V E T !!!

Zo’n logje als het vorige  suddert  natuurlijk nog even na en ik  realiseer  me dan dat  de heren in die tijd  zo hun eigen “haar toestanden” hadden , ach we waren  toch even in de jaren   50 / 60 dus dat kan nog wel  hé! .
De  toenmalige haar mode  voor mannen was de nachtmerrie van iedere moeder,  “de vetkuif”   die bággervette kussenslopen en overhemdboorden  tot gevolg had.  Niet zo vreemd want ……….,

Een vetkuif was een haardracht die eind jaren ’50 en begin van de jaren ’60 zeer populair was. Hierbij werd het lange haar bovenop het hoofd naar voren en omhoog gekamd, soms met een losse krul op het voorhoofd.  De vetkuif werd in model gebracht door forse hoeveelheden Brylcreem, waarbij het van belang was een zogeheten kippekontje (aan de achterzijde tegen elkaar in gekamd haar) te creëren.

Even lekker door de haren van je vriendje woelen was er in die tijd niet bij, geen énkele jongen nam het je in dank af als je z’n zorgvuldig gekamde kuif in de war maakte, nog afgezien van het feit dat je meteen vieze  vette handen had. Zelfs Henk , die toch een heel milde jongen was , (en is)  werd kribbig als ik aan z’n haar kwam.

Uiteraard had Henk toen ik hem leerde kennen in 1958 (hij was toen 22) dus een beginnende vetkuif  al zat hij verder nog keurig  in het pak met overhemd en stropdas (de Beatles moesten nog bekend worden) .
Als ik eerlijk ben zie ik hem nog steeds het liefst in een kostuum al kan ik me voorstellen dat hij juist liever vrijetijdskleding draagt.
Na alle complimenten die ik kreeg over mijn “jonge foto” wil ik natuurlijk óók wel even laten zien dat ik met Henk óók niets te klagen had.
En ook deze foto wordt al  55  jaar gekoesterd  maar dan door mij 😉

kopje koffie?

Mijn kapper geeft het niet op, nog altijd vraagt hij of ik een kopje koffie of thee wil voor hij m’n korte koppie onder handen gaat nemen , hij kent het antwoord ,dat is altijd nee dankjewel! Zo eens in de 5 weken stap ik, na afspraak, bij hem binnen en onderga een was en knipbeurt die al járenlang tot hetzelfde resultaat leidt. Ach jullie kennen dat korte koppie wel van de foto’s . Hij wappert de boel even droog en ik ben weer zo goed als nieuw , zie daar nog maar een kop koffie  bij te drinken zonder haar in de koffie te krijgen!

Dat kopje koffie of thee  bij de kapper is  eigenlijk een overblijfsel  uit de tijd van “het krans permanentje”, zo in de jaren 50 van de vorige eeuw.  Het toen nog vrij nieuwe “permanenten” van het haar duurde úren en was een ware marteling. De dunne krullers werden er al flink strak ingedraaid, waarna er een loodzware klem overheen gezet werd en dát werd weer aangesloten op een standaard waar allemaal draden afhingen die op de klemmen bevestigd werden om de klemmen ,via het stopcontact,  warm te houden.
Tegenwoordig ziet zelfs  het maken van hersenscan , een EGG, er volgens mij minder indrukwekkend uit dan het toenmalige “stroompermanent”  bij de kapper.
Geloof me ,’dán snak je naar een kop koffie tussentijds !

Je zat onder grote droogkappen om de boel te neutraliseren, eerst mét rollers erin , dan nóg  een half uurt zonder, waarna de boel nog gewatergolfd moest worden wat óók weer een  half uur onder een bloedhete kap moest drogen .
Na  úren stapte je met een trekkende hoofdhuid en koppijn trots de deur uit  met je “gekochte” krullen die na de eerstvolgende wasbeurt meestal in een flinke kroeskop veranderden.

De werkwijze is al zó oud en vergeten dat er zelfs geen plaatje op het internet te vinden was  en vroeger had ik zelf natuurlijk geen camera.
Waarschijnlijk zou ik zelfs niet eens een foto gemaakt hebben  áls ik een camera gehad zou hebben.

Dan maar een foto met het resultaat van een ruim  15 jarig meisje dat deze lijdensweg nog een paar heeft ondergaan ……

Ze heeft het nu véél makkelijk bij de kapper en slaat daarom altijd de koffie af!

uitgeven verplicht..

We  kunnen het niét verantwoorden dat de economie door ons  nóg verder in het slob zou raken en dus …..moeten onze  (niet zo) zuurverdiende centjes  uitgegeven worden !
Heb ik geen probleem mee ware het niet dat wij in de loop van een lang huwelijk ondertussen wel álles hebben dat we graag willen hebben.
Bovendien houd ik niet van op vakantie gaan, niet van buiten de deur eten, ook niet van  kroeglopen én wil ik oude vertrouwde elektronica niet kwijt wegens  m’n “vernieuwingsfobie”.

Tja, natuurlijk kun je als vrouw altijd wel iets van kleding gebruiken …. als  je wilt helpen de boel uit het slop te trekken moet je daar niet moeilijk over doen denk ik.
Na een héle dag winkel in winkel uit heb ik nog stééds geen bijdrage kunnen leveren  aan een opleving van de economie  ….zucht!
Het probleem is dat mijn lieftallige Rubens figuurtje  slecht in het modebeeld past. Komt nog bij dat ook mijn opvattingen over wat wel en niet “gepast gekleed” is  nogal op gespannen voet staan met datzelfde modebeeld.

Neem nou de lengte (of liever het gebrek aan lengte) van rokjes,  al dan niet van een jurk…. dat schaamhaar tegenwoordig “not done” is  heeft daar álles mee te maken  volgens mij.  Dan kún je onder zo’n jurkje wel een “lange onderbroek” dragen  maar ook dat is niet een dracht waar ik vrolijk van ga worden.
Ik draag een rok óf en broek , en  niet allebei zoals in de jaren 50 op de huishoudschool móest omdat alleen een broek niet fatsoenlijk was.
In die tijd vond ik dat onzin maar “met de kennis van nu”  en het modebeeld van skinny jeans  heb ik daar toch wat meer begrip voor.

Daarmee kom ik bij het volgende probleem , ook  een passende broek kopen kan ik voorlopig vergeten.
De verhouding enkels /heupen  lijkt bij ” ieder maatje  meer” dat  smakelijk eten toevoegt  verder uit elkaar te groeien  en zo’n strakke broek  maakt bij jullie Rietepietz  de overeenkomst met een flinke maat priktol pijnlijk duidelijk ……  zucht….daar zakt me de broek bij af!
Sorry,  de economie moet maar even wachten met opkrabbelen tot ik een andere manier gevonden heb om geld uit te geven, misschien wil iedereen even meedenken ?

eigen (was) straatje?

Een mens wordt tóch  al niet vrolijk van regelmatig de krant lezen maar soms raak ik er echt van in de war!
Neem nu het bericht dat vanmorgen in de krant stond. De BOVAG vindt dat  het, van hogerhand,  ontmoedigd moet worden dat we de auto voor de deur wassen. (alsof er nog iémand z’n auto voor de deur kan parkeren)
Maar ze bedoelen dat we de auto niet “op straat met een emmertje sop “moeten reinigen omdat we daarmee het riool vervuilen met allerlei chemische stoffen.
Misschien wassen  de BOVAG bestuursleden hun auto  met afbijtspul of zoiets maar hier komt er meestal  zelfs geen sop aan te pas . Maar áls dat zo was … het sop uit de wasmachine gaat toch  óók gewoon het riool in?
Gewoon lekker de tuinslang erop en bij hoge uitzondering een keertje in de was, dan heb je het wel gehad!
Oéps… waarschijnlijk is het dus óók heel slecht voor het riool  als ik zelf de ramen was  van ons huis eh…. dát opent toch perspectieven nu ik er over nadenk, maar ik dwaal af!

Van de BOVAG moeten we naar de autowasstraat,   dán zijn we milieubewust bezig  … uh…. wie de BOVAG dan wel is ? De branchevereniging voor autoherstelbedrijven  tja… , dat de uitbaters  van de wasstraten daar ook onder zullen vallen  is een toevalligheid waar ze óók niets aan kunnen doen, niet altijd zo wantrouwend zijn hoor!
Maar nu zit ik toch met een probleempje als het écht verboden zou worden met een emmertje water aan de auto te knoeien,  “de 2de kamer” zóu er bij nader inzien over ná kunnen gaan denken!
Wij hebben tot onze vreugde een heleboel bomen in de straat …en daarmee óók veel vogels vogels.  Niets dan goed van onze kleine gevleugelde vriendjes  natuurlijk  maar…. ze blijken in de nacht regelmatig   borden erwtensoep tegen onze autoruiten te gooien  waardoor het zicht flink beperkt kan worden ……. hoe kom ik nou veilig in de wasstraat ? Hebben de BOVAG meneren daar óók een oplossing voor?

hondenweer

Inderdaad  HONDENWEER  weer vandaag , maar je hebt áltijd mensen die er niets van snappen. Neem nou mijn oppasteefje  bijvoorbeeld !
Die heeft geen nótie waarom een periode met aanhoudende regen hondenweer genoemd wordt ….  het heet zo omdat  honden bij dié weersomstandigheden helemaal in hun nopjes zijn , áls ze nopjes hebben dan … dat spreekt voor zich!
Ik heb natuurlijk royaal nopjes bij me   als ik met  mijn oppas- rue en teefje op stap ga  tijdens hondenweer  maar dat begrijpen ze niet erg !  Tjongejonge   omdat ik al 15 jaar oud ben gaan ze me  “vertroetelen”…alleen het wóórd al, ik kan wel janken!
Als ik even met iemand  wil praten zet ze me onder wat mensen  een paraplu noemen …..ik schaam me dood en durf  niemand aan te kijken !
Het regent inderdaad  lekker hard  dat is wel duidelijk ……..

Maar wat is er mis met lekker door de plassen banjeren als hond zijnde ? Wátjes zijn het die mensen die krampachtige pogingen doen om droog te blijven onder een paraplu  en zich zelfs nog uit gaan sloven om mij droog te houden … zou dat nou een vorm van “hondsdolheid” zijn?

Je begrijpt…. ik heb daarna even een flinke blaf opgezet want ik stel er prijs op om “honds”  behandeld te worden en moet  niéts van die mensenonzin  hebben…… ik heb toch niet voor niets een dikke vacht!
Om een lang verhaal kort te maken …….. uitéindelijk mocht ik van het hondenweer genieten zoals ik het wil maar ja ,  als je zó hard hebt moeten vechten om je zin te krijgen is de lol er toch een beetje af ! Nou ja , ik heb me, echt alleen maar om ze een lol te doen,  in een handdoek laten rollen én vertroetelen, leven en laten leven toch?

 

 

óeps…..

Het gebeurt gelukkig niet vaak dat er iets mis gaat bij Rietepietz  eh…. nou ja niet écht fout bedoel ik , zo’n klein “oepsgebeurtenisje ” kennen we allemaal wel toch?
Iederéén legt toch wel eens de   memory stick van de camera even  weg op  een plekje dicht in de buurt ? De stick móet natuurlijk wel terug in de camera maar dat komt dan ff niet uit en dan is zo’n armleuning heel makkelijk en ter plekke !

Ja duh….. ik heb natuurlijk nog wel een reserve stick anders zou ik déze foto niet gemaakt kunnen hebben , ga nou niet de slimmerik uithangen hé!
Vervelend was alleen dat ik misgreep toen ik de stick  later wilde oppakken!
De  stick verdween ,via de zitting, in  de kier  tussen zitting en leuning óeps….. dat werd dus grabbelen voor zover de ruimte dat toelaat ………

Na twee keer bijna ” beet hebben ” glipt het kwetsbare,  minimale stukje plastic  definitief  uit m’n vingers , reuze óeps dus want ik hoor niets op de grond vallen.
Met  behulp van Henk gaat de bank op z’n kant en het klopt , de onderkant is keurig dichtgemaakt  met een zwarte voeringtoestand en zorgvuldig met héél veel nieten bevestigd , tja…. , hoe vaak keer  jij  je bank op z’n kant……. !

De stof is niet van de soort die het gaat overleven als we de nieten gaan lospeuteren,  en we zaten tóch al niet zo te wachten op dat gepruts !
Grof geschut dan maar en de schaar erin ….. plakken we  wel weer dicht met tape… moet kunnen!

Op het moment dat ik een snee van 15 cm geknipt heb vraagt Henk me wat die lichte streep in de stof is … ja daar onderaan …

Ja dié…. hij loopt over de héle breedte en lijkt volgens Henk verdacht veel op een ritssluiting………  sterker nog het is een ritssluiting !!!!!
Kun je gerust aan Rietepietz over laten om in één logje twéé “oepsmomentjes”  te pakken ……….
Verder is het dan een fluitje van een cent om  de geheugenstick  te “redden” ….zitten we alleen nog met  aan de onderkant een” gat in de bank ” !
Maar gelukkig ….. even later  zit er alleen nog maar een  ” gat  óp de bank” !

muziekje dan maar?

Tjongejonge wat heb ik weer genoten van alle reacties op het vorige logje ,  zó is bloggen op z’n leuks , het was echt gewéldig hoe iedereen zich liet meenemen in de”beeldspraak !
Jammer  dat er veel bloggers naar andersoortige sites verdwijnen , maar dit terzijde , ik ben héél blij met m’n vrij hechte lezersgroep .dus laat ik niet merken dat je óók al plannen maakt om te stoppen. 
Om jullie ook eens te verwennen heb ik een miniconcert   georganiseerd .
Nou ja ik…. het kwám door  zoonlief, hij had beloofd een stukje te filmen tijdens het maandelijkse voorspelen van Sebastian  bij z’n muziekschool…… wat denk je……?

De oen vergeet de camera!!!!  Hij had wél een telefoon bij zich maar was zo in het spelende mannetje verdiept dat hij er niet aan dacht dat hij daarmee  óók had kunnen filmen .
Ik zei  het vroeger altijd al ,” Ruud hoeft alleen nog maar professor te worden”, verstrooid is hij al!

Maar oke, hij heeft het goedgemaakt en heeft Sebastian thuis spelend gefilmd en ondertussen oefent  Sebastian stukken waarbij hij  met beide handen een ándere partij speelt ( heet dat zo?)  Het eerste nummer speelde hij op de voorspeel avond , het tweede stuk oefent hij nog niet zo lang op .
Hij leest wel noten bij een nieuw stuk maar zodra hij het  een beetje in z’n hoofd heeft speelt hij liever uit z’n hoofd.
Als je zelf zo muzikaal bent als een krolse kat  deurknop lig je natuurlijk op apegapen van wat die 9 jarige kleine donder er daar even uit rammelt, en dat het “toevallig” onze kleinzoon is speelt natuurlijk hélemaal niet mee hoor , ik ben zo neutraal als eh…. een eh….de moeder van de vader van de pianist misschien?

een goed boek!

Nou ja een échte boekbespreking gaat het   niet worden, die verwacht ook niemand hier want ik schrijf regelmatig dat ik vrijwel niet meer aan lezen toekom sinds ik blog!
Ik bedoel een ander boek…..  “het huwelijk”  en dát is een boek waarin in huize Rietepietz al ruim 52 jaar gelezen wordt terwijl men tegenwoordig maar ál vaak het boek na een aantal jaren volledig uit heeft.

Misschien heb ik een béter boek dan al die “haastige lezers”, zou kunnen natuurlijk, maar ik denk eigenlijk dat toch wel véél mensen  hun boek niet goed begrijpen.
Het  eerste  ” romantische avonturen” hoofdstuk  geeft weinig problemen en  de opbouw naar de gezinsroman kan ook veel fascinerende hoofdstukken opleveren.  Maar dan…. de kinderboek hoofdstukken, de eerste paar hoofdstukken  gaan meestal nog wel maar later blijkt men dan ineens terug te verlangen naar de eerste hoofdstukken “romantische avondturen” .
In plaats van de hoofdstukken een beetje te herlezen , wie kan nu álles in één keer lezen onthouden,  spiekt menigeen  stiekem  in het boek van een goede vriend of vriendin  óf duikt de bibliotheek in  voor wat nieuws.

Daarna blijkt het  eigen boek  ineens “uit te zijn” en wordt dichtgeklapt.
In sommige gevallen is dat verstandig omdat de vervolghoofdstukken een gewelddadig karakter blijken te hebben.
Maar  vaak  gunt men zich domweg niet de tijd alle  hoofdstukken zorgvuldig door te lezen  en op hun waarde te beoordelen en gaat er zonder meer van uit  dat een ander boek  méér te bieden heeft.
Soms  begint men daarna aan een psychologische thriller  met gruwelijke verhalen  over   moord en zelfmoord,  maar meestal begint men gewoon in het gepikte boek van de vriend/vriendin of de bieb en begint weer  bij de romantische episodes……!
Henk en ik zijn “lezers” van de oude stempel, al 52 jaar hetzelfde boek  en natuurlijk zijn we wel eens hoofdstukken tegengekomen die twee x hebben moeten lezen om ze te begrijpen ….. maar dat déden we dan ook!
We hebben nog hoofdstukken voor de boeg waarin vrijwel zeker lastige  tekst voor kan komen maar als we blijven proberen te lezen  komen  we daar  óók wel doorheen ….. maar ja, wij  hebben dan ook een boek waar tussen de regels door veel humor verwerkt is en dat steeds weer verrast …..
Kortom …….een goed boek dat we zéker niet vrijwillig dicht zullen slaan !

getik(t)…

Waarschijnlijk bén ik wel een beetje getikt maar daar hebben we het niet over vandaag! Nee  met getik bedoel het gerammel op de toetsjes van m’n lappie om jullie weer van leesvoer te voorzien.
Zelfs al krijgen m’n handjes het soms flink te verduren als we in de drukkerij werken ( want daar doen vrijwel uitsluitend handwerk) rag ik er ongemerkt weer zo’n 500 woordjes uit!
Oke, het vorige logje was ik de lezer genadig,  dat bevat  “slechts” 205 woorden  maar dat is een slippertje !
Ik neem het me héél vaak voor om een kort logje te schrijven.  Dan zit ik met een paar leuke foto’s die voor zichzelf spreken en denk ; “oke, dit keer gaat het me lukken , een logje van hoogstens 100 worden, misschien wel nóg minder” .

Het blijkt meestal  ijdele hoop want er schiet áltijd weer van alles in m’n gedachten  dat toch écht uitleg behoeft  , tja….. ik ben nou eenmaal géén schrijfster!
Een echte schrijfster beheerst de kunst van “het weglaten”   maar  helaas kan een Rietepietz niet in twee zinnen een zinnig verhaal neerzetten ….. eh… jij je zin,  dat lukt me  sowie…..  ach wat is zinnig !
Met pen op papier zouden jullie véél minder last van me hebben want als ik érgens  de pest aan heb is het wel om met een pen een lap tekst  te moeten schrijven, ik schrijf pas veel sinds het toetsenbord z’n intrede deed.

Maar…. denk nou niet direct dat ik een typewondertje ben, integendeel !
Kortgeleden had Mrs. T. een leuke type  test gelinkt en vroeg hoe type vaardig iedereen was, ik stak wel héél povertjes af tussen alle mensen die op de slofjes   350  aanslagen per minuut  eruit rammelen, zo’n 50 á 60 woorden ! Dat doen ze dan nog “blind ook , bij mij lijkt het alleen maar of ik blind type omdat er nog al eens foutjes door glippen!
Mijn “snelheid” ligt (met én zonder sloffen)  zo rond de  140  aanslagen per minuut,  zo’n 28 woorden , en daar zijn slechts  4 vingers  verantwoordelijk voor.
Een logje van 500 woorden vraagt dus minimaal  zo’n twintig minuten ….. áls ik alles er in één keer goed op zet dan hé, en héél soms denk ik dan ook nog even ná over wat ik schrijf ! Dan nog plaatje zoeken of foto’s bewerken .. of allebei !
Dan schrijf ik natuurlijk ook altijd nog de tegen reacties én de reacties op de site’s  waar ik zelf lees! Goh….., het gaat eigenlijk verdacht veel op werken lijken of eh…, zou ik toch een klein beetje getikt zijn !

de hond…..

Wie hier al langer leest kán het niet ontgaan zijn, Rietepietz  strooit vaak kwistig met spreekwoorden en gezegden !
Vroeger  ja hoor héb je d’r weer werden die er op de scholen in geramd en was het dagelijks leven doorspekt met spreuken en dat soort dingen.
In grote lijnen zit er vaak een stevige waarheid in zo’n spreuk of spreekwoord maar Rietepietz zou Rietepietz niet zijn als ze niet zo af en toe  zo’n “waarheid” onderuit probeert te halen zoals in een  logje  spreuken  uit 2008 ,….
eh…” zeg maar ” ————>

Dit keer schoot me een vreemde “bijkomstigheid” in het hoofd bij het spreekwoord ;
“de hond in de pot vinden” .
De betekenis komt uit een ver verleden , wanneer er gegeten was mochten de honden de pannen uitlikken  en wie daarná nog thuis kwam om te eten vond dus “de hond in de pot ” .
Eigenlijk is het niet eens héél lang geleden,  het hondje Mollie dat we in de jaren 50  thuis hadden kreeg ook altijd de restjes van de gewone maaltijden, speciale dierenvoeding kwam pas later in alle soorten op de markt.

Een echte tegeltjeswijsheid zou je zeggen…toch?

Zolang een Nederlander dat zegt inderdaad ……,  maar in China  interpreteert men dat spreekwoord misschien toch een pietsie letterlijker dan wij hier……!