Waarschijnlijk ligt dit logje voor vele wat gevoelig en tóch ga ik het hebben over mijn zienswijze op de jaarlijks groter wordende actie Alp d’Huzes .
Ook dit jaar fietsen op 5 en 6 juni sympathisanten van het KWF één of meerdere keren de Alpe ‘d Huez op en laten zich sponsoren om geld in te zamelen voor kankeronderzoek.
Onder hen regelmatig zeer gemotiveerde ex kanker patiënten maar in hoofdzaak toch mensen die geliefde familieleden aan de slopende ziekte verloren hebben.
Goed beschouwd zóuden Henk en ik dus méé moeten fietsen maar als ik eerlijk ben ( en ik vaar niet graag onder valse vlag) héb ik niets met het evenement.
Hoewel ik héél goed de motivatie van de deelnemers begrijp en er wel een vorm van verwerken in vermoed, staat het hele sponsor gedoe me toch tegen.
Op het moment dat ik goede doelen financieel wil steunen dóe ik dat, daar hoeven patiënten of sympathisanten géén tegenprestatie voor te leveren.
Er hoeft ook niemand te wéten of, en zo ja hoeveel, ik gestort heb en al helemaal geen bekende Nederlanders hun status mee te bevestigen.
Het is niet m’n bedoeling mensen op de ziel te trappen want zeker…. , de emoties van de mensen die deze zware tocht volbrengen zijn zijn écht en indrukwekkend.
Ik heb ook geen twijfels aan de intenties van de mensen die de klim maken, het is wel duidelijk dat zij intens met de ziekte bezig zijn of zijn geweest en er álles aan willen doen om meer onderzoek mogelijk te maken.
Maar als gewoonlijk heeft de commercie een flinke vinger in de pap gekregen en worden de emoties flink uitgebuit.
Ik heb dus niet de behoefte mee te doen, maar dat kan bést aan mij liggen, waarschijnlijk verwerk ik het verlies , en/ of lijden van geliefden op een andere manier want natúúrlijk heeft kanker ook bij ons zijn sporen nagelaten .
We prijzen ons nog dagelijks gelukkig dat Henk mocht genezen van de darmkanker die 12 jaar geleden de kop op stak. Maar dat geluk had niet iedereen.
Ik kwam van de week een oude schoolfoto tegen uit 1950, met daarop rechts mijn 4 jaar oudere zus die daar 12 jaar was, in het midden mijn jongere broertje, op dat moment net 7 jaar oud geworden en links zit ik zelf, nog net geen 9 jaar oud.
Het is wel te zien dat ik een beetje schriel kippetje was, zowel lengte als gewicht was ver onder de maat , mijn anderhalf jaar jongere broertje was flink groter dan ik en ook mijn zus was Hollands welvaren .
Maar alweer bijna 10 jaar geleden stierf mijn “kleine broertje” nog geen 60 jaar oud aan longkanker, drie jaar later gevolgd door mijn oudere zusje die eveneens( zonder ooit één sigaret gerookt te hebben) aan longkanker stierf op 68 jarige leeftijd.
Ik weet dus héus welke impact de ziekte heeft maar voel tóch geen noodzaak op de fiets te stappen .
Op het moment dat ik dit schrijf wordt in het nieuws gemeld dat veel van de, in voorgaande jaren opgehaalde, miljoenen nog steeds niet besteed zijn aan onderzoek , dat moet toch een beetje een klap in het gezicht zijn van al die mensen die hun hart uit hun lijf trappen om onderzoek mogelijk te maken .
van koninklijk tot knettergek 
jun 10, 2013 @ 10:32:43
Een dag larter was de aankomst van deelnemers aan de Roparun. Ook al zo’n evenement waar mensen lopen voor kankeronderzoek. Ondergesneeuwd in het mediageweld van de bergoptocht. Die door Radio 2 in de media is gekomen en nu steeds groter wordt. Met vreselijke verhalen, om het geld te doen stromen. Ik snap echt wel wat er aan ten grondslag ligt, maar zie dat grootschalige ook met lede ogen aan. En neem aan van mij dat ook in de familie voorbeelden van erg lijden en sterven heb gezien hoor…Maar dat staat los van hoe groots een evenement als dit moet zijn…mag het ietsjes meer ingetogen? Niet alles is een soort Koningsdag waard…
Rietepietz zegt;
Ja helaas, men heeft het grote geld ondekt dat in groot leed kan zitten. Ik boycot ook heel bewust dit soort programma’s, ik was tóch al niet van de “emo” TV maar hier worden echt grenzen overschreden. Het KWF zélf heeft heel veel geld op de plank liggen om zichzelf in stand te kunnen houden ,dat kan toch niet de bedoeling zijn van al dat ingezamelde geld, om beroerd van te worden en ik hou daar zéker rekening mee bij wie er wel of geen geld krijgt van me!
jun 09, 2013 @ 11:41:17
Zoals een bal ook 2 kanten heeft ( een binnen en een buitenkant ) is dit hier ook het geval.
Stel dat zij het niet doen, dan geen 25 miljoen.
Het sportieve eraan vind ik enorm leuk, want het is echt een geweldige prestatie.
Maar ik schreef ook al bij Marjolijn (kankerpatiënt) die hen KANJERS noemde.
De echte KANJERS zijn de patiënten ! ! !
Ooit fietste ik om het IJsselmeer voor een opbrengst voor de hartstichting, georganiseerd door de hoogoventoerclub.
Totdat zij het jaarsalaris van de directeur daavan hoorde, stopte zij er onmiddelijk mee.
Ik geloof dat ze tegenwoordig niet meer zoveel mogen verdienen?
Rietepietz zegt;
De vraag is maar óf er dan geen geld binnen zou komen, nu zullen toch ook veel mensen denken ik heb mijn deel al gedaan met die sponsoring.Bovendien is het niet zo dat álles met geld opgelost kan worden . Er blijkt nu ook al geld op de plank te blijven liggen doordat er geen goede projecten zijn om geld in te stekekn . Er is ook tijd nodig, kennis én geluk om succesvol onderzoek te kunnen doen.
Ik begrijp en bewonder natuurlijk de motivatie van al die deelnemers maar soms lost geld niet alles op en daar zullen we ons bij neer moeten leggen. Dat er bij de grote organisaties veel geld verslonden wordt door “het in stand houden ván de organisatie” is een groot minpunt. Je kunt niet bedelen bij de mensen om geld en het dan verkwisten aan grote kantoren, dure logo’s en huisstijlen, én hoge salarissen. Ik ben daar heel kritisch in en stop uitsluitend geld in doelen waar ik kan zien wat er met het geld gebeurd ,dat is dus altijd kleinschalig in m’n directe omgeving!
jun 08, 2013 @ 10:12:36
Het eerste woord dat in mij opkomt na het lezen van dit logbericht is ‘AMEN!!!’
Kan er ook uitgebreider op reageren maar net als Marja doe ik dat maar niet om te voorkomen dat ik op tenen stap.
Rietepietz zegt;
Het is inderdaad voorzichtig laveren met dit soort onderwerpen, juist omdát de deelnemers goudeerlijk in hun gevoelens zijn.Het is daarom des te erger dan de media over hun rus alles zo naar zich toetrekt.
jun 08, 2013 @ 00:12:32
Wat een lastige, aan de ene kant ben ik zwaar allergisch voor de ‘emotie’ tv van nu. Ik vind het soms weerzinwekkend om te zien hoe er flink verdiend wordt over de ellende van mensen heen.
Aan de andere kant kan de extra aandacht ook wel weer zorgen voor extra geld, dat -als het goed is- weer voor onderzoek gebruikt kan worden.
Ook ik heb kanker van dichtbij mee gemaakt, maar dat maakt niet dat ik nu meer enthousiast wordt bij acties.
Al jaren steun ik 3 vaste doelen voor een vast bedrag per maand…..zonder dat maar één emo-show me van het nut van deze doelen heeft willen doen inzien.
(Alhoewel…das niet helemaal waar -geef ik schoorvoetend toe-, als kind vond ik Danny Kaye geweldig en hij toch ook wel een reden geweest dat ik Unicef ben gaan steunen)
Rietepietz zegt;
Ja best een lastig onderwerp maar ik prijs me gelukkig met lezers die ook dán hun mening durven geven in een reactie,zélfs als men het niet( of niet helemaal) met me eens waarvoor ik nog meer bewondering heb. De manier waarop jij geeft is zoals het hoort, zonder toeters en bellen en zonder dat heel Nederland daar weet van heeft.
Hoe mooi ook dat er zoveel geld binnengehaald wordt, er wordt misbruik gemaakt van de eerlijke emotie van de deelnemers en dát klopt niet. Zowel de media als de meeste BN ners hebben meestal een flink eigenbelang om de actie te steunen, kijkcijfers en naamsbekendheid zijn nou eenmaal hun boterham. Van het kleinschalige project dat deze actie ooit was is het uitgegroeid tot een mediaspektakel over de rug van mensen die eigenlijk bezig zijn met rouwverwerking. Dat zal niet iederéén met eens zijn maar ik zie toch dat meer mensen dan ik dacht er zo over denken.
jun 08, 2013 @ 13:04:05
Klopt helemaal hoor. Naast de 3 doelen die ik vast steun geef ik heel af en toe ook weleens geld aan kleinschalige projecten. Deze kom ik dan niet tegen via de media maar via mensen die ik of persoonlijk of via bijv een persoonlijk blog ken of tegenkom. De passie en de motivatie die daar achter zit zegt me meer dan een emo-show en in deze durf ik ook met zekerheid te zeggen dat het geld op de juiste plaats terecht komt.
Rietepietz zegt;
Precies, ik kijk óók altijd liever in m’n directe omgeving waar ik hulp kan bieden. Die grote organisaties hebben héél veel geld nodig om alleen al die organisatie in stand te houden, dure huisstijltjes, grote gebouwen én peperdure directeuren. En dan meestal nog grote bedragen “op de plank”voor slechte tijden. Zo doe ik ook nooit “echt”vrijwilligerswerk maar kom in m’n omgeving altijd weer mensen tegen die hier en daar wat hulp kunnen gebruiken, gewoon nog ouderwets een soort”burenhulp”!
jun 08, 2013 @ 00:04:54
Weet je wat me nog het meest tegen de borst stuit, zijn de oproepen op Facebook om oproepen voor goede doelen te promoten. Als je dat doet, wordt er gezegd, laat je zien dat je een hart hebt. Ik vind dat heel grof. Ik heb een hart en ik geef anoniem aan goede doelen, want daar heeft een ander niets mee nodig wat ik doe. Ik ben zelf bij bepaalde ziekten ‘lijdend voorwerp’, om het zo maar te noemen. De ene ziekte wil ik niet boven de ander stellen. Ga ik de ene bestrijding promoten, dan moet ik dat ook doen voor de andere. En zo blijf je aan de gang. Dus promoot ik geen enkel liefdadig doel, maar geef, zonder daar ophef over te maken.
Dit alles wil niet zeggen dat ik geen bewondering zou hebben voor de mensen die zich in het zweet des aanschijns de berg op fietsen, of wat dan ook. Daar heb ik diep respect voor. Maar het is niet mijn manier.
Rietepietz zegt;
Er zijn dus meer mensen dan ik dacht die stevige kanttekeningen plaatsen bij dit evenement. Uiteraard staat ook voor mij buiten kijf dat de déélnemers kanjers zijn die zich met een zuivere intentie inzetten voor meer onderzoek naar kanker.
Maar zoals je al zegt, er zijn méér vreselijke ziekten die nog overwonnen moeten worden en aandacht verdienen.
Voor mij is het ook de emotionele chantage die me het meest stoort , van die face book oproep weet ik niet af maar ik deel je mening over dit soort oproepen. Natuurlijk heeft het niets te maken wel of geen hart hebben als je niet (of onzichtbaar) aan acties meedoet. Het media circus om dit alles heen is zeker niét ontbloot van eigenbelang evenals de medewerking van BN ners. Ik volg de programma’s erover zeer bewust niet omdat de oprechte emoties van mensen uitgebuit worden en dat stoort me mateloos.
jun 07, 2013 @ 21:40:10
Ik heb een paar keer mee gefietst met de “Ride for the roses.” Een fietstocht dat elk jaar in een andere provincie gereden wordt. Iedereen kan meedoen en het inschrijfgeld en gehele opbrengst is voor de kankerbestrijding. Iedereen kan een sticker krijgen en daarop de namen schrijven, voor welk persoon/personen hij of zij fietst. Wat me elk jaar het meest op viel, was de grote verbondenheid onder elkaar. Het “wij-gevoel” was altijd ontzettend groot. Ik vond het prettig erbij te zijn.
Dat jij een andere mening hebt, vind ik prima: de een traag, de ander graag!
Rietepietz zegt;
En dáár kan ik me prima in vinden, dat begrijp ik ook helemaal! Ik begrijp óók de deelnemers aan de Alp d’Huzes en dat deze gezamenlijke lichamelijk inspanning hen iets geeft dat ze heel hard nodig hebben, het gevoel dat ze iets kunnen doen tegen een afschuwelijk ziekte .Ik begrijp dat het veel kan doen voor de verwerking en dat de saamhorigheid geweldig moet zijn.
Wat mij stoort is het misbruik van de emoties van de deelnemers door de media en BNners, én de morele chantage om niet deelnemers tot sponsoring te verleiden.
Dat ik zelf die behoefte niét heb wil natuurlijk niet zeggen dat ánderen die behoefte niét zouden mogen hebben.
Ik ken de rit waar jij het over hebt niet en dat is een goed teken, die rit wordt dus niet commercieel uitgebuit!
jun 07, 2013 @ 14:48:34
Ik begrijp wel dat mensen meedoen, ik sponsor ook iemand die meedoet, maar verder heb ik er niet heel veel mee. Stom dat ook hier weer een vies smaakje aan komt te zitten door het bericht dat niet alles besteed is/wordt.
Rietepietz zegt;
Ja dát begrijp ik ook heel goed en daar is niets mis mee, zo’n prestatie met “lotgenoten” volbrengen kan een héél heilzame werking hebben op verdriet en dat is prachtig!
De verklaring voor de miljoenen die nog op plank liggen luidt: “er moet maar net een geschikt onderzoek of project zijn dat in aanmerking kan komen voor een bijdrage .
Misschien moet ik zoonlief in de USA eens een seintje geven dat het bedrijf waarvoor hij onderzoek doet, naar cel sorteer machines die foute cellen al in een veel vroeger stadium kunnen herkennen, eens een balletje opgooit.
Ook daar kunnen ze altijd geld gebruiken hoewel problemen niet áltijd met geld op te lossen zijn.
jun 07, 2013 @ 11:10:57
Hm, ja………. ik ben het grotendeels met je eens. Het lijkt er op dat emoties tegenwoordig handelswaar zijn geworden. De hele commerciële televisie en helaas ook vaak de Ned 1-2-3 zenders trappen hem wat dat betreft goed op de staart. Er wordt dan ook heel wat afgejankt. Dat veroorzaakt bij mensen zoals jij en ik lichte tot hevige irritatie. Je kunt meeleven en helpen met geld of inspanning, maar dit is allemaal een beetje té.
Wie heeft niet te van (heel) dichtbij te maken gehad met die smerige rotziekte? Dat zullen maar erg weinig mensen zijn. Mijn man is net als Henk gelukkig genezen van darmkanker en daar zijn we iedere dag diep dankbaar voor.
Dat dus de gevoelens intens zijn, valt te begrijpen. Men wil IETS doen omdat men zich zo machteloos voelt en ook denkt dat alles met geld te regelen valt. Dat is niet zo. Ik heb geen idee hoe het nu precies zit met het opgehaalde geld. Als ik ‘slecht denk’, dan zie ik het wel weer verdwijnen in foute zakken. Als ik ‘goed denk’, dan wordt het op den duur wel degelijk gebruikt voor gedegen onderzoek. Zoals met zoveel dingen tegenwoordig…… je wéét het niet. 😦
Rietepietz zegt;
Het logje is eigenlijk van geen kánt compleet, maar met 1000 woorden kun je nóg niet alles belichten! Jij tipt hier ook al aan dat niet alles een kwestie van “geld”. Onderzoek doen vraagt ook tijd én een beetje geluk, grote ontdekkingen zijn vaak “bijvangst” uit andere onderzoeken. Onze zoon doet al enige jaren onderzoekswerkzaamheden voor een bedrijf dat zich richt op machines die cellen sorteren , sneller,nauwkeuriger en vooral makkelijker en goedkoper moeten gaan maken. Dat zijn processen met voor-en tegenspoed waarbij geld belangrijk is (omdat er met investeerders gewerkt wordt) maar waarbij geld láng niet altijd de problemen op kan lossen.
Ik begrijp natuurlijk wél dat veel mensen “iets willen doen” maar het blijft een vorm van “verwerking” en met de emotie wordt(meestal onbewust) een vorm van morele chantage gepleegd op de omgeving. Aan de andere kant wordt door bedrijven en artiesten dan weer wél bewust misbruik gemaakt van de eerlijke emotie van de deelnemers en dát zijn toch de dingen die me storen.
jun 07, 2013 @ 09:06:08
Ben het helemaal met je eens, iedereen doet wat hij het beste vind.
Groetjes, XXX
Rietepietz zegt;
Gelukkig mág dat ook al is door dit systeem soms de druk op mensen rondom de deelnemers toch wel groot om mee te doen en dát zou niet zo moeten zijn….zucht, maar dat is nou juist het succes van deze formule!Een soort morele chantage! XXX
jun 06, 2013 @ 23:59:18
Zo verwerkt iedereen verlies op een andere manier. En inderdaad: als bijvoorbeeld Pink Ribbon al het geld dat binnenkwam daadwerkelijk aan onderzoek zou besteden zou het flink opschieten. Maar helaas: alles ging op aan het uitdelen van lintjes, advertenties en salaris van het management..Toch is het hoe dan ook goed om aandacht te blijven vragen voor het goede doel. En ‘de commercie’? Die springt op alles af wat de verkoop van een dienst of produkt kan bevorderen. Dat zal nooit veranderen, denk ik.
Rietepietz zegt;
Dat is toch té treurig voor woorden! Veel charitatieve stichtingen halen eigenlijk alleen maar geld op om zichzelf in stand te houden en gebruiken minimale bedragen voor waar ze voor bedoeld zijn.
Ik zóu je vanuit de drukkerijwereld kunnen vertellen dat dát soort stichtingen en organisaties “goede klanten” zijn ! (maar dat vertel ik natuurlijk niet)
jun 06, 2013 @ 23:48:22
Ik vind het ook een beetje doorslaan. Wij zijn lid van KWF (maandelijks 6 euro) en onze jongste van Kika. Doen we ook mee toch?
Rietepietz zegt;
Ik vind dat zelfs dubbel tellen omdat jullie er niet voor terugverlangen en niet door in de belangstelling willen komen zoals bij dit soort evenementen juist wél vaak de bedoeling is van de “gulle gevers” !
jun 06, 2013 @ 23:27:00
Ik kan me wel vinden in je tekst, wel wat aan de voorzichtige kant.
Ik vind dat ze vooral moeten doen wat ze niet laten kunnen, en ze maken er een soort van glazen huis festijn van, dat schiet het doel een beetje voorbij.
Rietepietz zegt;
Je noemt het glazen huis en ook dát is me een doorn in het oog. Veel beter dan de kosten van een glazen huis dragen kan zo’n fabrikant gewoon het bedrag dat er mee gemoeid is zó doneren, scheelt grondstoffen en een heleboel andere zaken. En als iedereen dat doet komt er dus tóch geld binnen voor de organisatie. Ik doe heel bewust nooit mee aan dat soort dingen , gewoon omdat ik niets terug hoef áls ik iets doneer.
jun 06, 2013 @ 23:20:18
Mijn gedachtes zijn een beetje dubbel. Uiteraard natuurlijk een heel mooi en goed doel waar geen geld genoeg voor opgehaald kan worden. Het bemoeien van tv, bekenden en commercie maakt het voor mij wat dubbel. Aan de ene kant zit je daar niet op te wachten al die personen die zo graag willen laten zien dat ze er ook zijn en wat ze geven, aan de andere kant trekt het ook weer extra sponsors wat weer goed oplevert. Blijft dubbel gevoel dus.
Rietepietz zegt;
Maar er blijft toch sprake van veel eigenbelang bij de sponsors, niemand belet ze immers om “gewoon”te geven wat ze willen geven ? Maar natuurlijk moet we wéten dat zij gegeven hebben! Ik heb dat ook altijd bij het sponsoren in natura van evenementen . Waarom wegafzetting sponsoren, stort het gewoon het bedrag dat er mee gemoeid zou zijn en laat het evenment maar zitten.Kort door de bocht natuurlijk maar wáárom moeten mensen altijd iets terug hebben voor een donatie!
jun 06, 2013 @ 23:19:49
O Rietepietz, als ik het al ooit met je eens geweest ben dan is het nou wel!
Rietepietz zegt;
En laat me dat nou helemaal niet verbazen, we zitten wel vaker op één lijn!
Ik denk dat we iets te nuchter zijn om in dit soort hypes mee te kunnen gaan!
jun 06, 2013 @ 23:16:42
Ik ben ook niet zo voor al die toestanden maar ik zie het meer zoals kleine kinderen gesponsord door fam en vrienden lopen voor een of ander goed doel. Toch als ik het goed beschouw houd ik daar ook niet van. Van de andere kant als het mensen goed doet en anderen zich dan weer geroepen voelen om te doneren….. enz enz.
Groetjes.
Rietepietz zegt;
Net wat je zegt, bij kinderen komt het wel voor in de familiekring en ach, waarom niet!
Maar zoals het nu gebeurd heeft het toch iets van opdringerigheid, dat men zélf kiest om te gaan fietsen is prima maar waarom zouden ánderen dat moeten belonen .In veel gevallen worden er ook kosten gemaakt en zou men dus evengoed niét kunnen gaan en de uitgespaarde kosten doneren. Maar dan vervalt natuurlijk de (naar ik denk) heilzame werking van een inspanning leveren.
jun 06, 2013 @ 22:07:19
Ik heb het niet aangedurfd mijn gevoelens omtrent dit gebeuren te uiten. Ik heb zelf gelukkig zelf nog nooit iets met kanker gehad en ook ben ik nog niemand aan deze vreselijke ziekte kwijt geraakt. Ik vond dat ik dus helemaal geen recht van spreken heb. maar iets staat mij in deze actie ook tegen zonder dat ik het echt kan vastpakken. Maar om elk jaar die vele emotionele verhalen te moeten horen, dat wordt mij net iets te veel. Ik gun het die mensen natuurlijk dat ze troost bij elkaar vinden, maar ik hoef daar geen getuige van te zijn. Voor mij deze dagen dus geen radio 2 en geen Bert Kranenbarg, hoe graag ik deze presentator ook mag.
Rietepietz zegt;
Het is ook altijd moeilijk om een afwijkende mening te ventileren in zaken waar zoveel emotie zo’n grote rol speelt. Ik weet in ieder geval wél wat van de impact die kanker heeft op mensen, want ik heb in de log alleen maar de meest “naaste” verliezen genoemd maar er waren er méér die me aan het hart gingen en dán kan ik toch uit ervaring spreken denk ik.
Ik heb iets tegen “emotie ge(mis)bruiken” voor luister en kijk cijfers, maar ook om geld binnen te halen voor organisaties met dik betaalde directeuren over de rug van mensen die in hun verdriet verwerken. Maar het blijft een lastig onderwerp en ik waardeer het altijd bijzonder als mense dan tóch reageren. Zéker als ze het niét met me eens zijn want dat moet óók mogen!
jun 06, 2013 @ 21:24:04
Ik ben het met je eens en toch ben ik ook iemand die voortdurend kolen en geiten loopt te sparen. Dus …….. laat ik het hier even bij.
Rietepietz zegt;
Ach een keurig verwoord tegengeluid moet toch altijd kunnen? Ik veroordeel de mensen die meedoen niet, ik begrijp ze zelfs wel, het brengt ze troost en die gun ik ze wel! Maar zou het zélf nooit zo doen!
jun 06, 2013 @ 22:34:47
Ik zou het ook nooit doen.