zomergroe(n)ten

Van tomaten naar bonen is in komkommertijd natuurlijk maar een héél kleine stap.  Ja komkommertijd, je weet wel , de tijd dat er geen écht nieuws is  en de journalisten zich meestal moeten behelpen met “broodje aap”verhalen  of het opblazen van futiliteiten .
Nou zou ik nóóoooit  een futiliteit  opblazen  tot een log van 500 woorden het is bij mij gewoon altijd komkommertijd…..  maar  een journalist  moet natuurlijk  ook eten op tafel zien te krijgen.
Wij hebben die zorgen niet , bij ons groeit het eten vanzelf  sinds we in april een zakje speciebonenzaad in een klein bakje in de serre zaaiden.
Onder het warme serreglas groeide daar al heel snel stevige plantjes uit  die we in mei op het balkon met de voetjes in een heel grote pot te zetten.  Je zág ze van kleur verschieten  en de schrik zat er goed in toen de vorst eroverheen ging.
Ik zou zwéren dat ik hoorde murmelen “boontje komt om z’n loontje, wij geen warmte …dan jullie geen boontjes” , waarna ze  spontaan alles slap lieten  hangen !
Ergens half juni waren ze de schrik een beetje te boven  en besloten alsnog  zich moeizaam aan de stokjes  omhoog te trekken die we uit pure bonenliefde  voor ze in  de aarde gestoken hadden .
In juli werd het nou juist weer veel te warm en zuchtten de plantjes onder de brandende zon in een poging om de heerlijk geurende bloemetjes waaruit de boontjes ontstaan  niet te laten verdrogen . Je ziét ze denken “als het zó moet doppen ze hun eigen boontjes maar “! Daar  halen wij smalend de schouders over op…specieboontjes hóef je helemaal niet te doppen  !

Eind juli willen we de plantjes dan uiteindelijk maar uit hun lijden verlossen, kopen we gewoon zélf wel wat boontjes , maar wat blijkt als we eens wat beter kijken …….
Ja zeker …. er hangt een boontje ….  dat heeft zich ongemerkt toch tot een bescheiden , al dan niet Heilig, boontje kunnen ontwikkelen óndanks  de barre omstandigheden. En als ik nog wat verder kijk zien we er zelfs nog méér……  ik mag een bóón zijn als ik zelfs niet een  paar “normaal formaat” bonen zie hangen.
Oke… helemaal normaal zijn ze nou ook weer niet , ze zijn een beetje krom, maar op  de rest van het uiterlijk afgaande toch heel duidelijk sperziebonen!

Dat belooft  wat voor “de  pluk”  al zal “de export” er niet aan te pas hoeven komen om ons van de overtallige bonen af te helpen …… het zijn er welgeteld 12 ……….
Invriezen dan maar ?   Als we volgend jaar wéér zo’n geweldige oogst hebben komen toch al aardig in de buurt van een complete bonen maaltijd…. !
Nooit weg  in  komkommertijd !

geze(ef)ver

Volgens mij verliest jullie Rietepietz een beetje het contact met de huidige samenleving  …  néé hé,  ga me nou niet vertellen dat jullie dat alláng wisten !
Ik ontdek nou eenmaal alles op m’n eigen manier  … áls ik het ontdek dan hé ,  volgens mij ben ik best goed in zaken die ik niet wil zien (voor mezelf)  onzichtbaar te maken.
Maar ja,  dán komt het seizoen van de verse tomatensoep maken in zicht en moet  de ” in een ons katenspek gefruite prut  ” van 2 kg.  rijpe tomaten en  2 grote uien  na 2 uur pruttelen  gezeefd worden  in de roerzeef die al een flink deel van een lang huwelijk  van álles door z’n gaatjes laat roeren.  Pas dan  blijkt  dat we niet “in de gaten ” hadden dat de metalen zeef zo zijn eigen gedachten heeft over z’n lange werkzame leven en nu  in  ál z’n versleten randjes denk… “verroest maar” met je zeven !

Oke… ik ben wel voor rede vatbaar , ook een roerzeef heeft recht pensioen  daar wil ik niet  te lang over zeveren maar tja….  de  prut moet tóch aan het roeren gebracht moet worden .  Op naar de Blokker waar in vroeger tijden dit soort huishoudelijke toestanden in alle soorten en maten te koop waren.
En ook nu zie ik inderdaad wel een roerzeef staan maar dan van overwegend  plastic  … in een tint wit  waarin menig zakenman  z’n zwarte geld graag  zou dompelen.  Totaal ongeschikt dus , de tomatenprut is zéér vlekgevoelig én onuitwasbaar.
Al gaat het niet van harte ….op naar de moderne huishoudelijke artikelenzaak Cook & Co .  Zelfs ik moet daar wel een roerzeef kunnen kopen  al kijkt de verkoopster me aan alsof ik uit het jaar kruikje kom wanneer ik vraag of ze me aan een roerzeef kan helpen omdat ik die niet zo 1-2-3 zie hangen.
Met opgetrokken wenkbrauwen vraagt ze “een roérzeef” ….?  Ik beschrijf goedmoedig  mijn roerzeef  en dán roept ze verheugd” O… U bedoeld een     passevitte  …….(of zoiets)  waarna het mijn beurt is om de wenkbrauwen in een scherpe boog te trekken . De verkoopster maakt een “vertaalslag ” en kraait ” U bedoelt  een  ” passeerzeef ” ……!!!”
Nóg mazzel dat ik  schoenen  draag , en geen klompen ,  die zouden ter plekke  in duizend stukken  gebroken zijn.
Een passeerzeef…… je moet toch een héél slechte dronk over je hebben  om die naam te verzinnen voor een ordinaire roerzeef ….. en ze zijn nog uitverkocht óók,  liggen  blijkbaar beter in de markt dan de  roerzeef!
Hélp….. zou mijn tomatenprut  het wel pikken  voortaan niet meer gezeefd te worden maar vanaf heden de gaatjes te moeten  “passeren ” !

zó stil…

Nu er in Spanje zo’n afschuwelijk ongeluk met een trein gebeurd is  lijkt  een beetje dollen met gekke foto’s  toch een beetje ongepast .
Ik neem jullie in plaats daarvan  mee naar een beeldschoon kapelletje  in Delft  waar  het goed toeven is als je even in alle rust tot bezinning wilt komen.
  We waren er toevallig vorige week  maar zou ik er vandaag zijn zou ik zéker een kaarsje aansteken ter nagedachtenis aan  de al ruim 80 mensen die bij dat  ongeluk  het leven verloren . Ik schrijf bewust  “het leven verloren”  en niet zoals in de media  “80 doden gevallen” !
Ik schreef daar wel eens eerder over omdat ik het  op z’n minst” een niet goede omschrijving” vind  die “enge beelden” op m’n netvlies zet .
Alsof de trein vertrok  met aan boord “80 doden en 140 gewonden mensen”  die door de ontsporing óók nog eens allemaal vielen.

Ik dacht aan de foto’s  van het kapelletje doordat Santiago de Compostella ,  de plaats waar het ongeluk gebeurde, een heel bekend Christelijk  bedevaartsoord is.  De stad is  bekend om de vele “pelgrim tochten ”  die er  eindigen in de kathedraal aldaar.
Heel bizar ,  om zo dicht bij een bedevaartsplaats het leven te verliezen .
“Mijn kapelletje” is maar een flauwe afspiegeling van de pracht en praal van zo’n grote kathedraal maar het heeft een serene sfeer door z’n prachtige  glas in lood ramen en het zicht in de bijbehorende  kerk door de ramen aan de andere kant.
Achter het kaarsentableau staat in een diepblauwe nis een Mariabeeld   neer te kijken op de brandende kaarsen.  Het was er stil maar meestal  zijn er wel een paar bankjes bezet met  devoot biddende  mensen .
In dat geval proberen we niet te storen  en steken  in stilte  een kaarsje aan met onze gedachten  bij al die mensen die ons al ontvallen zijn.
Het lijkt misschien wel heiligschennis maar dat is het (denk ik ) niet ,  al geloven wij niet in een God is zo’n moment van ingetogenheid minstens nét gemeend als van een gelovig mens. Dat mensen zich er gesteund  of getroost voelen is ook voor mij wel voorstelbaar.
Al ben ik nóg zo tegen de vroegere uitbuiting door de kerk , als er staat dat zo’ n kaarsje 50 cent kost dan doe ik dus keurig zonder morren 50 cent in de gleuf van de onder de kaarsenbak hangende geld bus.

Voorin de kapel staat een tafeltje waarop altijd een open boek ligt met een pen ernaast . De voorlaatste keer dat we er waren lag het boek bijna aan het eind open ,   volgeschreven door mensen die  misschien steun nodig hadden of hun dank uit wilde schrijven.
Ik vond het niet gepast om er in te bladeren maar ondertussen is het oude boek vervangen door een nieuw exemplaar met maagdelijk  lege bladzijden.  Slechts op het eerste blad had al iemand iets in een voor mij vreemde taal geschreven .

Ik hoop dat alle nabestaanden van de slachtoffers een plekje zullen  vinden waar ze troost kunnen vinden , en in gedachten steek ik dan nog maar eens het kaarsje aan dat ik vorige week in het kapelletje liet  ontvlammen !

 

 

 

 

RAAR !

Ja ik wéét het, het is te warm om je druk te maken maar er zijn áltijd weer instanties die het lukt me “uit m’n comfortzone ” te trekken …om het maar eens modern te verwoorden.  Zorgverzekeraar  het zilveren kruis  is al héél dom bezig om mij zo op stang te jagen,  je klanten die al bloeddrukprobleem hébben zo op de kast te jagen is natuurlijk vrágen om voor de kosten op te draaien als er ongelukken gebeuren.
Hun TV ( reclame http://youtu.be/7oO-0yeecWw )  is al érg genoeg maar we werden óók nog bedeeld met een duur drukwerkje via de post om ons te laten weten wat men bij het zilveren kruis allemaal “raar”vindt.
Het draait om “zorgbemiddeling” waar al metéén m’n haren van overeind gaan staan want als men bemiddelt  is dat zeker niét omdat het in  ons voordeel voordeel zal zijn,  men wil ons  met zo min mogelijk kosten oplappen en ons daar zovéél mogelijk voor laten betalen.
Het medisch centrum waar onze huisarts óók z’n praktijk heeft gevestigd is daar dan nog eerlijk over gezien het bord dat pal voor de deur staat.

Maar als er dan  óók nog een brief in de bus valt dat we voortaan moeten gaan betalen om te mógen betalen  worden hier de toetsjes vrijwel  dóór de laptop geslagen………………………

Mijne dames/heren,
Kort geleden ontvingen wij kort na elkaar 2 brieven van U.  De eerste was eigenlijk meer een reclame folder met allerlei info die wij óók kunnen lezen op het formulier van de jaarlijkse verlenging van de polis, oud nieuws dus !
U stelt daarin o.a. het “raar” te vinden dat we meer zorgvuldigheid betrachten bij het zoeken naar een kennel voor de hond dan bij het zoeken naar een zorgverzekering.
Nou hébben wij al een zorgverzekering bij U afgesloten en kan ik ábsoluut niets bedenken waarom juist Uw klanten deze folder toegezonden krijgen . (we hebben trouwens geen hond dus gaat de vergelijking niet op)
In Uw tweede brief (kenmerk) kondigt U aan per 1 september € 1.— extra in rekening te gaan brengen per accept giro en beveelt ándere manieren van betalen aan.

Wij zijn bij het aangaan van de verzekering heel duidelijk geweest over de wijze van betalen en daarmee bent U akkoord gegaan .
Uw motivatie is dat het printen en verzenden van de rekening extra géld kost
…… en kijk…..dát vinden wij nou raar.
U laat duur drukwerk maken met al bekende informatie, U verstuurt dat in apart bedrukte enveloppe ongevraagd aan Uw klanten. In dit geval blijken de kosten dan ineens géén probleem te zijn , integendeel , het mag blijkbaar wat kosten .

Ik stel U voor de kostenbesparing in ons geval te halen uit het niet meer toesturen van dit soort dure reclame post. Dat moet de kosten om ons een rekening te sturen ruimschoots opheffen zónder dat wij moeten “ betalen om te mogen betalen” wat wij onacceptabel vinden.
U  kunt vast wel begrijpen dat wij het te duur vinden om een computer met een internetverbinding aan te schaffen om te kunnen betalen en we hebben niet voldoende vertrouwen in het bankwezen om anderen de beschikking over onze rekening te geven .
Hopend dat een  en ander zo opgelost is verblijf ik;
hoogachtend, Rietepietz

op slot?

Je zóu bijna zeggen dat  alle web-sides op slot zitten, snap ik best  hoor  ,wie niet met vakantie is geniet van het zo lang verwachte échte zomerweer. Maar natuurlijk schrijf ik toch gewoon m’n logjes voor die enkeling  die thuis is en niet zoveel om handen heeft.
Tijd zát want m’n rondje is snel  klaar nu vrijwel de helft geen nieuwe logjes heeft.
Wij gaan niet vaak  op vakantie maar halen het hele jaar door “de krenten uit de pap”,  op dagen dat je niét drie uur in de file terecht komt als je even naar het strand wilt.
Op dit soort tropische dagen komen bij ons de fietsen uit de schuur al maken we alleen nog maar korte ritjes. Ook de fietsen zijn , net als wij,  véél  oudere jongeren en ze werken nog gewoon op spierkracht waardoor ze niet héél aantrekkelijk zijn voor fietsendieven.

Sterker nog….  soms  denk ik wel eens “kwám er maar een fietsendief” als ik het stokoude hangslot  open probeer te krijgen….of dicht!
De “ketting” van het slot is gemaakt van geplastificeerd dik “krullend” staaldraad en is alleen met brute kracht uit z’n “pijpenkrul” te krijgen.
Het spul schiet  minstens   drie keer uit m’n handen vóór ik het ergens omheen heb kunnen slaan en áls dat eindelijk lukt blijkt de kabel weer net niét door het frame gehaald te zijn,  ook niet handig als je diefstal wilt voorkomen .
Zelfs  het slot is oud en het inwendige  niet meer zo gevoelig voor de tandjes van  het relatief  fragiele sleuteltje ,  het geeft zich  meestal pas na een moeizame worsteling en veel gewroet gewonnen .
Wat daarbij ook al niet helpt is dat we de fietsen niet zo heel veel gebruiken en ik daardoor steeds vergeet welke van de 2 zwarte uiteinden “opent”  én naar welke kant het slot draait zodat ik afwisselend aan van alles en nog wat blijf  prutsen , uiteraard in angst en beven dat het sleuteltje afbreekt.
Een béétje fietsendief heeft het dan allang opgeven en zo treffen we de fietsten  altijd weer kéurig aan op de plaats waar we ze achterlieten.
Zo ook vanmorgen,  na een heerlijk wandeling in het bosachtig park dat langs de Vliet ligt, dat is dubbel plezier, een  bescheiden fietstochtje langs het water  én een koele wandeling onder de mooiste parasol die je maar kunt bedenken.

HHA

Volgens mij heb ik al eens verteld dat ik al sinds jaar en dag  HHA  onder de leden heb. In  ernstige mate  zelfs  en tja,  dat heeft invloed op mijn omgeving !
Er zijn  wel  hulpmiddelen  die echt helpen   maar die worden helaas niet door m’n zorgverzekeraar vergoed  …zucht!
Ik moet er maar mee leren leven  en proberen de ergste aanvallen te lijf te gaan op de manier waarop  men  allergiën vaker probeert te bestrijden , de confrontatie!
…..Eh…. wat…?  O je wist nog niét  dat ik HuisHoudAllergie   heb… nou ja bij deze, zo heftig  komt volgens mij héél zelden voor want zelfs de meeste mannen hebben meer affiniteit met de huishouding dan jullie Rietepietz.
Maar ja , dan schijnt de zon een paar dagen heftig  en is duidelijk te zien dat ik alweer  erg lang de confrontatie met de glazen serre uit de weg ga.
We hebben het dan over  ruim 10 vierkante meter glas verdeelt over twee grote schuifdeuren en een dak die állemaal op z’n tijd graag  een natte spons mogen zien !

Slecht weer is dan van harte welkom, als  aan de buitenkant de regen met bakken naar beneden komt ga ik natuurlijk niet aan de binnenkant staan zemen, bén je gek, daar zie je dan toch niets van? Maar  nu de zon wél schijnt is zemen reuze lastig omdat een groot deel van de dag de zon pál op de ramen staat . Behalve dat je gezeemde ramen dan streperig opdrogen  word ik knettergek van tegen de zon in kijken , jawéhel…. óók als ik aan de buitenkant zeem , met m’n rug naar de zon,  want dan zie ik de zon in het glas!

Vandaag worden alle excuses me uit handen geslagen, het is droog én bewolkt is …. geen ontkómen aan ……. en dus sleep ik een trap uit de schuur en bereid me voor op “een grote reine daad ” . Ik sla zelfs een beetje op hol en doe óók de binnenkant van het dak , iets dat ik zéker niet maandelijks doe  want dat is letterlijk “hoog gegrepen” . Eh…. schiet me nu te binnen dat men adviseert  als 70 plusser niét op een trapje te werken….. zou het me dan nú misschien lukken om er bij m’n zorgverzekeraar een hulp in de huishouding uit te slepen, dat is toch een extra handicap ?
Toch nog maar eens bellen !

móói!

Tja… wat is hier aan de hand, spreekt kleindochter Anne haar oma vermanend toe?
Nou …als je Anne kent geloof je daar natuurlijk niéts van  eh…  ,  het lijkt eerder alsof oma en kleindochter in een intiem moment gesnapt zijn en er een dikke knuffel op komst is.
Maar dat is óók niet waar …. nee Anne  is hard aan het werk en druk doende  een huid analyse  te maken van het perkamenten huidje van omalief.
Ze werkt sinds kort voor een (pererduur) cosmeticamerk , je weet wel , in zo’n luxe stand  in de Bijenkorf waar je op je tenen langs loopt uit angst dat je voor langslopen al moet betalen  .

Hélemaal happy is met de baan die  veel beter bij haar opleiding aansluit dan  de baan in de drogisterij waar ze tot voor kort haar boterham verdiende,  je moet wát als je als schoolverlater niet direct je droombaan kunt vinden .
Als een vis in het water loopt ze rond in haar fleurige bedrijfskleding en één van haar taken is …. proberen mensen te laten kennis maken met “het merk”.
Op rustige momenten mag ze mensen gratis een kleine  gezichtsbehandeling aanbieden ( als het druk is  mag het óók maar dan op afspraak)  maar je snapt……. als oma zorg je er wel voor dat je juist op een rustig moment eens gaat kijken  of “ze het een beetje leuk doet” .
Ik wéét het , eigenlijk heeft jullie Rietepietz zo’n “restauratie ” helemaal niet nodig maar … je moet wát voor een logje!
Er werd dus druk overlegt met welke spulletjes de plooien en groeven het best dichtgeplamuurt kunnen worden …alleen…. Annemarie had er een keurig verhaal bij met allemaal lastige  namen die ze er even uitgooide alsof ze nooit anders gedaan heeft ! En éérlijk is eerlijk,  ik zag er práchtig uit toen ze klaar was , alles rook lekker en het voelde de rest van de dag aan alsof ik spiksplinternieuw uit het ei was !

De bedrijfskleding staat haar leuk  en ik kan me zo voorstellen dat een schilderij- restaurateur  flink jaloers is op  haar “schort met kwasten”, de Mona Lisa ( in casu Rietepietz)  restaureren  is een kleinigheid met zulke spullen  natuurlijk!
Hoewel ik  niet “van de dure merken ben”  wil  ik wél  even de klant uithangen en koop een flesje spul om de oogmake-up netjes te kunnen verwijderen .
Voor wat hoort wat hé , een gratis behandeling kan ik wel waarderen  , jammer voor het kruitvat waar ik normaal m’n spullen meestal koop ssssttt, niet verder vertellen .
Bij thuiskomst  zie ik dat het flesje (rechts op de foto) maar voor de helft met de blauwe vloeistof gevuld lijkt te zijn…. zié je wel , allemaal oplichterij die dure spullen denk ik …….
Maar dán schieten de waarschuwende woorden van Annemarie me door het hoofd; “goed schudden voor gebruik oma” en inderdaad,  na flink schudden is het flesje ineens helemaal blauw !
Niet vertellen dat je het van mij hebt hoor maar áls je in  Bijenkorf Den Haag komt en je wilt “mooi” , nou ja “mooier” gemaakt worden ….zoek je toch gewoon Annemarie op !

Wat dácht je!

Ja natúúrlijk ben ik met m’n hoofd toch een klein beetje in Nijmegen . Wie éénmaal  in de Nijmeegse vierdaagse heeft meegelopen zal daar áltijd een speciaal plekje voor houden in z’n hart!
In 2008  ondernam ik het 4 daagse avontuur , warm gemaakt door logmaatje Ria die me jaren eerder óók al in het log-avontuur had gestort. Op de foto hebben Ria en ik net het startbewijs gehaald , een kwestie van geduld hebben want de rijen zijn lang!
Ik koester de herinnering aan 4 dagen “verbroedering” die bijna nérgens zo sterk te vinden is als juist tijdens die wandeltocht.
Natuurlijk zit ik voor de buis bij de verslagen aan het eind van de dag en ben er dan in m’n gevoel een beetje bij.
Ieder jaar vraagt er wel iémand waarom het zo beruchte virus ,  dat iedere loper  na één keer meelopen  te pakken heeft, bij mij niet toegeslagen heeft .
En dan leg ik maar weer uit dat alle gedoe eromheen me tegenhoudt, het vervoer van en naar de start bijv. omdat je als nieuweling nóóit huisvesting in Nijmegen vindt. Daarbij ben ik óók nogal kieskeurig bij wat ik huisvesting noem.
De sanitaire voorzieningen onderweg , goed dat ze er zijn maar….  het blijft behelpen met die chemische toiletten en héél veel mensen …jakkes.
Luxe probleempjes… ik wéét het , maar ook het lopen met 40.000  mensen op een flinke kluit  is behalve oergezellig  ook vermoeiend en toch ook weer niét de manier hoe ik het liefst wandel.

Maar zucht…..  als ik dan zo zit te kijken wil ik er toch éigenlijk weer bij zijn, net als maatje Ria (van voor het blog gezet) die nu  al voor de 10de keer meeloopt. Een mega prestatie want ze heeft een reumatische aandoening en bovendien loopt ze de 40 km terwijl ze  sinds kort (op grond van haar leeftijd),  aan  30 km  genoeg zou hebben.
Nee nee, ik zet haar hier niét in het zonnetje,ik kijk wel uit,  in Nijmegen  hebben ze op het moment méér dan genoeg zon en dat maakt het best warm om te lopen.  Maar de dames, Ria loopt met 2 vriendinnen dit jaar,  zien er opperbest uit op de foto die ik van haar site gekaapt hebt, ze zitten daar tijdens hun eerste rustpauze in Bemmel !  TOI TOI TOI  dames , ik duim voor jullie !
En eh…. wie mijn 4daagse avonturen in juli 2008 gemist heeft kan natuurlijk in het archief alles terugvinden.

 

ff snel……

Inderdaad ,  even snel een nieuw logje maken want ik heb ándere dingen te doen .
Zo af en toe kijk ik iets beter op de pagina waar ik terechtkom bij het inloggen . Daar staan o.a. de statistieken over  de reacties , weetje over de logjes en bezoekers van de site .
Nou ja , wordpress bloggers kennen die pagina wel,  er  wordt óók  keurig aangegeven in welke landen men ooit via zoekmachines een link naar deze site tegenkwam en dáárom heb ik nu haast …….. ik moet nódig m’n taalvaardigheid  bijspijkeren!
Overwegend wordt ik natuurlijk in Nederland aangeklikt , en als ik de USA er tussen zie krijg ik niet direct kapsones hoor , daar woont zoonlief en dát verklaard veel!
België  oké,  weinig taalbarrière en uiteindelijk wonen een paar van mijn lezers daar !
Oostenrijk en Spanje   zijn óók te verklaren door Nederlands sprekende lezers die ik ken.
Maar als ik  even op het resultaat over een heel jaar klik  kom ik  een héleboel landen tegen waarvan ik de taal niet spreek!
Van Rusland tot Cambodia en van Griekenland tot Tailand. Ook in China hebben  2x  mensen de káns gehad bij “Lietepietz” om een hoekje te kijken . Zoals het een goed Nederlandse betaamd  moet ik natuurlijk ál die mensen in hun eigen taal kunnen begroeten…… sorry ik ga me nu in klooster verstoppen  tot ik ze allemaal onder de knie heb !

op herhaling

Zodra je het in een logje wel eens over mannen in het algemeen hebt, of eh…mijn man in het bijzonder, loop je als blogger het risico in ” herhaling” te vervallen”!
Mannen hébben nou eenmaal bepaalde (on) hebbelijkheden die iedere vrouw herkent en die, in verschillende omstandigheden, domweg hetzélfde resultaat opleveren. Dat soort logjes komen dus wel vaker voorbij zoals deze in 2010 

Mannen die hun vrouw vergezellen bij het winkelen voor kleding vinden álles best zolang niet zélf iets hoeven te kopen/passen.
Ook Henk loopt in de stad als een soort persoonlijke beveiliger op twee passen afstand achter me als ik langs de rekken struin.
Hij mompelt braaf z’n goedkeuring als ik iets omhoog houd, afkeuring komt nooit voor want goedkeuring werkt het snelst en wil best even wachten bij de paskamer!

Maar zodrá de herenafdeling in zicht komt krijgt hij ineens kruit in de kont , “moet dat nú… ik moet bijtijds thuis zijn” en als ik ondanks zijn tegenstand een leuke bodywarmer uit het rek vis zegt hij ; ” we krijgen toch geen voorjaar dit jaar ” “!  Omdat het in april inderdaad nog winterjassenweer was had ik dáár even geen weerwoord op.
Evengoed vestig  ik als we een maand later wéér winkelen zijn aandacht op alwéér op een mooie bodywarmer maar Henk pareert ook deze aanval; ” joh ik héb er nog twee , nee hoor ik heb niets  nodig “!
En inderdaad ,Henk heeft een donkere én een lichte bodywarmer en volgens hem is niets mis mee  als ik hem vertel dat, vooral de lichte,  z’n beste tijd gehad heeft.

Zo op het oog is er ook niets mis met de lichte bodywarmer maar het verschil tussen Henk en mij is dat ik de was  én de strijk doe en dán is wel te zien dat vooral de lichte héél veel gedragen is . Bij de laatste wasbeurt was al te zien dat de kraag een héél dunne plek had .
Nog een geluk dat  we niet meer in de jaren 50 van de vorige eeuw leven ,  in die tijd had ik zéker de kraag nog moeten “keren” zoals ik nog op de huishoudschool heb geleerd  met een overhemd van m’n vader. Ook dubbele manchetten moesten gekeerd worden als ze aan één kant doorgesleten waren . Een flinke klus met veel tornwerk dat heel voorzichtig moest gebeuren , dáár ga ik dus niet meer aan beginnen al zóu ik het nog wel kunnen.

Ondertussen is het eindelijk “bodywarmer-weer” en vanmorgen kwam Henk met de lichte bodywarmer naar toe en zei met een beetje verongelijkt gezicht ;  ” kijk eens , ik moet nódig  een nieuwe hebben “,   en hij wees me op  de nu helemaal doorgesleten kraag …… !
Het ontlokt mij een diepe zucht ….. en dan zeg ik  ; Goh… wat lulig zeg , dat jij nou nét een vrouw moet hebben die nooit  kleding voor jou wil kopen  !!!
Als het  dubbeltje valt  lacht hij als een boer met kiespijn …….tja…. dát wordt winkelen!