Ach aan kinderen “heb je geen kind” op het strand. En eigenlijk hadden we nauwelijks een stranduitrusting bij ons in de zin van emmertjes en schepjes. (emmeren kunnen kindjes als ze naar huis moeten zélf wel)
Het was trouwens op die snikhete woensdag in de vroege morgen nog behoorlijk kil op het strand. De zon liet aanvankelijk verstek gaan en er waaide een behoorlijk kille wind. Dat leverde een soort “Madonna met kind” plaatje op. Nét te laat geknipt want het deel van de baddoek dat ook over “madonna’s” hoofd zat waaide eraf. Scheppen zijn ook eigenlijk niet nodig zolang iedereen een paar handen aan het lichaam heeft want er zijn natuurlijk klassiekers die gewoon bij het strand horen, juist, tunnels naar elkaar toe graven, wie heeft het niét gedaan op het strand. En dan is er altijd nog “grootjes” badlaken!
Al héél lang in de strandtas paraat, het aloude “mens erger je niet” spel in een stranduitvoering voor zowel 4 als 6 spelers. Geen idee meer wanneer ik het kocht en of het nog in de handel is maar altijd dikke pret. Uiteraard met een dobbelsteen die wat groter is en van een soort zwaar rubber. De felgekleurde platte pionnen zijn na al die jaren wonder boven wonder nog compleet. Speelt natuurlijk makkelijker op het wat hardere natte zand maar wij kijken niet op wat kreukels meer of minder. We liggen zelf toch óók in de kreukels voor het spelletje af is, op je ellebogen blijven steunen kán een uitdaging zijn. Ja natuurlijk heb ik gewonnen……. of eh… lieten ze mij winnen om het spel iets te bekorten, ach…., als de kinderen maar zoet zijn!
Dan heb ik het over mezelf hoor, want voor zover we met een gids te maken hadden deed die prima z’n werk. We bezochten na Middelburg ook nog Goes en nu gooi ik dus alles door elkaar. Nou ja, als ik fouten maak wordt ik vást wel op het matje geroepen.
Inge en ik zijn ook al niet overdreven gezegend met coördinatievaardigheden en dan is het wel slim om hier en daar wat ijkpunten te onthouden. Tegenwoordig maak je daar dan een foto van. Bij een grote tassenwinkel op een T spitsing ligt een dame in een tuinstoel te zonnen, kijk, daar heb je iets aan, zoiets zie je niet over het hoofd. Van de rondvaart heb ik wel wat kunnen onthouden, de gids had humor en bracht het leuk dat we bij een aantal bruggen vooral het hoofd niet moesten verliezen. Een totaal andere rondvaart dan die in Den Bosch maar toch een leuke manier om iets van de stad te zien én te horen. Bijvoorbeeld dat er weinig huizen met trapgevels lang het water staan. In vroeger tijden werd er goed verdiend en sloopte men de “trapjes” om ze vervangen voor een rechte muur die nog maar een puntje dak liet zien. Dat had status! Dat achter dat hoogste stuk muur niet overal nog kamer zat stoorde niemand, en desnoods werd er een loos raam in gezet om het toch een hele etage te laten lijken. Als je dat eenmaal weet zie je inderdaad overal vrijwel “loze” bovenverdiepingen.
Het stadhuis weet ik nog wel, daar kijk je niet naast hoor, het is GROOT. We zijn ruim op tijd voor een rondleiding maar als we horen dat het uurtje duurt zien we daar vanaf. Even rondkijken zou leuk zijn maar alle historische verhalen over het stadhuis zijn ook wel op internet te vinden. Dat er in het wat hogere deel links een beeld van Koningin Wilhelmina, met de latere Koningin Juliana op schoot, gemetseld is is vanaf beneden niet echt te herkennen. Op de site van het stadhuis staat wél een herkenbare foto. We kijken dus alleen even rond in de mooie ontvangsthal want alleen door het stadhuis struinen mag helaas niet.
Wat winkels betreft vind je álles dat je in iedere grote stad kunt vinden. Plus veel verleidelijke bakkertjes en een chocolade museum waar we niet met de museumjaarkaart in kunnen, we slaan het over. Eigenlijk meer uit tijdgebrek dan uit Zeeuwse “zunigheid” moet ik bekennen want we willen op de terugweg nog bij de stop “Goes “uitstappen. Dat blijkt een prima plan want later in de middag ontdekken we dat Goes misschien nog wel léuker dan Middelburg is, knusser. Maar chips, alweer bijna 500 woorden, ach jullie kennen me, dagje uit is goed voor minstens drie logjes, het zij zo!
Echt lastig hoor, waar veel bloggers nu geen inspiratie hebben weet ik gewoon niet waarover ik het eerst moet bloggen. Er gebeurt weer van álles om me heen waar ik wel 5 logjes tegelijk over kan schijven. Nee ik hád nog niet verteld dat kleinzoon Sebastian een vriendinnetje heeft, tja 18 jaar, dat kan natuurlijk ook zó weer over zijn. Maar ondertussen is ze al het hele jaar zijn vriendinnetje, hij raakte destijds met haar aan de praat omdat zij na het schooljaar door Europa wilde reizen. en o.a. Nederland wilde bezoek…. kat in ’t bakkie natuurlijk.
En zo lag ik vandaag op het strand mét Sebastian & lief die na een paar weken Zweden nu een paar weken hier zijn. Sebastian wil haar graag alle plekjes laten zien waar hij een beetje thuis is en daar hoort het strand natuurlijk bij. Heerlijk weer voor vandaag (maandag) mits je vroeg gaat!, Er stond een heerlijk zeewindje, heel af en toe waaide er wat sluier wolkjes langs en het zeewater is lekker op temperatuur. Wat wil een mens nog meer. We gaan niét zeuren dat het té warm is hé, We zijn er vroeg dus gaan weer weg vóór 1 uur als de zon op z’n hoogst staat. Ik héb een zonnehoed en een grote sjaal om niet ál teveel vlees op de gril te leggen. In de tas zit ook van alles. uiteraard iets te drinken en te eten én een zakje om het afval in te doen, ja ons ben netjes.
Ja ik héb natuurlijk wel foto’s van het stelletje maar ik heb ze maar even van het schelpen “love” plaatje afgeknipt. We (Inge was ook mee) plukten ze rond 1 uur uit zee om te gaan lunchen bij de Haagse Beek. Ja precies, dat restaurant dat recht tegenover “het hemels gewelf ” ligt. We waren er eerder met Sebastian maar zijn toen niet de trappen opgeklommen, om de lunch te laten zakken deden we dat nu wél! En ik moet eerlijk zeggen, ik snap het “kunstwerk” nóg steeds niet. Ja klopt, ik schreef er hier al uitgebreider over De bank in het midden, waar je voor het juiste effect op moet gaan liggen, lijkt op een doodskist en daar worden we reuze lacherig van! We gaan er allemaal even op liggen maar ervaren géén van allen iets van de magie die zou móeten ervaren, ligt vast aan ons. Het doet in ieder geval niets af aan de leuke dag. En het is goed thuiskomen in een koel gehouden huis….zucht…. en ik deed nog zoveel méér leuke dingen waar over te schrijven valt…. zeg ik toch, lastig kiezen.
Nou ja, een schoolreisje voor “wat oudere meisjes”. Een reisje waarover je toch ook een soort opstel wilt maken al móet dat van niemand. Nou heeft Neeltje al een behoorlijk compleet “opstel” gemaakt over het verloop van de dag maar natuurlijk ontkom je niet aan mijn kant van het verhaal. Een dag die vroeg begon om tijdig op het station te komen. Als ik de keus heb en die had ik, kies ik natuurlijk voor HS Den Haag i.p.v. CS Den Haag. Al was het maar om van de oude glas in lood kap te genieten, en van in de houten lambrisering geïntegreerde bankjes vóór ik me (niet bepaald met de ellebogen) een rustig plaatjes in de intercity naar Tilburg weet te veroveren. Dan heb ik 59 minuten om de sudoku op te lossen, het groepje uitbundige schooljeugd dat bij station Rotterdam de rust verstoort kan ik wel hebben, ze kruipen bij elkaar, misschien hebben zij wel écht een schoolreisje.
De NS heeft blijkbaar z’n leven gebeterd, alles verloopt kéurig op tijd. Voor alle zekerheid app ik Neeltje even dat ik groen/geel gekleed ben maar dat leest ze pas als we elkaar al lang en breed gevonden hebben.
Ondanks dat was elkaar herkennen geen énkel probleem en was de actie van Neeltje heel grappig maar overbodig. Haar altijd stralende snuit herkende ik direct van foto’s.en filmpjes. We struinen heel Tilburg af terwijl we ons de kaakkrampen kletsen. En zeker niet alleen over koetjes en kalfjes. Langs het water zittend ga je makkelijk de diepte in, maar we hielden het droog. We zijn niet meer zo piep en hebben dus wel wat (herkenbare) bagage.
Maar de lol voerde toch de boventoon. We poseerden op een mozaïek sofa die voor het paleisje stond van één van mijn “voorvaderen” Koning Willem 2. En als ik de kans krijg m’n arm om een echte kruikenzeiker te slaan zal ik dat niet laten. Of het iets met de kruikenzeikers te maken had dat er zoveel mensen met grasgroen haar rondliepen hebben we niet bevestigd kunnen krijgen. We maken natuurlijk selfies en ontdekken in een de etalage van een naaispullen winkeltje borden die wel speciaal voor mij gemaakt leken te zijn. En natuurlijk duiken we de winkelstraten in waar ik een nieuwe afwasborstel kan scoren. Geen dagje uit is compleet zonder toch?Als ik érgens vrolijk van wordt….!!! Je dag is pas geslaagd als je op de terugweg een afwasborstel in je tasje kunt laten zien. En dan nog een echte ouderwetse, niet zo’n geval van nauwelijks afbreekbaar kunststof. Dat de trein ook op de terugreis punctueel op tijd is maakt het een dag met zelfs meerdere gouden randjes.
Inderdaad, de Florida gangers zien er florissant uit als ik de foto’s in de app zie……eh…. Nou ja, als ze in een waterpark zijn misschien iets minder maar wie daar over valt is een kniesoor.
Ze hebben het allemaal reuze naar hun zin en doen allemaal leuke dingen.
De kleintje gaan vrijwel overal mee bij alles wat ze doen. Als er een boot gehuurd wordt en iedereen gaat snorkelen snorkelt Amber natuurlijk ook!
Maar Levi gaat gewoon zonder snorkel te water en gaat stoer een krokodil te lijf.
De kleintjes worstelen een beetje met het tijdverschil al gaat het wel steeds beter maar ja, kindertjes zijn nou eenmaal vroeg wakker , oma gelukkig ook.
Die zeekoe ging net langs de boot toen ze niet in het water waren, lijkt me wel zo veilig, al zegt men dat het geen kwaad kan.
Echte kinderdingen doen ze natuurlijk ook, ze ontmoeten er hun helden maar een dagje varen in kano’s vindt iedereen leuk en laat heel veel mooie natuur langs komen, én dieren natuurlijk, zoals grote schildpadden en jonge krokodillen op boomstammetjes. En wij genieten met ze mee!
Ja en dan vertrok vanmorgen héél vroeg mijn steun en toeverlaat, dochter Inge, Mét het grootste deel van haar kinderen en haar twee kleinkinderen gaat ze bijna 3 weken naar Florida. Het was een wens van haar kinderen om de reis van jaren geleden nog eens met z’n allen te doen.
Ik zal haar zeker missen ( als er iémand weet wat er hier nodig is dan zij wel) maar natuurlijk gun ik haar van harte deze vakantie met “haar spul”.
Haar aanvankelijk bedenkingen werden opgelost doordat Ruud nu weer in Nederland woont zodat ik iemand heb om op terug te vallen. Ook kleindochter Annemarie bleef liever gewoon in haar beautysalon in Houten, ze draait best al heel leuk voor pas een jaar maar natuurlijk, zo’n lange vakantie betekent én een dure reis én geen inkomsten. Verstandig meisje hoor. Zij komt gezellig 2de Paasdag hier op bezoek.
Maar de rest vertrok dus vanmorgen in opperbeste stemming.
Levi en Amber uiteraard helemaal door het dolle heen.
Nog maar net bijgekomen van de feestelijke dag met de koningsspelen op school, waarvoor ze natuurlijk passend gekleed waren.
Ze hadden ook goed geoefend op het landelijk ingestudeerde lied voor die dag.
Het lied bleek ook héél goed bruikbaar om de vakantie vanmorgen af te trappen……
Ik wens ze een héél fijne vakantie.
O ja, vergeet ik bijna een leuke update op een logje van een week of twee geleden.
Daarin vroeg ik Ruud , die in Denver was , of hij John gezien had. Hij had de hele “country road”afgezocht en hem niet kunnen vinden was zijn antwoord.
Maar ja Ruud is een volhoudertje en wilde zich er niet zómaar bij neerleggen dat hij John (Denver) niet kon vinden en ging in gedachte de LP van vroeger nog eens af…..
Yep….. the rocky mountains hielden destijds John ook nogal bezig ………
Ruud mag graag een beetje hiken op een ruige trail dus als je dan toch in de buurt van de “Colorado rocky mountains” bent ga je natuurlijk “high” om John te zoeken ……
(groot beeld kijken)
Ja het voelt weer als vakantie natuurlijk nu het voorjaar zich van z’n zomerse kant laat zien!
Hoewel we dicht tegen Den Haag aan wonen kunnen we toch altijd makkelijk stukjes natuur vinden. We gaan dagelijks op pad en dan heb ik de camera altijd binnen handbereik.
Gewoon maar raak knippen terwijl ik al weet dat ik meestal niets met de foto’s doe.
Foto’s als deze bijv. uit het Zoetermeerse Westerpark waar altijd wel een zonnige wandeling te maken is.
Behalve de vrij steile bruggen is het park reuze rolstoelvriendelijk, de wildroosters hébben natuurlijk aan de zijkant een sluisje met hekken, Je kent ze wel, die scheef hangende hekken die zó zwaar zijn dat ze vanzelf weer dichtvallen. Niet héél handig met een rolstoel maar dáár hebben ze iets op gevonden, kijk…..
Perfect toch? Twee aluminium stroken over de ronde balkjes en je kunt er met rolstoel gewoon overheen. Nu maar hopen dat de schapen niet zo slim zijn dat ze “wijdbeens” tóch de oversteek wagen want schapen zien we genoeg, zowel in het park als op de dijk dichtbij waar Inge woont.
Met heel veel jong spul natuurlijk, dat hoort bij het voorjaar al is een enkele meerkoet nog druk doende een nest bij elkaar te sprokkelen, hard werken hoor zo’n halve boomstam in de snavel mee zeulen. Maar wat zal vrouwtjelief er blij mee zijn, zie je het hem denken?!
Op dezelfde plaats in Rijswijk waar ik ze in dat eerdere logje in de boom zag broeden en of dat héél slim is betwijfel ik.
Deze waterpartij ligt n.l. voor het gebouw van Don Bosco…..
Precies , de plaats waar deze moeder druk doende is met gezinsuitbreiding.
En tja….. ook dáár moet gegeten worden…. zal niet moeilijk zijn met een drie sterren restaurant voor de deur.
Dit keer hebben dus een aantal foto ’s het gehaald, om te laten zien dat we genieten van het mooie weer en de oogjes niet in de zak hebben.
We werden ook nog ingehaald door een wandelende dame die jaloers op ons was.
Ze stortte haar hart uit, haar man kon nog nauwelijks lopen maar wil geen rolstoel, ach die man weet niet wat hij mist!
Ik hoop dat ik z’n vrouw hebben kunnen overtuigen om maar gewoon een rolstoel aan te schaffen, je mist zóveel als je niet meer samen naar buiten kunt.
Allereerst natuurlijk even een dikke knuffel voor al die lieve meevoelende reacties op het vorige logje. En ja zeker, ik héb met enige regelmaat een zware dag ( of nacht) maar ik haast me te zeggen “en tóch is het goed”, we hébben het ook goed samen.
We komen dagelijks buiten, op de sombere/natte dagen wat korter, maar dan zoeken we met de auto wel naar een locatie als bijv. een tuincentrum om er even uit te zijn.
Maar een dag als vandaag, of zondag j.l. zijn natuurlijk cadeautjes. De rolstoel is een goede beslissing gebleken, Henk kan wat langer lopen met de rolstoel als “rollator” en als het niet meer gaat neemt hij plaats op zijn schapenvacht in de stoel, plaît eroverheen en ik loop lekker nog een uurtje door. Voelt al gauw als vakantie, écht!
Want wat we dan niet tégen komen …. echt het voorjaar lijkt al in de lucht te zitten, kijk maar.
Het is allemaal nog heel teer maar toch, wie een allergie heeft moet echt al een beetje op gaan passen.
Verder natuurlijk nog heel veel bemoste bomen, van deze boom was ik eigenlijk een beetje “ondersteboven…” hhmmm, toch weer die dirty mind van me.
Maar het was heerlijk in het grote Westerpark in Zoetermeer waar ik al wandelend uiteraard ook weer wat spreekwoorden tegen kwam, zoals deze….
Het gras is altijd groener aan de andere kant…… en deze……
Hier heeft iemand z’n schaapjes op het droge al weet ik niet of de wolbalen wel in het water gelegen hádden, want aan water geen gebrek in het park. Als ik het goed zie zijn er ook meerdere zwarte schapen in deze familie.
In het water zien we geen schapen, wél iets anders….
De roeiboten die in het voorjaar verhuurd worden liggen vrijwel allemaal onder water, wat zeg je….. ratten? Nee geen rat gezien, ratten verlaten het zinkende schip en dit “schip is al gezonken dus de ratten zijn al weg. Geeft niet, we waren toch niet van plan om een stukje te gaan roeien, nee hoor, wij maken er een fijne voorjaarswandeling van en denken vol mededogen aan al die mensen die moesten werken vandaag, tja, verschil moet er zijn hoor.
Ja ja , huiveren schrijf je anders dat weet ik, maar op dinsdag had ons kroost een 3 uur durende huifkartocht gereserveerd, dus gingen wij “huiferen”, mag ik ook eens een nieuw woord invoeren ja!! Onwijs leuk, om 1 uur aanwezig zijn dus mocht de voorspelde regen komen zouden we toch droog zitten. In de ochtend maken we nog een wandeling met een pittige klauterpartij en Henk is al voor 11 uur op. Goeie genade, waar houden de verhalen op want ook dát was alweer een logje op zichzelf, ik onderschat de hoogte van een zandpad tegen het duin op, gelukkig kon je naar beneden met een niet te stijle érg lange trap.
Geeft niets, nog ruim genoeg de tijd om op de grote bank even een uiltje te knappen. De rest vermaakt zich wel even op het ruime balkon, bakkie doen enz. Hij had het erg nodig want slaapt een uur.
De huifkar tocht is een belevenis, écht doen hoor als je op het eiland komt. Er zijn meerdere bedrijven Inge had voor “puur Terschelling” gekozen en dat bleek een prima keuze.
Je kunt er ook paardrijden en nog meer leuke dingen organiseren,
Wij mochten plaatsnemen in de grote huifkar, de man moet geweten hebben dat hij de blogkoning aan boord had want we hadden een gevolg, een kleine huifkar en een aantal losse ruiters.
Het bleef gelukkig droog dus de zijkanten werden alsnog opgerold zodat we goed zicht hadden en voor onze grote koets werden drie paarden gespannen
De “koetsier” straalde grote liefde voor de paarden uit en vertelde honderduit over z’n dieren, z’n bedrijf en natuurlijk over Terschelling. Een van de kindertjes die hij bok liet plaatsnemen trapt hem duidelijk op de ziel door over Texel te beginnen, ik geef hem maar snel een compliment over zijn prachtige rijpaarden die we ook hebben zien staan.
Dat hij zuinig is op zijn dieren blijkt als we het strand op gaan. De kar maakt halt en er wordt verzocht of iedereen die goed ter been is uit wil stappen en zélf tegen de zandheuvel op wil klimmen.
Hoewel ik het zou kunnen offer ik me op en blijf bij Henk zitten, ahum…..
Dit zijn toch de mooiste plaatjes die een blogster zich wensen kan. Met dank aan Ruud en Inge die natuurlijk zélf tegen het duin op moesten klimmen. Nou ja, zij hebben nog jonge benen toch?
De drie paarden trekken ons met groot gemak over het duin het strand op, daar wordt gewacht op “de wandelaars”.
Maar natuurlijk rijden we ook door bossen, heidevelden en nog veel meer moois.
De man heeft een stem als een klok, hij vertelt over de cranberry pluk, over heden en verleden (en dat klopte allemaal zoals we in het cranberry museum konden verifiëren) over de jutter historie en wat al niet meer. In een grote rieten mand zitten flees dekentjes, een uitkomst voor Henk maar op sommige stukken is de wind best koud en zijn er meer liefhebbers.
Ik heb m’n eigen omslagdoek bij me waar de wind meteen een klederdracht van lijkt te maken.
Volgens mij vraagt Henk zich af “ben ik dáármee getrouwd”?
Dan is er ook nog een leuke “koffiestop”, onder de bankjes stond een óók nog grote picknickmand waaruit kannen met koffie en thee, en iets koek achtigs komen, ons “gevolg” sluit aan bij de koffieronde.
Henk is ondertussen aardig verkleumd en is blij met het warme spul (eenmaal in het hotel een warm bad waarna hij wéér anderhalf uur slaapt) maar hij heeft het duidelijk naar z’n zin….
óeps, al over de 600 woorden, sorry sorry sorry….. alleen nog even dat filmpje dan omdat op één van de weinige verharde paden waar we reden dat hoefgetrappel zo leuk klinkt…..
van koninklijk tot knettergek 
Leuk dat je reageert, dankjewel!