Heb je soms, dat je een oude song op de radio hoort waarvan je indertijd de tekst niet kon vertalen. En nu kun je dat wel, en dan gaat het vaak om ontnuchterende “flut teksten” die je destijds fonetisch meezong.
Bij dit nummer heb ik m’n twijfels, heel sfeervol gebracht, met een prachtige stem waar je zo bij weg kunt zwijmelen, maar toch… ergens een beetje het soort dooddoeners waar ik zo’n hekel aan heb. Soms moet een stevige huilbui kunnen hoor, dat lucht op, beter dan een geforceerde glimlach.
Alsof onze casemanager, zoals van de week, weg duttend op de bank mijn verhaal aanhoort en dan als advies geeft; “U moet echt aan Uzelf denken hoor”.
Maar ….. ik laat me tóch inpakken door de stem van de zanger, en wie weet kun jij de aanmoediging ook gebruiken want er heerst nogal wat zorgelijkheid en droefenis in logland momenteel.
Oke… trek je mondhoeken in de plooi en laat je inspireren door Nat Kink Cole.,
Leuk dat je reageert, dankjewel!