“kleine” oeps..

Je moet natuurlijk ergens beginnen als je in “het land waar je vader geboren is” naar school wilt.
Er werd gewerkt aan een aanvraag voor een verblijfsvergunning én een inschrijf procedure gestart voor het conservatorium. Kort geleden bleek dat de opleiding “Art of Sound“, die Sebastian graag wil doen téveel aanmeldingen heeft, hij valt buiten de boot.
Jammer, héél erg jammer zelfs maar hij is nog jong en probeert het volgend jaar nog een keer.

Wat hij nu precies gaat doen wordt nog over nagedacht maar hij wil in ieder geval toch graag dit jaar naar Nederland komen, misschien is een jaartje Nederland leren kennen zo gek nog niet. Hij heeft misschien wel een wat verkeerd beeld van in Nederland wonen.
Hij kent het land alleen als “de vakantieganger” waarvoor iedereen zich uitslooft om het bezoek léuk te maken.
Dat zal volstrekt anders zijn wanneer je hier, al dan niet tijdelijk, woont.

Hij moet dan wél de eigen broek op kunnen houden, gelukkig kan dat met behulp van z’n vader en de familie. De rechten en plichten voor een soort “emigrant zijn (terecht) anders dan voor “vluchtelingen”. Hij heeft al wat horeca ervaring en daar is hier schreeuwend gebrek aan. Dat hij nog nauwelijks Nederlands spreekt lijkt geen probleem, we troffen van de week weer 2x bediening die geen woord Nederlands sprak en met vloeiend Engels, Spaan en wat Frans zal hij met open armen worden. Hij wilde dus toch verder met die verblijfsvergunning en dát werd weer een echt Rietepietz verhaal.

De afspraak staat om 11 uur, dag na aankomst, jetlag? jammer dan, kunnen we ff niets mee.
Inge zorgt dat hij tijdig in de randstad rail zit voor ze naar haar werk gaat.
Ik zorg (ondanks de verzekering van Ruud dat het niet nodig is) tóch dat ik op centraal station ben om hem op te vangen, zo slordig als hij slapend in de trein achter blijft (Sebastian valt zónder jetlag al in iéder rijdend voertuig in slaap)
Maar de trein die om half 11 zou komen komt niet, er is een storing. Veel geapp over en weer, informatie inwinnen. Volgens zeggen is de storing opgelost maar de trein waar Sebastian in zit staat nog steeds stil.

Gelukkig héb ik zijn afspraakgegevens en is het IND kantoor tegenover het station. Maar even melden dat, en waarom, hij 11 uur niét gaat halen. Een vriendelijke dame noteert de gegevens en zegt ” meldt U zich maar zodra hij er is, alleen tussen 12 en 1 uur kan het niet” .
Natuurlijk stel ik Sebastian gerust per app, de stress houdt hem in ieder geval wakker, ieder nadeel ….enz

( Later in de week is een ritje naar Kijkduin al genoeg)
Dat bij de IND niet altijd álles zo soepel loopt blijkt wanneer we eindelijk om 10 over half 12 op het gebouw aflopen. Er komt een scheldende man naar buiten die z’n telefoon tegen een bord aan smijt, hem driftig opraapt en vloekend de voorstelling herhaalt…., maar als wij naar binnen gaan is het een kwestie van foto maken, vingerafdrukken maken, handtekening zetten en we staan weer buiten…..!
Daar maakt Sebastian dan een vliegreis van bijna 7 uur voor, had een ritje randstad rail alles nog glansrijk kunnen verstieren!

Advertentie