boekenpraatje

Laat maar zakken hoor die wenkbrauwen, natuurlijk ga ik niet standaard een boekenpraatje houden, weet je toch!
Mijn hoofd heeft nog steeds een beetje moeite om niet af te dwalen al is er wél wat verbetering.
Sinterklaas bracht dit boek.
Een boek dat in Zweden een toppertje was en ook in Nederland flink aan de weg timmerde met lezers die “er vrolijk van werden”.

Natuurlijk ben ik weer een uitzondering, vrolijk ben ik er nog niet van geworden maar oke, ik ben pas op pag. 147 dus dat kan nog komen.
De schrijfstijl is inderdaad leuk en het titel gevende verhaal is zeker grappig maar… (je hoorde de maar al aankomen) steeds als ik echt lekker in het verhaal zit komt er, in chronologische delen vanaf zijn geboorte in 1905, een hoofdstuk uit het leven van de 100jarige.

Of dat een doel dient weet ik nog niet, ik ben geneigd te denken dat het gebeurt om mij uit het verhaal te halen. Al gauw komen de jaren aan de beurt waar ik al herinneringen aan heb en dan begint de ellende.
Op miraculeuze wijze krijgt de man in zijn leven te maken met landen en wereldleiders waarvan de naam mij terug brengt in mijn vroege jeugd. Op de distributie radio kwamen die namen in de “ANP”nieuwsberichten destijds i.v.m. al dan niet schokkende, wereldgebeurtenissen regelmatig voorbij, .

Als het over Iran gaat in de periode 1947- 48 is m’n concentratie echt helemaal weg…. eh… Iran, heette dat in die tijd niet “Perzië”? Ik dwaal af naar mijn tiener jaren en meen toch zeker te weten dat de Sjah van “Perzië” wereld nieuws schreef door te scheiden van zijn prachtige vrouw Soraya wegens het in gebreke blijven van haar broedstoof. Hij hertrouwde kort daarna met een andere mooie vrouw die voor een mannelijke opvolger zorgde .
Wél ff jammer dat deze zoon nooit op de “pauwentroon” kwam. In 1979 werd de Shah met zijn gezin verbannen na een revolutie en werd het land de “islamitische republiek Iran”.
Oke, ik heb de wijsheid niet in pacht en voor ik de vertaler beschuldig van een foutje duik ik even in Wiki;

“In 1935 vroeg de toenmalige sjah Reza Pahlavi andere landen om voortaan de lokale naam van het land, Iran, te gebruiken. Omdat de naam Iran vaak aanleiding gaf tot verwarring met de buurstaat Irak, werd in 1949 voor buitenlands gebruik weer de naam Perzië ingevoerd. Na een protest van de Perzische/Iraanse geleerden, kondigde de regering in 1959 aan dat, in andere talen dan het Perzisch, beide namen officieel gebruikt mogen worden. Een inwoner van Iran/Perzië is een Iraniër of een Pers.

Het klopt dus wel dat ik me Iran als Perzié herinner maar de inwoners noemden het land Iran. Het laat wel duidelijk zien dat een boek schrijven veel vooronderzoek vereist, tenzij je “hij verdronk in haar diepblauwe ogen en ze leefden nog lang en gelukkig” boeken schrijft.
Eh… waar was ik ook alweer, o ja bladzijde 147 , misschien moet ik al die “levens periodes” maar overslaan, of éérst allemaal lezen. Want zó wordt het niets met de concentratie…. die arme Soraya, gewoon uit haar sprookjeshuwelijk geknikkerd omdat ze geen kind kreeg….