ik heb nog nooit

Dan kom ik aan 10 dingen die ik nooit gedaan heb, en dat zal meer dan waarschijnlijk ook wel zo blijven.

Gespijbeld–  Ik was gewoon zó’n braaf kind
geskydived- als ik had móeten vliegen zou ik vleugels hebben
een beugel gehad– dat was in de 40/50  nog niet heel gangbaar.
een tattoo laten zetten, ik  ben zélf een plaatje… toch?
mijn haar geverfd- daar knap ik ook al niet van op.
karaoke gezongen-  dat doe ik mijn medemensen niet aan.
geziplined- ik moest opzoeken wat dat is, dat zegt wel genoeg.
een celebrity ontmoet– Sinterklaas zal vast niet meetellen.
een tv debuut gemaakt – daar zit volgens mij niemand op te wachten
een cruise gemaakt- heilig ontzag voor zeeziekte, de oversteek naar de waddeneilanden is de max.

Maar natuurlijk is er ook wel iets te vertellen over de dingen die wél gedaan heb.

Iets gebroken-
een sleutelbeen, een vinger en div tenen, matten, trapjes en hekjes blijven lastig
in een limo gezeten-
vroeger, bij bruiloften/begrafenissen, volgens mijn vader zat je in de eerste limo altijd fout
een massage gehad-
zo heerlijk, altijd een combi met de sauna of  beautysalon.
paard gereden-
ooit in Spanje in de bergen  en een blauwe maandag op les, paarden zijn érrug groot.
een kind gebaard-
twee keer , zo iets moois wat zou ik dát graag nog eens doen!
gezwommen in zee-
al moet je zwemmen niet al te letterlijk nemen, de zee blijft gevaarlijk
een concert bijgewoond-
popconcert bleef eenmalig, wat een bak herrie, klassiek bevalt beter als concert.
gedoken-
Als je voorover van de kant plat op je buik vallen duiken mag noemen dan hé!
sushi gegeten-
Niet in een restaurant maar op een feestje zelfgemaakte , mwah……
gevlogen-
de laatste keer zo’n 30 jaar geleden, ik zeg, niet meer doen zonder vleugels
gekampeerd-
in Nederland en daar is het meer  kramperen, en vakantie is al niet leuk
buiten de EU gereisd
er was nog geen  EU  toen ik een paar Europese landen “meenam”
in een ambulance gelegen-
1x, na een fiets val als kind, kwam bij in de wagen, weet nog, lag zó lekker warm
iets laten piercen-
mijn oorlellen, kreeg na een week pan heet water over me heen. bij de kleren uittrekken ging het zweer oorbelletje mee, is er nooit meer ingekomen, heb geen oorbellenhoofd.

aangenaam…

O ja, ik was zondag op stap met  onze zoon ’s oude/nieuwe lief. en had ik nog een leuke foto van maar dat was ik vergeten. Nu ze als midden vijftigers samen een nieuw geluk gevonden hebben komen bij hen natuurlijk ook de fotoalbums van vroeger op tafel.
En dan is het toch wel heel bijzonder om een schoolfoto te vinden waar ze allebei op staan.
Het meisje linksboven en de jongen rechtsonder  hebben er dus pakweg 40 jaar over gedaan om elkaar alsnog te vinden.
Hoewel ze elkaar toen al aardig vonden verloren ze elkaar uit het oog nadat  ze in klas 2 ieder in een andere klas kwamen.
Dus zeg niet  dat je als 13 jarige nooit de liefde van je leven kunt tegen komen. Je weet misschien nog niet “wat je er mee moet” maar het had deze brugpiepers toch heel wat “omzwervingen” kunnen besparen  wanneer ze de volgende klassen ook gedeeld hadden, óf niet natuurlijk.
Je weet nooit hoe het dán allemaal gelopen zou zijn. Maar  welk liefdekoppel deelt er nou een stukje jeugd? Ik niet, jij wel?

sprookjesbos

Hebben we allemaal wel eens, loop je in een (stukje) bos en zie je  in de bomen van álles dat niets met bomen te maken heeft.  Een prehistorische meterslange mier met verscheurende kaken,  want mieren waren in de prehistorie natuurlijk óók geen kleine jongens. |

De onderkant van de bomen  lijken soms op uit de kluiten gewassen poten van prehistorische  loopvogels met grove tenen. Of poten van de voorgangers van onze olifanten, nijlpaarden, neushoorns en noem maar op!

 

Het lijkt allemaal sprookjesachtig, die lange rijen bomen in elkaars verlengde met allemaal verschillende “voeten”. Niets aan de hand zou je zeggen, gewoon van genieten.
Totdat er…… als tegenwoordig wel vaker voorkomt…., een uitgestorven gewaande soort niet écht uitgestorven blijkt  te zijn en een “arbor-saurus” zich vlak voor ons opmaakt voor de aanval. Als een getergde stier  staat hij trappelend in de startblokken  en we begrijpen de boodschap, wegwezen!!!! Sorry, we hebben dus niet gewacht tot de “arbor saurus” helemáál in beeld was.

met dank aan Liesbeth (villasapho) voor de uitleg over de  “gallery”.

vergeten

Nou nee, ik was niet vergeten een nieuw logje te maken maar mijn hoofd zat nog even vol met “ vergeten” ! Dan heb ik het over een voorstelling die  het Nederlands kamerkoor  samen met Arjan Ederveen neerzet over dementie.
Nou loop ik in principe met een flinke boog om dingen als ” alzheimer cafe’s” heen, dat voegt meestal slechts een heleboel ellende van andere toe dus laat maar.

Maar toen  onze nieuwe schoondochter ( ja de voormalige mede brugpieper van Ruud)  me vroeg of ik met haar naar die voorstelling wilde zei ik toch ja, . Uiteindelijk is zij een fervent theaterbezoekster en durf ik dan wel op haar oordeel te vertrouwen. Helemaal terecht bleek achteraf.
Wat een bijzondere voorstelling, waarin men probeert het verwarde brein van een dementie patiënt weer te geven in klanken door het koor en een aldoor aanwezige Arjan Ederveen.

Je zou me de tent uit jagen  met diezelfde  koorzang wanneer  die als “experimentele zang”gebracht wordt.
Maar in dit concept past het, juist omdat ik de frustraties  van Henk en mezelf zo goed ken vul ik zelf héél makkelijk in wat men bedoelt. Ik  hoor  bij een telefonische confrontatie met de bureaucratie in de zorg het koor  “vloeiend vloeken” terwijl  er geen verstaanbaar woord gezongen wordt, ( al zegt dat misschien meer over mij dan over wat de bedoeling is).

Ederveen laat zoveel herkenbaars zien dat ik al bijna in de startblokken sta om hem te helpen wanneer hij zijn  boterham niet kan “vinden” en de boter op zijn puzzelboekje smeert. Een voorstelling die zich niet na laat vertellen maar zeker meer inzicht kan geven voor mensen die nog niet zoveel met de ziekte te maken gehad hebben.

Er is ook een nagesprek  met  de organisator en wat deskundigen op div gebieden, dat laten we dan weer wél aan ons voorbij gaan,  maar bij het “drankje na” hebben wij onze eigen nabeschouwing, uiteindelijk  is onze”schoon” relatie ook nog tamelijk pril  al voelt het al heel vertrouwd.
Samenvattend, ik stuur niémand naar de voorstelling maar als het onderwerp je belangstelling heeft en de voorstelling kruist je pad is het zeker een aanrader.

nog een kloof?

Vandaag was  de nevel en grauwigheid opgetrokken en kwam de zon weer tevoorschijn, héérlijk! Een goede reden om de jongens in de drukkerij weer eens gedag te zeggen.
Als er weinig werk voor ons is vallen we toch af en toe even binnen  zodat ze met eigen ogen kunnen zien dat we in blakende, oke, misschien iets geblakerde, welstand verkeren.
Ja Spencer, ik hoor het je zeggen, “ls die kleine nog geweest om een visje te halen”?
Anders worden ze ongerust en dat kunnen we niet hebben Uiteraard kiezen we dan als het éven kan een dag met een zonnetje zodat we ook even de boulevard op kunnen, zo ook vandaag.

Ze waren nog niet helemaal klaar voor bezoekers, de traptreden (waar wij toch niets aan hebben),  naar het tegelpad óp het strand waren nog niet helemaal uitgegraven, het pad zelf was wel zandvrij.

Er wordt nog druk gewerkt om de strandpaviljoens op te bouwen, sommige moeten nog beginnen maar er zijn er ook al een paar in bedrijf, je begrijpt , we moeten éven controleren of het terras in orde is.
Kwart over 11 is een prima tijd voor een tweede ontbijt, ze hebben alleen een zeer uitgebreid ontbijt dus ik bestel er maar één en zeg tegen het  meisje dat we ons daar samen over gaan ontfermen. Ze brengt heel lief 2twee  bestekjes mee, en twee bordjes en als ik vraag of ze ook het dienblad bij ons wil laten (de banken zijn erg diep en tafel ver weg) zegt ze “wat jij wil hoor”! Ze is écht heel vriendelijk en toch vind ik het niet kunnen dat ze een “stokoud” echtpaar zo aanspreekt, toch een klein generatie kloofje denk ik.

Dat denk ik nóg een keer als ik een gesprek mee krijg van een “oudere jongere” met een dame aan de tafel naast hem. Meneer bestelt nog maar een whiskey om de keel te smeren en vertelt dat hij zijn volwassen kinderen wel eens wat geld toestopt. Hij lacht erbij als hij zegt ; ” ik vertel ze erbij dat ze ik misschien later ooit zelf wat van hen nodig zou kunnen hebben, dat ze daar rekening mee houden.”

Verder vertelt hij zijn ouders gezegd te hebben  dat ze het maar moeten vragen als ze ergens geld voor nodig hebben, op een nogal denigrerend toontje gaat hij verder dat ze slechts AOW en een pensioentje hebben. Maar zijn ouders bleken het niet nodig te hebben, hij begreep niet waarom ze zo bescheiden leefden want met kerstmis was er voor de kinderen zomaar 1000 Euro.
Maar ja, ze hadden ook hun huis verkocht en nu hadden ze twee en een halve ton terwijl ze tachtigers zijn., hij begreep dat niet zo!
Tja, ook dan zie ik een generatiekloof, voor je oude dag zorgen lijkt niet zijn ding te zijn, wie dan leeft dan zorgt of zoiets,  hij laat zich de whisky smaken.

de kloof

We moeten het even over de kloof hebben, nee niét over de generatiekloof want die is er in het log wereldje niet of nauwelijks. Nee ik las vorige week een stukje over het bestaan van een “ orgasme kloof ” die gedicht moet worden, het moet niét gekker worden. Sorry, je kunt de site nog sluiten maar ik krijg het onderwerp niet meer uit m’n hoofd. “Men” vindt het niet oke dat vrouwen nog altijd minder orgasmes hebben dan mannen, dat is ongelijkheid en dat mag niet pppffftt.

Als ik het met een natte vinger  “wetenschappelijk” benader ben ik geneigd daar wel een evolutionaire  reden in te zien. Mannen kunnen ieder moment van de dag een vrouwtje (proberen te ) bevruchten  en hebben daartoe natuurlijk de oerdrang voor toebedeeld gekregen. Bij vrouwen ligt dat iets anders, die zijn slechts enkele dagen per maand vruchtbaar, voor de voortplanting zijn die andere dagen nutteloos en neemt  de oerdrift misschien wel lekker vrijaf.

Maar ja, ik ben geen wetenschapper en heb zelf nooit geturfd  “hoe de stand was” en ja, ik ben wel weer geneigd er mijn zienswijze  op los te laten al laat  het onderwerp  zich toch wat lastig  beschrijven.
In Zuid Afrika zou  ik misschien nog weg  komen met schrijven “de man lijkt  het plezier knoppie  van de vrouw niet te kunnen  vinden” maar of dat nou echt de oorzaak is betwijfel ik.
De naam orgasme kloof is  trouwens nogal suggestief zou ik zeggen, alsof het de stoere naam is voor het vrouwelijk lichaamsdeel dat voor  kinderen verhullend “voorbips” wordt genoemd, maar dit geheel terzijde, dat is mijn dirty mind.

Laat ik er dan maar de metafoor van  een smakelijke maaltijd op los laten.
We zijn meestal wel gewend om samen te eten maar we hebben niet altijd tegelijkertijd evenveel honger, toch? En soms smaakt het de één beter dan de ander. Omdat “de één, de ander”  zijn lievelingskostje gunt bijvoorbeeld, en zelf voor dat moment wel met iets minder genoegen wil nemen.
Moet je dan eten op blijven dringen omdat zij nét zo lekker moet eten als jij?
Misschien heeft zij  op een ander moment behoefte aan een lekker hapje en zolang dat allemaal over en weer naar behoefte op het menu mag staan zie ik geen reden om te gaan turven wie er het vaakst zijn bordje leeg gegeten heeft!
Mogen we anno 2019 misschien zélf bepalen hoe vaak en wanneer we onze maaltijd met een heerlijk toetje bekronen?

klusje

Sorry, weinig tijd. Had even een op-en- neertje naar Rome. Er waren wat problemen  met de plafond schildering in de Sixtijnse kapel.
Omdat ik in 2010  óók al eens de boel voor ze gerepareerd heb dacht men direct aan mij  toen er dit keer over een nog iets groter deel een renovatie nodig was…. wát een werk, maar het is weer gelukt hoor.
Mocht je de kapel nog gaan bezoeken dan weet je d’r van!

zoek, zoek, zoek

Heel lang geleden was er de kinderserie Ja zuster,nee zuster op TV. In die tijd werden de opnames van de meeste programma’s  gewist en zo  hebben de jongere generaties nooit méér gezien dan wat liedjes uit de serie die wél bewaard zijn gebleven.
Wij hebben ze trouwens nog allemaal op LP  en die zijn destijds zóveel afgepeeld dat ik nog heel wat liedjes zó mee kan zingen.
Eén van de liedjes ; “Lodewijk waar ben je” is ondertussen mijn nieuwe lijflied en wel om de eerste regel…..
Zoek, zoek, zoek in de struiken…zoek,zoek, zoek  enz……

Lodewijk was de poes in huize Clivia maar vervang de naam Lodewijk  voor Beau en het liedje is aardig aangepast aan huize Rietepietz want dáár wordt wat afgezocht.
Inderdaad naar de poes. Hoewel het beest nooit naar buiten gaat raakt Henk in de stress als hij de kat niet direct ziet, en dat terwijl het dier áltijd in de kamer is. Maar soms ligt hij op een stoel die onder de tafel geschoven staat , paniek! Of hij is lekker in zijn stoel onder het dekentje weggekropen, dan kan ik wijzen wat ik wil maar hij ziet Beau niet en die is dus weg.

Behalve dat is Henk nogal “van het ordenen” niets mis mee zou je zeggen maar het zou écht heel veel zoeken schelen als hij wéét waar hij spullen wegruimt. Kammetjes zijn niet aan te slepen, soms vind ik er per ongeluk een terug, of zelfs twee, en hij knikt braaf ja als ik zeg dat er één op het plankje in de badkamer moet blijven liggen en één beneden onder de spiegel, maar ondertussen zijn ze alle twee weer zoek inclusief het reserve kammetje en behelpt hij zich met mijn “spijkerborstel die ook in de badkamer ligt. Als dat maar goed gaat.

Een tijdje geleden  had ik mijn portemonnee op tafel laten liggen, toen ik hem nodig had was de portemonnee pleite.
Het hele huis afgezocht, Henk gevraagd maar die wist van niets. Ineens kreeg ik een brainwave, had ik hem niet  in dressoir zien rommelen? Oeps, waar is de sleutel ? Normaal zit de sleutel áltijd op dat deurtje….zucht, volgende zoektocht…. uiteindelijk komt de sleutel uit de lade van datzelfde dressoir  en mijn portemonnee ( met o.a. mijn rijbewijs)  blijkt inderdaad netjes weggestopt in dat kastje.

Zijn portemonnee is voor de zoveelste keer weg, op zich niet erg maar zijn ID en zorgverzenkringskaart zitten erin, érgens in huis moet dus een soort schatkamer zijn waar al die “keurig opgeruimde spullen” liggen, óf het ging mee in de afvalbak waar ik al een paar keer tijdig dingen uithaalde die zeker niet daar hoorden.
Ik begrijp nu hélemaal  dat in tehuizen “zoveel gestolen wordt”  en moet vaak aan broeder Carlo denken. Die werkte in het tehuis waar mijn schoonmoeder 4 jaar verbleef.
Carlo bleef altijd uiterst kalm als er spullen weg  waren.
Zijn laconieke mededeling was altijd: “het is er wel maar het ligt  even ergens anders” , hij had altijd gelijk.

de treurwilg

Een treurwilg, niét in Etteleuren

begint echt al  lichtjes te kleuren

hij houdt van de zon

maar ’n buitje..? dat kon

er moet immers nog veel gebeuren

proost

Heb ik al verteld  dat er wel eens iets fout gaat bij Henk? Volgens mij wel en zei ik iets als. “niet álles dat fout kan gaan gáát ook fout” maar “alles dat fout kán gaan gaat regelmatig fout”. Alleen weet ik nooit  wanneer het wel of niet fout gaat en dus staan mijn voelhorens altijd in de hoogste stand.
Het brengt situaties  met zich mee waarom we een paar jaar geleden vreselijk gelachen zouden hebben maar die tegenwoordig niet als “vreemd” op hem overkomen en dan valt er  niets te lachen. Als ik het na vertel aan de kinderen kan ik erom lachen en kunnen er best grappen over gemaakt worden zonder dat hij er weet van heeft maar in zijn bijzijn  komt een grap niet meer over.

Niet alles is gevaarlijk maar om drankmisbruik te voorkomen kan ik echt beter een oogje in het zeil houden als Henk een drankje in wil schenken voor me.
Ik kreeg argwaan toen toen ik bijna achterover klapte na de eerste slok van mijn longdrink gin/ jus ‘d orange.  Het glas is (in nuchtere toestand) ongeveer  16 cm hoog en daarin doe ik een laagje gin van ongeveer  1 centimeter maar in dát glas moeten het minsten 3 centimeters geweest zijn.

Er was trouwens al eerder een wijnachtig smaakje aan mijn “sjuutje” maar dát moet verbeelding geweest zijn. De eerstvolgende keer dat hij mij wilde “laven” en ik in de keuken kwam stond mijn longdrinkglas voor de helft… pakweg 8 cm….  gevuld met eh…. water?
Zou kunnen, ik had ook al eens het idee dat m’n sjuutje wel érg waterig was.
Als ik aan het glas ruik komt de doordringende geur van gin, ( au de cologne is er niets bij)   me tegemoet…. je zou er coma zuiper van worden. Toch maar zelf inschenken voortaan.

Maar zijn eigen wijntje voor bij het eten moet  wel goed gaan …toch? Mocht hij wat water bij de witte wijn willen doen doe ik daar niet moeilijk over. Water bij de wijn is positief daar komen we wel uit.
Maar toen ik gisteren zijn glas witte wijn zag was het wel héél licht wit.  Zo op het oog is hij vergeten “wijn bij het water te doen”. Om dat te bevestigen wil ik aan het glas nippen maar zover komt het niet, zodra mijn neus boven het glas hangt komt de doordringende geur van gin me tegemoet. ……. proost!

plaatjes van het internet.