hé hé….

Een zucht van moeheid, maar óók van opluchting dat ik er nu eindelijk over kan schrijven.
Het was een geweldige week met een grote verrassing waar we ook andere mee verrasten.
Zo’n zes weken geleden liet zoon Ruud weten dat Sebastian “even op en neer” naar Nederland moest voor zijn verblijfsvergunning, en of dat niet leuk te combineren viel met een verjaarsdagsverrassing voor Inge.
Helemaal top natuurlijk maar wat hád ik het moeilijk dat ik daar helemaal niéts over kwijt kon.

Toen Ruud en Sebastian hier in februari waren lukte het de (zeer bereidwillige) dame van de IND niet alles helemaal te regelen vóór de 18de verjaardag van Sebastian. Dan zou het simpeler (en goedkoper) geweest zijn maar oke, regels zijn nou eenmaal regels daar kunnen we mee leven, zeker als het een extra bezoekje van Sebastian oplevert zo kort na zijn vorige bezoek.

In ieder geval lukt het me m’n mond te houden tegen Inge en werken zelfs de invictus games mee, die hebben het zwembad nodig waar Inge en ik op woensdagmorgen zwemmen, precies op de tijd dat Sebastian met de trein vanaf Schiphol onze kant op komt. Ik lok Inge naar Den Haag centraal station met de vraag of we dan i.p.v. zwemmen niet eens gezellig kunnen gaan winkelen in het Haagse centrum. Vindt ze een top idee. Ik heb al een smoes bij de hand voor haar even iets bij de info voor mij te regelen mocht de timing niet helemaal kloppen.

Maar alles komt zelfs beter uit dan ik had kunnen regelen.
Sebastian komt precies op het juiste moment uit de trein.
Van Inge weet ik dat ze dan bijna op het bovendek aankomt met de sprinter uit Zoetermeer. Na een dikke knuffel van Sebastian (dat kan gelukkig weer) lopen we de kant van de trappen op en we zien haar staan. Ze stuurt dan net appje naar mij met de vraag waar ik sta want het station is best groot……. Sebastian benadert haar van achteren … om de weg te vragen naar de tram….., je begrijpt de verrassing is compleet.
Wanneer Inge wat bekomen is van de verrassing en vraagt hoe hij zo ineens hier komt zegt hij ; “om je verjaardag mee te vieren natuurlijk”!
Inge begrijpt natuurlijk ook wel dat het vast niet de échte reden is maar toch, het is erg leuk dat het zo geregeld is.
Wel ff jammer dat ze ook dit jaar haar verjaardag niet groot viert omdat een deel van de kinderen nou juist met vakantie gaat.

We besluiten ter plekke om niets tegen de (klein) kinderen te vertellen maar ook hen te verrassen omdat er toevallig met ieder afzonderlijk een eetafspraak staat. En zo kon ik dus nog steeds niets bloggen over iets dat 5 dagen lang toch behoorlijk m’n dagen beheerste. Ook al stond Inge erop dat Sebastian bij haar logeerde i.p.v. bij mij (zoals de planning was) was ik wel dagelijks present want Inge moest deels toch werken.
Ach, hij is op dit moment alweer op de terugreis naar de USA, je voelt ‘m al aankomen, ik heb even totáál geen gebrek aan inspiratie.

Advertentie