glazen muiltjes

Tjongejonge, zo’n koperen huwelijksfeest van een kleindochter gaat je niet in de koude kleren zitten.
Maar ja, het is bijzonder genoeg om dat als oma mee te mogen maken en dus kwam het niet in m’n hoofd op om af te zeggen.
Natuurlijk is de gemiddeldeleeftijd van de aanwezigen “jong tot jonger” en dat is aan het muziekvolume wel te merken. Maar goed, je bent (niet) jong en je wilt wat hé, en gek genoeg kan ik het dan op die avond best nog aardig bolwerken en kom zelfs nog op de dansvloer…..

Zeker weten, dat had ik niet willen missen, het werd een onwijs leuke avond met een stralend koperen bruidspaar. Er was een leuke en toepasselijke pubquiz in elkaar gezet die, hoe kan het anders, door het bruidspaar gewonnen werd. Het was te donker om met de telefoon veel te kunnen doen aan foto’s of filmen en eigenlijk gunde ook niemand zich er de tijd voor. Maar ik heb een klein stukje film van het stel mét hun kinderen, tijdens de quiz. Uiteraard met ” versierselen voor de gelegenheid” uit de feestwinkel. Krijg je toch een stukje van de stemming mee.

Maar aan alles komt en eind en dan stap in een taxi naar huis alwaar de superfijne schoenen uit gaan en ik op nog even met iets te drinken op de bank neerplof.
Als ik na een tijdje op wil staan vertoon ik een treffende overeenkomst met Assepoester. Zonder mijn op maat gemaakte muiltjes verander ik van een stralende mede feestganger in een strompelende oude vrouw met zeer pijnlijke voeten.
En natuurlijk nérgens een prins te bekennen die even die voeten in zijn handen neemt om de pijn weg te masseren. Ik kom nog net op eigen kracht boven al hád ik de traplift kunnen gebruiken. Dat geldt óók voor de andere morgen als ik op eieren lopend de trap weer af kom.
Alles stram en stijf en dus doe ik meteen m’n wonderschoenen aan en dat helpt direct voor de voeten, De rest van lichaam en geest moet ik in de loop van de dag nog een beetje bij elkaar rapen. Maar ik klaag niet hoor, had het niet willen missen.