ik leer veel….

…… maar op een schaal van 0 tot 10 zit ik dan misschien nog maar op een mager 5je.
Dan heb ik het over m’n bridgelessen waar ik nog steeds wél veel plezier in heb.
Maar dinsdag ben ik toch een beetje geschrokken, dat zat zo!

Ons lesgroepje schuift ondertussen door naar een volgende fase, na overwegend theorie, doen we nu mee aan “begeleid bridgen” waar wat meer gewerkt wordt aan hoe het er op clubs, en vooral drives aan toe gaat. Nog op een lager tempo en mét hulp voor “als je het even niet meer weet”. De club bridger verlaagd zich tegenwoordig niet tot ” pen met een blocnote” om de best ingewikkelde stand bij te houden, no way! Daar zijn handige klein computertjes voor bedacht.

M’n partner en ik blijken volgens “het loopbriefje” (alweer iets nieuws) de hele avond N/Z ze zijn en ik plof argeloos op de Noord plaats neer.
Had ik niét moeten doen, Noord blijkt verantwoordelijk voor het bijhouden van de stand, d.w.z bij ieder spel best veel gegevens invoeren op een apparaatje dat ik niet ken. Ik maak gretig gebruik van de hulp die er is en ben aan het eind van de avond volleerd “stand bij houder”, ahum…. als ik het kan onthouden voor een volgende keer.
En dán komt het uur U, de uitslag van alle spelers van de avond per groep!
Er moet er altijd één het laagst eindigen natuurlijk en daar was ik op voorbereid.
De stand wordt van de laagste plaats af omgeroepen, partner en ik zijn niét de laagste en als ik onze naam nog niet gehoord heb wanneer 10 van de 12 koppels van onze groep opgenoemd zijn calculeer ik in dat onze namen door een foutje niet meegenomen zijn zijn.

Maar het loopt anders…. we blijken de hele avond aan kop gestaan te hebben en pas op het laatst gepasseerd te zijn door het paar dat nu op 1 staat…. oeps dát is pas schrikken. Ik bedenk dat onze tegenspelers toevallig hun avond niet hadden, en dat mijn partner misschien juist wél zijn avond had, maar dat het mijn verdienste zou zijn lijkt me sterk.

Ik ga maar niet naast mijn schoenen lopen, pijnvrij lopen is zonder die schoenen een utopie, ik ben me goed bewust dat ik nog lang niet foutloos speel zelfs al spelen we nog op een “toekomstniveau”. Bovendien blijft het een kaartspel, waar toch altijd nog een geluksfactor bij komt kijken. Als ik die factor een volgend keer niét mee heb, en iedereen behalve m’n partner en ik wél z’n dag zal hebben eindig ik misschien gewoon als laatste. Met zaterdag onze allereerste échte drive voor beginners voor de boeg vind ik het doodeng dat “men” nu de indruk kan hebben dat ik het spelletje beheers. Ik opteer liever weer voor als laatste eindigen, iémand moet het doen toch?