lifters…

O ja, nog even over de aanvraag voor traplift subsidie…. we hebben nu al 5 weken heel veel nut van de traplift, twee weken er vóór is de aanvraag de deur uit gegaan, en tot op heden heb ik nog niets gehoord, men blijkt een achterstand te hebben in aanvraagbehandeling…. Halleluja, zou ik gewacht hebben op toestemming van de gemeente hadden we nu dik in de problemen gezeten.

Maar ik wilde het over een ander soort liften hebben want die zien we nu natuurlijk ook vaker dan vroeger.
De meeste hebben gewoon van die roestvrij stalen deuren….. maar een enkeling onderscheidt  zich en vermomt zich in een semi koffieshop.

 

Verwacht nou geen koffiebar achter die liftdeuren hé, zodra de deuren uit elkaar schuiven zien we bij de meeste liften een mega grote poster van steeds hetzelfde oudere echtpaar te voorschijn komen. Die mensen hebben blijkbaar niets anders te doen dan in liften rond te hangen.

Maar er zijn uitzonderingen, soms gaan de roestvrijstalen deuren open en zie je dit…….

Tja, iets waar je na een middag winkelen blij van zou worden áls het echt was.
Het lijkt me  bést verwarrend voor iemand die een aantal pilsjes op heeft en op weg naar de parkeergarage hoge nood heeft… ik wéét het niet, in half beschonken toestand zóu je het idee kunnen hebben een toiletruimte ingestapt te zijn.
Liften staan tóch al een beetje in een kwade reuk . misschien vraagt dit wel om moeilijkheden, of ben ik nou een beetje “zeikerd” aan het worden…….!

Advertenties

beste bedoelingen

Tamelijk heftig dagje gisteren dat aan elkaar hing van de beste bedoelingen  en veel gelukjes bij één ongelukje!
Je kon er natuurlijk op wachten dat Henk een keer onderuit zou gaan in de badkamer, het douchen in de ochtend móet gebeuren en daar is hij het niet altijd mee eens waardoor er soms sprake is van wat duwen en trekken waarbij hij zich dan krampachtig vastklemt aan wat maar in de buurt is, en dat moet dan niét iets zijn dat hij kapot kan trekken…. pats boem…..!

Oke…. wond op het achterhoofd die best wel bloed maar  hij lijkt verder goed aanspreekbaar dus als hij schoon en aangekleed is  zet ik zijn ontbijt voor hem neer dat er gewoon goed in  gaat. Omdat het wondje nog steeds bloedt bel ik toch maar de weekend huisartsendienst nadat ik hem een paracetamol heb gegeven, hij heeft natúúrlijk hoofdpijn.

Gelukje 1.
Ik heb al héél snel iemand aan de lijn, en een uiterst vriendelijke dame  laat, nadat  ze mijn verhaal prima samenvat,  de keuze aan mij laat naar welke ziekenhuispost ik mag gaan. Ik kies voor het ziekenhuis dat voor Ruud heel dichtbij is hoewel ik helemaal niet van plan ben hem of Inge te bellen om mee te gaan. Maar je weet nooit, in geval van nood is er dan toch iemand die er snel kan zijn.

Gelukje 2 .
Ik ben er ver voor de afspraak van  10 uur, maar twee schatten aan de balie “regelen wel even iets” en al om half 10 constateert de dienstdoende huisarts ( ook al een lieverd) dat Henk niet goed genoeg kan verwoorden welke klachten hij heeft en dat “op je achterhoofd gevallen zijn” toch een goede reden is om heel secuur te zijn. We schuiven dus door naar de EHBO.

Gelukje 3
Niemand voor ons en zónder uitzondering heel lieve en meelevende  verpleegkundige, arts assistenten en artsen  die een scan nuttig vinden en ook laten uitvoeren. Henk blijkt ( op een gaatje in zijn hoofd na) verder bar  gezond voor zijn leeftijd blijkt uit alle lichtjes op de pilaar met apparatuur.
Wachtend op de uitslag  van de scan doet Henk even een tukkie . Na de “niets zorgelijks aan de hand  eh… hoofd” uitslag mag het wondje van pakweg 2 cm. gehecht worden en kunnen we naar huis.

Zo fijn dat ik zelf kan rijden en voor dit soort dingen geen kinderen hoef op te trommelen, vroeg genoeg om ze bij te appen als ik thuis ben.

Gelukje 4
Henk en de rolstoel gaan weer in de auto en als we thuis zijn mis ik mijn tas…. loop terug naar de auto om die te pakken en schrik me te pletter, geen tas….
Dan maar direct terug naar het ziekenhuis? Dan gaat de vaste telefoon…… =Inge,   die door de politie gebeld is dat mijn tas daar afgeven is  ….. zij heeft al naar Ruud  én zijn lief gebeld maar die weten uiteraard niet waar ik uithang.

Zijn lief gaat in de omgeving op zoek naar onze auto en informeert in het ziekenhuis of er iemand is opgenomen….  Ruud gaat de tas ophalen
Inge geeft mijn info meteen door aan Ruud en zijn lief….en na een half uur wordt mijn tas keurig thuis gebracht…… !
Ja natuurlijk vragen ze waarom ik niemand gebeld heb  om mee te gaan….  ach….. ik ben niet het type om voor zoiets  last of paniek te veroorzaken !!!!
Maar soms mislukt dat dan toch een klein beetje.

blaaskaak

Volgens mij wordt het effect van reclame in de media best wel overschat. Wat mij betreft  is  “mond tot mond reclame” een stuk effectiever. Dat kan zowel positief als negatief uitpakken natuurlijk.
Er blijkt al erg lang een reclame  over een bepaald matrasmerk te zijn, het enige dat bij me bleef hangen was de slogan” honderd dagen proefslapen  en Uw geld terug als het niet bevalt” ( of zoiets)
Dát bleef bij me hangen omdat ik dan denk; “eh…. en wat gebeurt er met een teruggehaalde matras? Krijg ik die als ik wil bestellen?”.

Om welk mérk het draaide  had ik blijkbaar niet opgeslagen, tót dat ik twee keer kort na elkaar van iemand hoorde die zo’n matras had gekocht en er méér dan tevreden over was. In één geval had iemand in een hotel zo heerlijk geslapen dat ze op zoek ging naar het merk van de matras en bestelde er per omgaande ook zo één. Toen pas viel de reclame me op en kon ik de naam onthouden.

Maar het kan ook anders, bij een reclame die ik regelmatig op de radio hoor   wordt er een vraag op me afgevuurd;
” heeft U een blaasprobleem? ” Uit de rest van de reclame blijkt dat het om een geneesmiddel gaat ( denk ik) maar het merk en doel is me  wederom ontgaan omdat  de zin “heeft U een blaasprobleem?” bij mij  totaal andere associaties oproept.
Kleine kinderen  met eh… zonder  wisselende voortanden die de kaarsjes op de verjaardagstaart niet uit kunnen blazen, dan heb je toch  een blaasprobleem.
Of van die kaarsjes op een taart die zich niet uit láten blazen omdat ze geprepareerd zijn met iets dat maar blijft branden.
Of een verkeerde stand van de mond, dat kan ook natuurlijk, in de jaren 70 hadden de  Mounties, een komisch duo uit die tijd, er een act over…
O ja, sorry voor de mensen die échte blaasproblemen hebben, die hadden misschien wel graag dat merk geweten….. helaas,  dát heb ik weer niet opgeslagen.

 

sorry, mijn schuld

Het leek er heel even op dat we ook dit een eindeloze zomer zouden krijgen. Zo’n zomer als vorig jaar toen het vanaf mei vrijwel aan één stuk door heerlijk zomerweer was met heel veel heel warme dagen.

Vorig jaar kon ik nog niet erg geloven in vast mooi weer, de zomer- en winterdekbedden  liet ik gewoon met de drukkers aan elkaar zitten. Véél te veel gedoe  als na een week de boel weer uit de “zomerstalling”  gehaald moet worden. Na enige tijd werd het zó warm dat heel het dekbed aan het voeteneind lag, hooguit vroeg in de morgen werd z’n medewerking verzocht.

Hoe langer de warme periode duurde hoe minder zin het leek te hebben alsnog de dekbedden te splitsen in zomer- en winterdeel. Je bent Hollander of niet, warm  zomerweer is als een 80 jarige met een aneurysma, het kan iéder moment afgelopen zijn.  Eén zwaluw maakt nog geen zomer komt niet uit de lucht vallen! ( het spreekwoord, niet de zwaluw natuurlijk)
En zo bleef het mooie weer aanhouden terwijl de dekbedden compleet op bed bleven liggen.

En dáár zit dus mijn  fout, na alle voorspellingen van wéér zo’n zomer besloot ik  na een week warmte ….precies…. het zomer-en winterdekbed  te scheiden, niet van tafel, wel van  bed. En tóen had je het gegooi in de glazen natuurlijk, het weer sloeg om.
Na enige tijd in bibberend op terugkeer van de zomer te wachten gooide ik de handdoek eh.. het winterdekbed, in de ring, en ja hoor, na drie dagen gaan de weersvoorspellingen weer richting warm tot zeer warm.
Ik beloof het, er wordt niet meer gewisseld!

 

 

is dat af?

Bij de regionale omroep hoorde ik  in februari in een interview  één van de bouw hotemetoten vertellen dat de Noordelijke boulevard  op Scheveningen bij de start van het seizoen klaar is….. ik had daar m’n twijfels over toen ik dit logje schreef.

Van de week hoorde ik dat het klaar is maar…. dat wilde ik natuurlijk wél even zelf zien. Blijkbaar vind ik “af” toch iets anders dan  “de bouw hotemetoten”. Zij vinden dat het “af” is nu de hekken zover open zijn dat je inderdaad ook in dat Noordelijke deel over de boulevard kunt lopen…. of dat leuk is….?  Aan de boulevardkant waren altijd wat winkeltjes en eetgelegenheden, als ik het goed heb komen er soortgelijke gelegenheden terug alleen…. daar is nog niet zo veel van te zien.
Er zijn wat kale  hal achtige bouwels te zien  en de hekken zijn dáár nog niet weg. Het was er bar ongezellig, eh… er was nog nergens een gezellige bar, zo kan ik het natuurlijk ook zeggen.
Nou ja, ik ben benieuwd wanneer het  strandseizoen  dit jaar begint Ik koester dus mijn “pre-strandseizoen” weken.

Aan de strandkant zijn de hekken weg, maar om nou te zeggen dat het uitnodigend is…. ? Er is nog vreselijk veel groot vrachtverkeer, o.a. om de strandpaviljoens, al dan niet prefab, af te leveren, die moeten dus nog ópgebouwd worden.

Een beetje alsof je verhuisd bent en wél een vloer in de gang hebt maar dat je nog overal  je nek  breekt over de dozen.
Nu kun je natuurlijk nog van mening verschillen wanneer het strandseizoen begonnen is, maar voor de concurrerende  strandpaviljoens is dat seizoen al wéken aan de gang, die zijn al uit de opbouwkosten na de prachtige paasdagen en zonnige weken daarvoor.

“workshop”

Heel in de verte heeft dit logje nog iets te maken met de vergissing die ik kort geleden maakte. Ik plaatste een logje op deze site dat voor de prive site bedoeld was omdat het best wel een heftig logje was.  Ondertussen kreeg ik van Trees de tip hoe ik dat in het beheer zó in kon stellen dat in de mail met de feed slechts een samenvatting te zien is , dat scheelt een slok op een borrel bij een foutje.
Maar er waren ook lezers die me graag per @mail een steuntje in de rug wilde geven, omdat ze niet  konden reageren, maar sommige hadden geen mailadres.

Geknoei in het beheer is niet mijn hobby maar soms heb ik een dappere bui en kijk er eens rond. Bij zo’n “expeditie” vond ik per ongeluk waar je het mailadres, IP adres , naam en site kun vinden van een lezer die een reactie schreef.
(mits ingevuld natuurlijk maar je kunt dat als verplicht instellen)
Ik beloofde Anneke  dat ik er een screenshot van zou maken én een logje. Je weet maar nooit of er nog iemand iets aan heeft en zo wordt het ( bijna dan hé) een workshop die helaas voor wordpress sites opgaat al zal bij een andere hoost ook wel iets dergelijks te vinden zijn.

Daar gaan we dan…… Even opletten kindertjes
In de linkerbovenhoek achter de W ( van wordpress denk ik) staat “mijn sites” klik dat aan en dan rolt er links een menu uit waarin je  ( bij de rode pijl) “reacties” kunt vinden en aanklikken.

In het volgende scherm zie je alle reacties die je daar eventueel ook kunt beheren. Rechtsboven  staat bij iedere reactie een vakje “Gebruikersinformatie” ik kijk niet op een rode pijl meer of minder dus ook daar staat een pijl.

Ook dat moet aangeklikt worden en dan rollen de gegevens in een klein venstertje uit.
In dit geval mijn @adres. Dat is dan wél het adres dat ik alleen voor het bloggen gebruik, ik kijk er niet dagelijks naar omdat daar dus altijd de meldingen van reacties op binnen komen.  Die  heb ik niet nodig omdat ik de reacties dan allang gevonden heb . Maar voor ik ze verwijder kijk ik altijd wél of er een gewone mail bij zit.
Dat is dan weer iets waarvan ik niet weet hoe ik daar vanaf kom, ik houd me aanbevolen voor oplossingen. Een @adres  dat ik wel dagelijks zie is
rietepietz@yahoo.com
Maar in het beheer kun je dus altijd wél een @adres vinden al heb ik dat soms pas na een paar dagen door;-)

proost

Heb ik al verteld  dat er wel eens iets fout gaat bij Henk? Volgens mij wel en zei ik iets als. “niet álles dat fout kan gaan gáát ook fout” maar “alles dat fout kán gaan gaat regelmatig fout”. Alleen weet ik nooit  wanneer het wel of niet fout gaat en dus staan mijn voelhorens altijd in de hoogste stand.
Het brengt situaties  met zich mee waarom we een paar jaar geleden vreselijk gelachen zouden hebben maar die tegenwoordig niet als “vreemd” op hem overkomen en dan valt er  niets te lachen. Als ik het na vertel aan de kinderen kan ik erom lachen en kunnen er best grappen over gemaakt worden zonder dat hij er weet van heeft maar in zijn bijzijn  komt een grap niet meer over.

Niet alles is gevaarlijk maar om drankmisbruik te voorkomen kan ik echt beter een oogje in het zeil houden als Henk een drankje in wil schenken voor me.
Ik kreeg argwaan toen toen ik bijna achterover klapte na de eerste slok van mijn longdrink gin/ jus ‘d orange.  Het glas is (in nuchtere toestand) ongeveer  16 cm hoog en daarin doe ik een laagje gin van ongeveer  1 centimeter maar in dát glas moeten het minsten 3 centimeters geweest zijn.

Er was trouwens al eerder een wijnachtig smaakje aan mijn “sjuutje” maar dát moet verbeelding geweest zijn. De eerstvolgende keer dat hij mij wilde “laven” en ik in de keuken kwam stond mijn longdrinkglas voor de helft… pakweg 8 cm….  gevuld met eh…. water?
Zou kunnen, ik had ook al eens het idee dat m’n sjuutje wel érg waterig was.
Als ik aan het glas ruik komt de doordringende geur van gin, ( au de cologne is er niets bij)   me tegemoet…. je zou er coma zuiper van worden. Toch maar zelf inschenken voortaan.

Maar zijn eigen wijntje voor bij het eten moet  wel goed gaan …toch? Mocht hij wat water bij de witte wijn willen doen doe ik daar niet moeilijk over. Water bij de wijn is positief daar komen we wel uit.
Maar toen ik gisteren zijn glas witte wijn zag was het wel héél licht wit.  Zo op het oog is hij vergeten “wijn bij het water te doen”. Om dat te bevestigen wil ik aan het glas nippen maar zover komt het niet, zodra mijn neus boven het glas hangt komt de doordringende geur van gin me tegemoet. ……. proost!

plaatjes van het internet.