fietsend Nederland

Even een stukje uit de krant van  14-6-’17

“Met tranen in hun ogen staan ze soms te kijken naar een rotonde” .…. dat zeg ik niet, maar de directrice van de Dutch Cycling Embassy. Zij  krijgt wekelijks wel tien verzoeken uit het buitenland  om hulp bij het ontwikkelen van fietsbeleid.  en ze gaat verder;

Laatst was er een groep Amerikanen op bezoek om de Nederlandse fietspaden te bekijken, zegt Borsboom. “Ze vonden het geweldig hoeveel rekening iedereen hier met elkaar houdt. Sommigen werden emotioneel.” Maar, zo relativeert ze droogjes, “je weet hoe Amerikanen zijn”.

Tja…. waar hálen ze het vandaan  dat rekening met elkaar houden…., ik wéét het niet hoor,  “met elkaar ” wil toch zeggen dat fietsers rekening houden met overige verkeer en omgekeerd?

“Vanuit de hele wereld zijn er deze week  wetenschappers, beleidsmakers en belangenclubs  in Nijmegen bijeen voor Velo-city, het grootste fietscongres ter wereld. Wat kunnen andere landen leren van het Nederlandse fietsbeleid?”

Eh…. zal hen verteld worden dat in Nederland een fietser nóóit iets fout doet en dus nooit schuld heeft aan een ongeval? Maakt het “appen” op de fiets een stuk makkelijker natuurlijk want (op die enkele aso na)  de automobilist haalt zo nodig  halsbrekende toeren uit om een stuntende fietser te mijden.

Goh….ik wist helemaal niet we ons in het verkeer zo keurig gedragen tegenover elkaar, je hád me kunnen foppen hoor. Maar oke, we zijn dus blijkbaar een “wereldvoorbeeld” en het is in ieder geval wáár dat er hier heel veel fietsers de wegen bevolken.
Met als uitschieters de  Universiteitssteden waar je bij ieder station over de hoofden fietsen kunt lopen.

Nee de foto hierboven is niet bij een station, die foto is een gevalletje “jong geleerd is oud gedaan” . Dit het het schoolgebouwtje bij ons op de hoek van de straat, een basisschool waar buurtkinderen tussen de 4 en 12 jaar klaargestoomd worden om professor te worden….. of een ietsje minder.

Ik kan me niet herinneren dat er in mijn lagere  basisschooltijd   kinderen op de fiets naar school kwamen. En volgens mij was er zelfs nog geen verkeersexamen, ik hád ook gewoon geen fiets. De enkeling die wél een fiets had zat  in de hoogste klas en had een afgedankte fiets van een ouder met blokken op de trappers om het tekort aan lengte in de benen te overbruggen.

Er was in die tijd ook bar weinig keuze in kinderfietsjes, zeker niet “alle soorten en maten” zoals ik nu bij het schooltje zie staan. Echt al héél kleine fietsjes voor kinderen waar ik mezelf nooit mee in het verkeer zou durven storten. En ze hoeven het niet eens “op een oude fiets te leren” want het zijn allemaal juweeltjes.

Verhip, ineen realiseer ik me dat zelfs Levi bij voorkeur op de fiets naar school gaat, vier en een half jaar oud en de zijwieltjes uit het filmpje zijn er ondertussen  vanaf.
Het troost me een beetje dat de weg naar zijn school op één oversteek na uitsluitend over woonerven gaat, ttjjjsss, ook bij Levi….jong geleerd…….

“gekleed”

De foto slingert al een tijdje op m’n bureau boven, moet ik écht een keer scannen voor in een logje.
Maar ja, dan heb ik steeds weer ándere loginspiratie en komt het er weer niet  van totdat ik vandaag onderaan het logje van  van Mrs.T . deze zin zag staan!
“Wat zou jij aandoen als je iets bijzonders hebt voor je werk of op een bijzonder feest?”
Zij had zelf  vandaag iets op het program waarvoor wel “iets uit de kast getrokken” en ik moest metéén weer aan die foto denken die nog steeds op de scanner lag boven.
Mevrouw en meneer Rietepietz in  1970 , in vol ornaat voor de trouwerij van een familielid.
Ik zie het linnen  “complet”van een mouwloze jurk met bijpassende mantel nog zó voor me. Weliswaar in de uitverkoop gekocht waardoor het slechts rond de  30 gulden heeft gekost maar heel feestelijk  door de kleuren.
Op de witte jurk zitten blauwe stippen met een rode rand eromheen en op de blauwe jas zitten witter stippen met eveneens een rode rand.

De tas en schoen zijn van lakleer in dezelfde tint rood als de randen om de cirkels en potdorie wat vond ik het een geweldig pak!
Met plezier veel gedragen , ook voor minder feestelijke gelegenheden want uiteindelijk was dit soort kleding in die tijd nog min of meer de gewone dracht.

Heel stiekem vind ik het huidige modebeeld helemaal niéts, al die aan en om het lijf geplakte broeken die niets te raden over laten mogen dan een “jong modelfiguur”  nog enig goed doen, een meerderheid loopt er toch (naar mijn bescheiden mening)  mee voor joker.
Maar ik laat ik me bij het pakje houden…… wacht…., ik heb er ook nog iets in kleur van gevonden want een paar jaar later droeg ik het  toen we  voor 2 weken vakantie naar Spanje vlogen.
Aan Henk z’n bruine koppie is wel te zien dat dit aan het eind van de vakantie is,  we hádden al een late vlucht maar moesten door vertragingen de halve nacht op het (toen nog piepkleine) vliegveld van Malaga rondhangen. Met twee jonge kinderen  doe je dan écht geen oog dicht  maar even poseren alsóf we sliepen wilde wel lukken.
Hier kan ik nou een soort  heimwee naar hebben, al stak ik toen vaak de draak met mijn moeder  die het  altijd had over  “wel (of niet) gekleed” zijn.
Het hád toch wel iets zo’n keurig gevoerd pakje met bijpassende  accessoires.
Vaak ook nog met handschoenen in de juiste kleur, ach…., het wás ook het Jacky Kennedy tijdperk, wat waren de vrouwen toen mooi gekleed.

Kijk hier nou,  gekleed  voor een wandelingetje  achter de kinderwagen  getuigt het  van meer  élégance dan je tegenwoordig op het plankier van een modeshow ziet, zelfs al kon ik tóen al geen heel hoge hakken hakken dragen! Zucht……. ik heb héimwee!!!!

 

restaurator

Alweer in 2002 had de een of andere minkukel de treurige moed twee kostbare doeken van van Gogh  te stelen, ” zijn geld raakte op”  zei hij  in in een interview met de Telegraaf.
Tja, jij en ik gaan dan aan het werk, of als dat niet lukt leef je zo goed en zo kwaad dat gaat van de uitkering die iédere Nederland kan aanvragen!
Écht riant zul je daar niet van kunnen leven al wéét ik dat er onder mijn lezers mensen zijn  die zich er goed mee redden en niet de behoefte hebben iets te stelen dat hen niet toebehoort.

Oeps ik dwaal af, terug naar  de museumkraak uit 2002, want láten nou de twee gestolen doeken teruggevonden zijn, het gaat om deze twee doeken.

Het ene schilderij, Zeegezicht bij Scheveningen, is beschadigd. Het andere werk is min of meer ongeschonden. Van beide schilderijen ontbreekt de lijst. De doeken worden later gerestaureerd.
Nee Rietepietz is niet van de Kunst met een grote K maar met  het werk van van Gogh heb ik wel iets, misschien wel door het boek over zijn leven dat het afscheidscadeau was op de lagere school in 1948.
Zeker weten dat de marinestukken van Mesdag mooier zijn maar toch….. !

Wie trouwens de AVRO/TROS serie “Jeroen Krabbe op zoek naar van Gogh” heeft gevolgd zal waarschijnlijk nét zo geboeid hebben gekeken als ik. De man is behalve acteur en schilder ook een begenadigd verteller en zag kans mij ook de volgende serie “op zoek naar Picasso” ádemloos te laten volgen, en met het werk van  Picasso heb ik écht helemaal niets. Tjongejonge , ben ik alweer afgedwaald. …..
Terug naar die arme dief die nu in de piepzak zit dat hij schadevergoeding moet betalen, nog een naheffing moet betalen over  wat hij “verdiend heeft” of alsnog in de bak in moet omdat nog niet alle akkefietjes van hem bekend zijn .

Maar meneer is nu “klaar met de misdaad”!
Meneer werkt mee aan documentaire om aldus zijn “bekendheid” te gelde te maken. Eigenlijk zou iedereen die dáárvoor wil betalen zélf aangepakt moeten worden, ik vind het een grof schandaal  die “publicerende criminelen”.
Zelfs als ze wél geld verdienen doen ze  er álles aan om niets te hoeven betalen voor de schade die ze aangericht hebben en daarin weten ze blijkbaar wél heel goed de weg.
Maar over schade ligt zo’n inbreker niet wakker. Alles voor de eigen veiligheid wanneer er een stukje van schilderij is afgebroken, dat spoel je dan door de w.c.
Bij de  kraken waar meneer liever niet over wil praten zat trouwens nóg een van Gogh, klopt, dat is geheim gehouden.

Het gaat om dit doek, eveneens van van Gogh…..

Ook dat doek is teruggevonden maar dermate beschadigd dat het nog wel even zal duren eer het weer helemaal hersteld zal zijn.
Heb ik eigenlijk wel eens verteld dat ik óók “restauratiewerk” doe?
Precies  zo kwam dat laatste werk bij mij terecht….. vernield in 1000 stukjes….. ga d’r maar aan staan, zou het nog goed komen met dit doek van van Gogh?

pas op, stroom

Ja laat ik me ook eens  in de discussie  storten over  op stroom rijden, wel even incalculeren dat ik er de ballen verstand niet heb hé.  Maar de auto op elektriciteit laten rijden is, volgens zeggen, beter voor het milieu en spaart fossiele brandstoffen.

Fossiele brandstoffen zijn koolwaterstofverbindingen die zijn ontstaan uit resten van plantaardig en dierlijk leven in het geologisch verleden van de aarde, vooral in het Carboon maar ook uit andere tijdperken. Hieronder vallen aardolie, aardgas, steenkool en bruinkool.

Nee dat heb ik niet bedacht hoor, zeg ik toch, ik heb er niet voor doorgeleerd. Maar voor zover ik weet wordt de meeste stroom nog steeds opgewekt door steenkool gestookte centrales….. dus waar zit het besparen op fossiele brandstof, verbruikt zo’n auto véél minder stroom dan benzine ?
Oke oke, laat maar zitten die discussie, ik heb weinig zin om me helemaal in te lezen. Ik beperk me gewoon tot wat ik mérk van auto’s die op stroom rijden zoals hier……

Ik wéét het niet, is het wel zo handig ( en veilig)  dat er ineens her en der stroomsnoeren over straat uit gerold liggen. En de bovenstaande  is dan nog netjes in een soort plat gootje verwerkt waardoor hij snoer toch redelijk netjes plat blijft liggen. De hindernis is ook met bijv. een rollator nog wel makkelijk te nemen. Maar hier wordt de wandelaar toch minder blij van……

Een gewoon losliggende draad waar je als voetganger toch aardig een doodsmak over kunt maken,  al zal je niet geëlektrocuteerd worden… een heup is zó gebroken! Zullen bést wel regeltjes voor komen maar die zijn er dus nog niet. Ook een naam voor dat laden is er nog niet, al was er aanvankelijk een aanzetje om het “stekkeren” te noemen. Niet ondenkbaar dat daar ooit nog een “woord van het jaar”uit komt rollen al heb ik geen zinnig voorstel!
Bij parkeerplaatsen zijn ook laadpalen waar vast nog wel regeltjes voor komen want tja, hoe zit dat.
Ga je  hier op de boulevard je auto weghalen als hij “op stroom is” om hem op een dure parkeerplaats te zetten  of eh…. maak je er een lekker stranddagje van terwijl de auto niét meer oplaadt op de oplaadplaats.
Dit uiteraard tot grote ergernis van andere stroomrijders die nou juist op zoek zijn naar een laadplaats.
De eerste problemen daarover zijn al gesignaleerd.

Naar mijn idee is men een beetje overhaast te werk gegaan, er konden nog wel eens aardig wat haken en ogen aan dat elektrisch rijden zitten en het praktisch nut is misschien wel wat overschat.
Maar ik  zie  het vast verkeerd, misschien zijn er wel plannen om alle straatarme  warme landen  onder de zonnepanelen te gaan zetten  en komt er een handelsverdrag om  de stroom hier  te verkopen.
Dán  zou het op stroom rijden fossiele brandstoffen kunnen besparen en óók nog eens de derde wereldlanden van een inkomen kunnen voorzien…… wél even de “hoge heren” daar er uit gooien anders komen er van die inkomsten alleen maar méér gouden paleizen en heeft de bevolking nog steeds niet te eten.

Wat jammer nou dat ik echt geen verstand van heb, het zóu zo mooi zijn om in één klap twee grote problemen  opgelost te hebben.
Dan  zou ik die nekbrekende kabels over straat  voor lief nemen hoor, beloofd.

ben ik dat?

Het zal wel het  “rode autootjes syndroom zijn, je weet wel, heb  jij een rode auto gekocht,  lijkt ineens iederéén in een rode auto te rijden. Precies, ben ik nét officieel toegetreden tot het leger van “mantelzorgers”  staat er met chocoladeletters in de krant;…..
Oke, het is een kop in de Telegraaf en dan  wordt de soep meestal niet zo heet gegeten als ze opgediend wordt en kun je beter even verder lezen;

“Twaalf procent van de mantelzorgers beoordeelt het eigen leven met een onvoldoende. Dat is relatief veel. VU-hoogleraar genen en geluk Meike Bartels licht toe: „Over het algemeen geeft slechts 3,4 procent van de Nederlanders het eigen leven een cijfer onder de 5.” Mantelzorgers zijn dus ruim drie keer zo vaak miserabel.
De zes belangenorganisaties die het onderzoek naar levensgeluk van mantelzorgers lieten doen, zijn bezorgd over de dikke onvoldoende. „Dit moet een wake-up call zijn voor politici”, zegt directeur Liesbeth Hoogendijk van mantelzorgvereniging Mezzo.”

Als zoveel onderzoeken en stellingen is dit naar mijn idee toch allemaal wel wat kort door de bocht en ik mag dan géén hoogleraar zijn, ik wil er toch wel even m’n zegje over doen.
In ieder geval gaat déze stelling zeker niét over mij en geloof me, ik heb ik m’n leven aardig wat mantelzorg gedaan. De kwakkelende ouder wordende ouders van beide kanten hebben jarenlang diverse  mantelzorgfuncties noodzakelijk gemaakt.

Maar ook nu was ik al een paar jaar mantelzorger voordat  ik als mantelzorger geregistreerd werd en nee…. ik ben niet ongelukkig maar zou het zeker wél zijn als ik niét voor Henk kon zorgen zoals ik nu doe.
Je kunt sowieso niet alle mantelzorgers op één hoop gooien. Ik hoef maar tussen mijn linkjes  bij “Karen  Mee” te kijken om een voorbeeld te vinden. Een jonge moeder die in haar uppie  mantelzorger is van  een vijfjarige dochtertje  met CP (Cerebrale Parese),  Dat zo’n jonge moeder niet overloopt van geluk kan ik me een voorstelling bij maken.

Een voor vrijwel alles  van jou  afhankelijk kind  naar volwassenheid begeleiden is niet te vergelijken met na een lang en gelukkig huwelijk je partner verzorgen zoals nu op mijn pad ligt.
Natuurlijk zijn er dagen waar ik niet blij van word, die me zwaar vallen omdat er ook wel dingen zijn waar ik minder goed mee om kan gaan, we hadden van de week zo’n paar dagen. (komt vast nog wel  aan bod, maar daar hebben we het nu niet over)
Maar mééstal heb ik veel voldoening van het feit dat ik dingen voor hem makkelijker kan maken, en ben ik  gelukkig als ik kan maken dat hij zich happy voelt.

Een “wake-up call”voor de politiek?  Ik weet het niet, niet voor mij in ieder geval. Wél voor mensen als Karen Mee en vele anderen.  Maar dat je als oudere voor je partner zorgt  als dat binnen je vermogen ligt vind ik normaal, het hoort gewoon bij de levensweg, zolang het kán.
Nee hoor, laat niemand  die deze krantenkop gelezen heeft zich zorgen maken over mij…. het gaat namelijk helemaal niet over  mij, ik ben een (meestal) gelukkige mantelzorger.

kunst of kitsch?

Viel even tegen hé dat het ineens zo koud was,  als ik héél goed keek zag ik zelfs wat motsneeuw naar beneden dwar…. nou ja dwarrelen… is zelfs al teveel gezegd, zo inimini was het!
Hoewel  we toch iedere dag even “van het erf af willen”  valt gewoon wandelen af, de wind is ijzig.
Met Tsaar-Hendrik IV, ( je kent het wel, dikke jas met een bontkraag, Russische muts en warme laarzen)   in de auto rijd ik naar winkelcentrum Leidschenhage.

Precies ja, het winkelcentrum  dat reuze overhoop ligt  voor een mega uitbreiding. Behalve heel veel rommel er omheen heeft dat toch óók een voordeel. Er is even géén leegstand. Voor de winkels in het gebied dat al plat ligt was onderdak in andere leegstaande panden waaronder natuurlijk het grote gebouw van de voormalige V&D.

Winkelen is ook wandelen al hadden we op het moment éigenlijk niets te kopen, we hadden alleen een lunch op het oog. Onder het kopje “kijken kijken niet kopen” stappen we binnen bij een winkel waar “aluminiumkunst” op de gevel staat.
Aluminiumkunst….. pannen of zo?
Nee géén pannen, wel een prachtige trein,  de boeg van een héél groot schip, en een stuk niet van echt te onderscheiden treinrails.

Er lopen twee reuze gezellige heren rond die wel willen verkopen maar niet opdringerig zijn. Ik maak ze metéén duidelijk dat we niét gaan kopen, we hebben de ruimte er niet voor om de grote stukken tot hun recht te laten komen. En ik heb m’n twijfels of ze wel  in ons interieur zouden passen. We dollen een beetje want van twee stukken ga ik écht een beetje uit m’n kanarie, dit is de één…..

De prachtige combinatie van schilderwerk op de achtergrond met de glanzende koperachtige “steiger” spreekt me erg aan. We raken aan de praat , ja ze zijn daar natuurlijk heel mooi uitgelicht maar, ze komen zo nodig vrijblijvend  bij de klant mét het schilderij kijken of het iets is.

Ik zeg nogmaals dat we niet gaan kopen maar dat we gewoon een paar keer per week komen kijken. De man wijst op een paar makkelijke stoeltjes  en  speelt mee, “wij zorgen voor de koffie als U voor een paar moorkoppen zorgt”.
Qua prijzen zouden we het ons bést kunnen permitteren  het enige stuk dat misschien nog wél bij ons zou passen is nog geen €500.– , veel geld natuurlijk maar ook niet overdreven als je  nog jong bent en je huis nog aan het inrichten bent.

De voorste twee parapluutjes zijn ook van aluminium waardoor het lijkt alsof ze glanzen in de regen. De achtergrond is ook hier geschilderd.
Maar er hangt meer, ook heel veel kleurig spul, té kleurig als je mij vraagt. Ik ben m’n goudeerlijke zelf tegen m’n nieuwe vrienden en zeg dat ze me dié werken gerust aan mogen bieden, de meeste wil ik zelfs  niet met geld toé meenemen. Smaken verschillen en dat mag gelukkig.
Wij verlaten de heren, t’ was gezellig maar ….. tijd voor een heerlijke lunch! We lieten het ons smaken.

positief discrimineren

Ja hoor, daar gaan we weer,  men wil weer positief discrimineren om bij het  politie personeel  meer een afspiegeling van de bevolking te krijgen, lees; “meer buitenlanders, eh.. migranten  eh… etnische minderheden oeps,  allochtonen, héhe,  mensen met een migratieachtergrond voor meer onderling begrip.

Niet te verwarren met “etnisch profileren”.  Ja oke,  men selecteert dan  inderdaad op ras of kleur maar dat mág in dit geval omdat “de autochtone sollicitant” achtergesteld wordt en dán is het geen discriminatie of het etnisch profiel tot leidraad maken, ’t is maar dat je het weet!
“Positief  discrimineren”?  Op school noemden we zoiets  vroeger “voortrekken” als de juf dat deed, en het  kind dat “voorgetrokken werd” kreeg meestal de hele klas tegen  zich en werd gepest.
Misschien is dat wel de grootste les die de politiek zou moeten leren, al dat voorkeur beleid werkt niet,  of hoogstens in het nadeel van   de doelgroep.

Maar goed, ik wil wel even brainstormen over het nut van ” die afspiegeling van de bevolking”,   en hoe ver die moet gaan. Daar dacht ik al eens eerder over en  schreef er  in 2008  al een  logje over.  wacht, ik  kopieer een stukje  (voor het hele logje klik) 

– Iedere groep zijn éigen oom /tante agent zal ‘k maar zeggen en niémand hoeft te luisteren naar een agent die niet past bij ….zijn/haar leeftijd, geslacht, geloof, overtuiging, levensopvatting, scholing enz,enz…..

Ik wil dat bij de politie doorgewerkt kan worden tot 80 jaar, als de gezondheid dat toelaat .
Hoe kan een “broekie” nou begrijpen dat ik haast heb omdat mijn incontinentiemateriaal me in de steek laat en ik dus wel 150 km p. uur móet rijden om de autozitting droog en reukloos te houden .
Natuurlijk krijg ik dan een vette bon omdat een agentje dat zélf nog niet droog achter de oren is zich niet in mijn situatie kan inleven  .

Hetzelfde onbegrip zal ik tegenkomen als ik wegens hardhorendheid niet tijdig de sirene hoor ….. begrijpt zo’n “kind iéts van het leed dat doofheid meebrengt …. natuurlijk niet, zo’n “snotneus” heeft  alléén  begrip wanneer de sirene door je autospeakers wordt overstemd en komt even lekker bij je in de auto “headbangen”.( schrijf je dat eigenlijk zo)

Natuurlijk moeten er óók kinderagenten komen, zeker niet ouder dan 15 jaar want hoe kun je nou verwachten dat kinderen naar volwassen agenten luisteren, weten dié veel wat het is om voor de supermarkt te staan smachten naar al die zaken waarvoor je zakgeld niet toereikend is en je niet anders kán doen dan “pikken wat je pakken kan “.
Wie toevallig een universitaire studie heeft afgerond hoeft zich natúúrlijk niets gelegen te laten liggen aan “zo’n minkukel ” die waarschijnlijk het proces-verbaal niet eens foutloos kan opstellen ……….

Voordat ik nu het héle politiekorps over me heen krijg….. ik ben blij dat er politie is hoor al is de één wat geschikter voor het beroep dan de ánder …….Ik wil alleen met wat voorbeelden benadrukken dat men met onzinnige dingen bezig is, nét als in mijn voorbeelden !

Iédere Nederlander, óók als hij of zij  twee paspoorten heeft, moet nu maar eens leren dat onze regels wanneer … hij /zij hier woont , ook zijn of haar regels zijn en dat iédere agent die regels moet helpen handhaven en daartoe ook opgeleid is, begrepen?