door ervaring wijs geworden  snel ik naar de schuur en haal de stevige keukentrap die ik,  gezien mijn leeftijd, nog net mag verslepen maar zeker niét bestijgen. Jammer dan, ik kan wel iemand vragen te komen maar dat duurt dan minimaal een half uur.
En alleen wanneer de goot écht vol staat  komt het water aan randen die niet volledig  waterdicht  zijn omdat dáár geen water hoort te komen.
De goot  moet nu zó vol water staan dat moeder-bad eend met  vijf jongen daar een tropisch zwemparadijs ervaring kunnen hebben.

Dat is pakweg  weg 10×10 x 225 cm= ruim  22 liter water  die liggen te dringen om zich op de plavuizen te storten…… je begrijpt, the hell met  het verbod en ik zet de trap stevig neer en tast naar het roostertje in de goot. Inderdaad, vol geslipt met fijn blad en aarde …….
Ja op de foto niet meer natuurlijk anders zou je het roostertje niet kunnen zien, maar je verwacht toch niét dat ik in de stromende regen even een situatiefoto ga maken op een trapje waar al ik helemaal niet op mag  staan.
Dan begrijpen we elkaar.
De foto maakte ik vanmorgen vanaf het balkon. De goot moet nog wél even netjes schoongemaakt worden  maar zodra ik de prop rommel eruit haalde liep het water weg alsof ik de stop uit het bad haalde.
Netjes schoonmaken kan wel even wachten tot ik daar “een mannetje” voor heb, meestal doet kleinzoon Maikel dat voor me, komt goed.
De trap naar de schuur brengen kan ook wachten, eerst zelf iets droogs aan én de vloer droog maken.
Kwam ik vanmorgen natuurlijk die trap weer tegen, mwah….. ik was tóch al ondeugend, ik haal de trap binnen en pak in de keuken maar meteen wat hoge “vergeten hoekjes” mee! Niet zeuren, de trap staat stevig op de plavuizen en is een stuk veiliger dan, zoals ik het vroeger deed, met een stoel op het aanrecht klimmen en daarover heen en weer lopend  de hoge planken en afzuigkap schoon  maken.

 

wie ben ik…

Wat me vorige week weer overkomt. Appje,van Melody;” wat vind jij ervan als ik volgende week jou oppik en we samen  Kakel bezoeken”.
Ze weet dat ik Kakel ontmoeten al héél lang ( met nog wat anderen) op de Bucketlist heb staan.
LEUK, zeg ik spontaan, maar eh…. “rijd jij éffe vanuit Assen naar Rijswijk zh. om dan nog 3 kwartier mét mij door te tuffen…. ?” vraag ik haar?
En ja, dat dóet ze want dat heeft ze al met Kakel bekokstoofd.

Wie ben ik….  denk ik dan! Zó lief, want het tweetal organiseerde óók de meest waanzinnig mooie Sinterklaas die ik ooit meegemaakt heb.
Het laatste boeket dat “Sint” voor me “regelde” heb ik vanmorgen opgehaald (eerder kon niet, de bloemenstroom deze kant op hield maar aan)
Ik voorzie mijn “chauffeur”  van koffie, check de tas op het corona pakket waarna we in de auto stappen,
Melody blijkt een zeer geroutineerde chauffeur  en we kakelen er lustig op los  onder het rijden, je gaat naar “Kakel” of niet en dan laat je je er niet onder schoffelen wat kakelen betreft, beetje oefenen kan geen kwaad.
Compleet onverwacht duiken we  een soort oprit op……. oeps… waren we bijna Kakel voorbij gereden zie ik…..

Tja, niet helemaal wat ik verwacht had deze Kakel. Als ik vraag waar ik de beloofde lunch kan nuttigen hoor ik kakelen , ” je kan me rug op” met je lunch,  maar dat blijkt fysiek toch niet helemaal haalbaar!

Tien minuten later worden we hartelijk begroet door “de énige echte”  en is het kippenhok compleet. De lunch zou er bijna bij inschieten  maar daarvoor is er natuurlijk té veel lekkers in geslagen.
We praten dus heel stiekem gewoon met volle mond verder, je moet wát als je de tijd goed wilt benutten én alle lekkers weg wilt werken, daar kun je zo’n lieve gastvrouw niét mee laten zitten.

Later dan de bedoeling was, maar (veel) vroeger dan we wilden  stappen we, na een corona-proof afscheid, weer in de auto. Na  drie kwartier rijden sta ik weer voor mijn huisdeur, Melody moet dan nog een dikke 2,5 uur.
Toch duurt het nog ruim anderhalf uur eer ik die huisdeur ook ópen kan maken. Gevalletje “dubbel foutje bedankt”

Wanneer ik de sleutel uit m’n tas wil pakken….. geen sleutel….
-keer de tas drie keer om.. géén sleutel.
-De ooit kapotte ( ondertussen gerepareerde) voering  nazoeken op nieuwe gaten waar sleutels door kunnen verdwijnen……… niéts!
-Sleutels  niet op straat  waar ik ze in de ochtend náást de tas gestoken zou kunnen hebben. Niéts…… !
– De buurvrouw waar ik kort geleden een reserve sleutel had willen afgeven (maar dat nog niét gedaan had) is gelukkig thuis .
-Over klimmen heeft geen zin, de anti inbraakbalk ligt keurig  in het gootje van de schuifpui  zie ik over het muurtje.
– Andere reserve sleutel ligt in de auto….. maar eh.. auto sleutel ligt binnen!
-Appje naar Inge, zij heeft een sleutel aan haar bos maar  werkt tot 6 uur.
-Heb ik weer nét een kind dat alleen in haar pauze de telefoon aanzet.
-Kleindochter woont dicht bij waar Inge werkt…. en is thuis…
-stuurt manlief om sleutel op te halen en van Zoetermeer naar Rijswijk te brengen……

Kwart over 6 ben ik binnen (waar het na zo’n gezellige dag wel even oorverdovend stil is) en een uur later krijg ik een appje van Melody met een foto.

“Zijn dit jouw sleutels?“

Oeps….Uit m’n tas gevallen toen ik de camera er ff snel uit haalde voor kippenfoto……
Zucht….
Je kunt die oudje zelfs onder geleide eigenlijk niet meer op pad sturen!

met kluit?

Voor mij was het voor het eerst dat ‘m mét kluit kocht! Wat nou  “is dat niet wat vroeg”?  O wacht, je denkt dat ik het over een kerstboom heb, dat zou inderdaad een beetje vroeg zijn. Nee ik had het over kropsla, ken je niet? O ja, dat heet tegenwoordig “botersla” ,geen idee waarom want kropsla vind ik  lijkt me een stuk betere omschrijving voor wat het is, een krop sla!
Zelf heb ik totaal geen aanleg voor konijn dus ik eet het nooit maar ja, daar hoeft Henk niet onder te lijden, oude bokken  staan erom bekend dat ze maar wat graag een  groen blaadje lusten en dat gun ik hem. Ik eet dan wel lof  want dat kan Henk dan weer niet waarderen.
Dat plan overviel me toen ik bij de Aldi liep, normaal gesproken koop ik daar geen groente maar lof had ik al in huis  en verder geen groenteman in de buurt.
En dan zie ik het, sla “met kluit”, het moet niet gekker wórden!
Ongetwijfeld bedoelt om de sla langer vers te houden maar de meeste kroppen zien er niet uit. Sla zonder kluit heb ik nog nooit met zóveel rot blad gezien. Het is alleen voor Henk dus het hart van de krop is genoeg  en dát is gaaf bij de meeste.
Als ik de beste uitgezocht heb gaat alles  op de kassaband bij  een vriendelijke wat oudere dame. Zij bekijkt de sla en zegt meteen “deze is niet helemaal fris mevrouw, pakt U even een andere”.
Natuurlijk zeg ik meteen dat de rest nog slechter is maar dat aan deze voor mij  genoeg zit wat goed is.
Ze roept meteen iemand op om te gaan kijken bij de sla en we verbazen ons samen zéér over “het nut van sla met  kluit”.  Zal de leeftijd wel zijn, niet in voor verandering die “oudjes”!
Ze slaat de boodschappen aan en geeft 30% korting op de sla …. sla ik er nog  een slaatje uit ook!

specht staat voor paal

We kwamen een specht tegen op onze wandeling langs het Noord A in Zoetermeer.
Een fijne zonnige wandeling met hier en daar ook wat randen bosachtige begroeiing waardoor er ook veel vogels te horen zijn.
We hoorden óók een specht tekeer gaan, je weet wel, een steeds herhaalde  snelle roffel  op een boomstam waarmee de specht een maaltijd probeert op te trommelen.
Afgaande op het geluid konden we de kleine specht betrappen.   Onze ogen zijn ook weer niet zó goed zijn dat we het beestje echt goed konden zien op die afstand, maar goed genoeg om te zien dat juist déze specht heel sléchte  ogen moet hebben als hij denk dat hij zó aan een lekker maaltje kan komen.
Niet best gefilmd natuurlijk maar het geluid is wel even te horen. Het beestje staat best een beetje voor paal.

verstoppertje spelen

Oóit, heel lang geleden , speelden we eens verstoppertje  door het hele huis. Dat huis had in totaal 3 etages + een uitbouw van 2 etage. De kinderen waren pubers en met wat vrienden hadden we dus een keer een gekke bui, grote lol, voorál voor de pubers.
Ik wéét het niet, misschien dat Henk heel stiekem terug in de tijd wil en verstoppertje speelt. Alleen verstopt hij (meestal) niet zichzelf maar heeft een eigen variant, hij verstopt “spullen”. Soms dingen van hemzelf waar hij erg zuinig op is en dus zó goed verstopt dat niemand ze ooit meer kan vinden, inclusief hijzelf. Maar ook huishoudelijk spullen.

Als hij zijn lege koffie kopje naar de keuken brengt zie ik hem zoeken naar een goed plekje, eh… naar de vensterbank voor in de kamer? Nee… dat wordt ‘m niet, de gang misschien, maar in de gang rondkijkend  ziet hij toch de juiste verstop plaats niet en gaat terug naar de kamer waarna hij het kopje maar  op de trap zet.
Soms komt het lege kopje daadwerkelijk op het aanrecht terecht nadat ik gehoord heb dat hij éérst diverse kasten en laden open heeft getrokken.

Waarschijnlijk om mij op het verkeerde been te zetten verstopt hij ondertussen wél stiekem zijn bril in de bak van de afvallade….. maar ik heb radarstralen ontwikkelt en zodra zijn bril vermist wordt en niet op één van de gebruikelijke verstop plaatsen ligt  vis ik hem feilloos (en gelukkig op tijd want voor menig bestekonderdeel kwam ik te laat) uit de afvalzak.
Meestal lukt het me wel terug te vinden wat hij  zo goed verstopt heeft maar het kán even duren, zijn portemonnee met ID card vond ik pas na een half jaar terug, zijn horloge vond ik al tientallen keren maar is nu al héél lang onvindbaar.

De broodplank vond ik wel eens  op de bagagedrager van de fiets in de gang, en de tas met boodschappen die hij perse  naar binnen wilde brengen terwijl  de rolstoel wegzette, stond al eens in de wc ruimte . Dat is de deur in de gang die zich ook prima leent om bij binnenkomst zichzelf te laten verdwijnen.
Van de week kon ik net tijd mijn engeltjes behoeden om verstopt te worden,  dát kan niet hoor!
Dié mogen echt  niet meedoen met verstoppertje spelen, die moeten gewoon hun werk doen, zoals álle bescherm engeltjes doen, zéker nu het zo’n drukke tijd voor beschermengelen is.
Gek hoor, in mijn herinnering was  verstoppertje spelen vroeger toch leuker!

 

 

slimme meid

Gisteren vroeg Inge me of ik helderziende ben, Eh… wie, ik? Helderziende. Nou ja als ik eerlijk ben kan ik daar best op zeggen ” in zekere mate” ! Er zijn nogal wat zaken waarin in feilloos kan voorspellen dat onze hotemetoten  de plank goed mis slaan.
Maar dat bedoelde Inge niet, zij wilde weten hoe ik om 8 januari kon weten dat ik op 10 januari een brief van de gemeente zou ontvangen.

Wat blijkt, het logje “gelijke monniken” kreeg als publicatiedatum 8 januari mee, net als het log “1000x dank”  ervóór dat  inderdaad wél op de 8ste gepubliceerd werd. “Gelijke monniken” publiceerde ik echt pas op 10 januari …… het lijkt hier te spoken want ook mijn toetsenbord is  weer zómaar in een verkeerde taal geschoten. Reuze lastig wanneer er één teken in je ww zit dat dan anders is dan normaal.

Voor die verkeerde datum heb ik toch een waarschijnlijke verklaring gevonden, De brief van mezelf voor de gemeente had ik aanvankelijk in concept opgeslagen en de publicatie ingepland voor de 8ste.
Bij nader inzien vond ik dat ik beter kon wachten tot ik een reactie binnen had,  ik  maakte dat inplannen dus ongedaan en schreef de 10de de rest van het logje erbij….. Best nóg vreemd dat die verkeerde datum erbij staat.  Geen idee wat er fout ging is gegaan maar ja,  voor een half-digibeet  heeft het internet nog vaak duistere zaken.
Maar Inge heeft dus héél goed opgelet, slimme meid! Misschien is ze wel gewoon een beetje erfelijk belast, ik schreef zelf al eens een brief naar een schrijfster  die een dergelijke fout in één van haar boeken over het hoofd had gezien en daar schreef ik natuurlijk ook een logje over.

kattig logje

Wanneer je “de kat uit de boom wilt kijken” zal er toch éérst een kat in de  boom moeten klimmen ……

Nee,  nee dit is niet onze Beau. Kleinzoon Maikel en zijn lief, precies, die van het nieuwe huis, zijn nu toe aan “huisje boompje, beestje”. Huis…. check, kerstboom…. check, Milo uit het asiel opgehaald …check.
De nog jonge kater is net zo zwart als Beau maar verder houdt iedere gelijkenis op.
Beau is niet zo avontuurlijk,  die gaat écht niet tussen de dennennaalden liggen, nee Beau stelt prijs op zijn rust, met liefst een heleboel kussentjes en dekentjes.
En eh…… gelieve niét te storen personeel, weg wezen………

 

1 minuutje?

Je kent ze wel, die mensen die als ze nét wakker zijn even moeten “bijkomen”, ochtendziekte wordt het genoemd. Het gaat allemaal wel aardig als je ze met rust laat, voorál geen lawaai of drukdoenerij… allee maar serene rust…….
Voor dié ouders vraag ik even één minuut stilte in deze schoenzet periode…. waarin het in de vroege ochtend misschien nét even minder rustig is dan anders…..

Gelukkig hebben de ouders van Levi en Amber geen last van ochtendziekte!