from Russia….

Met mijn rug naar het raam, zittend op de bank met lappie op schoot voelde ik me al een paar dagen begluurd…….. cyberspionage????
Je hoort zovéél tegenwoordig dus ik op zoek of er misschien  een spion in de buurt was… een dikke Rus of zo die in de gaten probeert te houden wat ik allemaal uitspook op mijn lappie…… En wat dénk je….

Precies, een mega dikke spi(o)n, ik heb hem als persona non grata  uitgewezen!

Advertenties

doorprikken

Ja hoor eens, we hoeven niet overál kritiekloos in mee te gaan, vanmorgen op de radio weer een interview waar ik, je kent me, sommige argumenten net zo makkelijk ff doorprik.
Het gaat over “stoptober” je weet, wel de actie om in oktober (minimaal) 28 dagen te stoppen met roken. En helemaal stoppen met roken is natuurlijk nog beter is het idee.
Roken is asociaal ( volgens vele niet-rokers) het jaagt de zorg op kosten door enge ziektes als longkanker en hart en vaat toestanden.
Waar is de tijd gebleven dat in vrijwel iedere huiskamer zoiets hing.

Ja van mij mag iedereen dat vinden hoor maar, is het allemaal wel zo kort door de bocht. Komen al die enge ziektes niét voor onder niet rokers?
En wat is op dit moment de grootste kostenpost in de zorg?
Precies… de ouderenzorg, en wie wordt er volgens de huidige opvattingen nooit oud? Juist de roker wordt niet oud en bespaart ons misschien wel 20  jaar ouderenzorg. Ik zou ze in de wátten leggen i.p.v. aanmoedigen te stoppen  met  roken.

Bovendien betaalt de roker een onevenredig groot deel belasting omdat de prijs van een pakje sigaretten grotendeels uit accijns bestaat.
Enige hypocrisie lijkt me onze   overheid niet vreemd,  men  promoot niét roken door steeds meer verboden maar ondertussen…. spekt de roker  de pot algemene middelen bij iedere prijsverhoging wéér meer. Nee nee, dat is niet asociaal, dat is om het roken te ontmoedigen…….!

Maar ook  de roker  bekijkt niet altijd alles van twee kanten, in het interview hoor ik een roker die “stoptobert” en zich beklaagd dat hulpmiddelen als nicotinepleisters uit eigen zak betaald moeten worden en dat ze voor mensen met een laag inkomen onbetaalbaar zijn.  Hugh…….???
Zo’n nicotine pleister kuur kost gemiddeld één Euro per dag, een pakje sigaretten rond de 6 Euro….  en sigaretten  kan iemand met een minimum inkomen dus blijkbaar wél betalen  maar de pleisters niet? 6 -1  is nog altijd 5 Euro over als je geen sigaretten hoeft te kopen. Trouwens, wie écht wil stoppen lukt dat ook zonder pleisters hoor.

Er gaan stemmen op om rokers en ex-rokers  regelmatig op longziektes te controleren maar eh…… hoe zit het dan met al die onderzoeken die zeggen dat meeroken zelfs nog gevaarlijker is dan zelf roken, dan zouden juist niét  rokers toch  onder controle moeten  blijven?

Ach, de vaste lezer kent me, ja in ben ex-roker maar voel me ,na bijna 40 jaar niet roken, solidair met de rokers.
Er mag ook gerookt worden bij mij thuis want de enkeling  die  nu nog rookt houdt, zich toch al paria voelend,  rekening met de niet rokers.

Kortom, bij mij zóu  een aangepast tegeltje kunnen hangen,  ik ben  voor “beetje leven en laten leven”!

 

 

mislukte lancering

Een mislukte “lancering”is er de oorzaak van dat er niet netjes gisteren een nieuw logje stond.Tja, aan ideetjes ontbreekt het me nooit  maar… helaas onderschat ik de uitvoering wel eens een beetje.
Ik hád al eens laten zien dat de vuurtoren van Scheveningen in de stijgers werd gezet.

Ondertussen is de ijzeren vuurtoren ook nog helemaal ingepakt omdat hij gezandstraald moet worden.
Je zou bijna zeggen, “wacht op de eerstvolgende najaarsstorm over het strand” maar ja, ik ben een leek natuurlijk.
De ingepakte vuurtoren lijkt  nu meer op een raket die klaarstaat om gelanceerd te worden dan op een vuurtoren en tja….. je kent me, dan is het idee voor een animatie al geboren.

En natuurlijk ga ik dan als een kip zonder kop aan de slag, realiseer me halverwege dat een opstijgende raket onderaan flink vuur laat zien en dat moet kúnnen als je “even “een insteekfilter download en installeert in je PSP programma….
En dát lukt dan even niet, het lukt de hele ávond niet  en dan maak ik een rommeltje van de animatie en als er tóch geen vuur onderuit kan komen begin ik niet meer op nieuw.

En ik hád het heus leuk bedacht onderweg al, dus  ik maakte ook een foto van “toen de raket na de lancering al héél hoog in de lucht was”.

Maar ja, zoals de lancering nu verlopen is was kwam de politie erop af in een helikopter…. ik heb me dus snel uit de voeten gemaakt!

boys will be boys

Ik hád het eigenlijk kunnen weten, zie je hem zitten lonken naar die “halfpipe” die op het strand staat aan de boulevard van Scheveningen. Je ziet hem denken, “eitje op roller skates,  hoe moeilijk kan dat zijn met een rolstoel ?”
Maar ja, ik kan natuurlijk niet overál op letten hé , en zeker niet als ik  een paar dagen later op een “bloedje hete” dag al om half 9  de verleiding niet kan weerstaan even te pootje baden”……..

Ja, ja,  ik liet hem in vol vertrouwen achter om op m’n schoenen te passen …… maar  wanneer ik uit het water kom zie ik meneer “de wielen nemen” richting halfpipe……..

En wat denk je….? eigenwijs natuurlijk en tóch proberen….. en nee, ik kom natuurlijk niét op tijd om  te voorkomen dat hij in het zand moet bijten…..

 

alweer?

Bij de reacties in het logje over die gevallen man werd al  een paar keer  gezegd, “jullie maken nog eens iets mee”. Nou hoef ik niet iedere dag gevallen mannen op te rapen  maar toch dacht ik gistermorgen toen ik dicht bij de hoornbrug  langs de vliet liep met Henk  ; “nee hé, alweer”?

Ik zag mezelf al in  het water baggeren om die mevrouw op het droge te sjorren.
Die arme hond kan natuurlijk niets doen voor het vrouwtje dat op de één of andere manier te water lijkt geraakt.  Maar als ik dichterbij kom zie ik dat ik misschien alleen psychische hulp zou kunnen halen want hier lijkt iemand een beetje in de war.

Je ziet met dit  heerlijke weer veel honden het water in plonzen als het baasje een balletje in het water gooit. Maar deze vrouw met hond zijn duidelijk niet op de hoogte van de spelregels, baasje óp de kant, hondje in het water om de bal te pakken.

Hier staat de hond toe te kijken hoe het baasje  de bal. ( ja die groene die ze net wil pakken )  pakt die hij net in het water heeft gegooid. Het moet niet gekker worden hé!
Ja ja, slecht beeld maar  wegens de privacy van mevrouw laat ik het vaagjes. Ik mocht wel foto’s maken al vroeg zij zich af wat daar leuk aan was.
Ik kijk nog even om , ik wil toch zeker weten  of ze ook echt uit het water kan komen.
Er is ondertussen  nog iemand anders bij dus ik hoef niet in actie te komen.
Maar inderdaad, we maken nog wel eens iets ongewoons mee tijdens onze wandelingen.

voor me gevallen

Gisteren viel er zómaar  een man voor me, gewoon met een keiharde smak  in zijn fiets verstrengeld voor de rolstoel waar Henk op dat moment niet in zat, maar er achter liep.
Waarschijnlijk speelde zo’n geniepig rond stoeprandje dat het fietspad scheidt van de stoep hem parten.

Of hij was, net als ik , even afgeleidt door een mooie jonge vrouw die in zo’n fleurig zomers broekpak langs  de andere kant van het fietspad iets uit haar auto pakte.  Ik zag het dus niet gebeuren, hij lag er ineens en greep naar zijn hoofd waarvandaan al snel een straaltje bloed langs zijn  nek  sijpelde. De  prachtige muziek die we direct hoorde had gelukkig niets te maken  met “engelen die hem kwamen halen” !
Omdat zijn oordopjes door de klap losgeschoten waren  konden ook wij de  prachtige klanken rechtstreeks uit zijn telefoon horen waarnaar hij , zoals hij later zou vertellen, zo intensief zat te luisteren dat hij was afgeleid.

Hij is gelukkig  goed bij zijn positieve maar de jonge vrouw belt terecht toch 112. Het advies om de man vooral te laten liggen komt te laat, meneer voelt niets voor de slachtofferrol en krabbelt overeind nadat ik de fiets  overeind gezet heb tegen het  tuinmuurtje.
De hoofdwond bloed hevig en ik druk meneer dus even in de rolstoel.
Terwijl de jonge vrouw druk doende is   112 mensen te informeren pak ik een pakje zakdoeken om zoveel mogelijk het bloed op te vangen.  Gelukkig heb ik nergens wondjes realiseer ik me later,  de man is mager en ziet er  bleekjes uit, niet alleen van de klap denk ik zo.

Terwijl we wachten haalt de jonge vrouw van alles uit huis, de babyfoon om haar baby te kunnen horen, een rol toiletpapier om de doordrenkte zakdoekjes te vervangen, ontsmettende babydoekjes voor mijn bebloede handen, en een stoel voor  Henk.

Maar de  gevallen man staat er op dat Henk in z’n eigen rolstoel gaat zitten,  hij kan wel staan zegt  hij en blijkt over humor te beschikken, “je kan beter vallen als je een flink bakkie op hebt” zegt hij, “dan val  je  ontspannen, Jezus wat een klapper!”
We moeten hem overreden om  op de stoel plaats te nemen, hij vindt het niet nodig maar ik zeg “U bent de eregast” en dat vindt hij zó grappig dat hij het meteen even doorgeeft aan zijn gesprekspartner ( even melden dat hij verlaat is) aan de telefoon,
Hij blijft  vrijwel alles melden wat er gebeurt  en zegt  “dat is zij weer” als hij ergens om moet lachen wat ik zeg..

Hij realiseert zich “dat het misschien wel genaaid moet worden” Mijn opmerking dat er misschien wel een mooie meid op de wagen zit weert hij af ; “Oh, nee laat maar zitten, ik heb me suf genaaid maar na die chemo kuren hoef ik niet zo nodig meer.” ( Ook niet fijn, maar geen aids dus)  Hij grijpt naar pijnlijke ribben bij het  lachen en wordt ongeduldig,  waar blijven ze , anders ga ik toch maar weg hoor. Gelukkig stopt net op tijd de ambulance , Wij zijn niet meer nodig en vervolgen onze weg als de man in  de wagen is geholpen om hem na te kijken. ……
Het knaagt een beetje  dat ik niet weet of alles oke is met die vrolijke noot!

 

 

 

vorm van behelpen

Zeg ik toch altijd… in tijd van nood schil ik aardappels met de hakbijl.
We hadden van de week weer zo’n momentje dat je denkt;  “tja, je moet wát” !
Dat kwam zo!
We hadden lekker gewandeld in het Delftse hout, yep, weer héél mooie hoekjes gezien en over bruggetjes geploegd waaronder  dit bruggetje.

Lekker vroeg op stap en tja…al duwend verbrand ik aardig wat “kalerietjes”.  Eigenlijk staat thuis een doosje aardbeien te wachten om op de bammetjes geplet te worden voor de lunch. Maar na dit bruggetje ligt de uitspanning “het rietendak” waar je een heerlijk terras onder de bomen hebt.

.
Oke, het is nog niet eens 11 uur maar ik hoor duidelijk iets  rammelen en dat is niet de rolstoel dus zal het m’n maag zijn. De tafeltjes aan het water zijn al bezet maar dat is niet erg.

Vanaf ons tafeltje kunnen we ook prima op het waterleven kijken. Een vriendelijk serveerstertje  komt vragen wat we willen drinken en de “trek”wint , we bestellen meteen een uitsmijter.
Heláás…..  de keuken blijkt pas om 12 uur open te gaan, en het is pas 10 voor 11.
En kijk, dán moet je je behelpen, met de boterham met aardbeien in gedachten kiezen we dan maar voor koffie  met wat er  het dichtst in de buurt komt van onze  voorgenomen lunch thuis.
Tja, je moet wát zeg ik toch! Wat scheelt het, je moet niet  moeilijk doen in zo’n geval.