Voor de goede orde, niet dé mevr. Pannenkoek van van Thomas. Maar gewoon jullie eigen Rietpietz met maar liefst 4 pannenkoeken achter de kiezen. Het was dus géén grote chaos op de school van Levi en Amber, er werd niét in de klas gebakken wat me een pluspunt lijkt. Heel slim had men diverse ouders gevraagd thuis pannenkoeken te bakken die in de magnetron warm gemaakt werden. Ik moet zeggen, de stapels pannenkoeken zagen er gewéldig uit, flinterdun en prima van smaak. De school koos voor “makkelijk”dus gewoon zoals vroeger thuis, pannenkoek oprollen en uit het vuistje opeten , niets mis mee hoor, een patatje eet je ook niet met vork en mes.
Heel grappig natuurlijk dat ik weliswaar bij Amber en Levi pannenkoeken kwam eten maar ik de enige aanwezige oma was die de oma van één van de juffen is. De “juf” zorgde dus dat ik toch 2 foto’s kreeg, helaas zonder dat te zien is hoe ik m’n best gedaan heb om te helpen de kleurplaat in te kleuren. Best wel een dingetje voor me want héb niets met kleuren of tekenen. Oh wacht, nu snap ik het, ze vond het resultaat niet goed genoeg om op de foto te zetten. Maar goed dit was het even snel want nu spring ik in de trein naar Tilburg waar ik “apestaartjes”en “Neeltje” ga ontmoeten, wordt weer een feestje!
Ho nou even, iedereen doet maar alsof het al voorjaar is, we zitten nog in hartje winter hoor.
Na de eerste onverwachte plaagstootjes van deze winter in december heb ik meteen maatregelen genomen. Op dát moment was er natuurlijk nergens strooizout meer te koop, dat kon je dan nog met een korreltje zout nemen maar wat doe met één korreltje als de straat spekglad is. Een kwestie van “relaties hebben” om je in te seinen wanneer er nieuwe voorraad binnen is. Sindsdien staat er een flinke zak zout op de deurmat achter de voordeur. Nee die zak heb ik natuurlijk niét naar de schuur gesleept, als ik zout moet strooien tegen gladheid kun je er vergif op innemen (oh, mag je geloof ik niet in huis hebben) dat het pad naar de schuur dan óók glad is en , indirect, de kortste weg naar het ziekenhuis. Maar als zo vaak, zodra je voorbereid bent gebeurt er niéts….. Tót vanmorgen toen de voorspelde sneeuw hier in de regio uit de lucht kwam vallen. Niet ongeduldig worden als ik niet direct reageer hoor, dan ben ik nog bezig met een sneeuwpop maken! Eh…. zouteloze grap ja, doe er maar wat zout uit de zak bij, er is nog nét genoeg!
Het grote voordeel van de museum jaarkaart is dat je soms gewoon “even in het voorbijgaan” een museum induikt. Als ik met tram naar Delft ga loop ik onder dit poortje door op weg naar de markt. Precies, museum Prinsenhof, ook weer zo’n heerlijk oud gebouwtje dat ik vaak aantrekkelijker vind dan de tentoonstelling in museum.
Met op dit moment een grote tentoonstelling over de Delftse schilder Johannis Vermeer in het Rijksmuseum Amsterdam heeft ook het Prinsenhof museum aandacht voor Vermeer. Tja, alle belangrijke stukken hangen natuurlijk in Amsterdam maar toch wip ik even binnen.
Ik hoef er geen uren rond te lopen en ben toch al minder een “schilderijenmens” . Er wordt veel gewerkt met projectie op de muren waarbij in de informatie “het Delft van Vermeer” uiteraard een rol speelt.
Er is ook een blik schoolkinderen opengetrokken die rond de trap, waar Willem van Oranje neergeschoten zou zijn, een verkleedfestijn hebben. Het is er rumoerig maar ik snap wel dat je iets extra’s moet doen om kinderen te boeien. Willem de Zwijger wil wel even voor me poseren voor hij op de trap van kant gemaakt zal worden (neem ik aan) Je snapt wel dat je ánders naar al die oude wapens kijkt wanneer je zelf als “schildwacht” verkleed ook met zo’n wapen in je hand loopt.
Maar natuurlijk dwaal ik toch weer af als ik in de kelder de toiletruimte bezoek, oude stenen trapjes en mooie gewelfjes, vooral veel bukken want men was niet zo groot vroeger Maar ook een mooi oversteekje naar een ander deel van het gebouw trekt m’n aandacht. De ramen kijken uit op een binnenplaatsje en een mooi rood pannen dakje. Mooi, daarom geniet ik dus wél van dat soort schilderijen, alleen let ik dan weer niét op wie de schilder was, doet er ook eigenlijk niet toe, het is mooi of niet. Van dat soort “plaatjes” in het echt maak ik dan maar foto’s, ik kan helaas niet schilderen.
Diép teleurgesteld ben ik, echt, dan denk je dat je kinderen keurig opgevoed hebt hebt en dan dít !!!! Dan doe je een spelletje met je dochter en dan gebruikt ze ….. Ik durf het bijna niet hardop te zeggen dus puzzel zelf maar even bij elkaar wat ik bedoel….. Je wéét dat kinderen onder vriendjes weleens wat bravoure ten toon stellen, maar dit… waar N.B je moeder bij zit!!!
Aan m’n vingers bedoel ik! Natuurlijk is ondertussen iedereen straal genderneutraal en kan ik gerust een logje maken over nagels lakken. Waarom zouden onze mannenbroeders niét hun nagels lakken, ze zijn van oudsher toch reuze bedreven met 3 een bus lak en een kwast.
Wéét je nog uit het vorige logje! Dit zijn zeker niet standaard mijn nagels. Sterker nog, ik had zelden gelakte nagels omdat de nagels veel te slap zijn en en al afbrokkelen als er iemand met een scherpe blik naar kijkt. De laatste twee jaar slik ik wat extra vitamine D nadat ik hoorde dat oudere mensen dat niet meer voldoende kunnen opnemen en dát is te merken. Zowel m’n haar, dat griezelig dun werd, als mijn nagels zijn erop vooruitgegaan en dán is het wel leuk er ook een kleurtje op te smeren.
Jammer dat ik daar niet zo veel geduld voor heb dus héél netjes ziet het er meestal niet uit. Ik moet altijd wel iets doen als de nagels nog net niet goed droog zijn. Maar laat Inge dat nou juist een heel leuk karweitje vinden. Ze kan dat héél netjes en, nog belangrijker, ze zorgt gewoon dat ik even nérgens aan kan komen. We experimenteren even met kleurtjes, en het resultaat mag er zijn. Ze amuseert zich terwijl ik droog wapper (lees houdt me bezig) met de mogelijkheden van m’n telefooncamera. Daar kan véél meer mee dan ik weet, domweg nooit naar gekeken, het is wél een telefoon hé! . Je begrijpt dat ik dit logje héél voorzichtig intyp en niet te lang maak, precies, met mooie nageltjes ga je vanzelf wat voorzichtiger te werk. Morgen maar een vrije dag in lassen. Werken? “Ik heb er lak aan”!
Twijfel, twijfel, twijfel….. zal ik bij dit zangkoortje gaan zingen … of toch maar niet!!! Mwah….. maar niet, een echt mannen koortje, daar past mijn prachtige sopraantje niet bij!
Ja klopt, ik was, zoals ik beloofd had, met de bejaarde buurtjes in het ándere tuincentrum voor de kerstshow, wat hébben ze weer genoten.
Voorop gesteld dat ik met twee medebloggers een gewéldige dag had in Antwerpen moest ik daar wél eerst zien te komen. In september staakte de NS op de dag van onze afspraak maar kon ik gelukkig de reisdocumenten over laten zetten naar de 18- 11 , de nieuwe afspraak datum. Ik had keurig op NS internationaal tijden en overstap gegevens opgezocht. In Breda aankomen op perron 2 en overstappen op de internationaal op 3.
De uitgeprinte ticket liet me op het station keurig binnen, maar het laatste stukje naar Breda rijdt de trein ineens stapvoets….. oeps. helemaal niks niet een trein richting Brussel op spoor 3, zoeken naar een medewerken … digitale maatschappij weet je wel. Maar áls ik iemand gevonden heb hoor ik dat die trein op spoor 7 kwam en allang weg is en ze gaan maar 1x per uur. De man zegt hoofdschuddend; “U had beter in Rotterdam overstappen, hier is het altijd heel krap en dan gaat het vaak fout….eh… maar waarom staat in de routeplanner internationaal dan Breda aangegeven? Tja, daar gaat meneer duidelijk niet over.
Ik informeer via what’s app de dames dat ik een uur later kom. Dat is gelukkig niet heel erg want de dames omabaard en MiryamC hebben elkaar nog nooit ontmoet, kunnen ze mooi even uitgebreid kennis maken zonder dat ik me er “tegenaanbemoei”. Breda is niet het meest geweldige station om je nog drie kwartier te vermaken. Zelfs de toiletten zijn niet te bereiken, dan moet ik eerst uit checken en dat durf ik niet, op mijn Parijse reisje bleken mijn meijes voor 80 euro “verplast” te hebben doordat op een bordje niet alle mogelijke opties vermeld waren. (ze hebben het geld terug gehad maar veel gedoe)
Ook hier zie ik een bordje dat voor problemen kan zorgen. Het is bedoeld voor als je vanaf dáár pas met een ticket van ns internationaal reist en met je gewone OV kaart naar het station bent gekomen. Dié OVkaart moet je dan UITchecken en je internationale ticket INchecken. (zoiets speelde ook bij het genoemde toiletbezoek) Als ik me met mijn internationale ticket zou uitchecken zit ik dus de rest van de reis illegaal in de trein. Gelukkig ging ik naar België en zou niémand dat gemerkt hebben, controleurs…. poortjes … nóóit van gehoord.
Als de trein komt blijkt dat een, tot internationale trein omgedoopte, doodgewone, vieze en mega drukke NS trein te zijn. Ik verover direct achter de deur (precies tegenover het toilet waarvan de deur zó klemt dat ik er aanvankelijk niet in durf) nog een klapzitting met het riante uitzicht op op allerlei bagage en lichaamsdelen.
Maar ik kom uiteindelijk op het prachtige station Antwerpen aan en kijk rond waar ik heen moet. De lieve dames hadden wel gezegd me op het perron op te halen maar ja, in Nederland kom je zonder OV kaart niét door de poortjes dus ik verwacht ze boven wel te vinden. Het is best indrukweekend dat er treinen rijden op div. “etages” alsof het een parkeergarage is. Van poortjes om uit te kunnen checken is helemaal geen sprake…… .en zo zoek ik de dames boven en zoeken de dames mij beneden maar natuurlijk vinden wij elkaar (vooral aardig) en maken er ondanks de regen toch een erg leuke middag van, tja….. wordt vervolgd natuurlijk.
…… die nooit een mandje wilde. Precies mijn zwarte kater Beau die héél anders dan andere katers nóóit in een mandje wil liggen. Die op de gékste plaatsen warme knusse hoekjes zoek, maar een speciaal voor hem aangeschafte knusse wigwam z’n kont toekeerde.
Ja dié eigenwijze kater ….. die verbouwde z’n knusse wigwam tot iets dat toch verdacht veel op een mand lijkt! Ik zal het me wel verbeelden want Beau wil helemaal niet in een mand liggen. Zie je ‘m denken; “mens waar bemóei jij je mee!!!!!”
……..jullie Rietepietz zit er warmpjes bij! Nee hó nou even, spring niet meteen in de auto omdat je denkt hier een weduwe aan te treffen die “goed in de slappe was zit” zoals het spreekwoord ongeveer betekent.
Gelukkig heb ik ook wat pensioen én weer aardig wat gewerkt want van alleen een AOWtje “kan de kachel niet branden”. Nee hoor, ik heb het niet slecht maar het is nou ook weer niet zo dat ik er financieel zo “warmpjes zit” dat ik van gekkigheid niet weet wat ik met het geld moet doen. Heb dan weer wél een flinke bos hout voor de deur en dat komt goed van pas in deze dure tijden. Je moet er tegenwoordig figuurlijk warmpjes bij zitten om er ook letterlijk warmpjes bij te kunnen zitten, dat hoef ik niemand te vertellen. Maar de schoorsteen is geveegd en het weer was in het weekend héél geschikt om bij m’n open haardje even “de fik er in te steken”. Even de kou eruit want de hele avond hout stoken is ook weer niet nodig. Daarna leg ik er een laagje houtskool briketten op en gloeit het vuurtje nog lekker een uurtje na. Zó heerlijk. Verder is hier de rust een beetje weergekeerd, wat ruimen, wat puzzelen en tijd om een belofte aan twee buurtjes in te lossen. Een middagje de kerstshow in het tuincentrum bekijken. Ze komen zelfstandig nergens meer en genoten alléén van het ritje al uitermate. Bij de kerstshow vielen ze van de éne verbazing in de andere. We ronden de middag af met een kopje koffie met wat lekkers in het tuincafe aldaar en daarna ik breng twee heerlijk opgeleefde buurtjes weer thuis die me daarna een “warm hart toedragen”. En eh….. het was in het tuincentrum ook lekker warm, win/win situatie hé!
van koninklijk tot knettergek 
Leuk dat je reageert, dankjewel!