waterhoofd

Over water gesproken, maar dan niet over slootwater maar gewoon drinkwater.
Ja precies dat spul dat je, al dan niet met bubbels, in plastic flesjes kunt kopen.
Anno 2017 kún je  niet meer zonder flesje water op stap, zelfs niet als je in de randstad woont waar je nooit  héél ver uit de buurt bent van een tappunt van “gemeentepils”.

Oke, als je een lange fietstocht in de planning hebt  is het handig, op een warme dag bij een lange autorit misschien óók wel, fileleed is tamelijk onvoorspelbaar.
Maar  bij onze gewone wandelingen heb ik nóóit een flesje water bij me,  de mens kan uiterlijk drie dagen zonder vocht en zó lang lopen we nooit. Zelfs bij de vierdaagse had ik nooit meer dan 3/4 ltr. drinken, en dat was maar gedeeltelijk water, in de rugtas. Onderweg kwam je dan nog wel water tegen en verder vulde ik het verloren vocht aan bij “thuiskomst”.

Maar tegenwoordig drinkt iedereen zich een waterhoofd,  zodra ze de deur uit moeten gaat er een flesjes water mee. De plastic flesjes, die een volkomen onnodige belasting voor het milieu zijn,  worden achtergelaten op de plaats waar de fles leeg is want hé, een volle fles mee zeulen is geen probleem maar een lége….. véel te zwaar toch? Die laat je gewoon in de tram achter.

Ik moet als kind, net als m’n broers en zussen,  menigmaal op het randje van uitdroging gebalanceerd hebben. Buiten spelen, lopend van Den Haag naar Loosduinen, achterop de fiets bij m’n vader naar Reewijk… het gebeurde állemaal zonder één spetter water.

Maak dát de bankbediende eens wijs, wanneer ik bij de bank 5 minuten moet wachten komt een medewerker me een flesje water aanbieden…. alsof de bank een fata morgana in de woestijn is  waar ik me volkomen uitgedroogd naar binnen heb gesleept.
Uiteraard zijn kosten nog moeite gespaard aan reclame op het flesje. Nee een foto héb ik niet want ik sla het flesje water altijd af met de mededeling” ik ben niet via de Sahara gekomen en ik red het heus wel  een half uur zónder water”.
Oh verhip…. er was een tijd de bank “het water tot de lippen stond” tja, dan moeten ze  al dat water natuurlijk kwijt….

Behalve (meestal) onnodig milieuvervuilend is het ook nog een vieze gewoonte dat gelurk aan die flesjes, bah! Maar misschien ben ik wel jaloers want ik kan niet eens uit een flesje drinken.
Volgens mij heb ik nu wel weer genoeg  de moralist uitgehangen. Nog even een filmpje met wat weetjes en klaar is Rietepietz.
Sorry, komt gewoon door dat lege flesje dat ik in de tram vond én het geweigerde flesje bij de bank op de bank, ’t is  is ook gewoon téveel in één week.

gescheiden

Ja dat ook, ondertussen scheiden alweer véle kilometers  ons van Ruud en Sebastian. Na een geweldige week zwaaiden we ze, na inderdaad weer een big hug, uit toen ze de straat uitreden  om naar Schiphol te vertrekken.  ja wéét ik, bar slechte foto tegen het zonnetje in !

Maar in het echt kon ik natuurlijk goed zien dat ook dáár nog Sebastians koppie uit het raam hing, als je goed kijkt kun jij het ook vast wel zien, ja daar, uit het rechter achterportier.

Altijd even lastig wáár ik begin met herinneringen ophalen , eh… ik kies voor de dinsdag. We werden om 9 uur in de ochtend bij dochterlief verwacht voor een dag met verrassingen.
Inge heeft het plan opgevat Henk en mij voor een flink deel van de dag van elkaar te scheiden. Met Henk, Sebastian, Ruud en de andere kleinzoon Maikel gaat ze een workshop schilderen doen en ik mag niét mee want  schilderen is niet mijn ding.

Nee voor mij heeft ze iets anders bedacht, ik wordt naar de sauna gestuurd en wordt daar vrijwel compleet gereviseerd. Ik “leg me erbij neer” waarna m’n handen en gezicht worden gemasseerd, gereinigd, gekneed en bijgeschaafd  tot ik weer een baby velletje heb.
In een berg zeepsop  wordt het in de hamman nog eens dunnetjes overgedaan voor de rest van m’n lichaam waarna er een lunch op me staat te wachten.
Het enige schilderwerk dat er bij mij aan te pas komt wordt op m’n nagels gedaan, kortom…… ik kwam om half 4 herboren thuis!

De schilder worshop leverde géén aanstormende talenten op maar héél veel gelach en plezier. Hoewel Henk ooit wel schilderslessen heeft gehad  is hij die vaardigheid toch een beetje verloren, maar geen nood, er is een keuze. Er kan op doek of een plankje gewerkt worden en  er zijn voorgetekende  doekjes en plankjes voor de a-creatievelingen.
De mannen kiezen op Henk na voor zelf iets bedenken, Henk en Inge kiezen voor een voorgetekende afbeelding. Henk overschat z’n mogelijkheden een beetje door voor dit bewerkelijk stukje te kiezen.

Een stuk met 7 kleurige uiltjes, Henk heeft blijkbaar een nogal onwillige penseel waardoor de verf niet altijd terecht komt waar dat zou moeten. Het mag de pret niet drukken, er wordt tot tranen toe gelachen en iedereen draagt z’n steentje bij  om de uiltjes toch nog op tijd ingevuld te krijgen.
Ik was er niet bij dus kan de grappen grollen niet navertellen  maar Henk blijkt één uiltje bewaard te hebben, moe en klam,  maar  in z’n sas  gaat hij na een warm bad  snel even dát “uiltje knappen”.

P.S. Ik kreeg ook nog wat bewegende beelden.

terug naar school

Helemaal onverwacht was ik inééns even terug op de lagere school in de Kepplerstraat in Den Haag. Dezelfde school waar ook onze zoon en dochter later hun “basiseducatie” opdeden.
De school is gebouwd in 1910  en heeft leuke erkers, inhammen en een soort torentje.

De school ziet er nog steeds uit zoals ik hem me herinner,  dat zag ik in een aflevering van het TV programma VT- wonen. (link uitzending gemist)
Het was mij nog onbekend dat de school er weliswaar nog staat, maar niét meer als school in gebruik is.
Er is gekozen  om het gebouw te bewaren maar er  tien wooneenheden in te creëren! En het zijn práchtige ruime, lichte  appartementen met  hoge plafonds  en natuurlijk  hoge ramen.

Wat een prachtplan in deze tijd  van afbraak en afschuwelijke nieuwbouw want dit gebouw past gewoon perfect in de verder  niet veranderde omgeving.
Maar ik zit natuurlijk meteen weer op school in een tijd ( 1948) dat klassen van rond de 40 leerlingen helemaal geen uitzondering waren.
In het deel van de school dat links  haaks op het hoofdgebouw staat  (zie foto boven)  was de gymzaal, nóg hoger dan de klaslokalen.

In het nieuwe appartement in de gymzaal wonen nu vier mensen, maar er is nog een deel van de balken constructie te zien waaraan vroeger de touwen hingen waarin geklommen kon worden.

In een gang staan nog de ladders en “muizentrappetjes”die vroeger in de klimwand gehangen konden worden gehaakt als er, meestal vóór de vakantie “reis om de wereld”gespeeld mocht worden. Ze gaan ze nu gebruiken in  één van de appartementen zie ik in het programma.

Ook mijn oudere zussen , de jongste én de oudste broer zaten op deze school en in iéder lokaal heeft dus wel een “Rietepietz gerelateerde” leerling gezeten.
In de klas rechts naast de hoofdingang waar meestal de zesde klas was ondergebracht heb ik zelf niet gezeten, ik ging na klas 4 naar de buitenschool, maar alle anderen vast wél.
Ze kenden ook allemaal wel de strenge leraar die zo’n grote adamsappel had dat hij (uiteraard  achter z’n rug) ” kippestrotje” werd genoemd.
Voor de appartementen wordt nu een zijingang gebruikt om de rechter hoek,  daar zijn nu parkeerplaatsen maar vroeger was daar een speelplaats voor de “kleintjes” en viel ik ooit  van het hekje dat om een bescheiden border stond. Het leverde me een gebroken sleutelbeen op.
Maar ook daar heeft men een deel van de oude vloer en wandtegels gelaten waar ze waren.

Ik denk dat iedereen die in die tijd op een openbare school heeft gezeten die tegeltjes wel zal herkennen. Wat niet iedere school had was het uitzicht op de kerktoren van de St. Agnes parochie, we waren dus zéér bij de tijd op die school, hoorde regelmatig de klok luiden en sommige wisten zelfs  waar de klepel hing!

Ja ik snap wel dat die gelinkte aflevering uitkijken voor jullie minder interessant is maar ik heb genoten van er nog te herkennen viel.
Maar behalve dat vind ik het geweldig dat men hiervoor gekozen heeft, het zijn práchtige appartementen geworden en het gebouw is gebleven zoals het was, afbreken kan altijd nog!

 

 

mooie paasdagen

Eigenlijk best jammer dat het “lesjes maken”in psp  een beetje uit is. Ik vond het altijd leuk om te doen  want om zélf leuke dingen te bedenken ben ik gewoon niet creatief genoeg.
Zo’n lesje  geeft dan voorbeelden voor bijv. een paaswens, met richtlijnen en voorbeelden waar je desgewenst je eigen draai aan kunt geven. En dáár kan ik dan weer prima m’n draai in vinden.
Ik vond zo’n zelfgemaakt plaatje terug  van Pasen 2013, nog wat knutselen hier en daar en een éitje,  het plaatje kan weer bést  een jaartje mee om jullie allemaal……….. vrolijke-fijne-gezellige- feestelijke-zalige- rustige- vredige- vooral toch normale- paasdagen toe te wensen(*)

* doorhalen wat niet van toepassing is .

lege batterij

Lieve allemaal, Ik wil jullie even laten weten dat mijn moeder nu even aan het opladen is omdat haar batterij helemaal leeg is. Zij is herstellende van een fikse blaasontsteking. Dus helaas afgelopen dagen geen log-fut hopenlijk is ze snel weer op de been. Dit berichtje is meteen voor mij een test om te kijken of ik hier iets voor de trouwe lezers op kan zetten . Wie weet staat er straks dus niks op ….nou dan is het dus duidelijk mislukt. Ik weet zeker dat jullie mee duimen dat ze snel weer beter is.
Groetjes van Inge oftewel sweetlake

speels

Ja, ja, ja , hoogste tijd voor een wat meer speels logje, doe ik hoor!
Eerst maar even lekker met de LEGO spelen. Als kind heb ik daar natuurlijk niet mee gespeeld want dat bestond toen nog niet.
Waarschijnlijk daardoor komt metéén het kind in me boven als we de wachtkamer van het gezondheidscentrum waar ook onze tandarts zit binnenstappen.
De twee meisjes van tussen 3 en 6 jaar  die dan net met hun moeder een spreekkamer instappen hebben er overduidelijk veel plezier mee gehad.

Ik durf er nog niet aan te komen natuurlijk, ze hebben zorgvuldig hun kunstwerkjes door de hele wachtkamer tentoongesteld  en mijn verwachting is dat ze straks, vóór ze naar huis gaan, nog even verder mogen “spelen” van hun moeder.
Maar ik heb geluk, druk babbelend komen moeder en dochtertjes al weer snel te voorschijn en laten alles achter zoals het was, bof ik even.
Ik haast me om er mijn eigen kunstwerk van te maken al zouden  de meisjes mijn kunstwerk, met álle legostukjes in de bak,  maar saai gevonden hebben.
Laten we maar hopen dat deze “creatieve meisjes”  later tegen een “opgeruimde” man aan lopen.

Tja thuis heb ik  geen lego en behelp ik me maar met  een spelletje Candy Crush saga.
Kan bést een kinderspel zijn maar hé, wie het kind in zichzelf kan bewaren heeft gewoon een veel leuker leven  hoor.

En als ik daar al m’n levens verspeeld heb, nee natúúrlijk ga ik niets kopen, het is maar een spelletje hé, een niemendalletje, net zoiets al legpuzzelen….maar dan anders…….!
…..dan doe ik nog even een rondje Candy Crush Soda Saga.
De kinderen van tegenwoordig boffen toch maar, na  een computer spelletje hoef je nóóit je rommel op te ruimen…… verhip nu snáp ik ineens waarom kleine meisjes hun rommel niet opruimen.

doet alle liefde mee?

 

Misschien niet helemaal de ware  Valentijngedachte, maar wél echte liefde….! .

je bent een dreumes van nét 2 jaar….

je bent gewend dat je grote broer er altijd voor je is…..

je speelkameraadje, waar je altijd grote pret mee hebt…..

en dan ineens….. moet hij naar school

en mist hij jou  misschien wel nét zoveel als jij hem……