weet je nog?

Ja die mooie nageltjes van een paar weken geleden!
Keurig in model en netjes gelakt.
Was ik best een beetje trots op.
Je voelt ‘m al aankomen hé!
Vraag maar niet hoe ze er na een paar keer werken uit zien,

Slechte foto ja, maar je ziet het, géén nagellak en eigenlijk ook nog nauwelijks nagels.
Eh, inderdaad, eigenlijk niet genoeg nagel om aan een zeker lichaamsdeel te krabbelen.
De schuldige? Mijn ijver, ja echt! Weer even leuk mee gestoeid in de drukkerij en dan is het snel gedaan met mooie nageltjes. En morgen ook nog een dagje dus dan zal het laatste restje nagels ook wel verdwenen zijn, het zij zo!
Gelukkig waren het in hoofdzaak klusjes die ik zittend kan doen, dat is wel prettig voor m’n voet.

Hoewel ik ondertussen wel weer in m’n normale schoenen loop blijft die voet toch een zorgenkind. Het afwikkelen van de voet is weer lastiger geworden en geeft ook meer problemen dan vóór de ontsteking.
Nog steeds wel wat rood en dik als ik veel een schoen aan heb maar hoe nu verder moet ik nog even over nadenken. De foto van de voet liet veel slijtage zien én veel botgroei op div. plaatsen. Goed passende schoenen kopen zal dus steeds lastiger worden want een normale schoen heeft daar domweg geen ruimte voor omdat op die plekken normaal géén bot uitsteeksels zitten. Het advies van de huisarts is “orthopedische schoenen”. Een optie waar ik best iets voor voel ware het niet dat een verwijzing van de huisarts niet werk.

Ik ga er nog heel erg over nadenken of ik wel naar een orthopeed wil, dat circuit heb ik 30 jaar geleden als eens doorlopen met veel wachttijden en weinig bruikbare oplossingen. De wachttijden zijn er vast niet beter op geworden en ik vrees dat het niet een kwestie is van “kijk even naar de al bestaande foto en schrijf een voorschrift voor de orthopedische schoenmaker.
Zolang ik nog redelijk kan lopen laat ik zeker niet opereren (wegens gebrek aan succesverhalen) en een orthopeed zal in zo’n operatie nou juist een lekkere dikke plak ham op de boterham zien. Bovendien zit ik niet te wachten op, vóór je zelfs maar een arts gezien hebt, ellenlange (meestal weinig ter zake doende) vragenlijsten in vullen. De foto laat volgens mij duidelijk genoeg zien wat het probleem is maar er zal vást wel weer een nieuwe foto moeten komen. Ik snap wel waarom de zorg zo’n geldverslindend monster is.

Advertentie

oud goud

Ik blijf nog even hangen in het verleden en dat komt door de dood van alweer zo’n levende legende
die gisteren een mooi in memoriam kreeg in de krant.

Potdorie, wát een prachtige foto, bijna een Rembrandt, maar net even anders. Wat mooi oud geworden die David Crosby. Crosby speelde in drie wereldberoemde bands en hoort natuurlijk zwaar bij mijn generatie.
Gelukkig had ik als tiener al geen “groupie” aspiraties en hingen er bij mij nooit posters van artiesten boven m’n bed anders zou déze foto toch zéker kans maken. Ondanks de “zeiksnor”, hij kan het hebben of die snor nou donker is zoals vroeger, of grijs.

Ja natuurlijk staat er nog wel iets van hem in de platen bak. Een dubbel LP uit 1973 waarvan de hoes ábsoluut geleden heeft. Je kunt ook zien dat ik de L.P.’s enige tijd mishandeld heb door ze op te stapelen, je ziet een ronde afdruk in de hoes.
Herinneringen aan mooie tijden, met goede vrienden op het hoogpolige tapijt, rug tegen de bank leunend zitten luisteren. Of dansend, voor zover je dat tegen elkaar aanhangend schuifelen dan nog dansen kon noemen.
De herinneringen overvallen me regelmatig want hoewel heel veel artiesten wonderbaarlijk oud worden, ze hebben natuurlijk het eeuwige leven niet.
Ook deze David Crosby is een wonderbaarlijke overlever geweest, Zijn levenswijze was, als van zoveel popartiesten, niet dé manier om 81 jaar te worden.
Hij snapt dat zelf ook niet helemaal zegt hij in de trailer “remenber my name” die ik aan de krantenfoto hierboven heb gelinkt.

ontmantelen

Het zal waarschijnlijk niemand uit de regio ontgaan zijn dat vanaf vanavond (dinsdag) een flink deel van de A 12 (rondom Zoetermeer) voor een paar dagen afgesloten zal worden.
De nogal prominent aanwezige Nelson Mandelabrug die al zo’n jaar of 30 over de snelweg hangt blijkt niet langer veilig te zijn.
Er zijn scheurtjes ontdekt en de glazen overkapping is te zwaar gebleken voor de peilers. Om die brug te kunnen ontmantelen moet moet dus de A12 dicht wat bést wel lastig zal zijn.
Ik pendel nogal eens heen en weer tussen Rijswijk en Zoetermeer of Pijnacker.
Ja natuurlijk weet ik wel andere wegen om naar Zoetermeer te komen maar dat stuk A12 is een belangrijke toegangsweg naar Den Haag (en vice versa), je kunt er dus vergif op innemen dat er dan heel véél auto’s langs die B wegen geleid moeten worden.

Maar vandaag kon ik er nog door en dat vond ik een goede reden om mezelf nog even te “ontmantelen”.
De sauna waar ik met enige regelmaat kom ligt n.l. ook in Pijnacker, daar kon ik vandaag nog makkelijk komen zonder in de file te komen staan. Helaas, stofzuigen moet dan maar wachten, ik moest met de billen (en de rest) bloot.
Het was trouwens een gemeen koude wind om bij het (buiten)zwembad het badlaken te laten zakken….brrrr.

Ik lunch er ook maar meteen en als ik naar huis rijd zie dat er al veel voorbereidingen getroffen worden voor de werkzaamheden aan de brug.Kon ik natuurlijk géén foto’s van maken, niet verantwoord als je alleen in de auto zit. Veel groot materieel in de zijkanten en vast één rijstrook buiten gebruik. Bij de afritten staan ook al rijen rood/witte paaltjes langs de kanten klaar, het “feestje” kan beginnen. Waar het eindigt zullen we af moeten wachten want de plannen zijn al een aantal keren bijgesteld.
Ik moet er ineens aan denken dat ik ooit nog een mevrouw met haar fiets op de roltrap zag vallen en ik haar te hulp schoot. Niet lang daarna werd de vaak haperende kleine lift gelukkig vervangen ten kosten van één van de roltrappen.

terugkijken

Ja natuurlijk kijk ik in deze tijd soms terug. En dan met name naar “de kerstwens”!
Dikke pret altijd om iets geks te verzinnen waarin de kerstwens verpakt kan worden, waarom zóu je normaal doen als het ook gek kan toch?
Altijd kerstgerelateerd natuurlijk waardoor het ondertussen knap lastig is geworden om nog iets nieuws te vinden waar ik “iets mee kan”.

Geruisloos is de rol van Henk daarbij overgenomen door Inge al zijn er wel verschillen.
Waar Henk altijd in eerste instantie de ónmogelijkheden van m’n plannetjes te berde bracht (waardoor ik die beter onder ogen zag én oplossingen bedacht) is Inge heel sterk in me motiveren toch vooral dóór te gaan met deze “traditie” en denkt nog krankzinniger dan ik.
Ze zag me in gedachte al op de knietjes op een mooi gedekte tafel liggen als kalkoen…… néé, geen zorgen hoor, dat gaat ‘m niet worden.

Maar ja bij de 15de kerstboodschap op rij heb ik toch het gevoel alles wel eens gehad te hebben al is de boodschap nog altijd van harte gemeend.
Ik weet best dat het heel die kerstboodschap op kerstavond niemand boeit…. nee het gáát om de bloopers die ik dan op tweede kerst dag plaats en waar meestal de pret vanaf straalt.
Ja gelukt, voor dit jaar tóch weer een kerstgerelateerd “iets”gevonden, De uitwerking vast weer even knullig als jullie van me gewend zijn, dat pakt de éne keer toch beter uit dan de andere keer. Even geduld tot kerstavond voor het resultaat.

Soms klopte in het verleden alles toch aardig en vind ik (achteraf) zelf dat het best leuk gelukt is zoals bijv. de kerstster uit 2012.. tien jaar geleden alweer!
Het is in de bloopers dán al te horen dat Henk niet meer zo goed onder worden kan brengen wat hij bedoelt maar uiteindelijk dóen we de kerstwens van 2012 toch nog helemaal samen, Ik vind het zelfs één van de betere!

op de nipper

Ja hé, we deden ons dagje Valkenburg wel écht op het nippertje! In het Zuiden kún je n.l. hoogte verschillen treffen en het was er dus af en toe flink klimmen en klauteren. Je moet er toch niet aan dénken dat we op spiegelgladde perrons hadden moeten rond hangen. Ik dwaal maar even af naar de gladde actuele stand van zaken hier in Rijswijk….
…….het is bij mij in de tuin én de straat gladder dan bij een aal in emmer snottebellen zal ‘k maar zeggen.

Ondertussen zijn de grotere wegen en straten goed te doen. Niet in de laatste plaats omdat er ook bikkels over de stoepen rondlopen met “strooikarretjes”, een soort kinder/boodschappenwagentje met onder het bakje een soort vliegwieltje dat pekel strooit.
Helemaal geweldig met maar één nadeel, ook dié slaan de kleine straatjes over, en ik wóón in een klein straatje!
Het blijft dus een uitdaging om de voortuin én de straat uit te komen. Maar laat ik nou gelukkig nog een paar antieke “ijzertjes” hebben. De rubber bandje zijn niet helemaal jofel meer maar ik kom er de tuin en de straat mee uit.

Zo scharrel ik toch de boodschappen bij elkaar en kom heelhuids thuis waar ik extra voorzichtig ben, ik ben echt zo’n type dat de moeilijke parcours keurig overwint en dan thuis over een drempeltje struikelt en alsnog een heup breekt.
In Valkenburg was het zónder ijzel al uitdagend genoeg om op de been te blijven, zeker in de gemeentegrot waar de grootste kerstmarkt is. Het blijft wél een mergelgrot hé!
Al is het er door de kerstmarkt wél iets lichter dan wanneer je er normaal met een gids doorheen loopt, de grond blijft ongelijk en je bent natuurlijk reuze afgeleid door alle “kerstzooi”.

Ik heb de foto’s maar in een filmpje gezet, héél veel lichtjes en eigenlijk eigenlijk weinig van wat er allemaal te koop was.
Het is écht een leuke kerstmarkt met veel hebbedingetjes, en wat me opviel, het was allemaal best betaalbaar.
Evengoed lieten Inge en ik het allebei bij één aankoop onder de drie Euro, en wat ik kocht had ik hier al naar gezocht en niet kunnen vinden. En we maakte natuurlijk selfies, of foto’s voor andere mensen die dat dan in ruil daarvoor ook voor ons deden…ja toeristen onder elkaar hé weet je wel! ……

soms zit het mee……

Ja hoor, de NS kán het wél, wordt een héél snel logje, alle overstappen gelukt, en perfect op tijd staan we voor het schattige oude station gebouwtje van Valkenburg. Dat is niet meer in functie voor het station maar je kunt er gezellig een kopje koffie drinken met uiteráárd  een flink stuk Limburgse vlaai, en dat dóen we dan ook. Logje klaar……!!!!!Maar gelukkig hebben we  de terugreis nog.

Die start op datzelfde stationnetje….
* Mooi op tijd, over 8 minute komt de trein volgens de borden voor Arriva……
–>komt melding + 10 min. Op het bord…..Moet kunnen.
Melding door de speaker trein valt uit… raadpleeg de app… ( cq, zoek het zelf maar uit)* 
Inge zoekt op app…. Neem arrivabus tot station Nuth..stap daar in trein naar Maastricht.
Bij bushalte 8 min. Wachten geen bus, wél een bus (zonder chauffeur) buiten dienst die stroom staat te happen.
Zien dat er ook een bus naar Maastricht gaat, beter?…. 10 min. langer wachten, dóen!
Blijkt de buitendienst bus te zijn, komt andere bus aan, chauffeur stapt uit en opent de buitendienst bus waarop Maastricht verschijnt en dat hij over 6 min vertrekt.

Chauffeur schudt hoofd… bus niet opgeladen …voorzien stroomloos staan lang voor Maastricht….. Ondertussen op het bord van de arribatrein, nieuwe vermelding… trein over 10 minuten….. steken spoorweg weer over, wachten bij de trein ….
 herhaling tussen de * * hierboven –>…. Steken weer spoor over…. Bus naar Maastricht staat er nog we mogen nog mee –> keurig op tijd bij station Maastricht, trein staat helaas op ander perron dan in app vermeld maar halen we.
Inge zoekt nieuwe aansluiting voor vanaf Eindhoven, 10 min. Overstaptijd (denken we dan nog) maar komt helemaal geen trein naar Den Haag, herhaling deel tussen de * *
Verward NS personeel belooft op perron 4 goede optie over Utrecht, daar overstappen naar Den Haag……–> instappen….. bord verandert, trein gaat toçh naar Den Haag… eh…. vergeet het…
speaker in de trein roept om dat ze dáchten een machinist  te hebben maar die werd  herplaatst…… hebben nog brood bij ons, én een banaan….

Zien op perron ernaast een trein aankomen ….. Inge port banaan in de rug van een conducteur en roept; “breng ons naar Den Haag of ik schiet” verbluffend succesvol…. we gáán….
trekken een veertje uit m’n donsjas om bij personeel te steken op plaats waar het donker is!
Hebben ondertussen uur vertraging (heel veel anderen ook) vinden nog 2 plekje op de klapstoeltjes op “balkon”.

Daar stapt… nou ja wankelt, in Breda  een straalbezopen jongeman binnen, laat zijn tassen vallen waar hij staat en kijkt of de wanden voor hem open gaan, dat gaan ze niet, aardige medepassagier ruimt de tassen uit de weg en zorgt dat de dronken tor gaat zitten op een klapstoeltje….
lalt hangend van alles over voetbal … zingt “we are the champions”…schreeuwt op geluidsniveau stand 12 onverstaanbaar gesprek … heeft een boete gehad enz… tijd om naar andere wagon te verdwijnen …. Bij de volgende halte zien we de dronken lor wéér bij ons instappen, moet buitenom gelopen zijn wonderen bestáán! ……. Zijn  net op tijd weg….en vinden vanaf Rotterdam nog een goed plekje in een echte coupe en komen, tweede wonder, na ruim 4 uur reizen tóch thuis.

voorlichting

Er zijn best nog veel mensen die nog nooit het Sinterklaas dobbelspel gespeeld hebben, misschien zelfs niet van het bestaan weten.
Dat kunnen we niet hebben natuurlijk, ik neem graag iédere barrière om het feest te vieren weg. Geen kleine gelovigen is met dit spel geen probleem. Ik geef dus met liefde even “voorlichting” aan onwetenden.
Het ging dit jaar niet om de cadeaus (daar gaat het eigenlijk nooit echt om) maar we speelden het dobbelspel.

Voor wie het niet kent….
* iedereen koopt één cadeau voor een afgesproken bedrag.
* iedereen neemt ook een ( afgesproken) aantal “frutsel-cadeautjes” mee (niet te veel anders wordt het nachtwerk)

Die frutsels kunnen van álles zijn, van chocoladeletter tot diepvrieszakken en álles daar tussenin. Ze komen meestal uit het allergoedkoopste assortiment van die winkel met de A .

En dán kun je los. Ieder cijfer op de dobbelsteen geeft een opdracht die de cadeautjes onder de mensen moeten verdelen.Ik heb ze nu even niet bij de hand maar herinner me ongeveer……..
* Pak een cadeautje uit het midden maar pak het niét uit (bij een ander cijfer item met pak het wél uit)
* geef alle pakjes naar rechts door, of naar links
* geef een pakje aan iemand aan wie de minste pakjes heeft
* steel een pakje bij een ander……
* ruil een pakje met een ander
enz, enz….. dat is een ronde van een afgesproken tijd.

In ronde 2 worden álle pakjes uitgepakt en zijn de opdrachten bij de cijfers op de dobbelsteen veranderd waardoor de pakjes nog een paar keer herverdeeld worden. Levert uiteraard weer hilarische moment op.

Er zijn altijd mensen die door de verpakking proberen je op het verkeerde been te zetten.
Zo stond er bij ons een grote doos blikvanger te wezen die uiteraard de volledige aandacht van Levi had.
Levi en Amber vervingen bij het dobbelspel Oma en Opa (klok) bij het spel en deden natuurlijk extra hun best.
Foto’s zijn daar eigenlijk niet van gemaakt maar wél een aantal filmpjes.
Veel te lang natuurlijk dus ik het er even wat flitsen uitgehaald om de grote doos een beetje te volgen.
Wat daar uit kwam….? De blauwe zonnebril met lichtjes op het montuur die Maikel uiteindelijk op had.
Oke….. en nú de kerstzooi ,…. éigenlijk nog totaal geen zin in.

richting Sint

Ja hoor, éindelijk komt er wat sfeer rond het Sinterklaasfeest op gang.
Bij Melody gaat het schoen zet spel van start, maakt ze altijd veel werk van en helpt inderdaad om in de sfeer te komen .
Behalve dat heeft de goedheilig man wel overal zijn intocht gehad, Vorige week in Rijswijk en tot mijn grote vreugde was de stoet ruim voorzien van zwarte Pieten . Er liepen twee zéér opvallende bij, in knal oranje gekleed met méga lange oranje wimpers, gewéldig. Ik gebruik dat soort wimpers ook te pas en onpas bij verkleed partijen.
Nee ik ga niet ( teveel) “zeuren” al is het triest dat er overduidelijk (veel) beveiliging aanwezig was. maar er viel me iets bijzonders op toen ik de foto’s terug keek, de beveiliger die op de grote truck naast een zwarte Piet zit is (om het woke te zeggen) een man van kleur.

Hoewel het me opgevallen was dát er beveiliging naast die Piet zat (en er juist dáárom een foto van maakte) , is dat kleurtje toén helemaal niet tot me doorgedrongen. De beveiliger zat daar gewoon “als zichzelf”, ik zag “een beveiliger” en zeker géén zwarte Piet in die man.
Gelukkig was de sfeer geweldig en konden we toch nog wel bij de Pieten komen om ze te complimenteren. En ja hoor, ik kreeg ook een handje pepernoten al had ik kind noch kraai bij me.
Dat Sinterklaas bij de viskraam op de markt gedumpt werd heb ik niet zien gebeuren. Ach, de goedheiligman heeft natuurlijk bákken geld nodig dezer dagen en kluste nog snel even wat bij denk ik.

We vieren het dit jaar weer eens met het dobbelspel, na 3 jaar surprises is de inspiratie even op. Toch komt er één surprise voor iedereen samen. Amber, bijna 8 jaar, kent ondertussen ook het Geheim van Sinterklaas en dus maken Inge en ik mét de kleintjes een surprise om ze ook daarin een beetje de lol van het feestje mee te laten maken. Ze vinden het gewéldig om het feest nu vanuit “de ingewijde kant” te mogen meemaken. Néé, daar vertel ik natuurlijk nog niets over, je weet nooit wie er meeleest.
Zondag mogen ze voortborduren op het beginnetje dat Inge en ik al voor ze gemaakt hebben….. leuk hoor….. ik voel de dichtader al kloppen…..

chocolaatje toe

We blijven nog even in Antwerpen hoor, sorry, ik ben nou eenmaal nogal “mededeelzaam” .

Zelfs in het kleine stukje Antwerpen dat ik zag was wel duidelijk dat veel van de oude bebouwing, net als in Parijs, vooral groot en sierlijk is. Hoewel op de foto niet zo duidelijk was het moderne gebouw van 6 verdiepingen hoog niét zo hoog als het oude gebouw ernaast maar het léék veel hoger en massiever. Gevalletje verkeerd perspectief, ach ik ben ook geen fotograaf, dat is wel duidelijk.

Een gezellige bistro was snel gevonden, net niet heel druk en nog persoonlijk naar een tafeltje gebracht worden en vooral…… niet opgejaagd worden om te blijven consumeren. In Nederland (althans in de drukke randstad) vraagt de bediening vaak al vóór je glas leeg is “of alles naar wens is” en “kan ik nog iets voor U doen”. En dat op een toontje “aso, als we niets meer aan je kunnen verdienen houd dan die tafel niet bezet. “
Nee hoor, ze lieten ons ongemoeid “lekker bijkletsen”, we hadden tenslotte een uur in te halen. Zonder toetje verlieten we de bistro, op zoek naar de chocolade waar België zo bekend om staat.

Gek genoeg konden we ook dát vinden in het Paleis. In het vierkante paleiscomplex is één van de hoeken in gebruik door de chocolaterie van ” Persoone”.
In Nederland zeggen we wel eens “ik kan er geen chocola van maken” wanneer we met iets geen raad weten.
Bij Persoone zeggen ze waarschijnlijk “ik kan het van chocola maken” want je kunt het zó gek niet bedenken of ze maken het van chocolade. Héél veel smaken bonbons in de luxe winkel waar ik alleen maar likkebaardend langs kan lopen, meenemen is immers niet handig.
Maar er staan ook allerlei grote stukken, wel degelijk van chocolade gemaakt maar met de de nodige toevoegingen om de stevigheid en houdbaarheid te waarborgen.
Zo’n meisje ziet eruit”om op te vreten” maar wegens het voorgaande is dat dus niet verstandig. We mogen een kijkje in “de keuken” nemen, daar worden nú natuurlijk geen kunstwerkjes gemaakt maar van alles in mallen gegoten.

Wat een vakmensen, maar ook wat een sfeer in het winkeltje! De koninklijke zaal maakt een chocolaatje drie keer zo begeerlijk…. daar moet ik een oplossing voor zoeken als we in het voorjaar terug gaan. Een koeltasje meenemen misschien? Maar voor nu….. dag Antwerpen, tot volgens jaar!

waar wás ze…..

Rietepietz had een héél zware dag…….

moest met de billen bloot en de naakte waarheid onder ogen zien…..

ze heeft gezweten als een bootwerker …

en ze voelde nattigheid……..!