juffertje in ’t groen

Wie? Ik natuurlijk, ben voor de gelegenheid even voor de Aucuba gaan zitten waar ik sinds gisteren een innige band mee heb. Gisteren zat ik er óók maar dan wat minder vrijwillig!
De aucuba is een flink uit de kluiten gewassen struik die in de hoek naast de schuur staat. Er is al heel vaak stevig aan gesnoeid want ik wil natuurlijk nog wel in de schuur kunnen.
Maar goed, ik stond dus voor de schuur en wilde wat oude boeidelen klein maken om ze makkelijker weg te kunnen doen. Ze waren hier en daar een beetje weggerot dus ik dacht geen zaag nodig te hebben.
Met een flinke trap hoorde ik al alles kraken en kon ik er een stuk zo afbreken, het overgebleven stuk was wat minder slecht en korter, en bood dermate veel tegenstand dat ik bij de volgende trap met een vaartje de Aucuba in gekatapulteerd werd.
Nergens pijn gedaan, de struik is een geweldig vangnet alleen……. ik kon niet overeind komen. Oke, ik ben tegenwoordig niet meer zó handig in overeind komen als ik plat op de grond zit maar het is nét of de struik me vast houdt.
Ik probeer achter me te kijken maar ook nek en schouders zijn niet zo soepel meer en ik kan niet ver genoeg omdraaien om te zien wat er aan de hand is. Met mijn hand achter me voelend ontdek ik wat er mis is.
Iets héél onwaarschijnlijks….. ik draag een groene jurk met dunne lusjes om het smalle ceintuurtje vast te houden……niet mij! Maar kijk nou…..hoe is het mógelijk……

Nee natúúrlijk zat ik op de foto niet meer in de jurk, ik ben geen slangenmens hoor en bovendien heb ik weer gezondigd tegen één van de 10 geboden voor bejaarden; “ga nóóit zonder telefoon de zolder op of de tuin in”!
Dit om zo nodig hulptroepen te kunnen alarmeren.
Voor het eerst sinds de dood van Henk zit ik in m’n uppie te lachen, wat zóu hij gelachen hebben als hij me zo zag zitten huppen om los te komen, en we hadden vást samen gierend van het lachen elkaar met rake one-liners bestookt.

Daar zit ik dan, vastgehouden door een ooit afgesnoeide tak op zo’n 60 cm hoogte die de ultieme wraak bedacht door me vast te zetten aan een lullig lusje.
Bij ieder ander zou het lusje breken, bij mij niet. Zelfs de jurk blijft heel.
Nu ik wéét wat er aan de hand is kan ik bewegend en achter m’n rug friemelend met kunst en vliegwerk het lusje over de tak heen trekken! Eind goed al goed.
Pas als ik sta zie ik dat het toch ook minder goed af had kunnen lopen, er is meer gesnoeid en óók veel lager bij de grond, kijk wat er rechts onderaan uit de grond omhoog komt…….!

moeilijk woord

Oh.. wat kent onze taal toch moeilijke woorden. Vaak zijn er dan ook nog synoniemen voor zo’n moeilijk woord die de zaak er niet makkelijker op maken. En dan heb je nog moeilijke woorden die in bepaalde kringen blijkbaar ábsoluut onbegrijpelijk zijn.

Neem nou een woord als “kosteloos” in bank kringen, als ze érgens moeite mee hebben dan wel met “kosteloos” en al z’n synoniemen.
De ING gebruikten het woord wél in de papieren waar ik na het overlijden van Henk mee aan de slag moest.
Maar in een half jaar hebben ze nog niémand kunnen vinden die ook de betekenis kent.
Er stond écht in de papieren dat wanneer je een ING hypotheek hebt je (binnen een jaar) “kosteloos” het rentepercentage aan mag passen. Ik hoefde alleen maar een vakje aan te vinken wanneer ik contact wilde hebben met een medewerker.
Nou een kruisje zetten kan ik wel dus dat deed ik. Het gaat slechts om een kleine resthypotheek maar ook een paar tientjes p.m. voelen vast zich prettiger in mijn portemonnee dan op zo’n kille bank vestiging.

Nee natuúrlijk nam er niemand contact met op, niet na een week, niet na een maand en niet na een kwartaal. Kosteloos is gewoon een woord waar banken moeite mee hebben, dat zoeken ze niet op. En dus belde ik zelf maar weer eens.
Ja hoor geregeld, en ik zou alles thuis gestuurd krijgen binnen een week. Inderdaad lagen na een week de papieren op de mat, mét een onkostenrekening van bijna 1.200,– Euro…. zucht… maar weer bellen hé!

Duizendmaal excuus, foutje van de bank, sorry, sorry, sorry! Gaat goed komen, maar voor alle zekerheid zet ik een notitie in m’n agenda op de aangeven datum waarop de bank het bedrag zou innen. Je weet maar nooit of ze nog iemand áán moeten nemen die het woord kosteloos herkent.

Scips….. dat is ze blijkbaar niét tijdig gelukt, het bedrag wordt tóch afgeschreven! Je begrijpt…. wéér bellen, weer excuses, ze gaan het in orde maken…..héél slordig juist in dit soort gevallen, enz enz….
Blijkbaar toch een nóg moeilijker woord dan ik dacht dat “kosteloos”!

andere kijk…

Op de dag van de verkiezingen heb ik ineens overal een andere kijk op en kan ik alles van twee kanten bekijken.
Links en rechts willen niéts meer met elkaar te maken hebben.
Ze worden zelfs niet meer door “het midden” bij elkaar gehouden.
Het is wel duidelijk dat ik uiteindelijk de rekening ga betalen van een zwabberend beleid…….

Goh, het lijkt wel een politiek logje hé! Wéét je toch, ik ben politiek een beetje bewusteloos, ik heb het over een corona slachtoffer!
Mondkapje op—bril beslaat—bril in de jaszak…..tasje valt—bukkend oprapen—krrráák!
Terug naar 3 pre-mulifocaal kneuzen, niet meer zo scherpe TV bril, computerbril met één pootje en leesbril die na ernstig conflict met mijn achterwerk één van mijn oren te laag vind zitten en weiger zich vast te houden.

Zo zie ik toch nog goed genoeg om alle ongein te kunnen volgen over de verkiezingen want dáár ga ik bewust mee om, heb ook oog voor de boodschap die erin zit. .
Wij Nederlands gaan altijd voor de “heb”, als we ergens iets aan willen doen stellen we onderzoeken in en mogen aan discriminatie doen áls het maar positief is.
En ik moet zeggen , sommige mannen knappen er echt van op als ze hun vrouwelijke kant laten zien.

ondankbaar

Hartstikke ondankbaar ben ik. zóu ik comfortabel thuis kunnen stemmen, of al één of twee dagen eerder…. ga ik weer gewoon de 17de stemmen. Niks niet het kwetsbare oude wijfie uithangen, ik laat me m’n “uitje “niet afpakken.
De brievenbus is bijna nét zover als het stemlokaal dus dát is het probleem niet.
Van het per post stemmen wordt wel al veel gebruik gemaakt en hoewel het mij eigenlijk onmogelijk lijkt ging er toch nog zo’n 8% fout hoorde ik.

De te gebruiken enveloppen gaan vergezeld van een “gebruiksaanwijzing” in Jip Janneke taal mét plaatjes. Stembiljet in de envelop waarop staat “deze envelop is alleen voor het stembiljet.” Duidelijk toch?
En dan de dichtgeplakte envelop in de retour envelop doen samen met de stempas.
Zouden mensen die dit niet begrijpen wel capabel zijn óm te stemmen, maar dit terzijde.
Alles in één envelop mag niet om het stemgeheim te bewaren.
Nou vind ik het weinig uitmaken die extra envelop, bij kwaadwilligheid is het alleen een extra envelop opentrekken.

Het fenomeen per post stemmen blijkt óók voor mijn gemeente lastig, er waren wat foutjes ingeslopen die wonder boven wonder nog tijdig rechtgezet konden worden.
Ruim op tijd had ik de spullen ontvangen maar twee dagen later ontving ik wéér een kieslijst en nog een dag later nog een dikke brief, alles bij elkaar ruim 150 gram papier om welgeteld één rode stip te kunnen zetten.
Nou ja, ik heb hier nog wel een zak grove kiezelstenen staan voor “hen die zonder zonden zijn” en “de eerste steen willen werpen”.
Eh…. ja natuurlijk, je hebt gelijk dan is die hele zak is niet nodig, er kan maar één steen de eerste zijn, dan gebruik ik de rest wel gewoon voor de tuin, daar ben ik wel voor in de stemming!.

pech onderweg

Gelukkig geen lekke band of zo hoor, pech bij de wandeling die ik maandag met Inge en haar lief zou maken.
Kort geleden liep ik al een klein stukje van een boerelandroute met Jennifer en de kleintjes. Jennifer liep in diezelfde week de route van 6 km helemaal met de kleintjes.
Ze postte deze <—- foto in de oma app omdat ze weet dat ik die wandeling ook graag een keer wil maken.
En dan bij voorkeur met Aukje als het mijn beurt weer is om de wandeling te kiezen.
Maar oeps….. die “brug” ziet er bést smal uit, Nou is bij een boerelandroute je schoenen droog en enigszins schoon houden sowieso even opletten, dat het vooral niet net 5 dagen geregend heeft of zo.
Maar als het op deze plank mis gaat wordt er ábsoluut meer nat en vies dan je schoenen. Zo op de foto schat ik de “brug”op hoogstens 20 cm. breed. Kijk dát wil ik toch wel even zelf proberen eer ik Aukje voor de leeuwen gooi! Inge wil daar wel bij zijn, ze zou het zich niet vergeven als er niet gefilmd wordt terwijl ik de plomp induik!
Of dat ik van een hekje af kukel want al kunnen de eerste paar hekken nog gewoon open gedaan worden er zijn er ook waar er overheen klimmen veiliger lijkt dat dan er omheen.

Maar dan lopen we vast omdat we diervriendelijk én gehoorzame burgers zijn. We komen een bord tegen waarop staat dat dit deel van de route uitsluitend tussen 16 juni en 1 maart gelopen mag worden wegens de broedtijd van weidevogels. Zucht, het is dan 8 maart.
Er is ook nog een deel dat nog tot 15 maart toegankelijk is, wij weten dat verschil wel, nu maar hopen dat de weidevogels dat óók weten! Veiligheidshalve breken we de route af bij de eerstvolgende gelegenheid en wandelen verder richting Prielerbos waar het ook leuk wandelen is. Ook vaak natte schoenenwerk als het veel geregend heeft maar de grote berg houtsnippers waar Levi en Amber bij de picknickwandeling nog zo leuk op konden spelen is nu uitgestrooid. Kwam helemaal goed, we gaan natuurlijk wél op herhaling na 15 juni!

raadselachtig…..

Echt wel, er gebeuren zeer raadselachtige dingen en de oma app had het er maar druk mee!

Inge stuurt deze foto. 2 zonnebrillen, een handschoen,een aansteker en een luciferdoosje met een stompje sigaar erin. Allemaal spulletjes die op de stoel van de afgesloten auto lagen……huuh… spullen onbekend en lagen de avond ervoor niét in de auto, auto nog gewoon op slot. Nog een geluk dat het sigarenstompje uit was en de auto niet afgefikt is. Je begrijpt, verbazing alom.
In diezelfde nacht wordt bij kleindochter Jennifer aangebeld…. maar je voelt ‘m al aankomen… niemand te zien.
De dag erna hoor ik vanuit de keuken wat lawaai voor de voordeur. Kan gebeuren, bij de buren zijn werkmensen bezig met het uitbouwen van de zolder en er wordt regelmatig materiaal af geleverd, kan best af en toe herrie maken.
Maar als ik later iets naar de groenbak in de voortuin wil brengen ligt er tegen de deur aan behoorlijk grote plastic zak tegen de deur aan. Stikvol met papier dat door de shredder gehaald is. hé????? Even appje naar buufje…. weet van niets maar komt even kijken

Gaat ook in de oma app en Inge vraagt; “kijk maar even of er geen baby in zit” niet zo héél gek met de pas nog in een afvalcontainer gevonden baby. Het zou makkelijk kunnen want het 2 jarige kleintje van buufje, die er álles van wil weten, zou nog makkelijk in de zak passen. Maar gelukkig, geen baby én geen spoor van wie de zak is.

De andere dag loop ik even naar de bakker, op de terugweg kijk ik op de hoek van de straat in de ondergrondse papiercontainer, die is niet vol. Mooi dan kan ik de zak erin legen……. maar als ik de zak wil halen… huh…. is die wég….. het moet niet gekker wórden! En dus alweer een logje met alleen maar vragen, misschien is de vraag of m’n geestelijke vermogens nog wel op peil zijn op z’n plaats….,
Ik heb een plankje met de spreuk erop ; ïk heb alles op een rijtje, alleen niet in de juiste volgorde” Dat zal wel waar zijn dan.

over de streep?

Nee ik ben niét over de streep getrokken om aan een Photo Challenge mee te doen. Maar ja, dan is het onderwerp van een lopende challence dit keer “strepen’ en die kom ik overal tegen.
Geen probleem natuurlijk, alleen had ik toevallig zélf “een gevalletje strepen” vanmiddag. Daar maak ik dan natuurlijk gewoon een logje over zoals mijn logjes meestal heet van de naald komen.
Kijk het ging hierom, zie je Suus staan, ja die bruine!

We hebben best ruime parkeerplekken in de straat en meestal kan ik ruim parkeren, maar je hébt van die dagen dat iedereen “echt op de strepen gaat staan”. zoals hier. FF jammer dat de één het dan met de voorwielen doet en de ander met de achterwiel. En zeker met flinke neus steekt die neus al gauw flink in andermans zaken parkeerplek. Gelukkig heeft mijn Suus een zeer beschaafd, eh… eigenlijk géén, kontje en een bescheiden mopsneusje, ze wringt zich er dus wel tussen. De grote stationwagon er achter (die achter trouwens ruimte genoeg had) zou geen schijn van kans maken.

Maar Suus draait zich erin en dán hoor ik Henk mopperen. “Je achterwiel staat staat véél te strak in de stoeprand gedrukt, dat is slecht voor je band”! Jahá…. zeur niet, ik moest écht wel scherp indraaien hoor, oke, oke … ik trek hem er wel vanaf met een keer heen en weer rommelen.
Zo goed? Ja kijk dan zelf maar even hoor, jij altijd met dat op je strepen staan! Als al die anderen op mijn strepen gaan staan zou ik bij jou toch wel een streepje voor mogen hebben als ik hem er zo in heb gezet! Zo vanaf de achterkant lijkt het best wat toch ?

in m’n hemd

Hoewel er in veel sauna’s wel een speciale  badpakdag is, wordt dat nú door de corona regels nergens toegestaan. Je moet er nu dus écht met de billen bloot, geen probleem voor mij want dat is ook de prettigste manier om in de sauna te vertoeven, ik ga altijd voor “de naakte waarheid”
Maar Rietepietz zou  geen Rietepietz zijn  als ze desondanks geen kans zou zien “in haar hemd te staan”.
Na een eerste rondgang  wilde ik  even op de ligstoelen buiten  zonnen, had daarom een boek in de tas gestoken dat ik even uit het kluisje moest halen, ik nam meteen de telefoon mee.

Kon ik mooi  een (uiterst kuise)  “blootfoto”  maken  voor het kroost, om te laten zien dat ik van hun  cadeau geniet.
Ja  ik wéét het, heel naïef, waarschijnlijk omdat  geen haar op mijn hoofd er aan zou denken een foto van anderen te maken komt het óók niet in mijn hoofd op  dat anderen dat misschien wél zouden doen.

Natuurlijk wordt ik er, weliswaar vriendelijk, op aangesproken. Of ik wist dat  telefoons niet toegestaan zijn, en dat die in de locker moeten worden opgeborgen.
Oéps….. ja ineens wéét ik het  weer, dat is “not done”,  maar in mijn enthousiasme  om het thuisfront te laten weten waar ik zit  geen secónde aan gedacht. Ik sta, (of eigenlijk lig ik) dus behoorlijk in mijn hemd en dat mag daar óók al niet, maar daar kom ik mee weg,  en zeg: “O wat dom, dat had ik natuurlijk zelf wel kunnen bedenken, sorry!
Gelukkig is ze tevreden dat ik de telefoon in de zak van m’n badjas steek, die breng ik later mét het boek terug in de locker als ik aan een tweede rondje begin.

Het boek, “de tweeling”, is nog steeds niet uit, had gehoopt dat ik juist daar voldoen concentratie op kon brengen om meer dat een bladzijde of 10 te lezen. Niet gelukt!
Maar verder was het een heerlijk ontspannende dag waar ik echt van genoten heb, met als toegift een héérlijk zacht velletje waar ik alweer een stuk beter in pas. Ach, aan m’n stommiteit te zien ben ik alweer redelijk  de oude!

Als dit blogje gepubliceerd wordt “zit ik aan aan een surprise diner” voor een nichtje dat vandaag 40 jaar getrouwd is. Inge met lief zijn ook onder de genodigden, dus er is iemand die een oogje op me kan houden, je weet maar nooit wat ik ánders wil voor onhandigheden uithaal!

klachten?

Wat kan ik beter doen, zeuren dat ik niet echt lekker in m’n vel zit of zeuren over alle covid ellende.
Tja, over het virus heb ik nog weinig gezegd volgens mij,  verwacht alleen niets zinnigs hé!
Kan  ik over de kwestie Grapperhaus iets zinnigs zeggen?
De man hééft een voorbeeldfunctie, dat is waar. Ik was niet op de bruiloft maar ik kan me voorstellen dat de gasten onderling makkelijk wat losser zijn dan gewenst, vooral omdat ze deels “groepjes gezin” zijn.

Ik merkte hetzelfde bij het rouwbezoek en de crematieplechtigheid en zeker omdat je in dié omstandigheden zo toe bent aan wat intimiteit is dat best lastig af te weren. Het bleef bij ons gelukkig redelijk binnen de perken maar ik begrijp dus wel hoe je in zo’n situatie rolt.
Het zal onder dergelijke omstandigheden ook meer gebeuren maar meestal in min of meer besloten ruimte waar geen controle is.

Het valt niet op zolang je géén BNner bent….. ben je dat wél…. valt iedereen over je heen! Dus nee, Grapperhaus  zat niet goed maar het brengt wél iets goeds. Men heeft nu wél oog voor de belachelijke regel dat je een strafblad oploopt wanneer je een “coronaboete” oploopt en gaat bekijken hoe de regels veranderd kunnen worden, dát is winst.

Dat je een telefoonnummer achter moet laten als je ergens gaat eten o.i.d. snap ik, je mag toch hopen dat iedereen snapt dat bij een uitbraak de schade beperkt kan worden door de gasten te waarschuwen.
Maar dat heeft alléén zin wanneer ter plekke dat nummer gebeld wordt zodat ze de telefoon over horen gaan.
Naam of adres opgeven heeft alleen nut met het overleggen van een legitimatiebewijs.

Tja dan nog een lachtertje…de vraag  “heeft U klachten”. Ik heb dan al de neiging om iets te zeggen als “ja ik vond de rekening van de notaris te hoog” of “het tocht hier” of zoiets. Het is een onzin vraag want als de man/vrouw die daar staat inderdaad verschijnselen heeft die verdacht zijn gaat die dat echt niet zeggen, hij/zij zou  thuisgebleven zijn wanneer hij/zij dat serieus neemt.

Dat is net zoiets als in het vliegtuig op je inreis formulier de vraag “heeft U wapens bij U / heeft U plannen met terroristische motieven”.
Ruud ligt altijd in een deuk om die vraag, alsof iémand die dat van plan is “ja” in gaat vullen.

Ach, ik  zei het al, van mij worden jullie dus ook niets wijzer, gelukkig zijn jullie allemaal al wijs genoeg, toch?

tropisch zwemparadijs

Tjonge, wát een bakken water vielen er gisteren uit de lucht! Heerlijk voor de tuin natuurlijk , sproeien kan wel even achterwegen blijven nu.
De regen liep hier als een soort Niagara waterval  van het dak van de serre langs de ramen. Eh….. waterval langs de ramen…? De bedoeling is toch dat het in die keurige goot afgevoerd wordt?

Het klinkt óók wel heel erg kletterend…alsof het op de plavuizen regent, sterker nog….   als ik in de serre ga kijken voel ik nattigheid! Letterlijk, ik hoef nog net niet tot m’n enkels door het water te waden  enige overdrijving is me niet vreemd, en het water gutst ook aan de binnenkant van het glas naar beneden, grote oéps!
Vergeten iemand te vragen de goot na de herfst schoon te maken, hoewel niet echt vergeten het leek niet heel nodig toen ik  laatst met een lange  ragebol ( en dan heb ik het niet over m’n kapsel) het serre dak schoonmaakte.
Er lag geen opgehoopt blad in .

Door ervaring wijs geworden  snel ik naar de schuur en haal de stevige keukentrap die ik,  gezien mijn leeftijd, nog net mag verslepen maar zeker niét bestijgen. Jammer dan, ik kan wel iemand vragen te komen maar dat duurt dan minimaal een half uur.
En alleen wanneer de goot écht vol staat  komt het water aan randen die niet volledig  waterdicht  zijn omdat dáár geen water hoort te komen.
De goot  moet nu zó vol water staan dat moeder-bad eend met  vijf jongen daar een tropisch zwemparadijs ervaring kunnen hebben.

Dat is pakweg  weg 10×10 x 225 cm= ruim  22 liter water  die liggen te dringen om zich op de plavuizen te storten…… je begrijpt, the hell met  het verbod en ik zet de trap stevig neer en tast naar het roostertje in de goot. Inderdaad, vol geslipt met fijn blad en aarde …….
Ja op de foto niet meer natuurlijk anders zou je het roostertje niet kunnen zien, maar je verwacht toch niét dat ik in de stromende regen even een situatiefoto ga maken op een trapje waar al ik helemaal niet op mag  staan.
Dan begrijpen we elkaar.
De foto maakte ik vanmorgen vanaf het balkon. De goot moet nog wél even netjes schoongemaakt worden  maar zodra ik de prop rommel eruit haalde liep het water weg alsof ik de stop uit het bad haalde.
Netjes schoonmaken kan wel even wachten tot ik daar “een mannetje” voor heb, meestal doet kleinzoon Maikel dat voor me, komt goed.
De trap naar de schuur brengen kan ook wachten, eerst zelf iets droogs aan én de vloer droog maken.
Kwam ik vanmorgen natuurlijk die trap weer tegen, mwah….. ik was tóch al ondeugend, ik haal de trap binnen en pak in de keuken maar meteen wat hoge “vergeten hoekjes” mee! Niet zeuren, de trap staat stevig op de plavuizen en is een stuk veiliger dan, zoals ik het vroeger deed, met een stoel op het aanrecht klimmen en daarover heen en weer lopend  de hoge planken en afzuigkap schoon  maken.