onder druk

En dan heb ik het over bloeddruk! #*#**##*#*#  wat daar had moeten staan ga ik niet vertalen maar laat je niet wijsmaken dat die versluierde oranje zon van vandaag door Sahara zand werd veroorzaakt, no way…. gewoon onder hoge druk uitgestoten stoom  die uit mijn oren kwam  en de hemel versluierde.

Geloof me , je tas met waardevolle spullen verliezen is de beste manier om aan een verhoogde bloeddruk te komen.
Eerst  uitvissen waar je de vermissing op kan geven, niet op het politiebureau, kost div.  telefoontjes, worstel me door menuutjes, wordt zelfs doorverbonden met  een nummer dat 90 cent per minuut kost, zelf W. A. bellen is goedkoper.
Verwijzing naar de site “verloren en gevonden”
Niets gevonden, vul zelf een “verloren”item in.
Vindt maandagmorgen mailtje met telefoonnummer voor nadere info.
Krijg dame aan de lijn die zo te horen haar gedachte nog bij elkaar moet rapen.
Op mijn vraag”nog niet helemaal wakker” zegt ze , “nee sorry ik stotter een beetje.

Eerste stoom.
Iemand met een slecht been kan gerust aan help-telefoon, stotteraar niét
Moeizaam stottergesprek dat niets oplevert.

Dan maar stadhuis bellen, hoe nu verder.
Kan op stadhuis aangifte doen (heeft politie niets meer mee van doen)
Mevrouw meldt dat ik niét mag rijden zonder rijbewijs.
Loop met Henk (achter en)   in de rolstoel naar stadhuis 35 minuten stevig doorstappen.
Lokettiste  beetje OostIndisch  dofstom, vraagt naar legitimatie nadat ik verteld heb dat tas met “alles erin” verloren is.

Weer stoom…….
Had 9 jaar oud paspoort meegenomen, mag ze geen rijbewijs op regelen.
Wel nieuwe pas of I.D. kaart.
Over drie dagen klaar en dan rijbewijs aanvragen.
Dan maar gebruik maken van Henk  in rolstoel die braaf zit te wachten, leg uit, moet lopen, kan man niet alleen thuis laten, nóg een keer niet echt menselijk.
Dat lukt, moet tóch ID  bestellen maar mag ook rijbewijs aanvragen, onderweg gelukkig genoeg pasfoto’s laten maken…..!
Vrijdag halen. Mag volgens lokettiste  óók  met de oranje aanvraagformulieren niet autorijden,  zal me jeuken. Gok er op  zielig oud vrouwtje bij eventuele aanhouding.
Met die papieren in de tas op telefoon jacht….KPN winkel …

Mega veel stoom.
Kan niets kopen, kan niet met cash betalen, laat chef erbij halen, enig wettig betaalmiddel bla bla…. tas verloren dus  óók geen pas ( waar ik sowieso niet mee kan pinnen maar is niet ter zake doend)
Is beleid, kan niet , zeg dat ik  dan wel andere provider ga zoeken en klacht in zal dienen.
Klacht indienen vrijwel onmogelijk, veel menuutjes,  chatverzoek  wordt afgebroken, geen mensen.
Na veel aandringen  is “een stem” bereid zelf klacht in te dienen, zal over gebeld worden. Krijg 2x een telefoontje, ingeblikte lettergrepen waaruit delen weggevallen zijn, gok erop dat men bedoeld, wordt morgen tussen 8 en 12 uur gebeld….

Alweer stoom
Nog niet eenvoudig met geld nieuwe telefoon te kopen, dit is Nederland….
Telfort heeft ook geen geldkassalade.
Gelukkig is Vodafoon wél zo klantvriendelijk dat zowel  pinnen als  betalen met ons enig wettig betaalmiddel mag, aardige verkoper regelt álles voor me.
Ik bespaar jullie wat er dáár nog allemaal fout ging (dat effect héb ik op dit soort zaken)   maar uiteindelijk ben ik nu Vodafoon klant  en  is het gelukt om de simlock van Henks telefoon ( dat nummer hebben tenminste de meeste mensen al) naar Vodafoon te zetten…. sorry voor de overlast van die stoomwolken!

Advertenties

drempelvrees

O ja,  ik zié iedereen smelten, zó schattig die kleintjes maar schijn kán bedriegen….
Eén van deze twee schatjes had bijna op het geweten dat “opa grootje”  (zoals Henk genoemd wordt door de achterkleinkinderen)  gewond in het ziekenhuis terecht kwam.
Kijk maar eens goed naar dit kleine engeltje…… je houdt het niet voor mógelijk dat zo’n schatje “dat in huis heeft” toch?

En Henk hád al een pechdag, liep hij dicht achter mij met een doosje “thuiswerk”achter mij aan de drukkerij uit naar buiten …… slaat een rukwind de deur dicht terwijl hij net op de drempel staan, oeps…..  deurknop in de strak om de doos gespannen hand….. best wel áuw dus!
Maar oke, we rijden daarna even naar Zoetermeer waar de kleintjes wonen.
We worden gespot en als de deur open gaat stormt Levi naar de deur en in het kleine halletje springt hij in m’n armen, rekenend op een draai in het rond.
In een flits zie ik ons prinsesje juichend langs me heen stormen, récht op opa grootje aan die dan nét op het kleine opstapje voor de buitendeur staat maar ons prinsesje niet aan ziet komen stormen!
Als een strak gelanceerde  bowlingbal kegelt ze opa grootje  van het drempeltje af door tegen hem op te springen en dán hoor ik hoop lawaai achter me.
Als ik me met Levi omdraai ( ik zag het dus niet gebeuren)   is de moeder van de kleintjes al doende Henk overeind te helpen.
Hij ligt wat verfrommelt  over een kinderfietsje tegen de  muur van het schuurtje voor het huis.
Ik zie al dat de schade  te overzien is,  dus ik kan het niet helpen en moet lachen.
Gelukkig kan Henk er ook al om lachen, hij heeft alleen een wat pijnlijke arm, misschien wel de oude judo training die hem liet “valbreken”. Alleen Amber, die natuurlijk ook om ging, zit op het drempeltje te huilen, ze  wordt  snel door  moeder Jennifer opgetild en getroost en kan dan ook al gauw weer lachen.
Ja hoor, met Henk gaat het goed, heeft hóógstens een beetje  “drempelvrees” opgelopen!

monnikenwerk…

O ja,  vooral in het begin was bloggen voor mij monnikenwerk, “van je fouten leer je” zegt men en, tjongejonge, wat heb ik veel geleerd!
En nog stééds gaat er zo af en toe iets fout. Zo zag ik in het vorige logje een reactie van Cornma staan die ik even snel wilde beantwoorden, geen idéé wat ik gedaan heb maar ineens was de reactie weg.
Ook niet meer terug te vinden in de spam of de prullenbak!

Toeval of niet, krijg ik net vandaag een filmpje toegezonden dat laat zien  dat de term  monnikenwerk niet uit het niets komt, ook monniken hadden  zo hun problemen toen zij destijds moesten overschakelen van “op rollen schrijven en lezen” naar boeken toen eindelijk de boekdrukkunst was uitgevonden. Daar hebben jij en ik natuurlijk helemaal nooit bij stilgestaan………

in kort bestek

Ja natuurlijk hebben we van de éindelijk droge dag genoten.
Even in kort bestek, een auto ritje naar Wassenaar, daar een wandeling in Meijendel, vandaar nog een bezoek aan een  restaurant, een tuincentrum en een familiebezoekje in Zoetermeer.
Je kunt maar “van het erf af zijn” zoals een bevriende overbuur altijd zegt.
Om te zorgen dat het verhaal ook echt  “in kort bestek” blijft, (jullie zijn natuurlijk óók de hele dag buiten geweest dus tollen van de slaap)   pik ik alleen de lunch eruit, die was n.l. verantwoordelijk voor de titel.
We streken neer op een terras in een park in Zoetermeer. Nogal luxe lunchkaart en daar houdt Rietepietz niet zo van. Die gaat meer voor “doe maar gewoon dan doe je gek genoeg”   dus bestelde een simpele tosti ham/kaas.  Dat kon! En toen kwam er dit……
Ja klopt, ik heb er al van gegeten als ik er een logje in zie en een  foto maak.
In een diepe, soort mega soepkom,  ligt op z’n kant  iets dat voor een tosti door moet gaan.  Eigenlijk  zijn het gewoon twee  dikke, diagonaal doorsgeneden hompen geroosterd brood  met keiharde korsten.
Niks niet plat gebakken en aan elkaar gesmolten randen.
Alles is verder keurig verzorgd daar niet van maar ik heb toch een groot probleem.
Ik zie dat men niet verwacht dat ik de tosti uit het vuistje eet………
……….hélp!

helderziend?

Wie hier al lang, en uiteraard zeer nauwkeurig, leest heeft het allang door, Rietepietz heeft een helderziende gave. Dat bleek vanmorgen weer in de media waarin geciteerd werd uit een onderzoek van  het WODC.  (Onderzoek- en Documentatiecentrum)

“-Binnen de politie is bij 40 procent van dit soort zaken iemand met een migratieachtergrond betrokken, terwijl deze groep slechts 7 procent van het personeelsbestand uitmaakt. In absolute getallen gaat het om zeker 19 zaken onder 4.500 agenten met een migratieachtergrond.”

Nog maar een paar maanden geleden vlamde de positieve discriminatie  weer op als “wenselijk bij de politie” waar ik natuurlijk in een logje “mijn  gedachten over uitsprak”.
Oke, jij je zin, ik spuwde er m’n gal over omdat ik geen voorstander ben van voortrekkerij.
En al in 2006 schreef ik in een logje;

“Het politiekorps zucht nog onder de naweeën van de “positieve discriminatie” van een aantal jaren geleden en wie dat bedacht heeft moet in de “gekkentest “de absolute topscore ” halen.
Destijds werden de eisen voor allochtone en/of vrouwelijke sollicitanten “naar beneden bijgesteld ” (wat maakt het nou uit of je wat foutjes in een verbaal schrijft, de meeste mensen doen tóch al geen aangifte meer).
Het korps moest meer een afspiegeling van de samenleving zijn omdat de gemiddelde politieman te weinig in kon spelen op bij minderheden heersende opvattingen en daar moet je aan werken vond men “!

Een regeltje uit de bevingen van het  WODC;
“-Voorts lagen rondom de eeuwwisseling de eisen te laag bij het streven personen met een migratieachtergrond binnen te halen. Zij hadden niet altijd voldoende kwaliteiten.”

Ik herinner me nog mijn verbijstering toen men ergens rond het jaar 2000 bedacht dat bij allochtone sollicitanten minder streng omgegaan kon worden met de eis  dat ook  de familie van de sollicitant van onbesproken gedrag moest zijn. Noem het helderziendheid, ik hou het op gezond verstand dat ik dat een belachelijke situatie vond.
En wat komt er  bovendrijven bij het WODC…..!

“-De betrokkenheid van agenten met een migratieachtergrond hangt volgens het WODC samen met de grote sociale netwerken in de familie- en kennissenkring waarvan zij deel uitmaken. ‘Gezien de relatief grote betrokkenheid van sommige etnische groepen bij (georganiseerde) criminaliteit, is de kans dat functionarissen met een migratieachtergrond in hun grote netwerk iemand kennen uit het criminele milieu groter dan onder autochtone functionarissen.’

Nee,  natuurlijk wil dat niét zeggen dat iedereen met een migratieachtergrond  (was even vergeten dat je geen allochtoon meer mag zeggen) maar dat het nu maar eens áfgelopen moet zijn met die onzin van positieve discriminatie.
Ongeacht wie men positief wil discrimineren …. het wérkt niet omdat men nou eenmaal niet voor niets aanstellingseisen stelt.

Inderdaad, deze onderzoekuitkomsten verbazen me niet, ik had  het ze al op voorhand kunnen vertellen, maar eh…. denk maar niet dat  de hotemetoten mij om een consult vragen vóór ze zulke domme beslissingen nemen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ken je dat….

Weet je nog dat vorige week de stoppen doorsloegen bij Rietepietz! Nee natuurlijk niét in mijn bovenkamer maar gewoon beneden in de meterkast. Hoewel…  na een week van de ene ellende in de andere rollen de stoppen in m’n boven kamer soms óók op klappen stonden
Natuurlijk slaat een stop niet zómaar door en dag erna was het wéér feest en blééf doorslaan ook als ik er een “verse in deed. Gelukkig was het maar één van de vier groepen  dus het meeste  werkte maar ja, geen warm water is toch een koude douche.
Ik had  de CV monteur gebeld al gebeld  omdat de ketel tóch aan z’n servicebeurt toe was, maar  het apparaat mankeerde niets, was alleen in de beveiliging   geschoten door tja, welke storing  dán!
De andere morgen dus éérst stoppen halen en daarna zoveel mogelijk alles dat op die groep werkt uitgezet.

Bij de wasmachine stekker eruit trekken kwam de aap uit de mouw want kijk, hier kun je een witwasmiddel tegenaan gooien, dat komt nóóit meer goed.
En tóen begon er een bel ronde, de leverancier  regelde een belletje van “de chef storingen”, die beloofde een belletje  van een monter, en dié regelde weer een belletje van de monteur van de dealer. De belletjes kwamen ook keurig binnen steeds 24 uur maar je bent dus zó drie dagen verder.

De door het bedrijf geleverde “aansluiters” hadden de stekker in een  “hangend stekkerblok” gestoken, heel erg “not done” hoorde ik maar de oude machines hebben er 13 jaar op gedraaid. Beetje dom ook van mij omdat ik wist dat er nu geen stekkerblok meer nodig was met één machine, domweg vergeten weg te halen. Evengoed hadden ze het nooit op het stekkerblok mógen aansluiten.

Maar er was méér, niet alleen goede dingen komen in drieën. Toen alles door de monteur weer keurig in orde was gemaakt (echt prima service)  en op de  juiste wandcontactdoos aangesloten  bleek bij proefdraaien dat er water over de afvoerpijp klotste als de machine het water afvoerde……..
Precies….. de afvoer zat behoorlijk  verstopt en het is niet denkbeeldig dat de sluiting dus ontstond door waterspetters over  de “blote gaatjes”  van dat laaghangende stekkerblok!

Zucht….. hulptroepen aan laten rukken met een “veer”,  schoonzoon Peter demonteert pijpjes en zwanenhalsjes en jawel…… 13 jaar zeepklonters zijn op sommige plaatsen als beton zo hard.
Foto…..? sorry vergeten, ik moest aan de bak, baggeren!
Het met steeds lagere temperaturen wassen is in oudere  machines misschien toch niet zo’n succes, je bent gewaarschuwd……!

 

gat in de markt

Stichting sire ziet er  geen gat meer in maar volgens mij  hebben ze  iets niet in de gaten.
Dan heb ik het over de nieuwste campagne van die stichting.
Men stelt dat veel ouders hun zonen niet genoeg laten ravotten omdat ze bang zijn dat de jongens  met een “kapotte broek thuis komen”.
(—) Mag ik het trouwens nog wel over jongens hebben?
Waarschijnlijk niet, niet  gender neuraal,  maar hoe zeg ik het dan; “mensenkind met  uitwendige plasser” of zoiets? (—)

Het verklaart wel waarom de markt overspoeld is met nieuwe jongensbroeken  waar de gaten al in zitten’.  De  “broekenmarkt” speelde natuurlijk diréct in op ” watjes-jongens” die zelf geen gaten in de broek mogen maken, waar schaarste heerst is een dik belegde boterham te verdienen. De broeken mét gaten gaan voor grof geld over de toonbank.
Om niet van discriminatie beschuldigd te worden zijn broeken met gaten natuurlijk óók voor meisje te koop,  eh….. mensenkinderen met een inwendige plasser, sorry, ging ik bijna weer de fout in. Je zegt of doet tegenwoordig zó makkelijk iets fout.

Maar oke, érgens ben ik met de boodschap wel eens, kinderen (nee niet alleen jongens)  ravotten nog nauwelijks in de sterk veranderde maatschappij en dat is jammer. Of ze nou op de ijzersterke broek van de stichting sire zitten te wachten is een ander verhaal, de broeken met gaten  zijn té veel een gat in de markt!