proost

Heb ik al verteld  dat er wel eens iets fout gaat bij Henk? Volgens mij wel en zei ik iets als. “niet álles dat fout kan gaan gáát ook fout” maar “alles dat fout kán gaan gaat regelmatig fout”. Alleen weet ik nooit  wanneer het wel of niet fout gaat en dus staan mijn voelhorens altijd in de hoogste stand.
Het brengt situaties  met zich mee waarom we een paar jaar geleden vreselijk gelachen zouden hebben maar die tegenwoordig niet als “vreemd” op hem overkomen en dan valt er  niets te lachen. Als ik het na vertel aan de kinderen kan ik erom lachen en kunnen er best grappen over gemaakt worden zonder dat hij er weet van heeft maar in zijn bijzijn  komt een grap niet meer over.

Niet alles is gevaarlijk maar om drankmisbruik te voorkomen kan ik echt beter een oogje in het zeil houden als Henk een drankje in wil schenken voor me.
Ik kreeg argwaan toen toen ik bijna achterover klapte na de eerste slok van mijn longdrink gin/ jus ‘d orange.  Het glas is (in nuchtere toestand) ongeveer  16 cm hoog en daarin doe ik een laagje gin van ongeveer  1 centimeter maar in dát glas moeten het minsten 3 centimeters geweest zijn.

Er was trouwens al eerder een wijnachtig smaakje aan mijn “sjuutje” maar dát moet verbeelding geweest zijn. De eerstvolgende keer dat hij mij wilde “laven” en ik in de keuken kwam stond mijn longdrinkglas voor de helft… pakweg 8 cm….  gevuld met eh…. water?
Zou kunnen, ik had ook al eens het idee dat m’n sjuutje wel érg waterig was.
Als ik aan het glas ruik komt de doordringende geur van gin, ( au de cologne is er niets bij)   me tegemoet…. je zou er coma zuiper van worden. Toch maar zelf inschenken voortaan.

Maar zijn eigen wijntje voor bij het eten moet  wel goed gaan …toch? Mocht hij wat water bij de witte wijn willen doen doe ik daar niet moeilijk over. Water bij de wijn is positief daar komen we wel uit.
Maar toen ik gisteren zijn glas witte wijn zag was het wel héél licht wit.  Zo op het oog is hij vergeten “wijn bij het water te doen”. Om dat te bevestigen wil ik aan het glas nippen maar zover komt het niet, zodra mijn neus boven het glas hangt komt de doordringende geur van gin me tegemoet. ……. proost!

plaatjes van het internet.

Advertenties

valse voorlichting

Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa! Schotel ik jullie maar liefst drie logjes voor over het Eschermuseum  en het enige kunstobject waar ik een foto van heb geplaatst als zijnde “een Escher ” blijkt óók al niet door hem gemaakt te zijn.

Slechte beurt, ik had natuurlijk even op het bordje aan de muur moeten lezen.
De bronzen sculptuur heet “Shell” en  is gemaakt door de kunstenaar  Eunwha Kim- Killian, ere wie ere toekomt, ik schrijf al onzin genoeg toch?
De Escher litho “band” die de kunstenaar inspireerde  heb ik niet zien hangen, (maar dat kan aan mij liggen hoor) . Ik vond wél een legpuzzel  met die afbeelding, ik vrees dat  het wel puzzelen voor gevorderde  is …….

Dat weet ik uit eigen ervaring, hoewel ik déze puzzel nooit  gemaakt heb  kreeg ik ooit wel een andere Escherprent als puzzel van Ruud.
Die afbeelding hing wél in het museum!
Natuurlijk maakte ik er destijds een logje over  mét een foto van de puzzel.

Aan die puzzel kleeft een heel grappig verhaal met een vreemde toevalligheid.

Voor wie hier nog geen 10 jaar leest ……
“even op de foto klikken” van de salamanderpuzzel  als je dit logje wat kort uitgevallen vindt  en nieuwsgierig bent naar het verhaal  “de vreemdganger” .

 

praktiesing

 Baaj  de wee, es wie tok ubbout lenkwitsch….  aaj riejulaajs   aaj hef toe improef maaj Ingklisch u bit, it  is rielie far from  purfekt,  its u sjeem.

End dis  mondee …… auwer kre ntson Sebastian will  urraive .
Hie will stee in the Nedderlands for  sam wieks  end hie dus not spiek ennie Dutch so…. heppelie  aaj understent his Ingklisch tokking  koet enof, writing  koet be better.

I am sjoer we aar kowing toe hef a lot of fun wizz iets adder, doon’t jou sink ?  Toe plee haajt end siek wizz Levi en Amber,  laajk last jier!

Aaj kan not weejt toe sie him !!!!!

goed/fout

Ik heeft gisterafond   onweis leuke interaktie met Neeltje gehebt, ofer” hun” en van alles dat er voud ken gaan in onse Nederlanse  taal bei ferfoechingen. Toen zij ik “best gijnig om is een heel log fout te sgrijven  maar eh……. daar kom ik van terug.
Bij nader inzien is het verrekte lastig ( en héél hinderlijk al die rode strepen)  om alles consequent  fout  te schrijven. Je moet  immers  héél goed weten hoe het wél geschreven moet worden om het fout te kunnen doen en zó goed ben ik nou ook weer niet! Neeltje vergeeft het me hopelijk wel  dat ik “normaal”verder schrijf.

Het is ook eigenlijk te makkelijk om over fouten te vallen want voor sommige lezers  is het de reden dat ze “lurken”, de onzekerheid of  ze iets foutloos kunnen schrijven, of denken niet goed te kunnen verwoorden wat ze bedoelen.
Dat is natuurlijk niet altijd de reden, ook dat werd duidelijk bij de reacties, er stond een glasheldere uitleg bij over het hun/hen/zij dilemma van iemand die nog niet eerder hier reageerde. ( waarvoor dank Francien!)

Wij bloggers schrijven niet beroepshalve  en dan  moet hier en daar een foutje geen belemmering zijn om te schrijven. Ja natuurlijk, ik preek voor eigen parochie want ik kan er ook wat van. Vaak niet eens uit nonchalance of onwetendheid ( al komt dat óók voor) maar meestal omdat het heilig vuur m’n vingers bijna af fikt, dan wéét ik wat ik wil schrijven, en dat stáát er dan ook  volgens mij als ik alles nog eens nalees. Voor al die keren een welgemeende “mea culpa”.
En eh… Neeltje sorry, dit logje is misschien niet helemaal naar verwachting, beetje fout logje toch nog!

 

stads type

Het moet niet gekker worden, soms kom ik het hele jaar niet in de Haagse binnenstad maar de laatste week alleen al drie  keer, ik lijk wel eens stads type.
Eén keer met Henk  en dat was meteen een “snert”dag doordat we bij HEMA terecht kwamen.
Een flinke kom lekkere  snert mét roggebrood met spek  voor  € 3,50  en keurig schone tafeltjes.
Hoewel Henk tegenwoordig wel eens een beetje knoeit met eten  is dat niets dat niet met een extra servet opgelost kan worden.
Het blad met leeg vaatwerk zet ik natuurlijk netjes weg op de daarvoor bestemde rails.
Daar loop ik even heen terwijl Henk aan de tafel wacht want met de rolstoel lukt dat natuurlijk niet.
Maar er zijn ook mensen die het zo nauw niet nemen zie een andere  keer als ik met Inge op stap ben.
Terwijl we  een tafeltje zoeken zie ik dat mensen twee bladen vaatwerk hebben laten staan,  bovendien  ligt er op een stoel een flinke plas bruin vocht, koffie, cola?
Natuurlijk kan iedereen wel eens een ongelukje hebben maar haal dan even een doekje, of geef het door  zodat het schoongemaakt kan worden.
Nou ja, dat doe ik dan wel even en ik hoor dat er meteen iemand geroepen wordt!
De keer met Henk ging in de tram alles van een leien dakje, en de keer zonder Henk kon ik zien dat dat eigenlijk altijd makkelijk  zou moeten kunnen.
Ik zat dicht achter de dichte glazen cabine van de bestuurder.
Hoewel het weerspiegelde als malloot zag ik wél dat naast de bestuurder een beeldscherm staat waarop álle compartimenten waar een deur zit in beeld zijn. Hij kan het  dus zien als  ik nog met de rolstoel bezig ben.
Maar op de zitplaats waar ik dit zag  loeren weer ándere gevaren. Er is een enkele deur en het bankje waarop ik zit staat dus heel dicht  bij de deur waar ook de OV scanner hangt.
De meneer die de tram in stapt krijgt een foutmelding en staat te klooien, de bestuurder wacht daar blijkbaar niet op en de meneer heeft daar niét op gerekend! Zo  zit ik inééns met een vreemde meneer op mijn schoot!  SSSttt…., niet tegen Henk zeggen hoor, dan mag ik nooit meer alleen op stap!

kattebelletje

Ja ik zal het kort houden, willen “sommige lezers” mijn personeel niét op ideeën brengen! Ik heb geen rustig moment meer sinds het personeel van “Prins Doezel” tips uit schreef  over hoe je poezen  het best kunt fotograferen.

Waar ik ook lig jaagt mijn personeel  me op  met wat zij een camera noemt, een automaatje.Mijn prachtige zwarte velletje komt daarmee gewoon nóóit  tot zijn recht. Laat me met rust mens, ga bomen die in brand staan op de foto zetten, dáár kun je geen buil aan vallen…..

Of ga een ander soort dieren zoeken, zet er een lief meisje naast , dan heeft niemand in de gaten dat je met zo’n automaatje nou eenmaal niet kunt instellen op mijn prachtige snorharen.

Bovendien loopt mijn personeel niet met leuk contrasterende dekentjes achter me aan, ik zou óók reuze leuk afsteken tussen dat rood met witte ballen. Ik moet het maar doen met wat er is en mijn personeel heeft de leeftijd van “de gedekte kleuren, heb ik weer!
Zo wordt ik natuurlijk nooit een super-poezenmodel, ik kan er hoogstens een beetje over dromen!

from Russia….

Met mijn rug naar het raam, zittend op de bank met lappie op schoot voelde ik me al een paar dagen begluurd…….. cyberspionage????
Je hoort zovéél tegenwoordig dus ik op zoek of er misschien  een spion in de buurt was… een dikke Rus of zo die in de gaten probeert te houden wat ik allemaal uitspook op mijn lappie…… En wat dénk je….

Precies, een mega dikke spi(o)n, ik heb hem als persona non grata  uitgewezen!