zware kost

En dan heb ik het niet over bruine bonen of zo maar over een groot artikel in de krant van vanmorgen.
De naam Donald de Marcas zal niet bij iederéén direct een belletje doen rinkelen maar ik moest meteen denken aan de spannende hoorspelen op de radio van vroeger. Er was in die tijd een vaste kern van “hoorspelacteurs” waarvan Donald de Marcas zeker niet de onbelangrijkste was.
Stuk voor stuk goed articulerende mensen die iédere emotie met hun stem op konden roepen.

Later werd hij een gewaardeerd nieuwslezer (van 1982 tot 1998) waar ik qua verstaanbaarheid alleen maar met weemoed aan terug kan denken. Ja ook dat stond allemaal in dat artikel maar dat was niet de zware kost.

Nee de zware kost zit ‘m in zijn dood in maart j.l. Hij overleed sámen met zijn vrouw. Ze waren bijna 60 jaar getrouwd, hij begon te dementeren, en zij was ongeneeslijk ziek. Door een oorlogsverleden had het echtpaar besloten kinderloos door het leven te gaan.
Ze lieten niemand achter en wilden ook elkaar niet alleen achter laten.
Ik vind het ontroerend dat ze besloten samen te sterven en heel stiekem ben ik er ook een beetje jaloers op.
Naar ik aanneem is hun verzoek onder medische begeleiding ten uitvoer gebracht. Ik hóóp in ieder geval dat men zo mild was het deze mensen mogelijk te maken om elkaar te beschermen. Ziek en eenzaam achter blijven is voor een bijna 90 jarige de hel.
Gezond en tamelijk oud alleen achter blijven is écht al heftig genoeg, zelfs wanneer je wél nog wat generaties hebt voortgebracht.

Advertentie

hogerop…

Zondag zocht kleinzoon Maikel het “hogerop”, mijn zolder ja, weet je nog?
Juist, er moest nog iets gedaan worden om het wat veiliger te maken als ik het zélf hogerop wil zoeken.
Toevallig werkt hij in een bouwmarkt dus de maten die ik hem kortgeleden doorgaf zette hij om in een winkelwagentje vol met (op maat gezaagde) planken, balkjes, handgrepen, beugeltjes, schroeven en noem maar op. |

Met zijn lief samen werd alles naar boven gesleept, inclusief natuurlijk het nodige gereedschap en in no time had hij van de balkjes en plankjes een veilig kinder oma traphekje gemaakt aan twee kanten van het zolderluik. Het mag eigenlijk een wonder heten dat het al die jaren goed gegaan is.
Er is maar weinig ruimte in de breedte waar je rechtop kunt staan en vooral aan de langste kant van de trap sta je dan toch dicht tegen dat grote gat aan.
Even afgeleid zijn door waar je mee bezig bent is al genoeg om een stap achteruit te zetten waar dan al geen vloer meer is. Dan maak je een afstap die je écht niet moet doen wanneer je benen minder dan twee en een halve meter lang zijn!
Grote kans dat je ruggengraat dan net zo opvouwbaar als de vlizotrap uit de strijd komt. Kunnen we niet hebben natuurlijk.
Terwijl ik Maikels lief zoet houd met een potje Yatzee (of was het nou andersom) lopen we op afroep even naar boven om goede raad of een extra hand te bieden…….nog vóór onze Yatzee blaadjes vol zijn staat het hekje . Daar moet op gedronken worden, maar dat kan ook prima met een kop soep hoor.

ER GEBEUREN VREEMD DINGEN OP MIJN BLOG VANMORGEN, DEEL VAN DE TEKST WEG , FILMPJE WEG EN IK KON NIET REAGEREN…… zo goed mogelijk weer aangevuld.

nooit meer ruzie

Helemaal geweldig natuurlijk, ineens nooit meer meningsverschillen, ruzies en/of welis/nietis discussies !!
Ze lijken niet meer te bestaan.
Natuurlijk zijn we het nog steeds niet altijd met elkaar eens maar ruzie maken… dat is zó van de vorige eeuw.
Nee hoor, de modern mens maakt geen ruzie wanneer hij /zij het niet eens is met de medemens, nee die “polariseert” om z’n gelijk te halen.

Hoogste tijd om het “modewoord” eens wat nader te bekijken. Polarisatie…. eh.. lijkt me over polen te gaan, en dan niet het land Polen maar gewoon “polen” als in twee elementen. Als in Noord- en Zuidpool. En als er in die polen verschillen zitten heb je al gauw tegenpolen.

Dat zoeken we op; (ja 2 voor 12 begint weer)
“Tegenpolen vullen elkaar ook aan. De één is bijvoorbeeld handig, terwijl de ander meer een denker is. Als de één dominant is, is het prettig wanneer de ander wat meegaander is. Het lijkt daarom logisch dat tegenpolen op elkaar vallen en zo’n relatie meer kans van slagen heeft.”

Wat ik er over vond klinkt helemaal logisch, en dat weet ik ook uit ervaring. Henk en ik waren in veel dingen elkaars tegenpolen en dat was vooral in praktische zaken best handig. We leerden daar prima mee omgaan al zijn we het over voetbal nóóit eens geworden, maar daar konden we mee leven. Daar hadden we nooit een spotje voor nodig om ons uit te leggen hoe dat nou zat.

Over polariseren schijnt dat wél nodig te zijn tja, een mens is nooit te oud om te leren en ik zoek een aanbevolen spotje op de site “KIS ” toch even op. Kis…. mwah, moet ik nou alwéér aardig zijn of bedoelen ze dat niet met KIS.
In het filmpje krijg ik het gevoel dat van mening verschillen, of ruzie maken, pas polarisatie genoemd wordt bij bepaalde gevoelige onderwerpen. Je kent het wel, gevoelige onderwerpen moeten altijd een mooie, en wat verzachten, naam hebben in onze maatschappij. Dan lijkt het minder erg.
Ik zucht maar eens diep, blij dat ik een eigenwijs tiepje ben. Ik ben nog gewoon “van de meningsverschillen” en ja hoor, die horen bij het leven dus hoeven van mij geen verhullende naam te hebben.

lang geleden….

Omdat mijn blog óók een beetje m’n dagboek is zoek ik regelmatig een logje terug. Soms voor het verhaal, soms omdat ik zeker weet dat ik een bepaalde foto ooit heb gebruikt. Dan verzand ik natúúrlijk in van alles teruglezen en het gekke is dat ik dan geen benúl heb van de tijd wanneer het logje geschreven is. Als ik denk “dat is minsten 10 jaar geleden,” blijkt het maar 5 jaar geleden te zijn. maar een andere keer denk ik “dat kan hoogstens drie jaar geleden zijn”, en blijkt het meer dan 10 jaar geleden.
Dat maakt het zoeken zeker niet makkelijker, temeer daar m’n titels meestal nergens op slaan.
Zo ook het volgende oude logje dat zelfs al 15 jaar oud blijkt te zijn.en…, achossie, Henk had het ook niét makkelijk bij me hé!

februari 2008….

Als we het druk hebben met werken doen we uitsluitend de meest noodzakelijk boodschappen en raken door alle (bescheiden) voorraadjes heen. Eten doen we natuurlijk zo makkelijk mogelijk  en bij voorkeur, nou ja mijn voorkeur, de stamppot restjes die we in de vriezer bewaren. Henk z’n voorkeur voor makkelijk is de afhaalchinees, doen we sowieso één keer per week  al zolang we getrouwd zijn (en dát is lang) omdat hij dat zo lekker vindt .

Zelfs na 46 jaar is het nog steeds niet mijn smaak dus kieper ik alles eruit dat er anders uitziet dan  bami of rijst, óf vlees dat onherkenbaar in klodders “kwalijk riekende” saus drijft en  waarvan ik hoogstwaarschijnlijk “de vlam in de strot” zou krijgen!
Ja natuurlijk kan ik wel iets anders eten maar dán heb ik weer het probleem dat Henk als hij ’s morgens wakker wordt wél ruikt alsof hij dooie ratten gegeten heeft  en ik niét, en daar wordt onze liefdevolle verhouding dan weer zeer “afstandelijk ” van.

Het enige gemak nadeel van de afhaalchinees is “het afhalen” omdat we graag bij thuiskomst de gekraakte spieren meteen met een lekker warm bad willen verwennen en je dan de deur niet meer uit wilt  en…yep …..dáár zie ik mijn kans vaak liggen .Op de “chinees dag” spit ik, onderweg in de auto, in gedachten de voorraad en/of de vriezer even door en “ontdek” met een uitgestreken gezicht dat we bijv. nog hutspot in de vriezer hebben en dat het éigenlijk handiger is (ik vind écht altijd wel een reden) om  de chinees een dagje te verschuiven .Henk kent mijn “schuifsysteem ” ondertussen wel en ik zie aan zijn “begrijpende ogen” dat hij al wéét dat strijd voor die dag verloren is …… laat Riet maar schuiven zie je hem denken.

Delft’s blauwtje?

Overduidelijk Delft hé!
Waar kom je anders een Delfts blauwe lantaarnpaal tegen!
Die staan ook dáár niet door de hele stad hoor maar op het plein voor het museum de Prinsenhof staan er zelfs twee.

Ik neem zonder meer aan dat het honden helemaal niets uit maakt hoe zo’n paal eruit ziet als ik zo de steentjes rondom de paal bekijk, een volle blaas is een volle blaas!
Maar daar wilde ik het helemaal niet over hebben, het is meer een illustratie dat Delft en Delft’s blauw gewoon bij elkaar horen.
Dat had ook de architect bedacht die het gebouw ontwierp dat naast het het grote nieuwe NS station een plekje kreeg.
Uiteraard een groot en modern gebouw (het huis van Delft) waar kleine geveltjes in gesuggereerd woorden door tegeltjes.
Toen ik het gebouw voor het eerst zag was het overwegend zwart met heel veel kleine witte “streepjes”. Pas later las ik dat de speciaal ontworpen “blauwe tegeltjes” die er op moeten komen héél veel vertraging in de levering hadden opgelopen.

Toen ik er de laatste keer lang kwam was men er wéér aan het werk en las ik later ergens dat de blauwe tegeltjes, die er ondertussen op zaten, er nu weer áfgehaald werden omdat er constructiefoutjes in zaten, jammer.
Op zich dus leuk gedaan voor een modern gebouw. Ja, ja, soms kan ik heus wel moderne architectuur waarderen maar ja, dat het nou weer zo’n rommeltje moet worden hé!
Vreemd genoeg vind ik de blauwe tegeltjes eerder afbreuk doen aan het gebouw dan dat het er mooier door wordt.
Dat zwart met al die witte streepjes hád eigenlijk wel iets. De deels nog aanwezige blauwe tegeltjes doen me totaal niet aan “Delfts blauw” denken. Nou ja, ik geef ze het voordeel van de twijfel tot helemaal klaar is.

een pak slaag

Erg hé, ik kreeg een pak slaag van Inge! Klinkt erger dan het is hoor, we speelden een partijtje scrabble en ik verloor met zo’n 140 punten. Dan kán ik natuurlijk wel zeggen dat je een kind een beetje láát winnen, maar ja, als dat kind 57 jaar is gaat die vlieger niet meer op.
Meestal zijn we aardig aan elkaar gewaagd en is het verschil iets tussen de 10 en 50 punten maar vandaag was ik dus zwaar de pineut.
Valt niet tegen te knokken als ze bij beurt één al álle letters kwijt kan en dus 50 punten bij een toch al mooie score mag schrijven.

Tot op zekere hoogte spelen we aardig volgens de spelregels, we maken een uitzondering voor afkortingen die we toestaan als het een afkorting is van iets dat we nóóit voluit gebruiken. NS bijv. niemand zegt “ik ga met de Nederlandse spoorwegen” als hij/zij bedoelt dat hij met de trein gaat.
Voor I.Q en E.Q geldt hetzelfde, niemand vraagt naar je intelligentiequotiënt /emotional quotient. Een geweldige manier om netjes van de Q af te komen maar zolang het voor iedereen geldt is dat toch prima. Omdat juist die afkortingen gaatjes op kunnen vullen is het een leuke manier om het bord lekker egaal vol te krijgen. H.D. ? Ja mag ook bij ons want ik vraag niet naar een high definition TV. ( TV mag natuurlijk ook bij ons)

De druiven zijn natuurlijk zuur als Inge dan de mazzel heeft dat ze de Q zelfs in twee richtingen kan benutten 0maar ach, het blijft je kind en dat gun je haar. Dat er op mijn letterbordje drie blanco’s staan lijkt dan wel makkelijk, maar 3x 0 punten blijft toch 0 punten en dat schiet niet echt op.
O ja, we zien soms ook iets door de vingers als het om samengestelde woorden gaat.Als we er maar érg om kunnen lachen, het “goed” kunnen onderbouwen of een mega lang woord mogelijk maakt gaan we soms akkoord. Zo lag er laatst “bon” op het bord en op mijn plankje kon ik “terug” maken. Dan speel ik even advocaat van de duivel.
Een retourbon bestaat, retour betekent “terug” en dus valt de “terugbon” te verdedigen als beter Nederlands dan de retourbon die waarschijnlijk in een deels Frans verleden in ons Nederlands sloop.
Ik denk dat iedereen zo op z’n eigen manier spelletjes aanpast, en zolang de aanpassingen voor álle spelers gelden heb ik er geen moeite mee, jij wel?

Heb ik weer..!

Zit ik een paar logjes eerder het slikken van vitamine D door ouderen te promoten……, blijkt dat per 1-1-’23 de vergoeding van vitamine D volledig uit het basispakket is gehaald.
Nou wist ik niet eens dat het tot nu toe wél vergoed werd, ik kocht het altijd al gewoon zelf maar ik zag net een item op TV over deze wijziging dat m’n aandacht trok.

De Apothekers maken zich daar zorgen over, ze zijn bang dat diverse groepen , waaronder dus ouderen, het niet meer zullen kopen als ze het zeker nodig hebben. De apothekers verwachten dat het voor veel mensen te duur zal zijn om het zelf te betalen en ze dus stoppen met het gebruik ervan.
Ja natuurlijk maken zij zich zorgen over de patiënten maar helemáál onbaatzuchtig is hun lobby om de maatregel terug te draaien toch niet denk ik.

Dat mensen zonder vergoeding de vitamientjes niet meer kopen zal in de meeste gevallen zo’n vaart niet lopen maar de apotheker ziet de bui al hangen, dan gaat de drogist met de winst strijken. Zelfzorgmedicijnen zijn, door allerlei vreemde toeslagen, bij de apotheker n.l. vaak véél duurder dan bij de drogist. Ook mag hij bij een eerste bestelling € 6.– rekenen omdat de klant voorlichting krijgt over hoe het medicijn gebruikt moet worden. Tel uit je winst bij een doosje paracetamol van € 2. 50, . Wanneer je een beetje oplet en tijdig op zoek gaat is er altijd wel een drogisterijketen doe nét een actie heeft van 2 voor de prijs van één, dat is dan voor vrijwel iedereen wel betaalbaar.

Het lijk me dus niet zo’n ramp dat vitamine D niet meer in het basis pakket zit, wanneer je nog niet de eigen bijdrage van € 385,– vol hebt krijg je waarschijnlijk tóch zelf de rekening achteraf. Zo’n potje vitamientjes wordt aardig wat duurder door het via de huisarts op recept te halen en belast ook nog eens onnodig de huisarts. Er staat trouwens dat de vergoeding uit het basispakket verdwijnt, ik zóu dus nog kunnen kijken of de aanvullende verzekering het misschien wél vergoed…., mwah, daarvoor ga ik me niet door alle kleine lettertjes worstelen hoor.

in of uit?

Hoort er helemaal bij aan het eind van het jaar, een lijst met mensen en dingen in, dan wel uit, zijn.
Ja natuurlijk doe ik dan even aan “voorlichting”, veronderstel dat jullie nog op sportschoenen met dunne zolen lopen terwijl dat hélemaal uit is en de zolen juist dik moeten zijn. Kunnen we niet hebben hoor dus ik plaats de hele lijst hier.

Sorry voor de soms onbegrijpelijke termen, ik heb ze niet verzonnen hoor en van veel zaken of mensen die nu uit zijn heb ik helemaal nooit iets meegekregen. Eh… Yvonne Colweijerr…. aperol spritz…. bubble tea… schiet mij maar lek.
Bij Tarzan heb ik wel een beeld, was dat niet die knappe jongeman die in de jungle opgroeide en gillend van boom tot boom slingerde? Ja dié, hij liet graag zo’n ver dragende jodelende kreet horen…, óók uit! Wel vreemd dat de kennelijk eerdere populariteit van Tarzan verdrongen wordt door de “luchtdruk vibrator” in het rijtje in.
Online shoppen is voor mij nog nooit in gewéést dus kan het ook niet uit zijn, maar toch blijk ik ook niet meer gewoon te kunnen winkelen dat is té simpel gedacht, dit jaar moet ik “experience shoppen”. Grijs haar verven is uit… gut, ben ik ff modern, ik heb mijn grijze koppie zelfs nog nóóit geverfd.

Dat de rokkenjager uit is snap ik, je ziet toch nog nauwelijks vrouwen in een rok dus wat valt er dan te jagen. Ik heb trouwens altijd al een zwak gehad voor een gentleman, maar dat schijnt nu dus pas in te zijn. Soms ben ik duidelijk m’n tijd ver vooruit, zoals bij het uitgestelde moederschap dat nu uit is. Je moet maar pech hebben en nu ver in de dertig te horen krijgen dat jong ouderschap in is.
Ik wás jong, op m’n 20ste, moeder en als de omstandigheden goed zijn (en dat waren ze) is dat prachtig. In ieder geval heb ik er nooit spijt van gehad en heb mateloos genoten, en nog. Maar of dat nou een modegril mag zijn heb ik toch wel twijfels over.

O ja, kan iémand me vertellen wat een “Fanny Pack” is nu dat het telefoonkoord blijkbaar verdrongen heeft.
Ach laat ook maar, ik blijf gewoon lekker m’n eigen gang gaan en wat in of uit is lap ik aan mijn grove zolen die ik al hád toen de dunne nog mode waren. Gewoon omdat met dunne zolen iedere ongelijkheid zich pijnlijk laat voelen aan m’n hallux valgus. yep, ik gooi er ook eens een vreemd woord tegenaan.

‘k snap ’t niet…

Nee ik snap het écht niet. ik hoor nu al wekenlang gezanik over het dragen van armbanden in Qatar.
“One love” armbanden om een mensenrechtengebaar te maken….. wat een schijnheiligheid. (daar is de goedheiligman niets bij) .
Wist niemand iets van de toestanden in dat land vóór ze vertrokken? Wisten ze niets over hoe de mensenrechten aldaar in elkaar zitten?

Gewoon bedanken voor de “eer” en er niét heen gaan was natuurlijk hét ultieme gebaar geweest om te laten weten dat je het niet eens bent met hoe men daar met mensen omgaat.
Maar als je er dan tóch naar toe gaat doe je dat mét de wetenschap hoe daar de vlag erbij hangt. Je past je dan gewoon aan de daar geldende normen en waarden aan, ook al ben je het er niet mee eens, anders had je thuis moeten blijven. En haal a.u.b niet de schijnheiligheid van stal dat je iets doét aan de omstandigheden door met een lapje stof om je arm te gaan lopen.

En dan zelfs daar nog vanaf zien omdat het nadeel oplevert…. principes tot ze lastig worden, bah….!
Sorry, leuker kan ik het niet maken maar ja, ik heb makkelijk praten, ik houd niet van voetbal en erger me gruwelijk aan het geneuzel of, zonder nadelige gevolgen, wel een speldje gedragen kan worden i.p.v een armband. Ik zeg gewoon nóg een keer heel hartgrondig BAH…..!
Misschien kan ik dit keer maar beter de reactie afsluiten, ik weet er écht niets grappigs in te breien jij wel?

boze kleinzoon

Héél boos zelfs, nee niet op mij hoor. Kleinzoon Maikel heeft een vriendenuitje “ergens waar het nog lekker warm is” (ik ben vergeten waar) maar in ieder geval in een soort resort met alles d’r op en d’r an. Nee klopt, tot zover niets om boos te worden natuurlijk.
In warme landen hebben dieren vaak een andere status dan bij ons, wij verwennen ze misschien wel teveel. In veel landen moeten honden en katten zichzelf maar zien te redden en blijkbaar weten zwerfkatten in de buurt van zo’n resort héél goed “waar het goed toeven is “.

Dat niet iederéén gediend is van zwerfpoezen om zich heen snap ik, daar moet je dan je beklag maar over gaan doen aan de balie zou ik zeggen.Helaas neemt men soms het recht in eigen hand en Maikel zag hoe een andere gast, ik wou zeggen “dame” maar kan ik niet verantwoorden, één van de katje tegen een boom aan kwakte en tja…. dán wordt Maikel boos. Hij gaat uit z’n dak tegen “het kreng” en wordt nóg bozer omdat niemand iets doet. Hij gaat het gebeurde doorgeven aan de balie waar men belooft een oogje op het “kreng” te houden.

Erg veel oog hadden ze er blijkbaar niet op want twee dagen later liggen de katjes, een paar kittens en een wat grotere poes op één van zonnebedden. Dan komt “het onmens ” langs, ziet de poezen op het bed en kiepert het héle bed met poesjes en al in het zwembad. één van de vier springt nog tijdig van het bed maar de anderen gaan met bed en al in het water…..! Nee natúúrlijk kan Maikel dat niet aanzien en plonst het water in…..

Gelukkig blijft er nu niemand onberoerd al is het onmens ondertussen verdwenen. Eén van de andere gasten ontfermt zich over de kleintjes om ze weer op te laten drogen, ze ligt drie uur lang met drie van de vier poezen op haar lichaam. Eén van de poesjes was er vandoor gegaan maar werd hoestend teruggevonden, had water in de longetjes gekregen maar dat komt goed volgens Maikel.

Aan de balie beloven ze beterschap en weten daar dat het “onmens” de andere dag gelukkig toch vertrekt. Misschien moet men wat meer werk maken om overlast van zwerfkatten te voorkomen maar ze vinden het natuurlijk mooi meegenomen dat ze gratis muizenjagers rond hebben lopen.
Onnodig te zeggen dat zélfs wanneer je de katjes als overlast ervaart dit soort dierenmishandeling niét door de beugel kan.

Wat ben ik dan blij met een kleinzoon met het diervriendelijk hart op de juiste plaats, en ook nog (net) de zelfbeheersing om “het onmens” niet te wurgen zoals hij eigenlijk het liefst had gedaan.
Een trotse oma? Ja zeker wel, nou en?