aan de grond ….

Inderdaad, ik stond gisteren “een soort van” aan de grond genageld en maakte daardoor nog bijna een doodsmak. Dat kwam zo! De kat had z’n blikje overheerlijke zalm, of iets dat op drie kilometer afstand daar in de verte op moet lijken, er weer uit gespuugd. Getsie, te dun om met keukenrol op te pakken dus ik zoek in de papierdoos naar twee kartonnetjes om het op te scheppen. Te lui om om te lopen buig ik me over de radiator naar de papierbak waardoor m’n voet op een drempeltje staat en oeps…..

….. daar blijft de dikke sok die ik draag in een spijkertje hangen dat blijkbaar iets omhoog te steekt. Omdat de sok met dikke vacht gevoerd is voel ik daar niets van, wil teruglopen en maak dan inderdaad bijna die doodsmaak. Gelukkig zit de sok ook héél ruim en voor ik neersmak schiet de sok uit en kan ik me staande houden….pppffftt..!
Was ooit een uitverkoopje, heerlijk warm en ik draag ze veel want ze knellen nergens zoals m’n schoenen wél doen. Zou héél vervelend zijn als de pedicure nóg drie weken langer niet mag komen, de grote “hallux” bulten op m’n voeten willen zich nog wel eens sieren met een “extra oog” als ze te lang aan hun lot overgelaten worden. Dan is schoenen aan niet grappig.
De kapper mag ook niet maar dat doet gelukkig geen pijn, of misschien een beetje aan m’n ogen als ik in de spiegel kijk.
Maar vandaag ben ik heel stiekem tóch naar de pedicure geweest. Bij oppas oma Inge opende Amber een kap- annex pedicuur salon en had glad maling aan de lock down. Niet zeuren, wél alles keurig met een spatmasker voor natuurlijk. Zowel Inge als ik werden “keurig” gekapt. Heel professioneel stortte Amber zich daarna op een voetmassage nadat haar “hulpje Inge” zo goed mogelijk m’n voeten verzorgd had. Je begrijpt, ik ben herboren! Niet verder vertellen hoor, ik wil niet dat Amber er last mee krijgt!