gekkenwerk…

Als het goed gegaan is doe ik op dit moment iets in de categorie “gekkenwerk” !
Ruim 2 weken geleden stónd er een dagtripje met Inge in de planning, dat ging niet door omdat Inge ineens het coronavirus tegen kwam.
De nieuwe afspraak stond tussen () (ik hád het virus ook kunnen krijgen) in de agenda. Klinkt niet als gekkenwerk hé, maar als ik zeg dat ons doel de kerstmarkt in Valkenburg was zet je daar misschien wél ??? bij!

Misschien is het dat ook wel want de treinreis neemt drie uur in beslag, een half uur lánger dan naar Parijs. Als alles góed gaat dan hé, maar de NS hé, als er geen blaadjes op de rails liggen is de rails wel uitgezet door de hitte, óf de bovenleidingen knappen door de vorst. En het vriést nu!!!! Met een béétje pech zitten Inge en ik nu in een onverwarmde trein te wachten tot we in een bus kunnen overstappen omdat de bovenleiding geknapt is….. het hoeft niet maar het zóu kunnen. Zo niet lopen we hoogstwaarschijnlijk ondertussen gewoon te “blauwbekken” (ja dat is Haags voor het erg koud hebben) in Valkenburg.

Ja eigenwijs natuurlijk, we houden minder tijd over om in Valkenburg rond te kijken dan in Parijs en er is nóg korter daglicht dan in half november. Maar je kent ons, we maken er gewoon voordelen van, Valkenburg is aanmerkelijk kleiner dan Parijs en bij deze onderkoelde temperaturen is een paar uur in de buitenlucht lopen ruim genoeg om bevroren ledematen op te lopen! Nou ja, mocht er een grote kerststal te vinden zijn kruipen we gewoon bij het kindje Jezus in de kribbe om even op te warmen. Misschien doe ik op de telefoon wel een poging dat hier te melden mochten we stranden of bevriezingsverschijnselen hebben. . Afgesproken!…..

Advertentie

melkmeisje en zo

Het meisje met de parel, het melkmeisje …. allebei schilderijen van Vermeer en in een erg leuke familietentoonstelling thema gemaakt in het Mauritshuis. Héb je nog (klein) kinderen die zoetgehouden moeten worden, dóen zou ik zeggen. Nog tot 28 augustus is er van alles te doen voor de kinderen.
Ik was er vanmorgen met m’n oudste kleindochter die háár kinderen Levi en Amber natuurlijk meenam.
Yep, ik zat alwéér in de culturele hoek en geheel tot m’n genoegen. Misschien ben ik gewoon nog (of alweer) een beetje kind.

Voor de kinderen is er van alles te doen, ze mogen een eigen tentoonstelling inrichten, ze kunnen ruiken wat er te ruiken viel toen Vermeer schilderde op bepaalde plaatsen, natuurlijk kun je een foto maken van “het meisje met de parel”, mist je zelf een meisje bij je hebt. En zie de parel maar los te branden uit de handen Amber, ze had ‘m maar wát graag in haar oor laten hangen. Ze konden naar muziek luisteren zoals de instrumenten op de schilderijen gemaakt zouden hebben. Met uiteraard kopieën van alle schilderijen waar het ging. Het ontging Amber niét dat er een naakt meisje opstond …..haar heldere stemmetje geen décibel gedempt klonk het door de zaal “grootje kijk, ik zie haar Va …goolgle censuur gina”!!!! Héérlijk!

Levi was niet tot verkleden te verleiden maar zat heel secuur naar het voorbeeld te kijken toen hij zelf een meisje met de parel mocht schilderen. Bij de voorgetekende hoofddoek moesten kinderen zélf het gezicht tekenen waarna ze de Vermeer mochten uithangen en een schilder palet kregen.
Of ze konden de contouren van een stad maken met stempels, die ze ook weer in konden kleuren. Er werd héél serieus gewerkt. Nee ik heb niet geschilderd, ik mocht alleen genieten van hoe ze bezig waren, het kán nog hoor, doén als je in de buurt woont, zó leuk!

.

.

   

afstand houden

Ja hoor, zo af en toe doen we óók leuke dingen met Sebastian en zijn lief maar…. wat foto’s betreft neem ik wel een beetje afstand, Ze zijn nog jong en hebben zélf dus nogal moeite met afstand houden als je begrijpt wat ik bedoel en dat soort foto’s moeten niet op het internet blijven zwerven want een éérste liefde hoeft niet meteen de ook de laatste te zijn.

Vanmorgen met Inge én het stelletje het grote winkelcentrum in de buurt afgestruind omdat er wat kleding aangeschaft zou moeten worden,
We zijn natuurlijk niét hun chaperonnes en waren ze af en toe even kwijt, oeps….., vergiste we ons nog bijna en wilde dit koppeltje aanspreken want de gelijkenis was best groot.
Tja, dat afstand houden is nog lastig bij prille liefde. Ach we kunnen de zon wel in het water zien schijnen, ook jong geweest toch?
Ja, ,ja, ja, dat is héél lang geleden maar m’n geheugen functioneert gelukkig nog prima.
Nou ja iedereen uiteindelijk toch geslaagd.
Er was veel afgeprijsd en ook ik liep tegen een aardig jurkje aan dat maar niet opzij wilde gaan, zucht…. dat moest dus maar mee naar huis.

Bij een vorig bezoek aan dit winkelcentrum was de snackgelegenheid aldaar me al opgevallen. In de eerste plaats als “knap duur” maar met wel bijzondere “sausopties” Niet alleen heel véél verschillende sausen waar je je friet onder kunt verstoppen, maar die komen niet zomaar uit een emmertje met een kraantje erop.
Keurig op een rij, of kan ik beter zeggen “keurig in het gelid” staan de saus dispensers achter de toonbank en laten zich door een snelle handbeweging verleiden een klodder saus te laten vallen.
Gelukkig neem ik nooit saus áls ik al een friet neem, zelfs geen mosterd op een kroketje want……… ik wéét het niet!

zij weer

Moeders gaat een dage uit en heeft alles tot in de …… voorbereid. wekker op tijd… eten en ŕuim op tijd kan ik de deur uit……. Eh….. als de deur open zou gaan dan he!

Het lukt me met geen mogelijkheid de sleutel om te draaien, reservesleutel doet het ook niet, slot inspuiten help ook al niet…….help!

Dan maar een sleutelboer bellen … die kan er pas over 3 kwartier zijn en kost een hoop geld. Maar dat moet maar ik kan er verder nergens uit.

ik hoor de buurman buiten en roep hem …. geef hem de sleutel aan door het gietijzeren rooster , misschien lukt het vanaf de buitenkant wel……. en inderdaad na 2 pogingen ben ik vrij om te gaan….. hieperdepiep. Bel snel de sleutelmonteur af en ga 20 minuten later dan m’n bedoeling was de deur uit.

Ik kan de trein van 8.03 wel vergeten maar met wat geluk is die van 8.10 nog te halen. heeft dezelfde aankomsttijd maar dan met 2x overstappen. i.p.v. 1x maar het hangt erom….

Stevig doorstappend zie ik als ik de hoek om kom de juiste tram voor het verkeerslicht staan wachten … ik trek een sprintje en steek met ware doodsverachting schuin het grote kruispunt over..val zwetend en hijgend nog net op tijd de tram in waar ik even smokkel met de mondkap, ik laat zonder al bijna het leven.

O w8 ff bijna bij Utrecht…. ff opletten voor m’n 1st overstap. Had gelukkig alle opties op een papiertje in de telefoon gestoken ook van deze rit. Straks in Zwolle nog naar bijna 10 perrons verderop hollen maar in Utrecht moet het eer eitje zijn.. zelfde perron…..tot zo!

Gelukt, had maar 1 minuut tijd, mag nog een wonder heten dat ik in de trein zit want de QR code van de NS aanbieding kreeg het poortje niet open en ik had nog maar 4 minuten voor de trein op centraal…. in barre nood maar achter iemand aan gelopen door het poortje en eerste de beste NS medewerker aangeklampt, er blijken 2 soorten poortjes te zijn en ik snap het verhaal niet goed maar dat zoek ik later wel uit als ik het station niet uit zou kunnen….. het is blijkbaar de dag van de opgesloten Rietepietz……. nou ja , jullie horen nog van me. Ach Riet en reizen gaat immers zelden vlekkeloos. Het bekort de lange reis wel, ben zonder het te merken nu al een uur onderweg en Amersfoort al gepasseerd. ………. tot later…

help!!!!

Een geweldig leuke dag gehad met Neeltje in Delft. Bij thuiskomst naruurlijk enthousiast een logje maken maarrrrr … niks noppes nadat. geen internet en geen TV. Na 2 uur klooien niet opgelost … morgen maar de provider bellen. Gelukkig doet de WiFi van de telefoon het wel dus kan ik prutsend laten weten dat bloggen ff niet gaat . kijk morgen maar bij Neeltje (van golven in zee) die heeft dan vast wel een verslag van een onwijs gezellige dag. vind het best wel knap van mezelf dat ik dit voor elkaar kreeg…. maar ik baal natuurlijk als de bekende stekker……….

slijk ….

Eigenlijk ben ik vanmorgen door een medeblogster “door het slijk gesleept'”, néé niet schrikken, het was niet gemeen hoor. Aukje is er niet de mens naar om vervelende dingen over mensen te vertellen, zoals de figuurlijke betekenis luidt.
Nee kijk maar, ze trok me een beetje letterlijk “door het slijk” in het prachtige groengebied achter de Haagse schaatsbaan de uithof.

We hadden nou eenmaal afgesproken samen te wandelen en konden gelukkig wachten tot de laatste bui overgetrokken was eer we van start gingen.
Maar ja, dan is zo’n groengebied nog niet dróóg natuurlijk en is het goed oppassen waar je loopt om niet een sliding te maken in “het slijk daar aarde”. Ook dat gezegde in dit geval letterlijk, en dus niet in de figuurlijke betekenis van “geld” waar we allemaal weleens met een sliding in zouden willen duiken.

Gelukkig weet Aukje er goed de weg en ze zoekt dan nog de paden op die min of meer verhard zijn om niet tot de enkels in de bagger te hoeven ploegen of erger.
Evengoed komen we niet altijd om de blubber heen. Ik loop nogal “rommelig” met de voeten schuin, ” schop in een smalle straat aan beide kanten de deuren open” zeiden ze vroeger thuis. Even niet aan gedacht dat zo’n lichte broek misschien niet zo slim is in deze omstandigheden.
Het resultaat is duidelijk te zien op de bovenste foto’s, ik schop met m’n hakken zelf m’n broekspijpen onder de bagger.

Zelfs de naaktslakken vonden het te nat op de grond en zochten een goed heenkomen in de bloemen van de berenklauw.
Misschien zijn het dáárom wel “naakt”slakken, kleding is niet praktisch wanneer je altijd in het slijk rond kruipt. Voor zover ik weet hebben slakken geen wasmachines, ik gelukkig wel dus het komt wel goed met die broek.
’t Was een top wandeling waarbij we zóveel gekletst hebben dat foto’s maken, op die van de slak na, gewoon vergeten werd. Ach, mijn foto’s zijn toch meestal wel een soort van “bagger”.

allemaal beestjes

Ja hoor, niets gedronken en toch ziet ze weer allemaal “beestjes”. Heeft ze vaker last van als ze de natuur opzoekt! En dan maakt ze er meteen drama van!
Hé…kijk nou, daar ligt een hért in het water …. nee écht, kijk dan zelf!!!

Arm beest, ligt daar maar te spartelen……met een verkreukeld gewei !!

Sorry, sorry, sorry mevrouw meerkoet, ze wilde U niet storen maar U lag ook zó goed verstopt, goede morgen dan maar, dan wandelt ze weer verder met Inge en haar lief op landgoed Clingendaal.
Iiiiieks….. wat klimt er dáár nou weer de boom in……..

Een beer? Een prehistorische schildpad of een nijlpaard? In ieder geval een flink maatje beest dat ze niet graag tegenkomen op de grond, echt niet…. z’n kop zit blijkbaar achter het blad…. o nee geen kop te zien……. griezel…….misschien wel uit de dierentuin ontsnapt, dat kán toch!

• 

• 

Snel doorlopen dan maar en thuis even op het internet zoeken of er soms melding gemaakt wordt van ontsnapte dieren. Gelukkig komen ze óók nog iets tegen dat wél is wat het lijkt, een lief klein vogeltje dat een miniconcert voor ze zingt!

inspireren

Je ziet het regelmatig dat bloggers inspiratie opdoen door elkaars logjes. Niet dat je dan klakkeloos mee- of na gaat praten, nee dan lees of zie je iets waardoor je over dat logje blijft nadenken. Het overkwam me met dit filmpje van Pieter Derks dat Melody kort geleden plaatste. Luister maar even.

Er lijkt dus eigenlijk nog niet zo veel veranderd te zijn ten opzichte van de man/vrouw verhoudingen al is de toon wel wat begripvoller voor de vrouw. In mijn verkeringstijd was een meisje dat al een paar vriendjes had gehad (nog niet eens een relatie met samenwonen) in de volksmond al gauw “een afgelikte boterham”. In het nu zou je als geëmancipeerde vrouw toch best kunnen zingen “ik vind het jammer dat er vrouwen waren voor mij”!
Helemaal vertederd bedenk ik me dan bij de tekst dat die helemaal niet opging voor Henk!

Nee dus, voor Henk waren er geen “mannen” in mijn leven. Wel één vriendje waarmee het een soort van “aan” was, ik nog 15, hij al 16. Een beetje in de hand gewerkt door de toneelstukje voor de bruiloft van mijn zus waarmee de wederzijdse families de bruiloft wilde opleuken.
Jongere broer van de gom en jongere zus van de bruid ( ik dus) waren single, speelden samen een toneelstukje waarin gekust moest worden.
Ach we hadden nog de leeftijd om “verliefd op de liefde” te zijn en speelde onze rol tijdens de uitvoering dus héél inlevend. Bleven daarna ook met elkaar uitgaan en het hád zomaar kunnen gebeuren dat ik de schoonzus van m’n zus had geworden.

Maar tóen verscheen Henk op mijn danslesavond en wist ik meteen “dát is ‘m”! De “puber verkering” maakte ik direct uit. Het verraste de jongen niet eens, mijn lichaamstaal had hem al verteld dat meer dan wat kussen er niet inzat, hij was daar heel netjes mee omgegaan en had geen gebroken hart.
Omdat hij natuurlijk wél de zwager van mijn zus bleef was dat fijn, we konden elkaar ontspannen tegenkomen op verjaardagen.
Zo kreeg Henk dus geen “afgelikte boterham”, ik trouwens ook niet voor zover dat ooit al over mannen gezegd zou zijn, ook Henk had vóór mij slechts één vriendinnetje gehad zonder dat het een intieme verhouding werd.

Toegegeven, eind jaren ’50 was “kuisheid” vaak een beetje afgedwongen wegens gebrek aan privacy en angst voor zwangerschap, dát is nu wel anders.
Er zijn nu ook meer langdurige relaties die stuk lopen waardoor de tekst van Pieter voor velen best een dingetje zal zijn, of het nu om de mannelijke dan wel de vrouwelijk versie zal gaan.
Maar ik voel het nog steeds als puur geluk dat we, onervaren en zonder herinneringen aan andere lovers, voor altijd samen de liefde mochten ontdekken in al zijn vormen!
Ach, ik mijmer maar wat, waarschijnlijk zal iemand die het niet had het ook niet missen.

op stap

Inderdaad, Rietepietz is op stap vandaag dus overdag niet online. Op stap waarheen? Daar gaan jullie vast nog wel over horen. In ieder geval niet op haaienjacht, dat hebben we vorige week al gedaan al is haaienjacht wel een tikkie overdreven.
De kleintjes wilde graag grote boten zien, of oma grootje maar even uit wilde leggen wáár in Scheveningen de vissersboten te vinden zijn. Gaat ze natuurlijk liever zelf méé! De binnenhavens weet ze wel te vinden.
En dan ligt er ineens een haai op de wal, oke hij is dood, en sowieso niet van een formaat dat we in paniek zouden moeten raken áls hij nog in leven was.

Helaas mogen we niet op de boten kijken, corona weetje wel.

Heel jammer want ook déze grote jongen ligt aan de ree en is normaal gesproken altijd te bezichtigen.
De bemanning was vriendelijk genoeg en hingen over de reling om Levi’s vragen te beantwoorden maar aan boord mocht niet.
Ze zouden de andere dag “onder zeil gaan”en nee, dan bedoelen ze niet dat ze een flinke tuk gingen maken natuurlijk.
Dat moet een machtig mooi gezicht zijn als zo’n driemaster uitvaart, maar helaas, de andere dag moesten Levi en Amber naar school.

een spetterend nieuwjaar

Gewoon lekker burgerlijk ongehoorzaam beginnen aan het nieuwe jaar en ik gooi er stiekem wat vuurwerk tegenaan om jullie mijn welgemeende állerbeste wensen voor 2021 over te brengen!
Het is “oud vuurwerk” met een aangepaste datum maar nog altijd beter goed gegapt (van mezelf) dan slecht geprutst.