het verschil

Wat is het verschil tussen ongelukkig zijn en verdriet hebben. Er móet verschil zijn, want ondanks dat ik soms diep verdrietig kan zijn zeg ik toch niet zomaar dat ik ongelukkig ben.

De vraag komt niet uit het niets, ik ontving van één van de schatten om me heen “het ultime kado”, een boek “voor iedereen die gelukkiger wil zijn”.
Een boek met heel veel herkenning en dus tevens een bevestiging dat ik het best wel aardig doe in een situatie dat gelukkig zijn niet zo voor de hand ligt.

Ja natuurlijk mis ik mijn maatje, hij maakte mijn leven de moeite waard want, hoewel mijn ouders in en na de absurde oorlogstijd hun best deden, ik voelde me ongewenst (en wás dat ook ving ik ooit op).
Dat Henk voor mij koos en van mij hield zoals ik van hem hield was een godswonder voor me, het veranderde mijn leven.
Het boek staat vol quotes als deze die me op het lijf geschreven lijkt…

“het gaat niet om WAT je hebt in het leven, maar om met WIE je het deelt”

Henk is er niet meer maar hij zit, als altijd, diep in mijn hart en dan is er nog zijn “nalatenschap” in de vorm van onze (klein)kinderen die zijn liefde in zich hebben.
Ze maken het makkelijk om de dagboeklijstje in te vullen waarvan het boek er 60 telt.
Het gaat allemaal om stofjes te kunnen activeren, of juist niet (afhankelijk van hun fuctie), waar je je prettiger door zou kunnen voelen, en dus gelukkiger.
Denken aan fijne dingen schijnt net zoveel invloed te hebben als fijne dingen mee maken, vooral wanneer ze opgeschreven worden. Tja, als ik terugdenk aan onze allereerste kus word ik nóg overspoelt door een geluksgevoel, dat lijkt die stelling te bevestigen. Uiteraard weet ik ook nog precies dag en plaats van die gebeurtenis, ja ook van die andere eerste keer,

Je kunt dagelijks dingen noteren waar je dankbaar voor bent, evenals mooie momenten, wat eigenlijk een beetje op hetzelfde neerkomt.
Zo’n moment dat kleinzoon Maikel maar niet kan kiezen uit de vesten van opa, omdat hij er twee leuk vindt om te gaan dragen maar nog een derde alleen omdat opa die zo vaak droeg. Er zijn er gelukkig genoeg.

Maar het boek zegt, naast heel veel weetjes, ook; “af en toe ongelukkig zijn is heel gezond en heilzaam, je gevoelens van verdriet, angst en boosheid toe te laten en te delen met anderen”.
Gevoelens van angst en boosheid zijn er niet, maar de tranen van verdriet vloeien nog vaak overvloedig, misschien ook wel verdriet en /of ontroering omdat Henk niet meer kan zien hoe iedereen me steunt en hoe mooi zijn nagedachtenis in ere gehouden wordt. En ik hier alles mag delen.

Bij alle puinhopen van de verhuizing van de drukkerij kwam van de week een van de jongens me vertellen dat het hoekje van “die kleine” al klaar is.
Terwijl er nog machines in elkaar gezet moeten worden regelde hij dat bij een “degeltje” zoals waar Henk vroeger vaak op werkte zijn spulletjes een plekje kregen.

Nee, ik ga zelf niets invullen in het boek, dat bewaar ik tot er iemand mijn pad kruist die dat invullen harder nodig heeft.
Het boek leerde me dat ik ondanks de momenten van verdriet niét ongelukkig ben.
Nog zo’n mooie quote die volgens mij goed bij me past.

Geluk is niet de afwezigheid van problemen, het is het vermogen om ermee om te gaan.