langslaper

Dan heb ik het niet over mezelf hoor, ik ben geen langslaper. Zeker tegenwoordig niet want Klaas Vaak doet niet altijd zijn naam eer aan, slaat me “vaak” over of komt pas héél laat hier langs. Evengoed lig ik dan wél in bed en moet mijn matras toch aan de bak om mijn lieftallige vormen te ondersteunen en doet dat zonder morren. Jaar in en jaar uit en dáár komt dan de langslaper.

Ik las van de week bij Neeltje dat matrassen gemiddeld om de 10 jaar eigenlijk wel “uitgeslapen” zijn en vervangen moeten worden…. oeps…. hoelang vervullen mijn matrassen eigenlijk al hun taak?
Zeker langer dan 10 jaar maar hóe lang precies moet ik naar op zoek.
Eh….. in ieder geval minder dan 32 jaar. Deze foto van een overvol bed is uit 1992.

Inge was destijds met haar hele gezin hier ingekwartierd omdat ze even “tussen 2 huizen in” zaten.
Het bed was “slechts”140 cm breed maar de drie kleinkinderen paste er makkelijk bij met ál hun knuffels.
Altijd dikke pret om als wakker waren bij oma en opa in bed te kruipen, Henk ligt rechts ongeveer bedolven onder kinderen en poppen.
Dat bed heeft het daarna nog wel een paar jaar uitgehouden maar wanneer het precies vervangen werd voor een boxspring van 2 aan elkaar gekoppelde 1 pers. bedden kom ik niet precies achter.

Mijn blog geeft mééstal wel een antwoord, ik kom in 2009 een logje tegen waarop het huidige bed te zien is maar ik weet ineens, dit bed hadden we nog niet zo lang toen ik in 2006 bijna een vingerkootje verspeelde en ik na een nachtje ziekenhuis weer héél blij in mijn eigen bed lag.
De matrassen gaan dus zeker richting de twintig jaar, dubbele adviestijd, en dat mag je wel langslapers noemen.

De fabrikant noemde ze trouwens “zevenslapers” wát dat ook mag betekenen, Ze zijn nog in perfecte staat, dus misschien wel dat ze 7 keer zolang mee gaan en dan kan ik nog wel even vooruit.
Ze krijgen ook niet meer zoveel te verduren als vroeger want een bed vol met kleinkinderen komt natuurlijk niet meer voor.
Het zóu trouwens grappig zijn de foto van toen nog eens te maken, de kleinkinderen zouden daar best aan mee willen werken maar ja, er zou toch iemand ontbreken.
Wat vliegt de tijd, de matrassen al bijna 20 jaar oud…… waarschijnlijk gaat jouw matras óók al langer mee dan je denkt, toch een reminder zo’n logje.

in gebreke

Helaas moet ik in gebreke blijven waar het de familie zwaan betreft.
Begin vorige week zat moeders nog heel secuur de veren glad te strijken op het nest.
Aan het einde van de week zag ik dit.
Het nest helemaal verlaten zonder ook maar een spoor van de zwanen.
Geen resten van de eierschalen die er normaal gesproken altijd nog wel even in het nest liggen.
De hekken staan er nog en misschien geeft het bordje op het hek wel een hint naar wat er gebeurt zou kunnen zijn.

( er staat o.a.) Ratten lusten ook kuikentjes en er is ratten overlast gezien rondom het nest.

Vanmorgen heb ik even de tijd genomen om alle aansluitende sloten even af te zoeken om te zien of ze alsnog verhuisd waren, maar geen zwanen te zien. En eigenlijk zijn er ook nauwelijks andere waterdieren te zien. Geen eenden , geen ganzen en slechts één verdwaalde waterhoen. Normaal gesproken zijn die er allemaal wél.

Wat ik wél zie is een vrouw met een grote boodschappentas aan de kant van het water.Ze is in discussie met twee mannen. Ik ben te ver weg om het te kunnen volgen maar er wordt gewezen naar de tas en het water. De wijk oud Rijswijk grenst aan een Haagse wijk waar nogal wat mensen wonen die overgebleven brood vanwege hun geloof niet weg mogen gooien, in hun ogen doen ze dat ook niet wanneer ze het in het water gooien, ze geven dan immers dieren te eten?

Als ik later nog om kijk zie ik de vrouw mét de tas in haar auto stappen…. terwijl de mannen haar nakijken. Waarschijnlijk om dan gewoon een stukje verderop de tas in een andere sloot leeg te gooien. Ik neem aan dat het haar niet uitmaakt of ze eenden voert of ratten. als dié haar brood opeten is zij verantwoord bezig ten opzichte van haar geloof. Ook ratten zijn strikt genomen immers ook door de heer geschapen schepselen waar je voor moet zorgen.
Misschien wil ze háár Heer voor me aanroepen als de ratten de weg naar mijn keuken weer gevonden hebben.

ongezond

Dan heb ik het over de krant lezen, dat is héél slecht voor m’n bloeddruk en dus ongezond. Laat ik de wereldpolitiek zelfs nog buiten beschouwing, alleen al berichten over de gezondheidszorg zijn genoeg om de bloeddruk tot onverantwoordelijke hoogtes te doen stijgen.
Eh…. correctie, dit keer ging het niet om de zorg zélf maar de uiterst lakse manier waarmee de verantwoordelijken met zorgfraude omgaan. Volgens demissionair zorgminister Conny Helden “kan de aanpak van zorgfraude inderdaad beter”………

Dat er minder miljoenen teruggevorderd worden betekent helaas niét dat er minder gefraudeerd wordt. De aanpak van frauduleuze zorgkantoren faalt op alle fronten, áls ze al aangepakt worden gaan ze failliet waardoor er geen geld te halen is, en beginnen gewoon weer opnieuw ergens anders onder een andere naam. Het opzetten van een zorgkantoor blijkt vrij simpel en gaat met veel minder papierwerk gepaard dan veel zaken voor de patiënt in de zorg.

Ook in de zorg maken vele kleintjes een grote en er wordt volgens dat principe overál een graantje meegepikt. Ik beperk me maar tot m’n eigen ervaringen. Op enig moment werd een medicijn vervangen door een ander merk, de doosjes van 30 stuks die voor veel medicijnen normaal zijn (want 90 stuks voor geschreven voor 3 maanden) werden ineens doosjes van 28 stuks. De apotheek weigert de doosjes aan te vullen en op de verantwoording voor de eigen bijdragen van de zorgverzekeraar worden geen aantallen vermeld. Dit bij de verzekeraar melden heeft geen enkel effect!

Een ander geval komt uit het verzorgingshuis waar Marion destijds haar laatste levensjaren sleet.
Na een ziekenhuis opname had ze tijdelijk wat meer zorg nodig en kwam er een hogere indicatie.
De hogere indicatie blééf, ook toen ze geen extra zorg meer nodig had. En na een volgende ziekenhuisopname gebeurde hetzelfde en kreeg ze op papier weer meer zorg die ze na 2 weken niet meer nodig had. Bij navraag was het “te veel gedoe” om de hogere indicatie terug te draaien.

Over mijn eigen worsteling met de “papieren zorg” schreef ik al heel vaak, ondanks dat ik uiterst minimaal van de zorg gebruik maakte werd er flink geschreven om in “opgestelde zorgplannen” aan te geven “dat er géén zorg gegeven zou worden”. Misschien kan ik maar beter de reacties afsluiten. We worden hier allemaal doodziek van én betalen met z’n allen de rekening via steeds hogere zorgpremie en eigen bijdrages. Het enige dát we kunnen doen is zelf opletten bij welk zorgkantoor je een zorgvraag aangeeft en onrechtmatigheden aangeven, maar ja, als de verantwoordelijke organisaties het dan laten afweten verandert er helemaal niets!

krukkette

Klopt, de Sonnevelt adepten herkennen direct de “kroketten” uit een conference van de ooit zo beroemde conferencier. Hij is in gesprek met de man van catering en over het effect dat een voorstelling op de consumptie verkoop kan hebben.
Ik weet zéker dat er nu lezers roepen “wéér een “sweer” op het doek”.

Ik moest er aan denken toen ik het in m’n hoofd kreeg om zélf kroketten te maken. Héél lang niet meer gedaan en in mijn herinnering waren m’n zelfgemaakte kroketten véél lekkerder dan de gekochte, dan wist ik ook wat erin zat.
Ik wist óók nog dat het een flinke bewerkelijk klusje was maar oke, tijd zát toch!

Dus aan de slag……..
Bouillon trekken van veel groenten en een goed stukje vlees en daarvan een stevige roux maken.
Een nachtje op laten stijven in de koelkast.
Kroketten vormen, door de paneermeel, door het eiwit, nog eens door de paneermeel en dan mogen ze wéér opstijven en dán kunnen ze in de frituur………

De meeste zijn ondertussen op, ze lijken best echt, maar de smaak is nog niet wat het vroeger was.
Vergeten de bouillon te proeven en er mag iets meer pit in.
Ik ga het zeker nóg een keer proberen want wat je tegenwoordig koopt hangt van kunstmatige spullen en keiharde paneer aan elkaar.
Ik weet niet of deze de goedkeuring van de horecaman van “klik meneer Sonnevelt” zullen hebben, feit is dat ik áltijd aan deze conference moet denken als ik het over kroketten heb.

keihard…

Soms is Inge écht een kind van haar vader, zoals vanmiddag……,

We hebben afgesproken dat we samen wat leuks gaan doen en ondanks dat ik niet helemaal fit ben rijd ik toch naar haar toe. Niet fit omdat de ontstekingsremmende puffer dik in het rood stond en, ondanks dat het volgens de apotheek én de arts niet zo kan zijn, krijg ik dan al minstens een week té weinig tot geen werkzame stoffen meer binnen.
Daar word ik dan wat rillerig van, kortademiger dus wat eerder moe en gewoon algeheel gevoel van malaise wat ook invloed heeft op m’n psychische welbevinden.

Meestal let ik daar goed op en begin iets eerder dan voorgeschreven aan een nieuwe puffer en dan loopt het prima. Maar dit keer was het me echt ontgaan en “puf” ik al minstens twee weken voor Jan met de korte achternaam. Snel aan een nieuwe puffer begonnen. Maar eer de bescherming weer op peil is duurt dan weer minstens een week.

Als ik bij Inge binnenstap vraagt ze of ik wel fit genoeg ben om op stap te gaan en ik zeg naar waarheid; “ach, ik ben niet echt ziek, meer een beetje deprie” .

Dan valt haar blik op mijn arm die weer niet ongeschonden uit een aanvaring met een vuurdoorn kwam.
Ze wijst er naar en zegt ;
“O maar als je je polsen door wilt snijden moet je dat aan de binnenkant doen hoor!”

Wat een liéverd is het toch hé!
In ieder geval kreeg ze me wél aan het lachen!

onverbeterlijk

Dan heb ik het over mezelf ja! Ik ging even groente halen in Delft, had er niet aan gedacht dat er zaterdag géén markt was i.v.m. Koningsdag en bij mij in de buurt is geen groenteman meer.
Als ik uit de tram stap loop ik via het poortje van museum “Prinsenhof” . Hun vaste tentoonstelling over Willem van Oranje, compleet met het kogelgat in de muur van de trap, ken ik wel maar ik zie dat er ook een andere tijdelijk tentoonstelling is, “Pioniers in keramiek”

Dat is het leuke van de museumjaarkaart, dan stap je gewoon onder het boodschappen doen even binnen. Al zou het maar zijn omdat je er toiletten hebt , maar dat was dit keer niet nodig.
Geen grote tentoonstelling en zeker niet alleen Delfts blauw. Ik zie o.a. een pilskratje waar geen stipje blauw aan te vinden is. En heel veel andere kunstig gemaakte dingen, ja óók blauw maar dat toch in mindere mate. Knap gemaakt allemaal maar ik vind iets mooiers. Zeker nét zo druk als Delfts blauw beschilderd kan zijn, maar waar ik Delfts blauw bewonder om het vakmanschap, vind ik dit zwarte keramiek prachtig. Hier word ik hebberig van, van de blauwe versie nóóit.

O ja, dat onverbeterlijke, ik ben natuurlijk weer afgeleid van waar het om gaat. De “tafels” waarop alle kunstwerken staan zijn helemaal geen tafels. Het zijn gestapelde (bakkers) kratten die met elkaar verbonden zijn met riemen. Kunstig gemaakt, dat wel maar ja, geen kunst natuurlijk.
Als ik een bordje lees leun ik onbewust op de rand van zo’n tafel en uit het niets komt er in de verder heel stille zaal een suppoost langszij (het zal weer niet waar zijn)!
Of ik niet op die stellage wil leunen want het zijn maar kratten. Hij is ook meteen weer weg, nog voordat ik hem kan vragen of de krukken mijn gewicht dan wél zouden kunnen dragen. Ze zijn van minder lagen kratten gestapeld en staan vaak opgesteld voor de info beeldschermen……. Ik zal het wel verkeerd begrepen hebben, het zijn vast tóch kunstwerken.

plakkertje

Een plakkertje in logland is meestal een korte mededeling die je overal “plakt’ op momenten dat je even geen tijd kunt steken in een goede reactie.
Geen zorgen, dit logje wordt géén plakkertje maar gaat óver wat op mij als een “plakkertje” over komt.
En dan nog wel een plakkertje dat zeker niet uit tijdgebrek ontstaan is maar met de beste bedoelingen. (naar ik aanneem) . Loop even mee naar de Haagse, kleine, winkelpassage “Haagse bluf”.

Een klein winkelgebied met Engels aandoende winkeltjes uit het “wat duurdere segment” en wat horeca.

Het is al een heel oud gebied en was altijd al een “passage” waardoor je van de Venestraat naar de Groenmarkt kunt komen via een binnen gebiedje waar vroeger ook nog huisjes stonden.
En dáár hebben we dan de plakkertjes.

Op het middenplein, waar ondertussen veel horeca is, heeft men de oude huisjes een plaats willen geven.
De mooie oude geveltjes werden gespaard en tegen de nieuw gebouwde, lichtblauwe, blokkendozen aan geplakt. Tja ik wéét niet wat ik ervan moet vinden, maar kijk zelf.

Eén van de passagemuren is opgetrokken als een soort kloostermuur, een beter geslaagde poging wat mij betreft dan de “plakgeveltjes”. Laatst zag ik op een andere site (ik weet niet meer bij wie) een beter geslaagde poging om zo’n oude gevel te bewaren. Daar had men, de boven de nieuwbouw uitstekende punt van het gevel dak, voorzien van een “zolder etage”. Een mooi schuin pannendak wekt dan de indruk dat er inderdaad nog een oud huisje tussen staat. Naar mijn idee een veel betere oplossing dan deze plakgeveltjes. Het is nog niet te laat zou ik zeggen, zo’n ” zolderetage” er op bouwen moet nog wel kunnen volgens mij, Maar ja, wie ben ik hé!

opletten hé

Nog maar eens ten overvloeden een waarschuwing tegen onze digitale criminele medemens.
Gistermiddag ging m’n mobile telefoon, een onbekend nummer, 31651578184, neem ik meestal niet op maar soms wint de nieuwsgierigheid het van m’n gezonde verstand.
Ik neem op zonder m’n naam te zeggen en hoor “Er is geprobeerd €1,200 van Uw rekening af te schrijven, als U dat niét zelf was toets dan 1 ”
Razendsnel denk ik na, er wordt niet gezegd wélke bank zich met dit bericht meldt, bovendien is mijn mobile nummer voor zover ik weer niet bekend bij de bank én ik bankier niet digitaal.

Heel even denk ik na of ik de 1 zal toetsen. Waarschijnlijk krijg ik dán een (bijna echte) bankmedewerker aan de lijn die gaat proberen m’n bankgegevens te ontfutselen. En waarschijnlijk ook de bankpas zal proberen te bemachtigen. Héél even denk ik ….. Zal ik het bijna seniele oudje spelen? Kan ik een smoes bedenken waardoor ik ze op een later tijdstip iets kan beloven? Bijvoorbeeld; “sorry, mijn dochter regelt mijn bankzaken, maar over een uur is ze thuis en leg ik de pas voor U klaar” , ondertussen vooral het nerveuze angstige oudje spelen dat bang is dat haar rekening geplunderd wordt. En dan natuurlijk de politie inschakelen om de fraudeur die de pas op komt halen in z’n nekvel te grijpen.

Tja, ik mag dan niet helemaal kierewiet zijn, dat is zo’n fraudeur zeker óók niet, die zou vast lont ruiken. En bovendien, wie weet wat ik voor ellende activeer wanneer ik de 1 toets, het lijkt niet waarschijnlijk maar je kunt niets uitsluiten bij onze criminele medemens. Wat vandaag nog niet mogelijk is hebben ze morgen uitgedokterd of achterhaald. Dus nee, ik verbreek de verbinding en blokkeer meteen het nummer.

Dan maar een belletje naar de bank om door te geven wat er gaande is. De dame aan de telefoon (ik bespaar je de lange weg naar een mens) is er niet heel erg bezorgd over, “we moeten altijd héél voorzichtig zijn en de bank vraagt nóóit om geld over te maken” zegt ze, kortom ze heeft niet eens goed geluisterd.
De boodschap was “dat iemand probeerde om €1.200 van m’n rekening af te schrijven en dat ik de 1 moest toetsen als ik dat niet zélf was.
En natuurlijk was ik dat niet zelf.
Zóu het dus echt een melding van de bank zijn geef ik indirect aan dat de overschrijving oke is als ik niét op die 1 druk…… (ben je er nog?) en dus zullen juist de minder wantrouwende mensen de 1 intoetsen en in handen vallen van mensen met snode plannetjes.
In het kader van een gewaarschuwd mens telt voor twee dus dit nummer niét opnemen 31651578184 , maar waarschijnlijk werken ze met veel meer nummers, ik had de laatste tijd wel meer onbekende nummer oproepen die ik niét opgenomen heb.

mannengek

Met een béétje pech sta ik sinds gisteren als “mannengek” te boek. “Laat ze maar schuiven die ouwe wijfies” zag ik de buurman die uit z’n auto stapte denken toen ik nét maar liefst twee mannen uitliet.
Nou zal ik de laatste zijn om te ontkennen dat ik mannen een prettige toevoeging vind aan het leven, ik vind het nét mensen.
Maar deze twee mannen waren bridgepartners uit het groepje les-bridgers waarmee we om en om bij elkaar thuis spelen in wisselende samenstelling. Soms 2 vrouwen 2 mannen, soms 3 vrouwen één man en één vrouw en drie mannen is ook niet uitgesloten.

En zeker, ik vind het een fijne bijkomstigheid dat de groep tijdens de lessen aardig gemengd is. Dat komt omdat de leeftijd varieert van achter in de 40 tot 80+. Zet een groep van uitsluitend 80 plussers neer en er zijn nog nauwelijks mannen aanwezig. Domweg omdat vrouwen gemiddeld ouder worden dan mannen.| Ondanks alle #me too affaires horen mannen er wat mij betreft gewoon bij met al hun “hebbelijkheden” net als de vrouwen. (die ook niet altijd alleen maar lieve schatjes zijn)
Ze kijken gewoon net even anders naar het leven dan vrouwen doen, en dat vind ik een verrijking. Inderdaad, ook op m’n blog zijn de mannen aardig vertegenwoordigd en dat vind ik leuk.

Néé, dat wil helemaal niet zeggen dat ik op mannenjacht ben, ik ben al bijna 4 jaar alleen en totaal ongeschikt geworden om nog met iemand samen te leven, téveel slechte (lees egoïstische) gewoontes aangeleerd die ik niet zomaar weer ga afleren.
Maar dat wil niet zeggen dat ik met een boogje om alle mannen heen ga lopen om geen verkeerde indruk te wekken, no way! Ik laat m’n oren niet hangen naar “wat de buren ervan zullen denken”, er hangt al genoeg bij de ouder worden mens. Bovendien kennen m’n buren me al zó lang, het zal wel loslopen met eventuele roddelpraatjes.

overdreven….

Oke, het lijkt erop dat ik wat overdreven heb toen ik in het vorige logje schreef alsof ik er als een dood vogeltje bij zat.
Toen ik m’n bed ging verschonen zag ik, niks niet dood vogeltje ik was gewoon in de rui …

Nou ja overdreven…. ik heb toch wél een veer moeten laten dat is duidelijk,

en wel meer dan één bleek toen ik ook de molton onderslopen wilde vervangen,

Maar gelukkig ben ik helemaal goed door de rui gekomen!