Zeg nooit nooit hé, Rietepietz en pretparken of attracties hebben elkaar altijd een beetje links laten liggen. Toen de kinderen nog klein waren hadden we geen auto en was een dagje pretpark een dure grap waar ik tóch al niet op zat te wachten.
Pretparken waren altijd een synoniem voor lange wachtrijen, zere voeten en een aderlating voor het toch al krappe budget.
Kortom de allergie tierde welig waardoor ik tot, pak ‘m beet, 2009 vrijwel géén pretpark of iets dergelijks van de binnenkant heb gezien.
De zere voeten zijn gebleven, de wachtrijen kun je redelijk te ontlopen wanneer je niet meer van de weekenden of vakantieweken afhankelijk bent, en het budget kan tegenwoordig wel iets hebben.
De komst van kleinzoon Sebastian in de USA luidde de omslag in, vanaf dat hij oud genoeg was was er vaak geen ontsnappen aan.
Waar de oudere kleinkinderen die hier opgroeiden overal wel kwamen met hun ouders, schoolreisjes of hun andere oma, lag dat bij Sebastian natuurlijk anders.
De Apenheul, Avifauna, het Archeon en de Efteling…… ik zag het allemaal pas voor het eerst toen ik al over de 65 was en als ik eerlijk ben geloof ik niet dat ik het gemist heb al die jaren.
Het enige dat me boeit bij dat soort bezoekjes zijn de kleintje die van de ene verrassing in de andere vallen.
Zondag deden we wéér een inhaalactie want toen we hoorden dat kleindochter Jennifer met haar gezin naar het Spoorwegmuseum wilde boden we aan mee te gaan om “een beetje op Amber te passen”, met haar 8 maanden is ze natuurlijk nog véél te klein om mee te kunnen spelen.
We hadden écht een leuke dag, in het spoorwegmuseum is écht veel moois te zien.
Helaas had m’n camera z’n dag niet dus heb ik vrijwel geen foto’s maar je kunt ook beter gewoon zélf een dagje gaan kijken want ook wanneer je niét helemaal uit je kanarie gaat van treinen is er veel moois te zien.
Voor kleintjes als Levi is zo’n heel grote trein niet eens nodig, dit voldoet óók al rij je dáár natuurlijk eigenlijk niet helemaal voor naar Urecht.
Maar “met grootje in een bootje” is ook leuk en gelukkig staat de camera dan niet op filmen want neerstorten in zo’n bootje is een hachelijk avontuur dat gelukkig wél goed afloopt.
En voor het eerst zeg ik nu;
“als ze allebei wat groter zijn moeten we nóg eens gaan” …….,
…….het is laat maar eh….,. beter laat dan nooit toch?
van koninklijk tot knettergek 
Leuk dat je reageert, dankjewel!