ken je dat….

Weet je nog dat vorige week de stoppen doorsloegen bij Rietepietz! Nee natuurlijk niét in mijn bovenkamer maar gewoon beneden in de meterkast. Hoewel…  na een week van de ene ellende in de andere rollen de stoppen in m’n boven kamer soms óók op klappen stonden
Natuurlijk slaat een stop niet zómaar door en dag erna was het wéér feest en blééf doorslaan ook als ik er een “verse in deed. Gelukkig was het maar één van de vier groepen  dus het meeste  werkte maar ja, geen warm water is toch een koude douche.
Ik had  de CV monteur gebeld al gebeld  omdat de ketel tóch aan z’n servicebeurt toe was, maar  het apparaat mankeerde niets, was alleen in de beveiliging   geschoten door tja, welke storing  dán!
De andere morgen dus éérst stoppen halen en daarna zoveel mogelijk alles dat op die groep werkt uitgezet.

Bij de wasmachine stekker eruit trekken kwam de aap uit de mouw want kijk, hier kun je een witwasmiddel tegenaan gooien, dat komt nóóit meer goed.
En tóen begon er een bel ronde, de leverancier  regelde een belletje van “de chef storingen”, die beloofde een belletje  van een monter, en dié regelde weer een belletje van de monteur van de dealer. De belletjes kwamen ook keurig binnen steeds 24 uur maar je bent dus zó drie dagen verder.

De door het bedrijf geleverde “aansluiters” hadden de stekker in een  “hangend stekkerblok” gestoken, heel erg “not done” hoorde ik maar de oude machines hebben er 13 jaar op gedraaid. Beetje dom ook van mij omdat ik wist dat er nu geen stekkerblok meer nodig was met één machine, domweg vergeten weg te halen. Evengoed hadden ze het nooit op het stekkerblok mógen aansluiten.

Maar er was méér, niet alleen goede dingen komen in drieën. Toen alles door de monteur weer keurig in orde was gemaakt (echt prima service)  en op de  juiste wandcontactdoos aangesloten  bleek bij proefdraaien dat er water over de afvoerpijp klotste als de machine het water afvoerde……..
Precies….. de afvoer zat behoorlijk  verstopt en het is niet denkbeeldig dat de sluiting dus ontstond door waterspetters over  de “blote gaatjes”  van dat laaghangende stekkerblok!

Zucht….. hulptroepen aan laten rukken met een “veer”,  schoonzoon Peter demonteert pijpjes en zwanenhalsjes en jawel…… 13 jaar zeepklonters zijn op sommige plaatsen als beton zo hard.
Foto…..? sorry vergeten, ik moest aan de bak, baggeren!
Het met steeds lagere temperaturen wassen is in oudere  machines misschien toch niet zo’n succes, je bent gewaarschuwd……!

 

gat in de markt

Stichting sire ziet er  geen gat meer in maar volgens mij  hebben ze  iets niet in de gaten.
Dan heb ik het over de nieuwste campagne van die stichting.
Men stelt dat veel ouders hun zonen niet genoeg laten ravotten omdat ze bang zijn dat de jongens  met een “kapotte broek thuis komen”.
(—) Mag ik het trouwens nog wel over jongens hebben?
Waarschijnlijk niet, niet  gender neuraal,  maar hoe zeg ik het dan; “mensenkind met  uitwendige plasser” of zoiets? (—)

Het verklaart wel waarom de markt overspoeld is met nieuwe jongensbroeken  waar de gaten al in zitten’.  De  “broekenmarkt” speelde natuurlijk diréct in op ” watjes-jongens” die zelf geen gaten in de broek mogen maken, waar schaarste heerst is een dik belegde boterham te verdienen. De broeken mét gaten gaan voor grof geld over de toonbank.
Om niet van discriminatie beschuldigd te worden zijn broeken met gaten natuurlijk óók voor meisje te koop,  eh….. mensenkinderen met een inwendige plasser, sorry, ging ik bijna weer de fout in. Je zegt of doet tegenwoordig zó makkelijk iets fout.

Maar oke, érgens ben ik met de boodschap wel eens, kinderen (nee niet alleen jongens)  ravotten nog nauwelijks in de sterk veranderde maatschappij en dat is jammer. Of ze nou op de ijzersterke broek van de stichting sire zitten te wachten is een ander verhaal, de broeken met gaten  zijn té veel een gat in de markt!

ze spannen samen!

Ja echt hoor, ik overdrijf  niet. “Ze ” moeten mij hebben, wie die “ze”ook moge zijn.
Stap ik vanmorgen uit bed om naar de wc te gaan doet het licht het niet.
Lampje kapot denk je dan, kijk ik straks wel naar.
Maar  het licht in de badkamer doet het óók niet  dus gaat er een lampje branden, nee niet in de badkamer natuurlijk maar in m’n bovenkamer. Beneden is licht  zodat ik weet dat het géén grote stroomstoring is.
Ik zeg nog even niets tegen Henk die heel onrustig wordt van zaken die hij niet meer kan behappen en zet de douche voor hem aan.

Oeps…. geen warm water, daar gaat de geheimhouding. Beneden bekijk ik de groepenkast argwanend, inderdaad, één stop doorgeslagen.  Als ik die deskundig….. ja ja dat kán ze, vervangen heb doen alle weigerende lichten het weer, maar het water blijft koud.  De  (nog niet zo oude) CV ketel werkt weliswaar op gas maar is tóch uitgeslagen en de storingscode laat zien dat er iets uitgeslagen is, b.w.v. van  beveiliging,  mwhaah, geen kunst ff de reset knop indrukken toch?  Daar denk het apparaat anders over want, niks, noppes nada…..!

Tjongejonge dan moet er toch iets van stroom te vinden zijn en jawel, ik volg een draadje naar een stekkertje dat in een wandcontactdoos  steekt.  O ja, we leven in 2017 waar de opleidingen voor apparaten die digitaal aangestuurd worden begint met “trek de stekker uit de wandcontactdoos, wacht 30 secondjes, steek de stekker weer er weer in en wacht op het wonder”! En  eureka, het wonder gebeurt waarna ik  euforisch de vlizotrap afdaal,  er voor zorgend Henk niet op de tenen te trappen die  al mijn bewegingen op de voet volgt (zeg maar “op mijn voet”)

Het hoe en waarom blijft een raadsel, er is niets kapot, misschien tóch het onweer dat in de vroege ochtend van zich liet horen. Maar alles werkt, ook de nieuwe was/droog combinatie die vorige week voor een  digitale shock zorgde.
Een dertien jaar oude wasmachine is blijkbaar zwaar verouderd. Een bovenlader ja, net als de oude droger.
Ze pasten perfect naast elkaar in een kast van nog  geen meter breed.
Het is me nog altijd een raadsel waarom je  een voorlader zou willen, ik kán best op m’n knieén gaan liggen om de was eruit te pulken, maar moet dan maar afwachten of ik ooit weer overeind kom zonder hulp.
Toch worden bovenladers nauwelijks verkocht en zijn drogers zelfs niet meer te koop in Nederland  en dus had  ik  een probleem.
Op m’n zoektocht kwam ik wél verhogingen tegen voor een  ónder een voorlader….. paard achter de wagen spannen als je het mij vraagt, maak toch lekker álles bovenlader dan hoef je  niets hoger te zetten  voor bedieningsgemak! ’t Zal wel te moeilijke  huisvrouwenlogica zijn.

Maar daarmee was mijn probleem niet opgelost. tegen heug en meug ben ik gezwicht voor een machine die kan wassen én drogen. Dat is wat kwetsbaarder maar oke, op de motor tien jaar garantie, wie dan leeft dan zorgt zegt een bijna 75 jarige  makkelijk.
Hélp…. wéér een digitale uitdaging met muziekjes en bewegende display ….!

púnthoofd…

Niet dat ik wil zeuren hoor, maar ondertussen,  maar ik krijg een púnthoofd van dingen die steeds weer veranderen.
Nee ik overdrijf echt niet, kijk dan zelf!
Als dát geen punthoofd is weet ik het ook niet meer!!!!
Je ziet het , de ergernis druipt eraf van dat bekkie.
Wel in PSP zitten rommelen natuurlijk dat snap je want dat is toch het fotobewerkingsprogramma dat ik op m’n duimpje ken….althans dat dacht ik.
Na de tips die ik kreeg voor andere fotoshop toestanden heb ik de gratis versies natuurlijk bekeken. Abakadabra  voor deze halfdigibeet.
In een helder moment zocht ik naar een gratis proefversie van PSP, die bestaat en was snel gedownload.

Mijn oude versie was meer dan 10 jaar oud, bijna prehistorisch  ik weet het, maar ik kon er mee lezen en schrijven.
Met een diepe zucht me in de proefversie gestort,  niets om blij van te worden maar oke, de meest noodzakelijk zaken kon ik uiteindelijk wel weer vinden. Ik werd aangespoord een versie te kopen maar ja….. Rietepietz en internet aankopen gaat niet samen, laat staan internetbetalingen, vloeken in de kerk.

Tot m’n verrassing bleek het psp  programma ook gewoon in div winkel te koop, nooit op gelet en dus nooit gevonden.
Het ligt nu te wachten op installatie….zucht!
Niet dat ik alles al kan vinden, dat gaat nog wel wat zweetdruppeltjes kosten.

En  het  hóudt niet op. Van de week sloeg  op de  pc boven het  “updatemonster” toe.
Blijkbaar een grote update want nadat in de avond de boel tergend langzaam procentje voor procentje installeerde  dacht ik ervan af te zijn.
Maar de andere morgen werd het nog eens dunnetjes  over gedaan. Een paar dagen later beneden dezelfde ongein. Het zal wel voor een goede zaak zijn maar helaas, daarna is m’n thuisnetwerk weer spoorloos verdwenen.  Er zijn ook wat dingen veranderd die ze er steeds weer door willen drukken, zoals een andere browser en startpagina  instellen dan ik gewend ben.
Dat gebeurde al eerder bij een update,  maar ook weer niet zó vaak dat ik de zooi weer met twee vingers in de neus in orde maak. Zucht….. maar weer uitzoeken als het punthoofd weer normale proporties heeft aangenomen.
En nóg  houdt het  niet op, ook in het was/droog circuit moeten er problemen opgelost worden….. ik denk dat ik vandaag maar géén logje schrijf, geen tijd voor, sorry!

niet alle groen is gras

Al bij een paar bloggers las ik dat Photo Bucket (een foto host)  ineens geld wil zien als men foto’s bij hen wil blijven hosten. En inderdaad, ook ik ontving een mail over veranderingen waar ik zeker géén trek in heb.  Zucht……, daar word ik zó moedeloos van. Steeds wanneer ik alles op de rails denk te hebben is er wel weer iets of iemand die roet in het eten gooit.
Heel veel last zal ik gelukkig niet van hebben omdat ik na het web-log debacle al vrij veel logjes had moeten aanpassen.

Toch zal ik de zooi wéér na moeten lopen op Photo Bucket foto’s. Plaatjes is niet zo’n probleem, daar kan  wel een gelijksoortig  plaatje voor gevonden worden maar  foto’s  zijn vaak essentieel voor het verhaaltje  en dus niet te  vervangen in een logje.
Zucht…… daar gaan we weer…….
Gelukkig kon ik nog inloggen om vast te zien of er nog filmpjes bij staan die ik nog niet bij you tube heb ondergebracht want natuurlijk zag ik op het laatst door de bomen het bos niet meer.

Zo kon ik destijds een filmpje niét terug vinden dat ik nu vrijwel metéén tegen kwam. Dat maar  als eerste overgezet én in het logje geplaatst waar het thuis hoort, dat is een logje in 20o9 toen Ruud met het hele gezin hier was. Wacht…..ik kopieer  even een paar stukjes uit  het logje dat bij het filmpje hoort……. over gras dat geen gras bleek, een natte broek en mensen die daar nog om moesten lachen ook!!!!!! ………………………………………….

De camera van Ruud snorde  terwijl “vrouw en kinderen” een beetje op het grasveld rondscharrelden .
Door de lens zag hij dat het voor Sebastian allerminst duidelijk was waar het gras ophield en het eendenkroos begon …….( wel vreemd dat het gras ineens lager lag, nou ja, zal wel soort stoep zijn)

Inderdaad, Sebastian liep door en leerde proefondervindelijk dat over het water lopen slechts aan een enkeling voorbehouden is. ( ’t was niet diep maar hij kon nog niet zwemmen)

Ruud is een regisseur van niets en legde camera in het gras op het moment dat er iets spannends gebeurde. ( ja hoor, ik ben écht een liefhebbende oma)

Omdat er gelukkig nog meer mensen bij waren stond Sebastian alweer op de kant toen Ruud erbij kwam. Ook om het kroos uit de oortjes te peuteren was hulp genoeg zodat hij z’n taak als cameraman maar weer opnam, dit tot grote vreugde van Sebastians grote broer Santiago.

Na die dag heeft het kroos voor Sebastian geen geheimen meer, bij twijfel zoekt hij een takje of een steentje en gooit dat voor zich uit …. …even wachten op een…… BLUP …… om pas door te lopen als er geen Blup komt !

mislukte surprise

Ja dat kómt wel eens voor dat een verrassing mislukt omdat iemand zich verkletst.  Toen zoon Ruud in mei  een week in Nederland was  met kleinzoon Sebastian zei hij bij het afscheid; “ik kom  gauw weer”.
Maar dat nemen wij dan met een korreltje zout, desnoods een heel zoutvat want het kán wel eens 2 jaar aanlopen eer hij weer in de buurt is.

Maar sinds de laatste verhuizing is hij “iets gaan doen op het gebied van consulting”  en richt zich daarbij wat meer op Europa  omdat hij graag wat vaker bij ons binnen zou vallen.
In ieder geval bleek het nodig dat hij enige tijd in Nederland vertoeft alleen was dát voor ons geheim gehouden. De opzet was dat dochter Inge ons uit zou nodigen voor etentje  en dat zoon Ruud door middel van een geïmproviseerde  vorm van telekinese  zomaar aan zou kunnen  schuiven……..
……… en wie verkletst zich in de laatste week voor zijn aankomst hier……?
Héél verwonderlijk is dat niet hoor, wie Ruud kent wéét dat hij  minstens 5 kwartier in een uur kan praten en tja, dan is “a slip of the tongue” zó gebeurd!
Het was evengoed tóch een grote verrassing want daar hadden we écht nog niet op gerekend.
Niet dat we hem dagelijks zullen zien maar hij zit in ieder geval weer in dezelfde tijdzone,  wat contact hoe dan ook een stuk makkelijker maakt.

Gisteren, de dag na zijn aankomst stond uiteraard in het teken van “ff bijkleppen”  en een gezellig etentje met “de kinderen” waar de meligheid vanaf droop. (nee de maaltijd heeft niet geleden onder de meligheid) De sfeer deed denken aan vroeger  wanneer het, aangekomen op de camping voor een weekje vakantie,  altijd ontaardde  in sniklachen om de grootste kolder.

We zijn er nooit achter gekomen hoe dat kwam en ook gisteren ging het kwaad tot erger. Vooral de zin en onzin van de Nederlandse taal lag onder vuur, ik moet helaas bekennen dat het stikte van dubbelzinnigheden, kán ik beter m’n mond over houden…… jawéhel….!
Ik schaam me  diep dat ik m’n steentje bijgedragen heb door aan te dragen dat  op de Nederlandse TV   een  presentator  ons kan informeren dat  de  “artiesten zich klaarmaken voor een optreden”  dat is echt téveel informatie,  daar krijg je enge beelden van op het netvlies!
Ook van  mij dus een welgemeende “mea culpa” al kan ik niet beloven dat het nooit meer zal gebeuren, waar ik stiekem alweer vrolijk van word!

erwten op een plankje

Jammer, jammer, jammer!  Nou jammer….. ik heb gewoon de pést in! Blijkt ineens m’n PSP programma niet te werken. Geen idéé waarom het niet werkt. Nou ben ik meestal niet voor één gat te vangen en dus kieper ik het hele programma eraf met de gedachte het via de schijf  die ik heb opnieuw te installeren! Leuk bedacht alleen….. het werkt niet, er blijft een hatelijk stukje wit waar de groene streep aan zou moeten geven dat alles geïnstalleerd is……ggrrrrr…..

Op de pc boven werkt het gelukkig wél maar ja, ik heb geen zin om nú boven te gaan zitten knutselen. Wat die 2 erwten op een plankje daar mee te maken hebben? Nou dát is het plaatje dat ik even had willen maken om  het verhaaltje te illustreren. Je kent de kreet wel waarmee men zéér kleine borstjes bedoeld. O ja googlen voor een  plaatje, nee……, maar niet doen hé!

Waarom ik dat plaatje nodig had? Nou omdat Henk zo heel af en toe toch ineens even kan “vlammen” en dát is genieten hoor.
We zitten we tegenover elkaar in ’t bad.  Ineens valt me op dat hij gelukkig nog aardig vlees op de botten heeft  en ik zeg;
“Hé,  kijk nou, je hebt tietjes”  ( ja sorry, het floepte er zomaar uit)  zegt hij met een grote grijns op z’n snuit; ”  dat zijn nog  jonkies”!!