raadsel Sinterklaas

Er zijn geheimzinnige krachten bezig  om mij in een constante Sinterklaas roes te houden. Als ik op zaterdagmorgen met Henk van de markt af kom lopen we zó een (echte) zwarte Pieten blaaskapel in. Ze zijn nog aan het inspelen en Henk krijgt even aandacht van een blaasPiet.
Als we thuis zijn en ik net de deur dicht heb gedaan….. wat dénk je…..?

Alsof de man van  Greetz om de hoek heeft staan wachten, gaat de bel als ik nét binnen ben en wordt er een pakje aangereikt….. het moet niet gekker wórden hé! Het  is de derde zaterdag op rij dat het pakjes regent.
En ook dit keer weer zonder afzender al is het wel duidelijk dat Sinterklaas en zwarte Piet daar wel álles mee te maken hebben.

Onwijs leuk natuurlijk maar toch ook een beetje ongemakkelijk omdat ik zó niet gewend ben een leuk gebaar maar van één kant te laten komen. Maar geloof me, het maakt wél dat ik me verwend voel met deze warme aandacht.
Het hoe of wat ontgaat Henk vrijwel helemaal maar Inge, die ik natuurlijk direct  app of het écht niet van haar of uit de familie komt, is er blij mee.
Inge  is altijd blij met alles dat, de tegenwoordig toch vaak wat zorgelijke,  blik van m’n gezicht kan vegen, nou dát is prima gelukt volgens mij.
Ik kan  alleen wéér niet meer doen dan een heel welgemeend;

                   ” DANK  U  SINTERKLAASJE”

slapend rijk worden?

Hoewel rijk worden zal wel loslopen maar tjonge, wat wás vorige week een drukke week, Op de drukkerij waren een paar tijdrovende “handkarweitjes” . Een deel kon ik thuis doen, is ook hard werken maar dan kan ik het over de hele dag verdelen.
Als we op de drukkerij werken kan ik steeds minder lang blijven ,   dat hangt  een beetje af van “de vorm van de dag” van Henk.

Echt werken lukt niet meer maar  hij zit volmaakt tevreden  de stapeltjes kaarten die ik klaar heb op te stapelen, in een doosje te zetten, ze nog eens te tellen om daarna  in een ander doosje op te stapelen  en zodra ik er weer een stapeltje bij leg  van voor af aan te beginnen.  Iedereen blij…. tot hij moe wordt en dat is steeds eerder terwijl ik graag nog even door blijf gaan om het werk af te maken.

Maar ook dát is geen probleem . In de auto heb ik altijd een kussen en een plaid en in de keuken/kantine staat een heerlijk bankje en dus……doet Henk een poging om slapend rijk te worden.

.
Ja sorry, alweer een slaapfoto maar hij slaapt per etmaal ook meer dan hij wakker is. Maar geweldig toch dat het allemaal kan, de enige deur naar buiten die ik niet kan zien vanaf waar ik bezig ben wordt door één van de collega’s op slot gedaan.
Na een uurtje is hij wakker en komt weer “helpen”. Hij telt nog even enz…en als er iemand de boel in komt pakken vraagt die opgewekt aan hem: “klopt het allemaal? Dan ga  ik het inpakken “.
Klus geklaard en tijd om nog heel even op de boulevard uit te waaien,……  zeg ik toch…. wij maken   onze eigen “dagopvang”, (en worden daarbij geweldig geholpen) zou eigenlijk iedereen moeten hebben.
Dat hij bij thuiskomst alweer moe is en gaat slapen geeft niets.
Als hij wakker is “leeft hij” en als hij slaapt hangt hij niet in een stoel maar ligt redelijk comfortabel.
Ik realiseer me dat het een beetje veel Henk is de laatste tijd, maar ja, mijn dagen bestaan ook uit een beetje veel Henk.

 

dirty mind telefoon

Vandaag alweer een bijzondere dag. Kleinzoon Maikel, ja precies die net met zijn lief een huis gekocht heeft, ging vandaag met zijn lief  naar het stadhuis voor een partnerschap registratie om de zaken voor hen beiden te regelen. Een echte bruiloft doen ze later als er weer wat gespaard is.
Omdat  partnerschap registratie bijna hetzelfde is als trouwen heb je er wél getuigen bij nodig maar meer wilde ze er ook echt niet aan doen om het niet een magere afspiegeling van een bruiloft  te maken.

Alleen voor ons werd een uitzondering gemaakt want  hoe groot is de kans dat “opa” er over een jaar of 2 nog bij zal zijn. Zijn toestand verslechtert eigenlijk per week en vooral in de ochtend slaapt hij weer direct na de douche en het ontbijt  een uur op de bank .
Met veel vooruit denken en regelen lukte het om volgens afspraak  rond half 10 in Zoetermeer te zijn.
Hoewel het allemaal niet heel erg tot Henk doordrong wat er gebeurde  had hij grote pret in de diverse liften waar uiteraard van alles misging maar……. hij was erbij en kon op de foto met  “de partners”!
Op zo’n moment is het bijna onvoorstelbaar hoe slecht hij er ondertussen aan toe is.
Maar schijn bedriegt, zijn hersenpan maakt overuren en  put hem uit. Zijn wilskracht  om “gewoon te zijn” houdt hem min of meer bij de les. Maar zodra we weer thuis zijn gaat het kaarsje uit en  valt hij op de bank neer.
Ik leg er een dekentje overheen en als ik nog even over de grappige situatie in de lift begin moet hij lachen, probeert het na te vertellen …… maar  valt midden in zijn zin in slaap.
Ik maak een foto om naar Inge te sturen en schrijf erbij;
“hij had nóg lol maar viel onder het praten in slaap” !
Althans ik dácht dat ik dat geschreven had maar mijn telefoon had blijkbaar  moeite met het woord “praten”.
Want Inge vraagt;  “Paren?????”
Tja, dan krijg je toch een iets ander plaatje bij die zin.

zó lief weer

Tjongejonge…. ik ga me ondertussen een heel bijzonder mens voelen….. het was wéér zaterdag en er lag wéér een onverwacht pakje in de brievenbus, zónder afzender.

Had ik vorige week nog een héél vaag  vermoeden…. deze keer écht geen flauw idee wie me zo verwent. In ieder geval niét zwarte Piet, want de meeste hebben het vandaag nog  druk met hun opleiding zag ik, het paard van de Sint leren berijden, dat is soms nodig.

Over het dak leren lopen, pakjes in de schoorsteen mikken…enz dus deze Pieten waren die zaterdag nog niet gediplomeerd.

Maar ja, wie maakte dán dit lieve “kop op” gebaar .
In de doos een glazen kokertje waarin een klein ” groeimatje” opgerold zit.
Dat kan in een bakje aarde gelegd worden en met goede verzorging komen daar dan bloemetjes uit.
Tja. ik kán natuurlijk aan iedereen gaan vragen “heb jij dit gestuurd” maar  dat doe ik maar niet.
Ik ben bang dat dát  een soort “aanmaning” lijkt  in de  trant van  “hé, dat had ik van jou ook wel eens verwacht”! Niéts is minder waar natuurlijk, ik  word hier eigenlijk best een beetje verlegen van. .
Maar natuurlijk ga ik snel een passend bakje zoeken en dan hier verslag doen van hoe alles groeit en bloeit.
In de hoop dat de goede gever óók hier leest want dat weet ik natuurlijk ook niet zeker.
Maar toch, dankjewel lieve knuffel stuur(d)(st)er!

 

 

stand van zaken

Ja natuurlijk houd ik jullie op de hoogte van de reacties op de  4 brieven die ik op 8 november verzond.
Nu 2 weken later…..
Ministerie van volksgezondheid:,
…….zelfs geen ontvangstbevestiging 0,0 reactie
Gem Rijswijk afd WMO :
…….zelfs geen ontvangstbevestiging 0,0 reactie
Tros /radar:
……. na een week een brief met adressen  die ik beter aan kan schrijven
meeste al gedaan dus, verder de belofte dat men contact op zal nemen zo het ooit in een uitzending zou passen;-(
De ombudsman
stuurt per direct ontvangstbevestiging en belooft binnen drie weken te laten weten of men  iets met mijn klacht kan en mag.

Dat gebeurt ook, na 10 dagen een telefoontje van een zeer invoelende medewerkster van de ombudsman, hele brief gelezen, leeft mee maar…… voel je ‘m aankomen……
Ze kan helaas niets doen wat de traplift vergoeden betreft, gemeentes mogen zélf regels vaststellen en tenzij die “onbehoorlijk zijn” doet niemand daar iets tegen.
Ik leg maar even uit dát het onbehoorlijk is regels zó te stellen dat je vrijwel nooit hoeft uit te betalen omdat goedkeuring krijgen zó lang duurt dat je wel zelf móet in grijpen als je niet wilt dat er doden vallen.

De dame gaat ( net als een eerdere beleidsmedewerker van de WMO)  wél mijn voorstel voor nachtopvang op de agenda proberen te krijgen, Ook zorgmedewerkers geven volmondig toe nog nóóit bij dit probleem stil gestaan te hebben. Dit is de vierde zeer verbaasde dame  …. wat niet wil zeggen dat het nu ook gaat gebeuren, je kent het wel, daar hangt een prijskaartje aan enz enz.
Ze adviseert me nog  bij de gemeenteraad van Rijswijk een klacht in te dienen over dat art, 9 . Dáár kan men regels veranderen.

Er ligt nog een uitdraai van mijn  brief , ik krabbel er in mijn hanenpootje nog even bij dat ik op advies van de ombudsman een klacht in wil dienen tegen een onbehoorlijk wetsartikel
Ze dóen het er maar mee.

Twee uur vóór de ontvangstbevestiging vandaag in de bus viel belde een   medewerkster van de juridische afd. gem Rijswijk .
Soortgelijke aardige inlevende  dame, ándere regeltjes waarom ) ze (nog?) niets kan doen. Ik moet eerst een afwijzing hebben van de WMO, die heb ik volgens haar niet, ik heb slechts een ondersteuningsplan dat ik niet ondertekend heb en waaruit men wél af kon leiden dat ik het er niet mee eens was.
Het ondersteuningsplan erbij en tja… hoe moet een afwijzing er dán uit zien……

Mevrouw krijgt nog flink wat van mijn ergernissen  in deze zaak voor de kiezen, en dat dit art. 9 écht van tafel moet, niet alleen voor mij maar voor iédereen, de regel zegt niets over de noodzaak, niets over je financiële situatie maar bestaat slechts om niet uit te hoeven betalen.
Met de belofte dat zij mensen aan gaat spreken op het niet reageren, en zorgen dat er een officiële  “afwijzing” komt als men écht niet gaat betalen waarna ik alsnog een beroep op haar kan doen om een klachtprocedure te beginnen.
Ze belt over een week terug……. wordt vervolgd dus……..

 

dáár wel!

Soms weten horeca uitbaters wél hoe je het leuk maakt voor de klanten…….

Na alle nattigheid  op zo’n mooie dag een fijne wandeling maken heeft toch zo z’n nadelen.
Toen Inge met manlief  na de wandeling even een verlaten restaurantje in doken  bleken haar  schoenen  echt doorweekt.
In een beschut hoekje zittend doet Inge de natte schoenen uit en zet ze in het zonnetje, er zit nu toch niemand buiten !

Als de ober de lunch komt brengen wijst ze op de schoenen en zegt; ” ja sorry, in deze tijd kun je maar best je schoen zetten,  je weet maar nooit of Sinterklaas in de buurt  is”.

 

 

En je gelooft het niet…...

…………  toen ze de schoenen weer aan wilde doen wás Sinterklaas langs geweest…..!

Dáár snappen ze  iets van klantvriendelijkheid.

boterham met pindakaas

Moeders hebben  natuurlijk  belangstelling voor het werk dat de kinderen doen. Dat vraagt niet heel veel uitleg als het beroep min of meer aansluit bij het  eigen werkzame leven, of wanneer het gaat om een beroep waar je zelf regelmatig mee te maken krijgt in het gewone leven. Daar kun je al gauw over mee praten.

Hoewel onze zoon en dochter totaal verschillend werk doen zijn er wel overeenkomsten in  “hoe ze hun werk doen”.
Ze doen allebei hun werk met hart en ziel, ze willen zich allebei maximaal inspannen voor het beste resultaat en hebben allebei de pest aan collega’s die het vak niet serieus nemen en zullen daar altijd iets aan proberen te doen.
Wat mij betreft zijn dat ook meteen de belangrijkste  intenties  om een  beroep goed uit te kunnen oefenen, ongeacht wát je doet.

Van  onze twee kinderen  kunnen we Inge meestal wel zonder uitleg volgen door de eerder omschreven omstandigheden, bij Ruud is dat niet altijd mogelijk zonder uitleg. We bestaan weliswaar allemaal uit cellen maar hoe je het beste onderzoek naar hun werking kunt doen  vraagt  wat uitleg.

Gelukkig weet Ruud altijd heel  leuke voorbeelden te vinden die duidelijk maken tegen welke problemen hij soms aanloopt.
Zo werkt hij met andere vrijwilligers samen in een vereniging voor de doelgroep om een standaard methode voor onderzoek te realiseren.
Cel biologie is nog een betrekkelijk jonge wetenschap   en er is van vele kanten van alles gebeurt waardoor niet alle onderzoeken volgens dezelfde methodes gebeuren, wat de betrouwbaarheid niet ten goede komt.

Eén van de horden die daarbij genomen moet worden is het feit dat er (minstens) twee beroepsgroepen zijn die het moeten kunnen lezen en begrijpen. De wetenschappers die de testen “bedenken” én de mensen uit de medische wereld die met de testen  moeten werken.
De beiden groepen  hebben een  ander taalgebruik waardoor wat voor de éne groep  vanzelfsprekend is  voor de andere groep een compleet raadsel kan zijn omdat er via een andere insteek mee gewerkt  wordt.

Ik denk nu meteen  aan mijn begintijd op de computer, toen ik het icoontje om een afbeelding te plaatsen in een @mail de éne keer wél kon aanklikken en het de andere keer maar niet wilde lukken.
Wat hád het veel gescheeld als iemand erbij gezegd had dat de cursor dan wél in het juiste vak moet staan.

Maar goed, Ruud had dus een hilarisch  filmpje gevonden om te laten zien dat een handleiding schrijven die door niémand  verkeerd begrepen kan worden nog zo simpel niet is .

inééns was het er…

Zit ik in het vorige  logje zwaar te simmen over het ontbreken van  de enige echte  Sinterklaas sfeer……  word ik vandaag van alle kanten op mijn wenken bediend. Op de markt waar ik  al vroeg boodschappen doe speelt het draaiorgel oude  Sinterklaas deuntjes.
In de “oma app  komt een filmpje binnen van Levi en Amber  die  het welkomstlied oefenen.

De gewraakte zwarte Piet komt niet in het moderne  liedje voor maar wat moet ik nou toch denken  van “zwaai je billen heen en weer” om een oude bisschop welkom te heten…ik wéét het niet!
Later krijg ik foto’s van het span dat klaar is om naar de intocht te gaan kijken.
Wij gaan niet mee, de grote menigte  wordt voor Henk veel te druk.  Die slaapt trouwens alweer op de bank om bij te komen van douche en ontbijt.
Ook in Zoetermeer laat, net als in veel kleinere gemeenten,  ” zwarte Piet ” zich nog uit vrije wil zwartmaken. Met hier en daar een verdwaalde roetveeg piet.
Als de verhoudingen  voor/tegen 70/30 % liggen  is dat misschien een oplossing. 7 van de 10 zwart en  3 van 10 roetveeg, die hebben gewoon nog niet vaak  een ritje schoorsteen gedaan en zo blijft de echte zwarte Piet bestaan en kunnen opa’s, buurmannen, ooms enz… hun belangrijke rol blijven spelen in de familie. Probleem opgelost.

De sfeer sluipt er al langzaam in en als Henk wakker is maken we samen nog even een rondje dorp waar het draaiorgel er nog rustig op los slingert.
Bij thuiskomst is de post geweest…. oeps…. een pakje? Een brievenbus pakje in rood Sinterklaas papier, vast voor de buren.
Ik draai het om maar nee hoor, er staat écht “aan de Heer en mevr. Rietepietz. Er is een enveloppe op het pakje  geplakt en daar staat op “niet open maken voordat ook het tweede pakje er is”  en ook nog “eerst de kaart lezen”.
Ik leg het pakje even op de fiets in de gang, zet de rolstoel binnen en net als ik de deur dicht wil doen rijdt er een post nl wagentje voor.
Is meestal voor de buren maar … nee hoor, de post overtreft zichzelf want daar is het tweede pakje óók al. In paars sinterklaas papier met dezelfde boodschap “pas open maken als het tweede pakje er ook is”.
Het moet niet gekker worden, Sint is maar nét van de boot gestapt in Scheveningen  en haast zich om bij ons 2 pakjes te brengen.  Je begrijpt, de Sinterklaas sfeer  laat zich  niet meer tegen te houden en overspoelt me! Ik voel en schud aan de pakjes, maak de enveloppe open en lees het gedicht dat er in geschreven staat.

Lieve Sinterklaas, wat lief dat U mij nu al met cadeautjes bedacht, ik geniet nog even van de verrassing, wacht nog  met uitpakken  want misschien bedoelde Sint wel dat het pas op zijn verjaardag open gemaakt mag worden. Misschien wel tegelijk met de Surprise sinterklaas viering die in logland  zal gebeuren.
Dan wacht ik natuurlijk keurig, draai de pakjes nog eens om en geniet verder van de echte Sinterklaas sfeer.
UP DATE

 

eerste schaap…..

Volgens Inge zijn er toch al organisaties in beweging  gekomen na mijn verzonden brieven, zij vond deze advertentie…..

Klinkt allemaal leuk maar bij die organisatie heb ik een jaar geleden al  geïnformeerd (dit logje over gemaakt) toen bleek daar  een flink prijskaartje aan te hangen, drie nachten per week zou al meer dan ons jaarinkomen opslokken en of men zóveel PGB zou verstrekken betwijfel ik. Waarschijnlijk kun  je daar als werknemer  goed verdienen,  als de klant bijna € 40,– per uur moet  betalen  kan het er af.

Om nog even terug te komen op de verzonden brieven van vorige week,  dinsdag kreeg ik al een ontvangst bevestiging van de ombudsman, dat kon écht niet sneller, hulde.
Het  betekent  niet dát de klacht ook in behandeling genomen zal worden omdat men ook daar niet iedere klacht kán of mag behandelen. Maar het streven is ons binnen drie weken te laten weten “of men er iets mee kan”.

Het blijft een vreemde zaak dat we zó weinig invloed uit kunnen oefenen om  dit soort kromme regeltjes aan te pakken. We doen blijkbaar iets verkeerd  als ik naar de zwarte Piet tegenstanders kijk.
Een kleine groep mensen weet hun zin zelfs door te drijven met onzinnige argumenten én tegen een grote meerderheid in.
Daar zou ik iets van moeten kunnen leren, moet ik organisaties gaan bedreigen, zoals KOZP bij winkeliers doet, moet ik in de zorginstellingen gaan demonstreren tussen de patiënten, zoals dat clubje  bij de intocht tussen de feestende kindertjes mag demonstreren?  Wie bij een moskee wil demonstreren krijgt (terecht)  géén toestemming  “wegens uitlokking” en wordt naar een andere locatie verwezen.  Bij de Sinterklaasintocht gelden blijkbaar andere regels en mogen ze wél tussen de kinderen staan, wat natuurlijk óók ongeregeldheden uitlokt. vraag me echt af waarom ze het opzoeken als het ze zo ergert.

Ja hoor, ik heb met mijn aftakelende man écht serieuze  dingen om me zorgen over te maken maar toch maak ik me druk over een leuk kinderfeest dat verziekt wordt. Er is in de winkels nog geen greintje  Sinterklaas sfeer te bekennen.
De meeste winkeliers spelen op safe door alvast in de kerstetalage te duiken. Nergens leuke Sinterklaas liedjes te horen, en veel mensen vinden naar de intocht gaan kijken een risicovolle onderneming.
En natuurlijk politiek correct inpakpapier.
Gelukkig vinden we af en toe nog ergens oude voorraad en een enkeling die heel slim kans ziet er tóch een zwarte Piet  door op te drukken zoals zeeman.
Het zal wel duidelijk zijn, voor mij is zwarte Piet  precies wat zijn naam zegt, ZWART.
Daarvoor stond ik met Henk én Leidsche Glibber in 2013  inderdaad te demonstreren op het Malieveld, een ludieke actie die helemaal aan het eind nog verstoord werd  door “foute voorstanders” want die zijn er helaas ook. Maar oke, op het malieveld kon dat zonder de intocht verstoren en zo hoort het ook. En bij een eventuele volgende demonstratie sta ik er wéér, wel zonder Henk dit keer maar  een schaarse oppas inschakelen is het me wel  waard.

 

vakkennis

Reuze van de oude stempel ben ik, uit het jaar kruikje zal ‘k maar zeggen. Doet maandag  ineens de combi magnetron “gek”, als ik hem in wil stellen om m’n ovenschoteltje van een bruin , eh.. sorry  knapperig korstje te voorzien schiet het kreng in de stress. En daar volg ik moeiteloos in natuurlijk. Toegegeven, ik héb staan klooien met aan/uit/aan/uit omdat de tijd instellen mis ging maar  dat moet toch kunnen?
Niet dus, ineens kan ik aanzetten wat ik wil maar ik krijg alleen nog dit in het venstertje te zien.

Tja, dat het een storing is snap ik nog, maar wélke!
De gebruiksaanwijzing van de zanussi heb ik nog, maar die zegt niéts over safe.
Ik neem maar aan dat er niet nog ergens stiekem een “safe” is ingebouwd die nu éindelijk wel eens geleegd moet  worden.
Indachtig alle moderne apparatuur zóu ik de stekker er wel even uit willen trekken, maar ja, waar zát die stekker  in al deze inbouwtoestanden. “flits”… de stop van de keukengroep …. best slim vind ik, alleen jammer dat het niet helpt. Nog steeds…..

……. als ik alles weer aan heb gezet! Andere dag maar even naar de keukenwinkel in het dorp die de keuken geleverd en geplaatst heeft. Daar wordt gezocht… in de gebruiksaanwijzing….op het internet  en aan de baas gevraagd maar verder dan de stekker eruit trekken komt men ook daar niet. Balen, want als de vakman het ook al niet weet zal er wel een monteur moeten komen.

Vanmorgen kwam Inge  en deed ik mijn verhaal. Ze rommelt wat aan de knoppen, typt even wat in op haar telefoon, druk tegelijk lang op twee andere knoppen de tijdknop L en de plus, voor als het nog eens gebeurt want dan ben ik het weer vergeten natuurlijk.
En het wonder gebeurde, alles werkt weer als vanouds. Ik had met mijn geknoei de  kinderbeveiliging ingeschakeld.
Eh… kinderbeveiliging…? Mijn “kind” had er geen enkel probleem mee, ik wél!
Nu nog even naar “de vakman” bellen, monteur hoeft niet en ik vertel ze het geheim, kunnen ze een volgende klant wél vakkundig helpen!
De ovenschotel was toen al op, die mocht bij de buurvrouw even op kleur komen zodat we tóch te eten hadden.