S.O.S

TV spelletjes staan niet erg hoog in aanfzien volgens mij. Geen hoogstaand vermaak of zoiets, evengoed pik er soms tóch wel iets op dat de moeite waard is om te onthouden. Tegenwoordig hoef je niet zoveel meer te onthouden, waarom zóu je, we kunnen immers alles opzoeken op het internet!
Dat wordt alleen een beetje lastig wanneer je “van iets” niet weet dat het bestaat. Wat type je dan in hé, eh…. “ik zoek iets waarvan ik het bestaan niet weet”?

Ja klopt, ik vind spelletjes kijken wél leuk, hoor nu nét dat een tonsuur uitgedacht werd door monniken die op die manier wilden laten zien “dat ze niet aan seks deden”. De logica ontgaat me, iets bewust bloot maken terwijl je niets met bloot te maken wilt hebben…..maar dat is zeker wel op te zoeken.

Bij de les blijven Rietepietz….., wat ik niét wist is dat er een hand signaal bestaat dat ongeveer betekent “ik ben in nood en heb hulp nodig”. Het is bedacht voor mensen die met huiselijk geweld te maken hebben al zijn er ook andere noodsituaties denkbaar.
Zij hoeven niets te zeggen maar vouwen de duim in de hand en vouwen de vingers er overheen, zó dus!

Tot deze week zou ik gedacht hebben dat iemand wat aarzelend naar me zwaait bij dit gebaar en ik denk heel veel mensen met mij. Om echt nut te hebben zou naar mijn idee het gebaar dan wel véél bekender moeten zijn al is het niet de bedoeling dat we er zélf op af stappen. De site waar ik info vond staat dit;

Hoe kun je helpen?

Bel de politie. Als je geen politieagent bent of een andere professioneel die de situatie aankan, ga dan niet zelf ingrijpen.
Hou jezelf uit de problemen. Niet beledigend bedoeld, maar het kan het erger maken.

Oke, het gebaar moet dus goed bekend zijn, maar daar zit ook wel een valkuil in. Het beperkt zeker de mogelijkheden van de hulpzoeker om het gebaar te maken wanneer “de onderdrukker” het gebaar óók kent. Helemaal waterdicht maken zal dus niet lukken maar ieder geval waar het wél werkt lijkt me meegenomen.
In ieder geval weten jullie het nu ook allemaal, of wist je het al, en loop ik hopeloos achter dat ik dat in een simpel TV spelletje op moet pikken.

bloederig…

We waren dus nog in het Boerhaave museum weetjewel, en kwamen nog een zaal tegen met allerlei interactieve opties (waar je ook even lekker bij kon zitten) met vragen over ethische valkuilen die “de wetenschap” nou eenmaal vaak meebrengt. Bijvoorbeeld “lijkt de de mogelijkheid om 140 jaar oud te kunnen worden je iets? ” Na ja /nee selecteren krijg je door gerenommeerde wetenschappers was voors en tegens aangereikt en uiteindelijk krijg je de vraag voorgelegd of je mening nog dezelfde is en in diagrammen de uitkomsten van alle deelnemers.
Zo iets is er óók voor “bloed voor de wetenschap” waar we wat extra aandacht voor hebben.

Ook hier ethische vragen met o.a. de vraag “of bloed geven betaald zou moeten worden ” en of je dat óók gratis zou afstaan wanneer mensen veel geld gaan verdienen aan een ontdekking van een behandeling/medicijn waarbij dat bloed een rol speelde. En dan hebben we het nog niet eens over het feit dat vrijwel álles dat men ontdekt om goede dingen mee te doen in verkeerde handen meestal óók voor “kwade zaken”gebruikt kan worden. Neem de auto, die zelfs zonder kwade opzet al mensen kan doden.

Natuurlijk, ik ben geen wetenschapper maar ik “spreek er wel eens één” . Daardoor weet ik dat het afstaan van bloed maar een piepklein onderdeeltje is van ingewikkelde geldverslindende onderzoeken.
Voor bijv. De ziekte van Parkinson lopen er al heel veel verschillende onderzoeken en één daarvan is na jaren onderzoek begonnen aan een clinical trial wat wil zeggen dat men het (onder zwaar toezicht) op mensen gaat uitproberen.

(Even wat wiki) De echte oorzaak is nog niet bekend. Bij de ziekte van Parkinson is er in de hersenen te weinig van een bepaalde boodschapperstof (dopamine). Dopamine is belangrijk voor onder andere het bewegen en het denken. Hersencellen die dopamine maken, sterven bij mensen met parkinson langzaam af.

Wat men doet is héél simpel gezegd stamcellen kweken uit witte bloedcellen van de patiënt, de stamcellen worden op hun beurt bewerkt en gekweekt tot nieuwe hersencellen die weer in staat zijn Dopamine aan te maken en aan de patiënt terug gegeven .
(Ja dat zeg ik, ik schrijf niet voor The Lancet hé!)
Bij ratten werkt dat voor wat betreft de waarneembare symptomen, helaas kun je bij ratten natuurlijk niet zien of ook de geestelijke toestand genezing laat zien. Natuurlijk kán ik Ruud wel vragen het even wetenschappelijk te onderbouwen maar daar zit niemand op te wachten denk ik.

Het zou gewéldig zijn wanneer men deze ellendige ziekte zou kunnen genezen of op z’n minst stop kan zetten. En wie weet is de methode dan ook een bruikbare basis bij ándere nare aandoeningen. Daar wil ik wel gratis bloed voor geven hoor, liters!
Dat bij dit soort onderzoeken computers onmisbaar zijn is wel duidelijk, het is maar goed dat die nu een stuk hanteerbaarder zijn dan de eerste computers waarvan er ook een exemplaar in het museum staat, niet iets dat je even op je schoot, of zelfs op je bureau, zet.

Gist en spiritus

We gaan nog even het gebouw bekijken waar ik van de week langs wandelde, dat had ik beloofd.
Het voormalig hoofdkantoor van Gist-Brocades/DSM (voorheen: Gistfabriek-Oliefabriek/Calvé) in Um 1800-stijl. Gebouwd in 1905 onder architectuur van Bastiaan Schelling en Karel Muller, met diverse glas-in-loodversieringen, gewelfd glas-in-lood overkapping, tegelpatronen, ornamenten, tegeltableaus van de rceleyne Fles.
Helemaal een stijl die mij enorm aanspreekt, maar dit mooie gebouw mocht in nooit bezoeken.

Helaas stierf de grondlegger van het bedrijf (1869), de technoloog Jacques van Marken, kort voor in 1907 het nieuwe hoofdkantoor in gebruik genomen kon worden. Zijn vrouw, Agneta Matthes, kon zijn werk voortzetten omdat ze vanaf het begin bij het het bedrijf betrokken was. Het was een bijzonder sociaal en vooruitstrevend echtpaar. de slogan ; “”De fabriek voor allen, allen voor de fabriek!”.was geen loze kreet, Het betekende voor de arbeiders een winstaandeel, een pensioenfonds en een medezeggenschapsorgaan. Al ánderhalve eeuw geleden dus hé!
Het echtpaar zorgde ook voor woningen voor de arbeiders, winkels en vertier in een besloten park. Ik zei het al eerder, er is héél veel te vertellen over het bedrijf. TV-West maakte er 2 documentaires over die ik onderaan zal linken. Maar eerst nog even over het piepkleine deeltje dat ik wél zelf mocht bekijken ergens in de jaren 80/90 toen de biologielerares van de moederMAVO een rondleiding kon regelen.

Op 18 juni benoemen we het Grote Kantoor van DSM (voormalig Gist en later Gist-Brocades) tot Nationaal Chemisch Erfgoed van Nederland. ‘De Gist’ heeft in de jaren 40 een belangrijke rol gespeeld in het optimaliseren van penicillineproductie. En juist penicillineproductie was het onderwerp bij die rondleiding.

Vanuit het raam van één van de kamers (L) uit het hoofdgebouw zie je links een groot vierkant gebouw liggen, één van de vele gebouwen maar dit gebouw werkte men dus voor de penicilline fabricage. Veel heb ik er niet van onthouden. Maar diep indruk op mij maakte een aantal mega grote drukketels die in hoogte gewoon door de etages heen liepen. Soortgelijke grote jongen op de foto rechts staat.

De man vertelde opgewekt dat we ons geen zorgen hoefde te maken, alles was enorm goed beveiligd want als dat niet zo zou zijn en er ging iets mis zou dat tot ver in de omtrek een mega “boem” geven.
De man schoot zijn doel flink voorbij, ik had me nooit zorgen gemaakt omdat ik domweg niet wist wat men daar deed. Het feit dát er dingen beveiligd laten bij mij juist alle alarmbellen rinkelen en stelt me nooit gerust. Integendeel, het feit dat het nódig is betekent dus dat het faliekant mis kán gaan en dan is ruim 4 km afstand in dit geval peanuts.
Met Mr.. Murphy op het bezoek weet je het immers maar nooit, die “lust”ook wel beveiligingen op een slechte dag. Voor de liefhebbers hier nog de filmpjes.
Hier het filmpje met het gebouw in de hoofdrol. ( op de site van TV West, kon het niet op you tube vinden)
Hier het filmpje over het Agnetha park, het arbeiders woonwijkje.

Wát een verrassing

Allereerst maar een zwaar excuus aan de lieve Sinterklaas die zó iets bijzonders voor me maakte!
Sorry, sorry, sorry, dat het zo lang duurde eer je hier kon zien hoe het cadeau ontvangen is.

Het pakje lag er al een paar dagen mét de boodschap “pas op 5 december open maken” en dat doe ik dan natuurlijk ook geen dag eerder.
Het leuke van zo’n pakje is dat je éigenlijk nog even van de spanning wilt genieten en zo ging het niét bij het ontbijt al open.
Drukke week geweest en er komt nóg een drukke week aan en dus moest ik van mezelf éérst de achterstallige H.H. klusjes doen. Het pakje is van het A4 formaat en niet héél dik dus misschien is het me er op verlekkeren nog wel veel léuker dan de inhoud, wat kan er nou helemaal in zo’n pakje zitten. En dus… ga ik ook nog eerst boodschappen doen.

Maar dán is het zover… en alle mensen wat is het een verrassing. Gelukkig had ik af en toe even de camera aangezet op filmen en dat wil ik dan ook direct even regelen. Natúúrlijk wil ik alles weer te snel doen en gaat er van alles fout. Het is een logje mét filmpje meer dan waard want ongelooflijk hoeveel werk en van de Blogsurprise gemaakt is.

Sinterklaas heeft de moeite genomen 15 jaar “Rietepietz” van begin tot einde door te ploegen, en dat niet alleen, in het bescheiden boekwerkje is al rijmend ook met foto’s in beeld gebracht wat er in die 15 langs kwam. Werkelijk onvoorstelbaar dat iemand dat “even doet” voor (een misschien wel onbekende) medeblogger. En alles éven liefdevol verzorgd.
En dán nog het cadeau, dat is echt spectaculair. Een heel persoonlijk memorie spel met ook daarop allemaal foto’s die in één van ruim 2500 logjes stonden.

Met een diepe zucht zie ik dat you tube waarschijnlijk heel druk is, het filmpje blijft maar in bewerking staan. Misschien zit het probleem wel in het stukje dat ik in time laps had opgenomen, dat leek me leuk bij het uitpakken. Dus ik plak het filmpje nóg maar een keer in elkaar maar dan zonder dat stukje, ook dát gaat minder snel dan anders maar doet het in ieder geval…. zucht, kán ik éindelijk de gulle gever laten zien dat ik er héul blij mee ben. en dán staat ineens ook de eerdere versie er in…..

en dóór…

Had ik al eens gezegd dat ik schatten van buren heb… ? Bij deze dan. Ik heb het over de buurman die ooit mijn prachtige deur voor me maakte want hij is een (ondertussen) gepensioneerde houtbewerker.
Toen hij zijn dakkapel schoonmaakte en van een nieuw verfje voorzag vroeg ik hem of hij zo lief wilde zijn het Trespa boeideel van mijn dakkapel ook even schoon te maken, de rest kan ik zelf bij omdat het kantel/kiep ramen zijn. De schilder die de voorkant een jaar of 7 geleden schilderde krijg ik niet te pakken want ik zag al eerder dat er wel een kwastje verf over het houtwerk mag.

En buurman wás zo lief even het boeideel schoon te maken, sterker nog, hij begon zelfs het houtwerk te schuren…. en oéps!! Er zaten héél slechte stukken in, best wel héél slecht zelfs, en kwam me dat melden.
“Of het nog te redden is” vraag ik hem. Buurman denkt van wel als hij goede spullen kan halen wil hij dat ook wel voor me doen. Hij ligt dagenlang in de goot, zet een nieuw stuk in een kozijn, vult gaten op , schuurt, plamuurt schuurt nog eens en verft !!! En na een week kan de dakkapel er weer járen tegen. Van betalen wil hij niet weten, alleen de materialen……. hoezo ” een goede buur is beter dan een verre vriend”.
Maar gelukkig heeft Sinterklaas het óók allemaal gezien en die heeft me beloofd op 5 december Iets in de brievenbus te steken van deze klauterpiet. Welverdiend toch?

Dak Piet

De arbeidsmarkt lijdt grote krapte
veel   Pieten  die uit het vak stapte
veel schoonstenen weg
Piet zó van de leg
dat Sinterklaas dat heus wel snapte

In Rijswijk zag Sint tot zijn vreugde
een “cognito” Piet  die echt deugde
hij  klom  in de goot
in plaats van de boot
wat  buurvrouw  echt reuze verheugde

hij zag er “verborgen gebreken”
en heeft niet uitsluitend gekeken
hij ging aan de slag
en Sint vond,  buuf mag
een veer in een ze’kre plaats steken.

Maar vind je een veer te veel jeuken
Sint wil je beslist niet  ver …… pesten
kijk dan in de vlop
en pak je vrouw op
een dag géén geknoei in “ de keuken”.

TV feestje

De “televisie uitzending” in Nederland viert dit weekend haar 70ste verjaardag. Mijn eerste kinderjaren t/m 9 jaar waren dus geheel televisieloos.
Nog aardig waren jaren daarna trouwen óók want dat het apparaat te koop was wilde nog niet zeggen dat iedereen meteen naar de winkel snelde om zo apparaat te kopen. Ze kostten meer dan FL 1.000,– , ja Guldens hé, in een tijd dat een werknemer een groot gezin moest onderhouden van een jaarsalaris van ongeveer 5.000 gulden.
De toestellen waren ook nog grote bakbeesten, aanvankelijk met een piep kleine beeldbuis. Dat herinner ik van de buren die blijkbaar wél kapitaalkrachtig genoeg waren en waar ik wel eens naar een kinderprogramma mocht kijken, volgens mij naar “ijsco de ijsbeer “!

Er moest een antenne voor op dak komen om de zender te kunnen ontvangen want inderdaad, er was maar één zender beschikbaar terwijl er niet eens dagelijks uitzendingen waren. Dat veranderde natuurlijk vrij snel en het was vooral de oudere garde die zich een toestel kon permitteren. Kinderen de deur uit en de salarissen gingen vrij snel omhoog in die tijd.
Zowel bij de ouders van Henk, (die ik toen nog net niet kende) als mijn ouders deed rond 1958 de TV z’n intrede. O wacht, ik herinner me dat Henk daar een foto van had ….. hebbes… kijk, Henk staat met één van z’n vrienden in de startblokken om het toestel te bedienen, néé, natuurlijk nog geen afstandbediening.
De foto’s zijn goed te vergelijken met de toenmalige beeldkwaliteit, sorry.

Pas rond 1972 kochten Henk en ik zelf een tweedehands televisie, die waren er genoeg want iedereen die al een TV had wilde al snel vernieuwen omdat de ontwikkelingen snel gingen. Er kwamen meer zenders, en kwam kleur, afstandbediening enz.
Voor die 70ste verjaardag is aandacht op TV, een uurtje flarden 70 jaar kinderprogramma’s , idem dito wereldnieuws en consumentenprogramma’s om het te vieren. Veel terug kijken wat op zich best leuk is.
Maar ik mis toch een beetje het terug kijken naar de grote amusementsprogramma’s van toen.
De programma’s waar men voor thuis bleef en die er voor zorgde dat het uitgaanspatroon van de jeugd naar een later tijdstip verschoof. Voor één van de acht bleef je thuis, of ging je bij anderen kijken als je zelf geen TV had. Mies Bouman, Jos Brink, Willem Ruis , Willen Duijs enz. enz, en niet te vergeten de spelshows “spel zonder grenzen ” , wie kent ze/het nog?

Zodra de videorecorder z’n intrede deed nam je op wat je wilde zien en bleef je niet meer thuis voor een programma, maar ook dát is alweer achterhaald.
Wat is het allemaal hard gegaan in die 70 jaar, maar wat waren er veel leuke programma’s waar soms flauwe afspiegelingen van terug komen, zo’n “wie van de drie” bijv. Het moet allemaal sneller, en met figuren die niet om hun vakmanschap gekozen zijn maar omdat ze vreemde maniertjes hebben. (dan kun je ze zo leuk afzeiken) en voorgebakken vragen.
Waarschijnlijk zijn veel van de leukste oude programma’s niet meer beschikbaar en helaas is amusement ook een beetje “not done” geworden, best wel jammer vind ik!

belasting ontduiker?

Soms zie ik ergens weer een leuke kreet op een sticker, ik weet alleen dan nooit de juiste plek om de sticker op te plakken. Hier dan maar?

Tja er zit een grond van waarheid in want als niet roker draag ik niets bij aan de accijns die over sigaretten geheven wordt. Ik draag wél iets bij aan de andere twee accijnsheffingen, maar geen zorgen, nooit tegelijkertijd.
Dit soort accijns heffingen worden geheven op zaken die schadelijk voor onze gezondheid zijn, althans dat is de onderbouwing om iedere verhoging goed te praten, ontmoedigingsbeleid ja!
Er wordt natuurlijk een groep vreselijk gediscrimineerd, de mensen met veel meer dan modale inkomens hoeven geen veer te laten om zowel te roken als te drinken én een dikke auto te besturen, heel sneu dat de gezondheid van deze groep bij de overheid geen enkele prioriteit heeft. Maar dit terzijde.

Volgens het IMF is ook de ” eigen huis bezitter” een belastingontduiker, zij pleiten ervoor om het eigen huis in belasting box 3 onder te brengen als “vermogen”, die verrekte bejaarden leven er maar lekker op los met een paar ton huis onder hun gat dat ze maar niet willen verzilveren, waarna het wél in box 3 terecht zal komen. Ja hoor, ik ben een schurk , zit inderdaad met heel kleine restschuld voor héél lage woonlasten maar eh…. hebben we daar niet altijd zelf hard voor gewerkt?

Klopt, er wás de aftrek voor de hypotheekrente al werd die behoorlijk afgeroomd door het huurwaarde forfait. (een percentage dat verrekend wordt met vergelijkbare huurkosten)
En ook de afschrijving voor groot onderhoud verdween, en dan hebben we het niet over “peanuts”.
We hebben het dak moeten vervangen, ramen en een serre laten vervangen. En niet te vergeten m’n mooie deur. Dan hebben we het alles bij elkaar niet over een paar honderd Euries natuurlijk.
Evengoed vind ik dat die hypotheekaftrek er alleen moet zijn voor starters/huizen tot een bepaald bedrag. Daar wordt al een paar jaar aan gewerkt en afgebouwd.
Het is nou ook weer niet nodig dat de overheid je gaat steunen als je duurder wilt gaan wonen.

Er zijn echt wel jaren geweest dat we het alleen maar op konden brengen omdat we geen dure levensstijl hadden en bereid waren de eindjes aan elkaar te knopen. Ons inkomen was in die tijd zeker niet op, of boven, modaal.
Stel dat we in die tijd een huis gehuurd hadden, misschien hadden we dan wel jarenlang huursubsidie kunnen krijgen. Want voor wie een laag inkomen heeft is er gelukkig de optie van huursubsidie, zeker nu de huurprijzen krankzinnig hoog zijn door de schaarste maken heel wat mensen daar aanspraak op.

Komt nog bij dat mijn huis voor 1 derde deel nu van de kinderen is, daarover is al erfbelasting betaald maar voor het huurwaarde forfait blijft de WOZ waarde gelijk. Het IMF vindt het dus ongelijkheid dat ik nu van onze spaarzaamheid in het verleden geniet.
En dan héb ik het nog niet eens over het afromen van ons zelf gespaarde pensioen!
Tja, ik zal de sticker dan maar vast aanpassen…….

bikinilijn….

Niet gniffelen mannen, het gaat niet over mijn bikinilijn, dus raak maar niet opgewonden. Ik schreef al eerder een logje over de HTM tramlijn 1 die naar het Noorderstrand in Scheveningen rijdt.
De een of andere vrolijke noot bij de HTM had die tram deze zomer de bikinilijn gedoopt en dat vond een vrouwelijk gemeenteraadslid seksistisch! Ze associeerde dat met de vrouwelijke schaamstreek.
O hemel, vraag ik me nu ineens af…. gemeenteraadslid kán dat nog wel of krijgt mevr. Varvier dan een associatie met de manlijke schaamstreek……. nou ik gok het erop en laat het “lid” staan. Er zijn trouwens wel manlijke raadsleden waarbij die associatie helemaal zo verkeerd niet is maar dat weet je niet van mij.

Maar daar wou ik het niet over hebben, vorige maand wilde ik even met lijn 1 naar het centrum van Den Haag en reed toevallig de bikinilijn voor. Ik zei in het oudere logje al dat ik de humor wel inzag van die naam en blijkbaar barst het bij de HTM van de mensen met humor want ook aan de binnenkant was er gestoeid met het strandgebeuren, al dan niet in combinatie met de HTM. De ballen rollen er over de grond en de meeuwen vlogen (net buiten beeld) langs het plafond.
Briljant gevonden dat plastic strandemmertje net als die flip floppende slippers op de grond. Ik schaamde me eigenlijk dat ik met stevige stappers de tram instapte.

terug naar (ka)toen

Als jullie het goed vinden duiken we even samen tussen de lakens. Eh….. ja klopt, als jullie het niét goed vinden ga ik evengoed gewoon m’n gang en gaan we het over lakens hebben al wil ik niet direct “de lakens uitdelen”hoor. Vrijheid blijheid, ook onder lakens. Maar toch, ik erger me groen en geel aan de huidige hoeslakens. Mijn jongste aanschaf is een katoenen onderlaken in een Lits Jumeaux formaat zodat ik het ruim rondom in kan stoppen. Een duidelijk daad van opstandigheid om de rek eruit te krijgen bij de hoeslakens.

Toen jaren geleden het hoeslaken “uitgevonden” werd was dat een laken met in de vier hoeken elastiek genaaid. Pracht uitvinding, het bed altijd glad opgemaakt en het blééf ook glad liggen.
Met steeds twee hoeken in elkaar geschoven viel het ook nog redelijk makkelijk te strijken want ja, dit oudje strijkt nog alles zolang het maar niet het vaantje is.

Maar ja, de hoeken met elastiek werden groter, daarna werden de boven en onderkant geheel van elastiek gezien en bij het laatste hoeslaken dat ik kocht zat er helemaal rondom elastiek. Probeer dát nog maar eens op je strijkplank glad te krijgen. Bovendien zijn die randen met elastiek nog heel lang nat als de rest van het laken allang droog is.
Het geheel een beetje hebbelijk opvouwen is zelfs voor een puzzelliefhebber als ik ondoenlijk.

De verkoopster hád niets anders meer in haar voorraad en begreep mijn probleem niet, Bij het uitspreken van het woord “strijken” keek ze me aan alsof ik een heel vies woord had gezegd. Ze zei nog net niet dat ik m’n mond moest gaan spoelen!
Bovendien blijken de meeste mensen het hoeslaken na een rondje was-en droogmachine weer meteen over het matras te trekken dus is opvouwen gewoon niet aan de orde.
Wat is er toch gebeurd met (minimaal) één in gebruik, één in de was en één in de kast dat zoveel beter voor textiel is, al snap ik wel dat niet ieder stelletje nog begint met een uitzet met van alles 6 stuks. Of heb jij dat nog wel? En wie slaapt er nog tussen gestreken beddengoed? Of herken je het probleem!

gáán we weer….

Dit is ‘m, de tramlijn 1 die in Den Haag naar het Scheveningse strand rijdt met haltes bij parkeergelegenheden waar je “voor weinig” de auto kunt achterlaten. Bedoelt om de auto te weren uit de badplaats.

Het Haagse GL-raadslid Marielle Vavier vindt de naam van de beachtram ’seksistisch’. “Het is een vieze, oude mannen grap”. Een tramlijn vernoemen naar de schaamstreek van een vrouw. Die associatie krijg ik erbij en anderen ook”, zegt Vavier.
De naam is NB door een vrouw bedacht en ik zie er de humor wel van in. Maar goed, Vavier mag dat vinden hoor, ik vind ook wel eens iets toch? Bijv; ik vind ” Vavier EEN ZUURPRUIM “, zucht…. dat zal ze óók wel met de vrouwelijke schaamstreek associëren vrees ik.