Blijkbaar vergeet ik steeds hoeveel impact logjes als het vorige op iedereen die hier leest hebben. De reacties zijn zó lief en zo troostvol dat ik mezelf altijd een beetje ga verdenken van overdreven dramatisch schrijven.
Dat komt vooral omdat alles de dag erna meestal wel weer redelijk onder controle is.
Ik haast me dus om jullie nu óók iets te laten zien over de dag erna toen we met Ruud en zijn lief naar het hyacinten bos in Den Haag gingen.
Vreemd genoeg kenden wij geen van allen dat stukje bos bij Ockenbrug. En dat terwijl er zelfs een “bescheiden” maar heel sfeervol parkeerterrein is, zonder belijning maar met beukenhaagjes als afscheidingen. of het nou zo geschikt is om er met een rolstoel doorheen te gaan….?
In ieder geval niét overal, maar oke, met Ruud als extra PK moet het toch wel lukken.
Het ruikt er heerlijk door alle verwilderde hyacinten maar de paden worden niet alleen steeds smaller, er zijn óók aardige hoogteverschillen zodat ik de rolstoel al snel door Ruud laat duwen.
Dat Henk af en toe bijna uit de wagen stuitert door boomstronken komt omdat hij zijn “gordel”niet om heeft ( er zit inderdaad wél een heupgordel in de roller) Henk kan er alleen maar om lachen want als iémand Henk nog kan laten lachen is het Ruud. Hij hangt ook vreselijk de pias uit die ochtend, geen idee van wie hij dat heeft, dan moet je héél ver terug in de familie vermoed ik!
Als Henk, zoals hij wel vaker doet, vraagt of er iemand anders even wil zitten meldt Ruud zich dan ook meteen om even uit te rusten.
Het pad is daar gelukkig redelijk en zo loopt Henk gniffelend achter de rolstoel met Ruud erin.
Het stikt er van de lelietjes der dalen die ook al zo lekker ruiken. Kortom, we genieten en alle onzin die Ruud er even tussendoor uit kraamt laat Henk soms tot tranen toe lachen.
Kijk dat koppie nou,
Dat is een stukje uit een andere foto, we zagen een boomstronk waarop een mieren kolonie druk doende was hun dagelijkse maaltijd bij elkaar te sprokkelen. Terwijl ik, erover heen gebogen, een stukje probeerde te filmen stond Ruud achter me weer zijn vader aan het lachen te maken…..
Het filmpje? kwam natuurlijk niet veel van terecht maar oke, ik laat het toch zien…..
van koninklijk tot knettergek 
mei 03, 2019 @ 09:53:13
Daar is een blog voor, om je verhaal te doen en reacties te krijgen. Wat heerlijk om te zien hoeveel lol jullie dan ook weer maken met zijn allen. (En ja, gek zo’n pias zoon met twee van die serieuze ouders…. 🙂
mei 03, 2019 @ 18:52:25
We blijven ons best doen het gewone leven ook een beetje door te laten gaan.
Je hoort wel eens dat dat soort dingen een generatie overslaan… dat zal dus wel;-)
mei 02, 2019 @ 17:36:15
Even de inhoud van het logje daargelaten: Charmante man jouw zoon!
mei 02, 2019 @ 18:20:01
Dat vindt zijn lief ook;-)
mei 02, 2019 @ 16:36:58
Heerlijk die humor, zolang jullie die erin kunnen houden zal toch wel schelen. En de reactie van Henk en zijn lach zijn goud waard hè. Ruud kan er wat van zeg!
En jij geniet weer van je logjes schrijven en de reacties! Mooi!
mei 02, 2019 @ 16:40:07
Humor werkt altijd ontladend, en dan kan ik er weer even tegen Gelukkig kunnen we dat aan Ruud wel over laten, hij maakt eigenlijk meer aanspraak op de titel : knettergek”dan ik;-)
mei 02, 2019 @ 10:53:02
Al vaker schreef ik dat u mij een blik geeft in de wereld van dementie, mantelzorg en menselijkheid. En opnieuw neem ik geen petje af voor u maar een hele hoge hoed.
En uw zoon ziet er stralend uit!
mei 02, 2019 @ 12:44:59
Dankjewel voor het gebaar, ik doe m’n best maar faal natuurlijk ook best wel eens dus voel me toch wat ongemakkelijk bij zoveel lof.
Ik denk wél dat de politiek geen idee heeft van wat nodig is voor dementiepatiënten en regelmatig verkeerde beslissingen neemt waardoor de organisaties bij voorkeur de hulpaanvragen probeert door te schuiven naar andere instanties om zo ook de kosten door te schuiven.
Maar ik ben heel dankbaar dat ik nog fit genoeg ben om hem zelf thuis te kunnen verzorgen.
mei 01, 2019 @ 17:33:01
Via via kwam ik bij je terecht Riet… Long time ago 😉 Hartelijke groetjes: Wilma
mei 01, 2019 @ 18:06:43
Hallo Wilma, dat is inderdaad lang geleden , de streepjesweb-log tijd waarna veel mensen elkaar, en /of hun site kwijtraakten maar ik herinner me jou nog goed. Je leefde toen nog niet zo heel lang met je “nieuwe hart” je huis werd totaal gerenoveerd en had volgens mij ook pas een nieuwe relatie. Ik kan me vergissen natuurlijk, of verwarren met iemand anders. Wat leuk dat we elkaar uiteindelijk weer tegenkomen;-)
mei 01, 2019 @ 12:54:36
Wat een mooie foto’s van een fijne wandeling : )
En wat bijzonder hoe warm Blogland kan zijn, vind je ook niet? Ik vind dat prachtig.
mei 01, 2019 @ 14:34:17
Het laatste jaar word ik,voor een deel, overeind gehouden door blogland, het is er áltijd als ik aanspraak nodig heb, het is er als het even niet meer zie zitten op momenten dat er niét een van de kinderen in de buurt is.
Bij alle kille verhalen over face book is dit toch een verademing.
mei 01, 2019 @ 11:49:42
Haha die Ruud, wat leuk dat Henk daar zo goed op reageert!
Echt niet dramatisch hoor Riet, we snappen allemaal dat het je af en toe boven je hoofd groeit en het is toch fijn dat je dat lekker even van je af kunt schrijven.
Er zijn nou eenmaal goede en slechte dagen.
Liefs x
mei 01, 2019 @ 12:12:28
Helemaal waar maar zodra het weer een redelijke dag is ben ik geneigd de slechte dagen te bagatelliseren. Dat moet ook wel anders heb je geen leven meer.
mei 01, 2019 @ 11:04:27
Gelukkig zijn er voor ieder mens naadt downs ook altijd weer ups! En die zijn jullie zeer gegund…ook al moet je dan de clown uithangen….:)
mei 01, 2019 @ 12:15:36
Klopt, zonder de ups ga je het niet redden, die zijn broodnodig om weer een beetje bij te tanken. Gelukkig heb ik daar dus o.a. deze malloot voor;-)
mei 01, 2019 @ 09:03:16
Leuk hoe Ruud Henk aan het lachen brengt. En extra PK is altijd meegenomen.
mei 01, 2019 @ 12:17:01
Ik zou natuurlijk eigenlijk MK moeten zeggen, want ik heb meer aan “menskracht”dan aan paardenkracht;-)
mei 01, 2019 @ 08:18:37
Grappig hoor van Ruud bij bijna omduwen. Zal maar niet doen. Kijk Hen omwisselen met de rolstoel. Dan gaat weer op moment weer. Ruud dan andersom in de rolstoel. Wat is daar mooie gebied om te wandelen. Gelukkig is de ene dag wat beter dan andere dagen. Leuke foto’s. Dit mag gezegd worden. Fijne dag.
mei 01, 2019 @ 08:51:52
Een mierennest kun je natuurlijk beter niet in vallen maar dat zou hij ook niet doen gelukkig.
Maar een beetje “keten”is hem wel toevertrouwd en daar hebben we dan allemaal wel plezier om.
mei 01, 2019 @ 09:40:22
Zeker weten. Mierennest moet je ook uit de buurt blijven. Brr…
mei 01, 2019 @ 12:16:08
Ik krijg al jeuk als ik er aan denk;-)
mei 01, 2019 @ 07:42:30
Ik kan goed relativeren en zie wel dat je niet overdrijft. Ik zei al dat ik mensen ken waarvan een van de partners het zelfde lot ondergaat dus ik weet wel hoe en wat. En uiteraard kan er ook nog gelachen worden. En fijn dat je dat ook met je lezers deelt natuurlijk 🙂
mei 01, 2019 @ 08:49:58
Ja hoor , gedeelde smart mag dan halve smart zijn, gedeelde lol is dubbele lol.
Ondertussen krijgt bij iedereen wel met dementie te maken, onder ouderen kom je er niet meer omheen maar het is pas écht triest dat er steeds vaker nog vrij jonge mensen door getroffen worden
mei 01, 2019 @ 01:02:54
Bij Voorschoten heb je ook een seringenberg, volgens mij is die met de rolstoel goed te bereiken.
mei 01, 2019 @ 08:47:16
Je bedoelt toch niet de seringenberg in de Horsten? Daar kun je wel lans lopen maar zeker niet op met de rolstoel. In Voorschoten ken ik geen seringenberg maar ja, ik ontdek nog steeds nieuwe dingen in de omgeving;-)
apr 30, 2019 @ 23:18:27
Dat voor de vuist weg schrijven vind ik juist geweldig en ja het leven is nu eenmaal gevuld met ups en downs.Enkel soms verlang je wel eens naar gewoon lekker saai,toch Riet.
mei 01, 2019 @ 08:45:27
Het schrijven is vaak ook voor jezelf “de boel op een rijtje zetten”. Ik denk dat jij dat ook wel voelt, je hebt nog nooit zóveel logjes achter elkaar geschreven;-) Maar ook bij jou voelt de lezer zich betrokken bij alle dat je meemaakt en merkt wel dat er heel veel gevoel achter schuil gaat. zucht… lekker saai, hoe gaat dat ook alweer, dat hoef ik jou niet te vragen jij weet dat ook niet op dit moment.
apr 30, 2019 @ 23:10:47
Gezellig zo’n dagje uit en wat een leuke foto die laatste haha.. Ik vind je echt niet overdreven dramatisch schrijven hoor…. soms is het goed om het er even uit te gooien toch….
mei 01, 2019 @ 08:41:38
Ruud is een dondersteen;-)
Op dát moment was dat ook wat er in me omging, maar schrijven werk dan toch min of meer therapeutisch en anders de reacties wel, een dag later heb ik alles weer gerelativeerd en ben ik bereid mezelf van aanstellerij te betichten.
mei 01, 2019 @ 23:50:54
Ik snap het hoor. Van wie zou ie het hebben die streken?? 😉
mei 02, 2019 @ 08:56:49
Ik kan hélemaal niemand bedenken, zal bij de voorouders zitten denk ik;-)
mei 06, 2019 @ 22:10:49
Ja vast wel………haha
apr 30, 2019 @ 23:06:12
Wat heerlijk om Henk te zien lachen, Riet! Wat mij betreft zijn dat de kleine dingen die het leven de moeite waard maken.
mei 01, 2019 @ 08:38:47
Dat is niet alleen wat jou betreft zo, dat weet eigenlijk iedereen wel die in zwaar weer zit, de kleine dingen houden je op de been.
apr 30, 2019 @ 22:57:25
Oh wat herken ik dat. Vertellen wat er aan de hand is en later denken, doe niet zo dramatisch. Vandaar nu een luchtig logje eroverheen. Maar het mag echt wel hoor. Het is ook een drama waaraan je niet kunt ontkomen. Je moet door en soms is dat knap lastig.
We leven met je mee Riet. Als je een verdrietig blog doet geeft dat echt niks.
Nog even en dochterlief is er weer. Dat helpt vast weer een beetje.
mei 01, 2019 @ 08:37:26
Waarschijnlijk werkt zo’n logje schrijven door alle fijne reacties relativerend, , zeker als hier dan ondertussen de druk van de ketel is . Het dient dus zeker een goede zaak.
O ja , dat is zeker heel fijn als ze weer terug is, zij heeft het meest oog voor waar ik tegenaan loop en regelt ongevraagd en bijna ongemerkt.
mei 01, 2019 @ 11:25:46
Soms heb je even troostende woorden nodig. Fijn dat er zoveel Blogger met je mee leven. Best bijzonder hoeveel troost je dan kunt halen uit een blog.
mei 01, 2019 @ 12:14:28
Juist bij het leven met een dementiepatiënt leeft werkt dat, het is best wel eenzaam als je geen gesprekspartner meer hebt omdat worden vaak niet meer begrepen worden.
mei 01, 2019 @ 18:43:27
Het lijkt me idd erg eenzaam. Natuurlijk zijn je kinderen er voor je maar niet altijd voor handen. Zo brengt je blog uitkomst gelukkig.
mei 01, 2019 @ 18:45:49
Klopt, ik ben dagelijks vele uren alleen met hem en dan is het gebrek aan een gesprekspartner toch wel heel jammer.
apr 30, 2019 @ 22:39:14
Het leven bestaat uit ups en downs, en ups zijn natuurlijk leuker om te lezen, maar die worden des te leuker met de downs in het achterhoofd. Het leven is een avontuur en gaat voort.
mei 01, 2019 @ 08:33:49
Helemaal waar Rene, je bent bijna filosofisch , dit was in ieder geval grotendeels een up dag.
apr 30, 2019 @ 21:36:00
Oeps nu was ik te snel. FIJNE VENT, die Ruud.
apr 30, 2019 @ 21:48:41
Het grappige is dat onze twee kinderen ieder op een totaal een totaal verschillende manier met de ziekte omgaan, ze vullen elkaar dus aan, ik heb heel veel aan de benadering van Inge , Henk heeft heel veel aan de benadering van Ruud maar samen zorgen ze voor momenten van ontspanning voor ons allebei. Het is een stel schatten.
apr 30, 2019 @ 21:35:02
Overdreven dramatisch schrijven, wil je dat nooit meer zeggen? Dat is nou net wat je niet doet. Het is ze eerlijk en duidelijk vanuit je hart. Blijven doen hoor, als het nodig is.
apr 30, 2019 @ 21:43:01
Als ik dingen in klad zou schrijven kwamen er nooit dit soort logjes, Zodra ik iets een dag later overlees krijg ik altijd allerlei twijfels.
Waarschijnlijk omdat ik dan alweer met heel andere dingen bezig ben en me dan af ga vragen “wie zit hier op te wachten” Ik schrijf dus vrijwel altijd voor de vuist weg over de gevoelens van dát moment en misschien komt het daardoor dus inderdaad goed over.
apr 30, 2019 @ 20:31:59
Humor —> heerlijk! 🙂
apr 30, 2019 @ 20:36:49
O ja, dat kun je aan Ruud we overlaten. 😉
apr 30, 2019 @ 20:20:04
Heerlijke beelden. Wat fijn dat Ruud zo leuk de clown kan uithangen.
apr 30, 2019 @ 20:29:04
Ruud benadert alles weer heel anders dan Inge en ik en hij valt terug op de humor die ze samen altijd hadden. Is zo leuk om te zien.
apr 30, 2019 @ 20:13:45
Zo is het leven… ups en downs. Heerlijk deze up!
apr 30, 2019 @ 19:39:45
Kijk een dag met een gouden randje en het spat van de beelden af , wat zijn jullie hecht samen zo mooi om te zien Rietzepiets.
apr 30, 2019 @ 19:44:12
Ach, we zijn een gezin als heel veel anderen, maar als het nodig is zijn we er voor elkaar en dát is belangrijk. En natuurlijk zijn dit soort dingen de krenten uit de pap.
apr 30, 2019 @ 20:01:52
Dat maakt het juist fijn. Bij mijn Moeder was ook iedereen er, van ons haar dochters, tot haar broer en zussen aan toe, dat voelde echt goed en gesteund 🙂
apr 30, 2019 @ 20:22:58
En natuurlijk is er overal wel eens iets.
apr 30, 2019 @ 20:35:10
Tuurlijk is overal wel eens wat .
apr 30, 2019 @ 19:38:28
Het is niet elke dag feest en daar mag je best over schrijven. Fijn om te lezen dat je het zo heerlijk naar je zin had met de familie.
apr 30, 2019 @ 19:42:43
Nee zeker niet , tegenwoordig vaker niet dan wel helaas. Maar gisteren was weer een feestje, althans een deel van de dag.
apr 30, 2019 @ 19:34:38
en dat filmpje mag dan ook gezien worden Riet
leuk hoe Ruud zich om Henk” bekommert”
prettige avond
apr 30, 2019 @ 19:36:59
Zij hebben altijd samen onbedaarlijk kunnen lachen en dat lukt nog vaak met die twee, dat is geweldig om te zien.
apr 30, 2019 @ 18:51:50
Prachtige plaatjes en hoe heerlijk als er dan even iemand anders met je mee kan om wat zorg van je over te nemen én kan zorgen voor een lach.
En nee, niks dramatisch en overdreven. Gewoon liefdevol en zorgzaam geschreven. En juist dat waardeer ik zo aan deze blog!
apr 30, 2019 @ 19:16:07
Het is zeker fijn dat er regelmatig één van de kinderen de zorg even deelt. Zonder dat zou het wel héél zwaar worden met maar anderhalf uur zorg in de week.
apr 30, 2019 @ 18:51:22
Lieve empathische schrijfsters verdienen een minstens even lieve reactie.
Ik verwachtte wel wat fotootjes?😉
apr 30, 2019 @ 19:14:50
ik had een oeps momentje, drukte bij vergissing op “publiceren”i.p.v. voorvertoning om te zien of de foto een beetje op z’n plaats stond. Het logje was toen nog niet af. Ik wilde het niet verwijderen dus heb het een beetje overhaast af gemaakt;-)
apr 30, 2019 @ 19:49:17
Ondertussen heb ik ook je foto’s gezien! Zo mooi , grappig en liefdevol.
apr 30, 2019 @ 19:59:42
Van het seringen bos is helaas toch weinig te zien, maar ja, ik doe wel vaker dingen net even anders;-)
apr 30, 2019 @ 18:09:11
Weet je, jouw blog is het leven zoals het is, daarom krijg je zoveel mooie reacties. Juist omdat je zo oprecht en écht schrijft en vertelt…
apr 30, 2019 @ 18:28:08
Het is ook inderdaad allemaal echt op dát moment , maar het logje staat er 2 dagen als nieuw , de toestand is dan al verbeterd waardoor ik soms het gevoel krijg dat ik een beetje dramatisch heb zitten doen. Dat is wel een teken dat ik dan de draad weer opgepakt heb, en de verslechtering een plaatsje heb kunnen geven. Dat móet ook wel, als ik erin blijf hangen is het niet vol te houden.
apr 30, 2019 @ 18:01:04
Ik las net je vorige blog pas en besloot eerst deze te lezen alvorens te reagerenop de vorige. Inderdaad een aangrijpend verhaal, maar aangrijpend is jullie situatie al een poosje met gelukkig ook betere dagen. 🤗
apr 30, 2019 @ 18:12:29
Oeps ik zie dat ik per abuis al gepubliceerd heb maar het logje is nog niet klaar.
apr 30, 2019 @ 18:30:34
Zo heb het even snel afgemaakt, gelukkig had ik alle foto’s en het filmpje al voorbereid.