gids van niks

Dan heb ik het over mezelf hoor, want voor zover we met een gids te maken hadden deed die prima z’n werk. We bezochten na Middelburg ook nog Goes en nu gooi ik dus alles door elkaar. Nou ja, als ik fouten maak wordt ik vást wel op het matje geroepen.

Inge en ik zijn ook al niet overdreven gezegend met coördinatievaardigheden en dan is het wel slim om hier en daar wat ijkpunten te onthouden. Tegenwoordig maak je daar dan een foto van.
Bij een grote tassenwinkel op een T spitsing ligt een dame in een tuinstoel te zonnen, kijk, daar heb je iets aan, zoiets zie je niet over het hoofd.
Van de rondvaart heb ik wel wat kunnen onthouden, de gids had humor en bracht het leuk dat we bij een aantal bruggen vooral het hoofd niet moesten verliezen.
Een totaal andere rondvaart dan die in Den Bosch maar toch een leuke manier om iets van de stad te zien én te horen.
Bijvoorbeeld dat er weinig huizen met trapgevels lang het water staan. In vroeger tijden werd er goed verdiend en sloopte men de “trapjes” om ze vervangen voor een rechte muur die nog maar een puntje dak liet zien. Dat had status!
Dat achter dat hoogste stuk muur niet overal nog kamer zat stoorde niemand, en desnoods werd er een loos raam in gezet om het toch een hele etage te laten lijken. Als je dat eenmaal weet zie je inderdaad overal vrijwel “loze” bovenverdiepingen.

Het stadhuis weet ik nog wel, daar kijk je niet naast hoor, het is GROOT. We zijn ruim op tijd voor een rondleiding maar als we horen dat het uurtje duurt zien we daar vanaf. Even rondkijken zou leuk zijn maar alle historische verhalen over het stadhuis zijn ook wel op internet te vinden. Dat er in het wat hogere deel links een beeld van Koningin Wilhelmina, met de latere Koningin Juliana op schoot, gemetseld is is vanaf beneden niet echt te herkennen. Op de site van het stadhuis staat wél een herkenbare foto. We kijken dus alleen even rond in de mooie ontvangsthal want alleen door het stadhuis struinen mag helaas niet.

Wat winkels betreft vind je álles dat je in iedere grote stad kunt vinden. Plus veel verleidelijke bakkertjes en een chocolade museum waar we niet met de museumjaarkaart in kunnen, we slaan het over. Eigenlijk meer uit tijdgebrek dan uit Zeeuwse “zunigheid” moet ik bekennen want we willen op de terugweg nog bij de stop “Goes “uitstappen.
Dat blijkt een prima plan want later in de middag ontdekken we dat Goes misschien nog wel léuker dan Middelburg is, knusser. Maar chips, alweer bijna 500 woorden, ach jullie kennen me, dagje uit is goed voor minstens drie logjes, het zij zo!

.

   

.

.

Advertentie