’t echte werk

Yep, in de volgende zaal “hangt” Rembrandt. Het zijn vier van zijn vroegste werken uit zijn begintijd toen hij nog experimenteerde met “de zintuigen” in beeld brengen. Tja, ik praat maar wat na want ik ben natuurlijk géén lerares kunstgeschiedenis. Het zijn vier kleine schilderijtjes en ik kan er met de neus bovenop staan zónder dat er alarmen afgaan of suppoosten uit het niets opduiken, wat een verademing

Ik zou me er, bij wijze van spreken, aan vast kunnen lijmen om er de wereld mee te redden als ik daarin zou geloven. Maar ja, Een middelgrote verband fabriek zou toch niet genoeg verband kunnen produceren om mij het verband te laten zien tussen de wereld redden en mezelf aan een duur schilderij vastplakken, ik heb trouwens geen lijn me.
Er hangt in de zaal ook werk van, zowel zijn leermeester als, zijn leerlingen, ik raak er niet opgewonden van al is het allemaal zeker mooi.
Nee opgewonden raak ik altijd meer van mooie details in zo’n gebouw en dat kan van alles zijn, zelfs van een toilet dat ik in een gangetje tussen 2 zalen ontdek.

Er zullen beneden best “gewone” toiletten zijn maar bij deze wil ik wel even “een zeikert” zijn. Qua tegelwerk passend in het Haagse kunstmuseum, jammer van de roestvrij stalen pot (wél hygiënisch natuurlijk) maar extra punten voor de prachtige koperen knop en de forse haak om af te sluiten. Uiteraard met de bijbehorende beschadigingen van de rondzwaaiende haak in de verf.

Het hele gebouw kan me bekoren met steeds weer nieuwe hoeken en kamers die állemaal toegankelijk zijn, met verschillende onderwerpen en een mooi trappenhuis. Het is er licht dankzij een prachtige koepel die ik natuurlijk weer niet in z’n geheel netjes op de foto krijg. Ik kom er m’n eerste suppoost tegen terwijl ik een foto probeer te maken , “mooi hé” zegt hij! Dat kan ik alleen maar beamen en hij vraagt me om voorzichtig te zijn want soms vergeten mensen dat ze op een trap staan en liggen plotsklaps op hun rug naar die koepel te kijken. Ik beloof het. Ik ontdek in het hart van de koepel een detail waarvan ik me afvraag of het de Leidse Glibber ooit opgevallen is. Eerlijk zeggen Emile, wist je dat het, jou wel bekende, Leidse stadswapen er in staat?

Op alle lichte wanden staan uitspraken/ gedichten geschreven van mensen met eeuwigheidswaarde.
Een prachtig gedicht van P.C Hooft bijvoorbeeld, maar ook (iets minder begrijpelijk misschien) een uitspraak van Johan Kruijf.
Boven is dan meer te vinden over de oorspronkelijk functie van het gebouw…. maar ja dát moet maar weer wachten anders wordt het logje véél te lang!