Alleen nog “even” de kerstpost verzorgen want een kerstkaart hoort er voor mij wel bij.
Ook dát natuurlijk toch een beetje op mijn eigen(wijze) manier.
Een adresbestand op de computer maken is ook bést wel klusje maar gaat járen mee mits je het af en toe naloopt op verouderde data.
Een paar velletjes etiketstickers in de printer en printen maar.
Klopt, tegen de etiquette die geprinte etiketten maar met mijn huisartsen handschrift tóch te prefereren boven handgeschreven wegens de leesbaarheid. Het is toch wel aardig als de post ook in de bedoelde brievenbus terecht komt.
De uitgespaarde schrijfkramp steek ik dan in iets persoonlijks op de kaart schrijven, mensen voor wie ik dat niét over heb krijgen gewoon geen kaart. Natuurlijk zit ik dan nog stééds met dat hanenpootje maar dat kunnen de geadresseerden na jarenlange speloefeningen wel ontcijferen.
Voor de postbode van nu is dat een ander verhaal, die werkt part time de sterk verminderde poststroom weg en lijkt in niets meer op de postbode van “vroeger”. Ik heb dus mijn twijfels over de “bestelbaarheid ” van mijn handgeschreven adressen.
De postbode van vroeger kende zijn wijk want hij maakte 2x per dag zijn ronde toen ik nog kind was. Ik kan me zelfs nog herinneren dat mijn ouders nog wel eens mopperde dat die derde postbezorging na de oorlog afgeschaft was.
Post was er in die tijd vrijwel huis aan huis bij iedere bezorging, een brief zonder huisnummer werd door de postbode feilloos bezorgd, hij kenden de handschriften immers!
Meestal kende hij de familieomstandigheden in zijn wijk, hij (nee de vrouwelijke postbode kwam pas later) dronk immers hier en daar wel eens een kopje koffie op zijn ronde.
In de jaren zestig verdween ook die tweede dagelijkse postbezorging, het begin van het einde van serieuze postbezorging als je het mij vraagt. Het is ondertussen bijna goedkoper, en zeker secuurder om de post zélf te bezorgen. Oke, deels natuurlijk de schuld van al die mensen die geen kaarten meer sturen en dat óndanks dat ik in mijn kerstboodschap van 2016 nog opriep toch vooral kaarten te sturen, het mocht niet baten. En dat ik me daar heus niet met een makkie af had gemaakt laat het bloopers logje van destijds wel zien.
Leuk dat je reageert, dankjewel!