Toen Toos Holstein een log schreef over de Escher expositie in het Haagse Kunstmuseum stond voor mij wel vast dat ik daar ook een kijkje ging nemen. De vroege zondagmorgen is niet verkeerd om zoiets te doen en dus sprong ik vanmorgen in de tram.
Het Eschermuseum ken ik wel maar ook het kunstmuseum blijkt een best wel grote collectie Escherwerken te hebben.
Overwegend werken van vóór de heel bekende werken die iedereen wel kent. Je weet wel, onmogelijke constructies, studies van oneindigheid en in elkaar passende meetkundige patronen (vlakverdelingen) die geleidelijk in verschillende vormen veranderen. Al moeilijk genoeg om te schilderen lijkt me, maar hij maakte houtsneden, houtgravures en lithografieën met die afbeeldingen.
Behalve dat is er ook werk te zien van kunstenaars die op verzoek werken gemaakt hebben die geïnspireerd zijn op het werk van Escher. Natuurlijk heb ik weer niet opgelet hoe dit werk van Gijs van Voerenbergh in elkaar steek, maar het is wel duidelijk dat er geen draadje los zit bij Gijs. Hoe al die losse draden waar het kunstwerk uit bestaat overeind blijven staan laat ik dus in het midden, net als die mooie lamp die niét bij het kunstwerk hoort. .
Deze lampen hangen door het hele kunstmuseum. Zoals alles aan en in het museum door Berlage ontworpen.
Zoals gewoonlijk ben ik weer afgeleid door het gebouw zelf, de prachtige (maar loodzware) deuren, de origine bankjes die voor geen meter zitten en als altijd het liftje om de drie treden bij de ingang te overbruggen als je niet goed ter been bent.
Dit keer zie ik zelfs kans het in beweging te filmen. Bij binnenkomst is het liftje nog gewoon onzichtbaar voor wie het niet weet.
Maar als ik na een uurtje weer het gebouw uit wil is de lift door iemand gebruikt om boven te komen. De drie treden liggen dus “gestrekt” gelijk aan de vloer boven het trapje.
Ik loop onhandig genoeg (verkeerde schoenen aan want ijdelheid kent geen tijd) om “liftgerechtigd” te zijn . Ik stap dus op de nu hoge vloer, druk op de knop en de uitrollende treden brengen het stukje vloer mét mij weer veilig beneden.
Ingenieus hé! En het gebouw is uit begin jaren 30vorige eeuw, dus al bijna 100 jaar oud. Best wel een kunststukje die lift zou ik zeggen.
O ja, het ging om Escher….. eh, misschien kun je voor een verslag waar je iets aan hebt beter even bij Toos Holstein kijken, zij weet waar ze het over heeft, schrijft beter (en maakt betere foto’s) over kunst dan ik. Dan kijk ik in een volgend logje wel of ik nog gaatjes op moet vullen.
van koninklijk tot knettergek 
Leuk dat je reageert, dankjewel!