trashure hunt

Uit eindelijk bleek er tóch iemand op het strand te zijn , deze meneer met zijn spierwitte , weelderige lange lokken.
Aan zijn bruine huid was te zien dat hij niet voor het eerst op het strand was.
Geen zorgen over de AVG , die foto mocht ik maken en gebruiken omdat deze meneer héél gepassioneerd bezig is met wat hem na aan het hart ligt, dierenwelzijn.
bedoeling is met behulp van wie maar wil het strand schoon te maken van achtergelaten troep zodat die niet door vogels opgegeten word of in zee terecht komt.
Hij beheert een locatie voor de “trashure hunt beach challenge 3.0.” 

En dat het geen overbodige luxe is blijkt wel uit de bakken waar de oogst van de dag een plaatsje vindt.

Op borden  staat omgeschreven wat de bedoeling is en  hoeveel dierenlevens je kunt redden met de door jou “gejutte” spullen.

De man vertelt dat bijv. meeuwen gék zijn op de yel uit baby luiers als hij uit de kist waarin hij aan het werk is een gebruikte luiers haalt…… alsof er géén grote afvalbakken op het strand staan…..en die yel is heel slecht voor dieren.

Tja, nou kan ik een verhaal af gaan steken over mensen die met zware ,  volle tassen komen die dan blijkbaar met lege spullen ineens te zwaar zijn om mee terug te nemen…. maar ja, mijn lezers zijn geen doelgroep, dié zijn het met me eens en nemen hun eigen afval mee naar huis als de bakken vol zouden zijn.
Maar misschien zijn er wél liefhebbers die willen helpen ” trashunten” als ze met kinderen  in de buurt zijn.  Want dát er wat te “hunten”valt is wel duidelijk door  de planken waarop gesorteerde zooi tot bijna kunstwerkjes verwerkt zijn. rietjes……………..

plastic bestek……

sigaretten peuken…….

plastic doppen van flessen en potten…..

Het ziet er best kunstzinnig uit maar is natuurlijk te gek voor woorden dát het allemaal op het strand gevonden wordt.
Mooi initiatief dus en ik zou zeker een dagje mee gaan “hunten” met de kleintjes  als ik makkelijk een dagje op pad zou kunnen met ze. En natuurlijk zou ik dan een foto maken met hun koppies  in deze piraat…..

Wil je er álles over weten?  kijk even hier

 

Advertenties

WMO

De letters staan voor Wet Maatschappelijke Ondersteuning en morgen wordt ik gebeld door een medewerkster die met “de patiënt”. gaat bespreken welke belemmeringen hij/zij ervaart om zelfstandig te kunnen functioneren.
In de brief staat;

 “hierbij kijken wij ook samen wat U zelf kunt of wat de mensen in Uw eigen kring(familie, vrienden, buren) voor U kunnen doen. Wij zullen U ook wijzen op voorzieningen die hiervoor bestaan in de gemeente . Biedt dit geen oplossing dan kunt U mogelijk professionele ondersteuning ( maatwerkvoorziening)  op grond van de WMO aanvragen enz…..”.

Tja,  een gesprek met Henk behoort niet tot de mogelijkheden dus dat ga ik voor hem voeren. Zijn beperkingen? Daar kan ik kort over zijn, hij kan op geen enkel punt nog zelfstandig functioneren.
Wat zijn familie, en in hoofdzaak ik  dus, voor hem kan doen is eigenlijk hulp bij alles en alert zijn óp alles.
En gelukkig is er niéts waarbij ik  géén hulp kan geven.

Met behulp van onze dochter kan ik hem álle hulp geven die hij nodig heeft alleen is 7 dagen per week dag-, avond- én nachtdiensten draaien  op de lange duur een onmogelijke opgaaf bij iemand die constant in de gaten gehouden moet worden.
Ondertussen weet ik al dat de WMO géén nachtondersteuning in de aanbieding heeft (behalve als de te verwachten levensduur niet meer dan 6 weken is) en eigenlijk is dát de  hulp die mijn taak het best  zou  verlichten.

Omdat ik veel reclame tegenkom  over senior service  die site maar eens bekeken. De suggestie is dat geboden diensten  uit een PGB betaalt kunnen worden.  Bij  de aangeboden diensten kom ik 24 uursdiensten  tegen én slaapdienst. Zij bieden slaap en waak dienst, slaapdienst is minder dan 3x per nacht in actie komen, 3x en meer in actie komen is waakdienst. Henk  heeft me gemiddeld 3x per nacht nodig dus  tóch maar eens even bellen.

Dat P(ersoons) G(ebonden) B(udget ) moet ik nog even aanvragen maar dat is vast een formaliteit eens even zien wat heb ik nodig.
De kosten zijn € 38,50 per uur , 7 uur per nacht moet genoeg zijn en 2 nachten per week moet ik zelf wel kunnen doen .
Even rekenen, 7 x € 38, 50  = € 269,50 p.n. x 5 nachten = € 1347,50
Per jaar  x 52  zo rond de € 70.000,  O ja, en dan vergeet ik nog de  benzinekosten die ook vergoed moeten worden.
Ik ga maar even snel een formuliertje aanvragen voor een PGB,  uiteindelijk lever ik deze dienst al meer dan een jaar helemaal gratis en zelfs 7 dagen per week , kan ik ook eens ” slapend rijk worden”al mis ik dan een uur of twee per nacht.

 

liefst vers

Ja zeker, wij eten bij voorkeur verse groente. Heerlijk zo’n bordje met een kruimig aardappeltje en verse spinazie. Vers is wel  iets lastiger geworden  omdat de twee “groenteboeren” die ons dorp nog rijk was kort na elkaar gesloten werden.
De één ging met pensioen en had geen opvolger.
De ander hád de leeftijd voor pensioen en had een opvolger, maar bleef dus nog wat hand en span diensten verlenen in de winkel. Uiteindelijk zorgde de zoon er toch voor  dat z’n vader kon gaan zitten.  Hij kweekte in de kelder van de winkel zélf plantjes voor de verkoop, het  was alleen geen groente!

Gelukkig hebben de de zaterdag markt nog waar een groente te kust en te keur te koop is.
Er staat  o.a. één grote kraam die als een bescheiden groentesupermarkt is ingericht, twee paden om alles zelf uit te kiezen en bij één van de  4 kassa’s afrekenen.
De kassa’s worden meestal  “bemenst” door scholieren  die weer verdwijnen als ze voor het examen geslaagd zijn. Zaterdag weer een verse scholier aan de kassa die  nog niet alles wist.
Dan wil ik best waar mogelijk even helpen, ik heb  2 kilo tros tomaten voor de soep, nee dit is niet de  pomodori, ach, al die tomaten lijken ook op elkaar, rood en rond toch?
De zak spinazie die ik heb stelt haar pas écht voor een probleem!   Tja, zo héél veel soorten heb je daar toch niet in, je hebt de wilde  en  niet zo wilde. Het kind heeft geen idéé wat er in de doorzichtige zak zit  en ik vraag  ” eet jij thuis nooit spinazie?”
Er klinkt een verbaast “ooooh… is dat spinazie”! Ik zeg “dat haalt je moeder dan zeker uit de  diepvries” .
Ze schud haar hoofd en zegt; “nee wij hebben dat altijd uit een potje”.
Typisch grote stadskind denk ik dan, hoewel…. ik ben  zelf geboren en getogen in een grote stad maar die spinazie smurrie uit zo’n potje heb ik altijd aan me voorbij laten gaan.
Diepvries is nog een optie  maar nee hoor, in huize Rietepietz gaat het er nog héél ouderwets aan toe!
Een plank en een  flink mes en hakken maar…….
Misschien een beetje lastig voor een gezin met twaalf kinderen maar voor ons samen prima te doen.

snel weg

Best wel een dingetje hoor als je beroepshalve “thuis” bent op de snelweg. Onze schoonzoon is dat, hij is er vaker  thuis dan “thuis” is  als je begrijpt wat ik bedoel.
Hij doet iets met “bevoorraadden” in div. Europese steden en is dan steeds een aantal dagen van huis.  Misschien is het wel meer een manier van leven dan een beroep want éigenlijk kampeert hij een beetje in een soort camper met vrijwel alle gemakken in een simpele uitvoering bij de hand.
Kort geleden mocht Inge een 2 daags ritje meerijden en dus ook bij hem “overnachten”, ja daar zijn foto’s van  en nee, die die zet ik niet hier hoe lollig zo  ook zijn.
Maar Inge moest natuurlijk wél aan de bak, ff raampje zemen……

Deurtje van de laadruimte dichtdoen……..

Er zijn wel vrouwen die vrachtenchauffeur zijn maar Inge heeft daar volgens mij niet echt het postuur voor, wat een bakbeesten van wagens hé!
Al doende ontdekte Inge  ook wel dat er héél wat komt kijken bij het rijden.
Niet alleen navigatie, maar ook héél veel gepuzzel met rij- en rust tijden, wat knap lastig kan zijn als je ook nog ergens op een bepaalde tijd verwacht wordt.
Dan moeten er nog veel papieren ingevuld worden én je moet zelf voor je natje en je droogje zorgen.
Al met al  een beroep waar je écht een beetje lol in moet hebben, en gelukkig heeft onze schoonzoon dat wel.
Hij weet zich prima te vermaken tijdens de rustpauzes en geniet ook van wat hij om zich heen ziet onder het rijden en van alle fijne muziek die hij altijd bij zich heeft.

Alleen laat hij zich sóms een beetje teveel meeslepen in de muziek, hoe ik dat bedoel?
Kijk maar even naar het filmpje…… wél helemaal uitkijken hé!

van alle kanten

Tja,  berichten in de media mogen best met enige reserve bekeken worden, neem nou dit alarmerende bericht dat vorige week  de ronde deed in de kranten en journaals.
“Ouderen mishandeld in verpleeghuis De Leeuwenhoek in Rotterdam”
waarin volgens een klokkenluider  demente bejaarden in verpleeghuis De Leeuwenhoek in Rotterdam  regelmatig verbaal en fysiek mishandeld worden.
Ik ken het tehuis niet  en kan geen oordeel hebben maar  even een beetje genuanceerd kijken waar het om gaat moet kunnen toch?

Ik weet uit eigen ervaring hoe “”lastig” dementie patiënten kunnen zijn, vlieg ik niet zélf af en toe akelig uit de bocht en geloof me, er zijn momenten dat ik op z’n minst onvriendelijk genoemd kan worden. En soms is de enige manier Henk dáár te krijgen waar hij moet zijn hem dan maar met zachte dwang in de richting duwen waar hij heen moet. Op zo’n moment begrijpt hij gewoon niet wat er van hem gevraagd wordt en is “sturen” de enige optie
Maar is dat mishandelen? Menig bejaarde , waaronder ik, heeft ook makkelijk blauwe plekken,  Henk toevallig niet, wél merk ik dat hij  veel sneller pijn ervaart dan ik van hem gewend was, bij beetpakken of ergens tegenaan stoten bijvoorbeeld. Waarschijnlijk zijn ook zijn  spieren pijnlijker dan voorheen.

Maar dat allemaal overwegende wil dat nog niet zeggen dat er géén verkeerde dingen gebeuren in dat tehuis, het   moet  wél meegenomen  worden  in de beoordeling.
Evenals het feit dat patiënten regelmatig onderling elkaar  hinderen of zelfs in de haren vliegen, dementie maakt mensen soms agressief.  Bij de huidige matige personeelsbezetting  is dat lang niet altijd te voorkomen. Bij wijlen mijn zwager in het tehuis was regelmatig helemaal géén verzorgende  in de huiskamer aanwezig en dat lijkt  me geen goede zaak.

Evengoed gaan m’n haren toch recht overeind staan wanneer ik in het stuk deze verklaring voor de klachten lees ;
Gijsbert van Herk, voorzitter van de raad van bestuur bij Humanitas, zegt dat er op het totale aantal van 10.000 cliënten “super weinig incidenten” zijn geweest. Hij stelt dat de omgangsnormen in De Leeuwenhoek wat ruwer zijn omdat er gewerkt wordt met zo’n 160 verschillende culturen. “

Moet ik daaruit op maken  dat het “niét erg is” dat mensen met een andere culture achtergrond wél  ruw met patiënten omgaan? Gezien het feit dat het zorgende personeel in tehuizen vaak grotendeels uit mensen met een andere culturele achtergrond  bestaat lijkt dat me behoorlijk zorgwekkend. Of bedoelt men dat de patiënten onderling “wat ruwer” met elkaar omgaan?
Natuurlijk zou ook dát niet voor mogen komen en is dat met voldoende personeel  zeker te voorkomen.

In hetzelfde tehuis, dat  eerder op de  zwarte lijst stond, is een tv serie opgenomen en daarover zegt het mediastuk”:
Dit werd verborgen gehouden toen makers van het televisieprogramma vijf weken op bezoek waren. De televisieploeg met columnist Hugo Borst en Adelheid Roosen zagen vooral de mooie kant van de ouderenzorg.
Laat ik dát nou weer heel goed begrijpen!

 

over die hakbijl

Je weet wel, dat spreekwoord dat zegt; “in tijd van nood schil je aardappels met de hakbijl”. Nou moet je dat niet al te letterlijk opvatten natuurlijk maar het wil zoiets zeggen als “je weet je te behelpen met wat wél voorhanden is wanneer je aardappels moet schillen en je hebt geen mesje”… of zoiets…. .
Onze bijl is érrug groot dus ik ga me niet wagen aan aardappels schillen, zou niet héél veel overblijven, ga ik niet eens proberen.

Nee ik zocht iets en kwam toen iets tegen dat ik héél lang niet gezien had, precies, drie dobbelsteentjes.
Niets bijzonders zul je zeggen maar zeker weten dat dit héél bijzonder dobbelstenen  zijn , écht wel!
Henk en ik waren pas getrouwd en zouden samen op zijn rode buikschuiver naar het Limburgse Echt rijden.
We hadden een piepklein  sheltertje bij ons en zouden een week op een camping aldaar verblijven.
Je begrijpt, de bagage kon niet al te ruim bemeten worden en op enig moment bleek dat we geen spelletje bij ons hadden, we waren gewend om na het eten  altijd een partijtje te dammen, schaken of een dobbelspelletje bijv. yatzee.

Een hakbijl had ik niet nodig, wél Henk z’n zakmes  en een geschikt takje.
Later ook nog een stuk steen en dat was allebei wel op de camping te vinden.
Van de tak sneed ik wat gelijke  stukjes, na het ruwweg wegsnijden van de bast  begon het al wat te lijken. Toen Henk er ook lol in kreeg ging het dubbel zo hard en schuurden we de blokje op de steen zo vierkant mogelijk.

Ja natuurlijk met de afgevlakte hoekjes die het rollen mogelijk moeten maken, wat dacht je. Ik geef het toe, het werd net niet perfect maar in het kader van “aardappel schillen met de hakbijl” heus zo gek nog niet. Gelukkig was ik wél zo ijdel om een flesje eyeliner bij me te hebben. Perfect om de stippen mee te maken dat er zoals je weet steeds 7 moeten zijn op twee tegenover elkaar liggende zijden.
We konden dobbelen!  Nee joh, geen strippoker, is gewoon té lastig in een sheltertje.
Bovendien waren toen al getrouwd  en konden we onszelf bést een week als een keurig stelletje gedragen.  Ja natuurlijk zijn de dobbelstenen  niet 100% zuiver en ook niet zo glad als een echte maar een kniesoor die daarop let.
Zolang je allebei met dezelfde stenen speelt heb je  dezelfde kansen.
Ik heb ze nog even geprobeerd en ze dóen het nog.
Nou en…., zijn dit bijzonder dobbelstenen of niet!!!!

armoede

Tjonge, ik lees alweer een boek, een krijgertje en qua schrijfstijl ook niet echt boeiend. Maar het onderwerp vond ik leuk dus ben ik ondertussen op de helft van het boek.
De schrijfster  heeft het over hoe Nederland veranderde voor de Nederlandse huishoudens in de laatste , pakweg 70 jaar.
Heel veel herkenbaarheid voor  mensen als ik die in , of rond,  1942 het levenslicht zagen.
Het boek bevestig mijn mening dat wat men nú armoede noemt  in veel gevallen helemaal geen armoede is. Ik heb al vaker aangetipt dat veel directe levensbehoeften nu nauwelijk duurder zijn dan in de jaren 50, en dat terwijl zelfs de minima een veelvoud verdienen  van mensen die in dié tijd een baan hadden.
Dit logje zat er tóch al aan te komen en wel door deze loonstrook van mijn vader die ik óók op zolder vond.

In 1946 verdiende mijn vader dus  FL. 31,20 per week, dat is Fl, 139, 53 per maand.  Hij  had toen al 5 kinderen  en als we dat naar Euro’s omrekenen is dat dus 63,32 Euro per maand.
Een béétje puper krijgt dat bijna  per maand als zakgeld in deze tijd.
Heel veel geld ging in die tijd op aan levensmiddelen, zelfs al was er nog geen sprake van snacks en limonadesoorten die we nu allemaal kennen. Hoogstens  op zondag een glas limonadesiroop, zuinig aangemaakt met water.

Voor een eurocent of 70 heb je bij de Aldi een kilo suiker, in de jaren 4o was suiker aanvankelijk zelfs nog op de bon en een kilo kostte ,als ik me goed herinner,   een cent of 90 ( pakweg 40 eurocent) Eieren waren, afhankelijk van de maat,  tussen de 18 en 22 cent, als het geen Pasen was tenminste.
Je hebt nu een doos van 10 eieren voor tussen de 1,50 en 2,50 Euro , komt neer op 55 ouderwetse centen voor de duurste eieren. Voor koffie hetzelfde verhaal, een  half pond pak DE koffie was in die tijd tegen de 2 gulden, voor 2 euro kun je  nu zeker ook ook een half  pond koffie  kopen.
Kleding was duur,  een beetje jurkje was destijds bij C&A   toch al gauw  59 gulden, (nog geen 30 euro) en daar kun je nú best een jurkje voor kopen, alleen niet in  de kwaliteit die tóen normaal was.

Mijn vader ( r. op de foto) werkte rond de tijd van deze loonstrook op een gemeentelijk begraafplaats voor het groenonderhoud én alle voorkomende taken. Hij schepte met z’n collega’s de kuilen en ze lieten, in uniform, de kisten  met dikke touwen in de handen  in het graf zakken. Op zondag had hij  soms portiersdienst en een enkele keer mocht ik met hem mee.
Prachtig vond ik het om “in het huisje” aan de tafel  het geld te mogen sorteren . Geen grote bedragen … maar halve centen bij elkaar, de toen nog grote koperen centen bij elkaar  net als de 2,5 centen stukken. Stuivers kwamen  minder voor en dubbeltjes  nóg minder.
De fooi was  een welkome aanvulling op het karige  salaris want nee, rijk waren we niet, maar toch  échte armoede zag er zelfs in die tijd al anders uit!