beetje kleumen

De woensdag was natuurlijk weer nét de minst mooie dag om naar het strand te gaan! Best wel behoorlijk koud was het.
Deels m’n eigen schuld want ik liep met tegenwind. Het werd dus toch de Scheveningse boulevard want van m’n voet voet wordt ik nog niet echt vrolijk. Wegens de stevige slijtage wil ik toch wel een beetje in beweging blijven, dat wordt er niet beter op als je alleen maar blijft zitten, maar de duinen en het zandstrand zijn dan toch wel wat veel van het goede.

De parkeertarieven op Scheveningen zijn niet misselijk en gelden tegenwoordig óók in de wintermaanden dus ik stapte in de tram.
Heeft nóg een voordeel, de hele boulevard is ruim 2 km die ik heen én terug loop als de auto vooraan staat. Nu stapte ik bijna eindpunt uit de tram en pikte de tram bijna aan het begin weer op.

Dat ik geen badpak bij me had was niet écht erg hoor, de zon was toch een beetje flauwtjes en de strandpaviljoens zijn er ook nog niet. Er wordt wel al voorbereidend werk gedaan want natuurlijk komt er wel iets voor kijken eer er een warm kopje koffie geschonken kan worden. Op de boulevard zelf (die ook alweer overhoop ligt) hád ik natuurlijk wel een ontbijtje (b.w.v. lunch) kunnen scoren maar ja, die 2 km wandelen hebben m’n echte ontbijt blijkbaar nog niet kunnen verbranden. Ach ik maak bij thuiskomst wel een paar pannenkoekjes.

Nee wat het weer betreft had ik beter vandaag kunnen gaan, je zal het me niet gauw horen zeggen maar …… ik heb genoten van het ramen zemen…… het moet niet gekker wórden hé! De schuifpui leek wel matglas en yep, als je eenmaal bezig bent is het altijd sneller klaar dan gedacht.
Kan ik zelfs nog wat in de tuin ruimen wat in het zonnetje ook geen straf is. Dat er hier en daar onbedoeld wat knoppen sneuvelen hoort er bij hoor, niet zeuren. Ik zet ze wel in een vaasje wie weet heb ik dan binnenkort het voorjaar in huis.

Advertentie

woelig

Poewhee…. ’t waren een beetje woelige dagen. Bij de start van de renovatie van de Hoornbrug, waardoor ik een week of zes niet via de kortste weg de snelweg op kan, zit ik in alle rust m’n logje bij te werken. De rust is van korte duur, één telefoontje en ik moet (als ik wil en kan) toch de snelweg op om even bij te schieten op de drukkerij. Ik hád eigenlijk het plan van het zonnetje te gaan genieten, zoals vorige week in Meijendel of zo….maar dat kan ik ook wel schuiven!

Op zich is een andere afslag nemen niet zo’n ramp alleen ff jammer dat het hártstikke mistig is. Gelukkig mis ik nergens een afslag op de wat uitgebreidere (en minder bekende) oprit dan ik gewend ben. En ik ben natuurlijk niet de énige die om moet rijden dus het is druk, drukker, drukst.
Ook vanmorgen moest ik weer die kant op, gelukkig geen mist maar nu moet ik weer eerst krabbelen. Het is nog -2 als ik in de auto stap, maar wél al lekker licht. Heerlijk. Er viel wat te vouwen en te nieten alleen viel dit keer dat “ge” voor het “nieten”een beetje weg.
Er waren wat “onderhuidse” bedrijfstrubbels, ga ik het niet over hebben want ik weet niet alle kanten van het verhaal.
Ga ik nog wel achter komen hoop ik want ik hóef niet te werken, ik werk omdat ik het wérk zo leuk vind, maar op deze manier is het niet leuk.
Morgen eerst maar eens lekker uitgesteld uitwaaien in de duinen of aan het strand, met zo’n heerlijk zonnetje als vandaag moet het daar héérlijk zijn. Kan nog van alles worden, Wassenaar, Scheveningen of Kijkduin. Dit kan ik bij alle drie vinden, het minst bij Scheveningen maar dáár is dan weer een gezellige boulevard!

maandag de 16de

Maar het hád net zo goed nu pas vrijdag de 13de kunnen zijn! Om er toch wat rampspoed in te gooien bedacht iemand blue Monday, de meest treurige maandag van het jaar!
Wat het weer betreft lijkt het te kloppen, véél somberder grijs bestaat niet en het hemelwater valt met bákken naar beneden. Duidelijk weer om een erfenis te verdelen ware het niet dat die hier twee jaar geleden al verdeeld is. Op de volgende erfenis moeten ze nog even wachten.
Maar rond 12 uur is de regen zoveel minder is dat even naar de supermarkt wil, liefst zonder paraplu want dat is lastig met ook al een boodschappenkarretje mee zeulen. Ik duik dus in een laatje om de capuchon (altijd het eerste dat ik van een nieuwe jas verwijder) van m’n jas op te zoeken.

Liever wordt ik er niet mee gezien want óf mijn hoofd is te klein óf de capuchon is gemaakt voor mensen met een waterhoofd, zeker is dat mocht de wind er onder slaan ik de perfecte vliegende non kan spelen.
Behalve dat heb ik dan een blinden geleide hond nodig want je ziet werkelijk niets om je heen.
Maar goed, voor klein een buitje is het een oplossing en voor het zicht sla ik de randen dan wel om.

Ik ben er klaar voor, pak m’n karretje en stap naar buiten….. waar het tot m’n verrassing ondertussen zo goed als droog is.
Halleluja, de muts gaat dus meteen weer af en met wat geluk ben ik terug voor de volgende bui.
Bij de super wordt ik opgevangen (néé, ik was niet gevallen) door personeel dat vertelt dat het druk is omdat er slechts één van 6 kassa’s open is. Er staat dus een lange rij.
Tja, wat doe ik, ik heb geen dringende boodschappen maar dat komt omdat ik altijd “vooruit werk”. Een verpakking open maken betekent zo snel mogelijk een nieuwe verpakking ernaast zetten om niet mis te grijpen wanneer ik een onverwacht drukke periode heb.
Oke, ik heb de tijd en het zal zo’n vaart niet zal lopen denk ik. Nou “vaart” zit er inderdaad niet in, een deel van de winkel is zelfs lastig te bereiken omdat de rij de langs de paden slingert en de boel blokkeert. In de vroege morgen zijn er nieuwe kassa eenheden geplaatst, waaronder een zelfscanner, maar het werk had tegen gezeten. Iedereen was gewaarschuwd voor binnenkomst dus wie geen tijd had kwam niet binnen en dat komt de sfeer reuze ten goede.
Niemand moppert en zowel de toestand in de wereld als het oponthoud worden met de nodige humor doorgenomen, tijd zát immers.
Dat er een personeelslid langs komt om wat voor de lekkere trek uit te delen, het is tenslotte al rond lunchtijd, maakt het zelfs gezellig.

Na een kwartier langzaam schuiven mogen pinners ook naar de zelf scankassa komen omdat die ondertussen ook werkt. Dat ruimt op en ik krijg zicht op de normaal zo stoïcijnse, wat oudere, kassière die met rode koontjes en puffend duidelijk zwaar overbelast zit te wezen. De nieuwe display met kleinere letters moet nog wennen, en de bon draait uit op links waar ze rechts gewend was. Voor haar is het zéker wel een soort vrijdag de 13de maar gelukkig heeft iedereen begrip ondanks de lange wachttijden. Er stapt iemand naar de alles in de gaten houdende manager om hem een compliment te maken over hoe men de onvoorziene ongemakken aangepakt heeft.
Terecht naar mijn idee, gouden vondst om de mensen al voor de ingang te waarschuwen en wie ondanks dat naar binnen ging een beetje te verwennen waardoor echt niémand begon te zeuren.
Het nog steeds droog als ik eindelijk naar buiten kan en als ik thuis m’n telefoon inspecteer blijkt dat ik morgen in de drukkerij verwacht word, prima hoor, ik heb de boodschappen in huis! Wat nou blue Monday!

de werkster

O sorry, dat heet natuurlijk allang niet meer zo wanneer je iemand hebt kunnen strikken om jouw rommel op te ruimen. Ik héb wel een tijdje een hulpje gehad maar sinds Henk er niet meer is heb ik weer tijd zat om alles zelf te doen.
Alleen worden mensen van 70+ , en dus zeker als ze 80 zijn, niét meer verondersteld op trapjes te klauteren.
Tja, eind nieuwjaarsdag kreeg ik plotseling een gewelddadige bui, dat schijnt tegenwoordig bij oud en nieuw te horen, ik wilde de kerstboom af tuigen, bekeek de plank met de huisjes en dacht… “de beuk erin”! Was eigenlijk zó gebeurd maar dán beginnen de problemen!

De spullen moeten naar de zolder over het vlizo trapje waarna je de zolder op moet klauteren zonder leuningen. En hoog . boven de boekenkast vielen er de laatste tijd steeds meer lampjes uit, nu de kerstverlichting wegvalt is het ineens wel donker.
Dat wordt dus hulp inschakelen en ik zet alles klaar voor een “mevrouw” die zich in ieder geval geen dag ouder dan 50 voélt, die mag dus best op trapjes klimmen.
FF jammer dat ze niet zo heel bezield is, ze snapt wel dat ze meteen een doekje moet halen over de armatuurtjes waar in totaal 8 lampjes in zitten (waaronder 3 kapotte).

Maar de boeken eronder haalt ze er niet uit, even een plumeau erlangs moet maar genoeg zijn vindt ze. Ach, wie doet er ooit nog een encyclopedie uit de jaren 80 open, maar het is een mooi rijtje. Omdat de bank naar voren moest om ruimte voor de trap te maken, wil ze daar dan nog wel een dweiltje over de vloer halen maar hé, haar mooi gelakte nagels hebben écht te lijden van dit soort werk.

Nu ze tóch makkelijk achter de bank kan ragt ze toch de plumeau nog even door de radiator. Ik krijg haar nog zo gek dat ze in de serre nog wat hoge stukjes mee neemt, de trap is nu toch binnen, maar verder vertikt ze het. Soebatten moet ik om haar zover te krijgen dat ze alle kerstdozen nog naar zolder brengt, is een eitje want ik heb alles zelf al opgestapeld klaargezet.
Eigenlijk zou Inge me woensdag komen helpen, maar dat hoeft nu dus niet, ik vraag wel of Inge dan de nagels opnieuw wil lakken van de vrouw die me geholpen heeft want dát is echt nodig hoor.

goddelijk…

Nee, natuurlijk heb ik het niet over mezelf… bij een “goddelijk” lichaam krijgt vást niemand mijn “overigens charmante” persoontje op het netvlies.
Maar met de weergoden is niets mis, wát een goddelijk weer was het vandaag!
Vanmorgen al zo goed als licht om 8 uur, héél anders dan in het weekend toen het om half 9 nog steeds niet echt licht was.
Kerst aankleding is klaar, (bijna alle) kerstpost op de brievenbus ……….

Eigenlijk had ik het woeste plan om de kersthuisjes te vervangen, ze zijn al oud en eigenlijk is dit kleine “straatje” nog het enige dat helemaal intact is. Een bijkomend probleem is dat de moderne huisjes allemaal LED verlichting hebben en de bolletjes voor mijn oude huisjes in de tuincentra niet te koop zijn. Gespecialiseerde lampenzaken, die ze soms nog wel verkopen, moet je met een kaarsje zoeken. Mwah…. zolang er nog lampjes branden moet het maar met de oude zooi. Dat soort dingen moet je zeker niet vóór de kerst kopen maar er na, dat scheelt héél veel geld.

Maar goed, alles zover op de rails dus ik kom even lekker in het zonnetje een rondje om de vliet doen. Dat kán ik net zo groot maken als ik wil maar echt wilde plannen had ik niet. Gewoon even lekker stevig doorstappen om een frisse “vries”neus te halen . De dons winterjas met capuchon hangt klaar, laarzen, sokken, handschoenen, muts… het is allemaal in voorraad maar nog niét nodig om te wandelen. Ik heb natuurlijk de luxe dat ik op de gunstigste tijd kan wandelen met het zonnetje op m’n rug.
Van de brug af duiken mag niet helaas en, braaf als ik ben, zie ik dus van een “pre-kerstduik”af, jammer het hád natuurlijk spectaculaire beelden opgeleverd.

dwarsligger

Dat geef ik toe hoor, soms ben ik wel een beetje dwarsligger, maar wél met de beste bedoelingen. Naar mijn idee is het gewoon belangrijk het menselijk element een beetje in de samenleving te blijven houden. (en er niet onnodig arbeidsplaatsen verdwijnen)
Dus als ik dan een paspoort aan moet vragen bel ik even naar het stadhuis om een afspraak te maken. Daarbij negeer ik alle menuutjes die me naar de div. websites verwijzen en bel bewust met de vaste lijn, ik héb geen 06telefoon weetjewel. daar ben ik een te dom oudje voor.

Ook in de brief die jaarlijks huis aan huis bezorgd wordt om de parkeervergunning te verlengen staat hoe eenvoudig ik dat via de website kan doen en bla bla bla…. . Jammer dan, ik moet tóch een afspraak maken dus doe dat dan meteen. uiteraard kan ambtenaar 1, die van de paspoorten, géén afspraak maken voor het verlengen van de parkeervergunning maar hij wil me wel even doorverbinden met ambtenaar 2 .

Omdat ik ook nog (principieel) niet wil/kan pinnen moeten ze nog een collega bellen of dat mag (ik sla ze dan om de oren met een oud artikel in het lokale suffertje dat het altijd mogelijk moet zijn om contant te betalen) Dat mag dan ook mits ik het bedrag contant afreken. Helaas vergeet ambtenaar 1 de afspraak ook daadwerkelijk in te plannen en moest ik dat dus vanmorgen alsnog aan de balie geregeld zien te krijgen.

Natuurlijk zie ik hier en daar nu lezers meewarig het hoofd schudden maar…. “láát me nou toch!” Het werden heus gezellige gesprekjes…..!
Ik vind het belangrijk dat mensen die digitaal “onderontwikkeld” zijn óók zelfstandig hun zaken kunnen regelen, en geloof me dat zijn niet alléén 80 plussers. Niet dat ik in m’n uppie het tij nog zou kunnen keren maar “alle beetje helpen” zegt men toch?

Bovendien wil ik zélf niet gedwongen worden altijd een goed beveiligde computer of telefoon bij de hand te hebben want daar heb ik weinig kaas van gegeten. Bovendien heb ik geen zin in stress als zo’n site niet naar behoren werkt wat óók nogal eens gebeurt heb ik van horen zeggen.
Goed hé, op 2 december een logje zónder dat het S woord gevallen is, ach ik ben de beroerdste niet hoor! .

overprik(kel)d

Poeweeh… ik had echt een prikklusje in de tuin. Altijd vaste prik als je zowel een roos als veel vuurdoorns in de tuin hebt. Volgens mij was mijn achtertuin niet heel erg onder de indruk van de droge, warme zomer.

Vorig najaar had ik de vuurdoorn écht helemaal gekort tot aan het schuurdak van de buurtjes, de roos had ik zelfs zo goed als met de grond gelijk gemaakt. En kijk nou eens, over de héle lengte (oke dat is niet zo héél lang in een tuin van nog geen 50 vierkante mtr.) steken er weer takken ruim een meter boven het dak uit.
Aan de andere kant slieren rozentakken van een meter of drie bijna over de grond.
Je zou niet zeggen dat de achtertuin het met één keer sproeien moest doen, met als extraatje soms een paar gieters badwater (zonder zeep uiteraard).
Alles groeide alsof ik er de hele droge zomer met een gieter naast stond.
Daar moet ik weer voor bloeden, letterlijk natuurlijk want “geen rozen zonder doornen” is nog maar de halve waarheid, vuurdoorns moet je ook niet uitvlakken, stekels van 4 cm lang zijn geen uitzondering..
Ik roep Henk te hulp om me warm te houden dus… pak zijn warme grijze fleecevest van het haakje waar het altijd stand-by hangt te wezen.
Ik had natuurlijk liever gehad dat hij zelf even kwam snoeien maar ja, de hof van Eden schijnt hem harder nodig te hebben dan ik dus dat gaat niet lukken. Dan maar zelf aan de slag al word ik nauwelijks gehinderd door enige kennis van het snoeien.
Ik heb een duidelijk definitie van wat snoeien is; ” wat in de weg staat of hangt knip ik weg”.
Omdat de zon er toch nog even doorkomt is het vest me al snel te warm, zo hangt “Henk” helemaal werkeloos een stoel, het is warempel heerlijk zo in het zonnetje.
Als ik drie bloedende vingers heb vergaard vind ik dat even met een boekje in de zon een betere optie is. In ieder geval is er dan al één stuk vuurdoorn gekortwiekt zonder al te veel bessen af te slachten, er blijft een gedekte tafel voor de vogels.
Volgende keer meer, ik zeg maar zo: ” hoed U voor overdrijving”, je bent zó overprik(kel)d!

het bos in

Hoewel “iemand het bos in sturen” een negatieve klank heeft liet ik me tweede paasdag toch gewoon het bos in sturen. Het hyacinten bos moet rond deze tijd toch wel ongeveer op z’n mooist zijn.
Dat was niet helemáál waar, het stukje bos waar de verwilderde hyacinten in het voorjaar voor één blauwe bloemenzee zorgen heeft nog een weekje zon nodig.
Op zonnige plekjes is het al goed blauw maar in de schaduw liep ik nu nog “een blauwtje”.

De wilde soort heeft veel kleinere bloemen dat de gecultiveerde hyacint bol geeft maar ze vermeerder zich blijkbaar héél makkelijk, het staat er écht vol.
Ik vond er trouwens bewijzen dat het “wilde leven” van de hyacint af en toe zorgt voor “buitenechtelijke” nakomelingen.
Zorgvuldig verstopt tussen de varens en bramenstruiken vond ik twee uitspattingen van buitenechtelijk relaties. Tussen al het blauwe geweld zie ik één roze, en wat verderop, één witte variant, de viespeuken!
Nou ja, wie ben ik om deze “kleurlingen” te discrimineren dus ze krijgen hier nét zo goed een plaatsje, ik ben zó woke!

paparazzi

Bij de reacties van het “verdwenen kater” logje zei Ferrara;”Je was er razend snel bij met je telefoon.”
En ja dat klopt want bij Beau moet je snel zijn, die ruikt een camera en dan is hij weg.
Maar ik kán snel zijn omdat ik, vooral in de winter, met m’n hele hebben en houwen op de bank zit.
Eerlijk, er zou tegenwoordig niet eens meer plááts zijn voor Henk terwijl het toch een ruime hoekbank is.
Op het kortste deel, het deel waar Beau van de week verstopt lag, liggen m’n voeten onder een heerlijk dekentje. Beau vindt daar altijd wel een manier om zich er tussen te wringen en steeds meer ruimte te pikken. Daar wacht hij z’n kans af tot de laptop van schoot gaat om op dat warme plekje te kruipen.

Op het andere deel van bank ligt de afstandbediening van de TV én van de decoder van de TV. Er staat een dienblad op, metaal mét een opstaand randje want daar staat m’n drankje op, niet door de dokter voorgeschreven nee, maar wél lekker. En soms nog iets anders om te smikkelen zoals bonbons bijv.
De programmagids ligt ook binnen handbereik, ik ben nou eenmaal geen zapper, en soms een stuk krant met een sudoku.
Ook aanwezig een doos tissues want ééns een snotneus, altijd een snotneus. Ook handig als er nog eens een parelketting het loodje legt. Dat gebeurt nog steeds zo af en toe maar wel minder vaak en ook meestal minder heftig. En natuurlijk ligt ook de telefoon naast me, meestal om via whatsapp de onzin te volgen die over en weer gaat. Wat zijn er weer veel actuele grappen maar inderdaad, soms om even snel Beau te kunnen betrappen, eigenlijk ben ik dan een beetje paparazzi maar dan minder kwaadaardig.

snuf snuf

Ja klopt, hátschie….. ik ben behoorlijk verkouden…háááschie….! Gelukkig hoef ik nu even niet te werken want ik wil eerst wel even zeker weten of het écht alleen een verkoudheid is of misschien toch weer Corona. Zaterdag nog getest en voor alle zekerheid een wandelafspraak afgezegd. Morgen nog maar een keertje “neuspeuteren” en wanneer dat nog stééds negatief is laat ik mezelf weer los.
Kwam natuurlijk wel goed uit dat ik mezelf even huisarrest opgelegd heb, na al die weken buiten de deur werken is er wel hier en daar wat in te halen.

Daarom deed ik vandaag wat zeemwerk, en terwijl ik moest wachten tot een gordijntje droog was haalde ik wat oude bank administratie door de papierversnipperaar.
O.a. het jaar 2002 . M’n KPN internet abonnement kostte toen wel 7 hele Euro’s. Maar waarschijnlijk was dat nog een inbel abonnement en kwamen daar nog belkosten bij.
Voor het toenmalige “ziekenfonds” betaalde ik 20 jaar geleden 56,– Euro p.m. voor ons samen, voor zover ik me herinner zonder een eigen bijdrage (nu 385,– Euro p.j.) Per maand betaal ik nu voor mij alleen ruim 150,– Euro , alles bij elkaar bijna het driedubbele voor mij alleen als 20 jaar geleden voor Henk en mij samen.

De krant kom ik ook tegen, van 49, — Euro per kwartaal in 2002 naar ruim 130, — Euro nú!
Dat ik nu alleen de krant lees heeft men natuurlijk geen boodschap aan wat prijs betreft, dat snap ik.
Zo ook bij de energie leverancier, die merkt helemaal niet dat ik tegenwoordig alleen onder de lampjes zit, en het duurt net zo lang eer mijn één persoonsmaaltijd gaar is als destijds die voor twee personen.
Dat de verwarming minder hoog staat merken ze wel maar zóveel scheelt dat nou ook weer niet.
In 2002 betaalde ik per maand 122, — Dat is nu 134,– Euro (en dat is ongeveer 25,–Euro minder dan toen Henk nog leefde)

Eigenlijk best wel vreemd dat juist de energie prijs weinig scheelt met 20 jaar geleden. Dat zal het effect zijn van eerdere prijzenoorlogen in die branche die nu weer ingelopen moeten worden. Toch best jammer dat mijn inkomsten niet evenredig met krant en zorgverzekering omhoog gingen. Integendeel, pensioen (wat zelf gespaard geld is) wordt al jaren niet meer geïndexeerd. En ja, nu moet óók de AOW nog losgekoppeld worden van het minimum loon. Ach, niemand hoeft medelijden met me te hebben. Dankzij ons koophuis, (wat men ook zo graag extra wil gaan belasten) zal ik er allemaal geen boterham minder om eten, maar ik kan minder weggeven en dat is wel jammer.
Toch wel raar dat bijv. de zorgverzekering in 20 jaar meer dan 5 x zo duur is geworden en er ondanks dat steeds minder kan. Nou ja, ik heb er niet voor doorgeleerd, dát zal het wel zijn.
Wat een middagje opruimen al niet duidelijk kan maken.