’t begin is er

Hé he,  alle werk in de drukkerij afgeleverd én nog snel een klusje dáár gedaan terwijl zich even “terug trok” op zijn bankje aldaar.
Vandaag dus thuis “puinruimen”  maar ook een begin maken aan de kerstsfeer in huis. Met alleen lopen zingen “stihille nacht… heilige nacht” werkt niet met mijn zangstem.

Als Henk zijn tweede tuk op de bank doet verdwijn ik naar zolder om vast wat spullen naar beneden te halen. Dat gaat over het vlizotrapje  natuurlijk makkelijker met z’n tweeën  maar ik wil het nú doen juist omdát Henk dan niet kan “helpen”. Rustig nou….. dat kan ik best en ik heb eraan gedacht mijn telefoon in m’n zak te steken, mocht ik een misstap maken kan ik iemand bellen als ik bij bewustzijn ben dan hé!

Voor de gewone trap heb ik natuurlijk wél een hulpje., o wacht , ik heb de telefoon toch bij me dus ik film even ……  eh… nou ja misschien ook niet het toppunt van veiligheid, twee dingen tegelijk doen op het best wel smalle stukje trap dat er naast de lift over is…? Mwah… mocht ik duikelen hang ik over de dozen…… hoop ik!

Ssttt, niets zeggen tegen de WMO, dan zeggen ze “zie je wel, is helemaal niet voor haar man”.
Oke, fase één. Alles is beneden. Omdat m’n kerstengelen nu eindelijk wel eens  de eer willen die ze toekomt doe ik meteen maar even  de schoorsteenmantel van ons piepkleine open haardje.

Had de foto over  willen doen maar het lampje uit het winter tafereeltje  had er ineens genoeg van en gaf de geest, morgen even een nieuwe halen.
Het recycle kerstboompje  dat twee jaar dienst deed mag met pensioen.
Het plaatsje waar de boom altijd stond is door de nieuwe bank verdwenen, het boompje  is nog wel groen maar zou nóg een keer naar binnen niet overleven zo te zien.
We kochten meteen nóg een maatje kleiner, wel weer in een pot met kluit(je) . Henk kon hem best even naar de auto brengen.
Een mooi plaatsje  heb ik al gevonden maar eh…
voor vandaag is het wel weer mooi geweest, ik heb het hele weekend nog!
Ach, ik ben vast niet de enige niet die nog niet helemaal “in de Kerst is” .