doen?

Twijfel, twijfel, twijfel….. zal ik bij dit zangkoortje gaan zingen … of toch maar niet!!!
Mwah….. maar niet, een echt mannen koortje, daar past mijn prachtige sopraantje niet bij!

Ja klopt, ik was, zoals ik beloofd had, met de bejaarde buurtjes in het ándere tuincentrum voor de kerstshow, wat hébben ze weer genoten.

Advertentie

zucht…NS weer

Voorop gesteld dat ik met twee medebloggers een gewéldige dag had in Antwerpen moest ik daar wél eerst zien te komen.
In september staakte de NS op de dag van onze afspraak maar kon ik gelukkig de reisdocumenten over laten zetten naar de 18- 11 , de nieuwe afspraak datum.
Ik had keurig op NS internationaal tijden en overstap gegevens opgezocht. In Breda aankomen op perron 2 en overstappen op de internationaal op 3.

De uitgeprinte ticket liet me op het station keurig binnen, maar het laatste stukje naar Breda rijdt de trein ineens stapvoets….. oeps. helemaal niks niet een trein richting Brussel op spoor 3, zoeken naar een medewerken … digitale maatschappij weet je wel.
Maar áls ik iemand gevonden heb hoor ik dat die trein op spoor 7 kwam en allang weg is en ze gaan maar 1x per uur. De man zegt hoofdschuddend; “U had beter in Rotterdam overstappen, hier is het altijd heel krap en dan gaat het vaak fout….eh… maar waarom staat in de routeplanner internationaal dan Breda aangegeven? Tja, daar gaat meneer duidelijk niet over.

Ik informeer via what’s app de dames dat ik een uur later kom. Dat is gelukkig niet heel erg want de dames omabaard en MiryamC hebben elkaar nog nooit ontmoet, kunnen ze mooi even uitgebreid kennis maken zonder dat ik me er “tegenaanbemoei”.
Breda is niet het meest geweldige station om je nog drie kwartier te vermaken.
Zelfs de toiletten zijn niet te bereiken, dan moet ik eerst uit checken en dat durf ik niet, op mijn Parijse reisje bleken mijn meijes voor 80 euro “verplast” te hebben doordat op een bordje niet alle mogelijke opties vermeld waren. (ze hebben het geld terug gehad maar veel gedoe)

Ook hier zie ik een bordje dat voor problemen kan zorgen.
Het is bedoeld voor als je vanaf dáár pas met een ticket van ns internationaal reist en met je gewone OV kaart naar het station bent gekomen. Dié OVkaart moet je dan UITchecken en je internationale ticket INchecken. (zoiets speelde ook bij het genoemde toiletbezoek)
Als ik me met mijn internationale ticket zou uitchecken zit ik dus de rest van de reis illegaal in de trein.
Gelukkig ging ik naar België en zou niémand dat gemerkt hebben, controleurs…. poortjes … nóóit van gehoord.

Als de trein komt blijkt dat een, tot internationale trein omgedoopte, doodgewone, vieze en mega drukke NS trein te zijn. Ik verover direct achter de deur (precies tegenover het toilet waarvan de deur zó klemt dat ik er aanvankelijk niet in durf) nog een klapzitting met het riante uitzicht op op allerlei bagage en lichaamsdelen.

Maar ik kom uiteindelijk op het prachtige station Antwerpen aan en kijk rond waar ik heen moet. De lieve dames hadden wel gezegd me op het perron op te halen maar ja, in Nederland kom je zonder OV kaart niét door de poortjes dus ik verwacht ze boven wel te vinden.
Het is best indrukweekend dat er treinen rijden op div. “etages” alsof het een parkeergarage is. Van poortjes om uit te kunnen checken is helemaal geen sprake…… .en zo zoek ik de dames boven en zoeken de dames mij beneden maar natuurlijk vinden wij elkaar (vooral aardig) en maken er ondanks de regen toch een erg leuke middag van, tja….. wordt vervolgd natuurlijk.

over de kat…..

…… die nooit een mandje wilde.
Precies mijn zwarte kater Beau die héél anders dan andere katers nóóit in een mandje wil liggen.
Die op de gékste plaatsen warme knusse hoekjes zoek, maar een speciaal voor hem aangeschafte knusse wigwam z’n kont toekeerde.

Ja dié eigenwijze kater ….. die verbouwde z’n knusse wigwam tot iets dat toch verdacht veel op een mand lijkt! Ik zal het me wel verbeelden want Beau wil helemaal niet in een mand liggen. Zie je ‘m denken; “mens waar bemóei jij je mee!!!!!”

ja zéker….

……..jullie Rietepietz zit er warmpjes bij! Nee hó nou even, spring niet meteen in de auto omdat je denkt hier een weduwe aan te treffen die “goed in de slappe was zit” zoals het spreekwoord ongeveer betekent.

Gelukkig heb ik ook wat pensioen én weer aardig wat gewerkt want van alleen een AOWtje “kan de kachel niet branden”. Nee hoor, ik heb het niet slecht maar het is nou ook weer niet zo dat ik er financieel zo “warmpjes zit” dat ik van gekkigheid niet weet wat ik met het geld moet doen.
Heb dan weer wél een flinke bos hout voor de deur en dat komt goed van pas in deze dure tijden. Je moet er tegenwoordig figuurlijk warmpjes bij zitten om er ook letterlijk warmpjes bij te kunnen zitten, dat hoef ik niemand te vertellen. Maar de schoorsteen is geveegd en het weer was in het weekend héél geschikt om bij m’n open haardje even “de fik er in te steken”.
Even de kou eruit want de hele avond hout stoken is ook weer niet nodig. Daarna leg ik er een laagje houtskool briketten op en gloeit het vuurtje nog lekker een uurtje na. Zó heerlijk.
Verder is hier de rust een beetje weergekeerd, wat ruimen, wat puzzelen en tijd om een belofte aan twee buurtjes in te lossen. Een middagje de kerstshow in het tuincentrum bekijken. Ze komen zelfstandig nergens meer en genoten alléén van het ritje al uitermate.
Bij de kerstshow vielen ze van de éne verbazing in de andere. We ronden de middag af met een kopje koffie met wat lekkers in het tuincafe aldaar en daarna ik breng twee heerlijk opgeleefde buurtjes weer thuis die me daarna een “warm hart toedragen”. En eh….. het was in het tuincentrum ook lekker warm, win/win situatie hé!

arbeid adelt

Als dat spreekwoord op waarheid berust moet ik ondertussen in het Nederland’s Adelsboek (ook wel bekend als” het rode boekje” dat je weer niet moet verwarren met het rode boekje van Mao uit de jaren 60) vermeld staan. Een beetje bezig zijn in het kader van “rust roest” kan ábsoluut geen kwaad. Wel even wennen aan vroeg de weg op, soms in dikke mistflarden en soms met prachtig doorbrekende zon wat dan weer hartstikke afleidt als je op een filegevoelige route rijdt.

Vandaag had ik lekker alle tijd voor mezelf wat helemaal niét wil zeggen dat ik dan niét moe ben geworden, integendeel….. pppffftttt. Ik ben “even” een winkelcentrum ingedoken, ging om 10 uur de deur uit en was pas om half 2 weer terug. Ik moest nieuwe pantoffels hebben en die waren verrekt lastig te vinden…..lees ik kwam ook héél veel andere leuke winkels tegen, je moet wát met “al dat geld” dat jouw kant oprolt! Ook nog een nieuwe spijkerbroek gekocht, kon er gelukkig één vinden zonder gaten, die komen er heus vanzelf wel in hoor, daar ga ik niet voor betalen. O ja ik vond gelukkig ook een flinke zak “lauweren”, zodat ik nu even op m’n lauweren kan rusten, lijkt me een goed plan.
Niet direct een héél boeiend logje geworden hé! Kan het ook niet helpen dat ik niets tegenkwam om over te zeuren zoals in dit oude logje uit 2011 (voor wie het een te kort logje vindt)

niet zeuren

Ach ja natuurlijk krijg ik ook wel mee dat de energieprijzen de pan…eh.. de ketel uitrijzen.
En ja ik doe ook zuiniger met energie maar vooral met gas.
Het bad wordt aanmerkelijk minder vaak gevuld, dat kan prima zonder dat je met een knijper op je neus het pand moet betreden.

Dat hoeft zéker nu niet want deze week had ik twee keer een dag “open deur dienst”, precies, om de verf op de deur te laten drogen.
En heb óók een aantal dagen gewerkt wat toch een flinke aanslag op de spieren is en helaas, gemartelde koude spieren weigeren dienst. Je begrijpt dan laat ik ondanks alles het bad lekker vol lopen, een masseur kost ook geld toch?
Bovendien is een warm, zeg maar heet, bad dé manier om door en door warm te worden en hoeft de verwarming dan helemaal nog niet aan. Dat je niet denkt dat het geld over de balk gooi, of erger, dat ik aan het opscheppen ben, dát laat ik aan anderen over.

   

.

.

vragen? géén vragen!

Als moreel steuntje loop ik met dochterlief in dat geel/blauwe warenhuis als ik tegen dit bord aan loop.

Eh…… hoe bedoeluh….. wie, en vooral wáár, zijn die “we” die mij dat willen vragen. De directie? Nergens te zien natuurlijk dus dan kunnen ze nóg zo graag mij iets willen vragen, dat gáát gewoon niet als ze onzichtbaar zijn.
Toegegeven, ze geven wel een hint wát ze zouden willen vragen maar dat is het dan, nou ja, niemand vraagt me iets en ondertussen heeft Inge wat ze nodig heeft en we vertrekken…
Ik ben gekke Gerritje niet, ik blijf écht niet wachten tot de directie op komt draven om mij die vraag over die gele streep te stellen, dan hoef ik er ook niet over na te denken of ik dat wel of niet wil.

   

.

.

vooruit dan

Ja vooruit dan maar, ik pik er nog een vraag uit.

En als ik dat letterlijk opvat zou het antwoord moeten zijn; “tegen minstens 80% van alle volwassenen”. Logisch, ik ben een klein dropje. In m’n oude paspoort staat nog 1.64 mtr. maar ik vrees dat er heel stiekem wel een paar centimeters verdwenen zijn.
Zelfs de pas 9 jarige Levi komt al bijna tot aan mijn schouder.
Om niet naar heel lange mensen op te hoeven kijken (mijn nek is ook niet meer wat ie geweest is) neem ik liever wat afstand.

Maar de bedoeling zal wel zijn dat je het “figuurlijk” beantwoord en ook dan vind ik wat afstand nemen niet verkeerd en dus is het antwoord luid en duidelijk , “tegen niemand”. Nee hoor, ik voel me niet zo hoog verheven boven iedereen dat ik op iedereen neer kijk, echt niet! Maar naar mijn idee heeft iedereen zo z’n eigen goede en slechte eh… minder goede kantjes.
Daar kijk je van op hé! Zwaar leuter logje natuurlijk maar je moet wát als je krap in de tijd zit .
Ik had een schilder besteld om me te portretteren, nu ik zo vaak met kunst bezig ben moet je wát.
Na een hele dag poseren en div. materialen uitproberen kwam ik niet lekker uit de verf, ik laat hem nu de buitenboel maar schilderen die heeft gewoon harder een kwast verf nodig dan ik.

     

tóch nog

In de agenda stond al een tijd een blogmeeting afspraak die om diverse redenen steeds weer niet door kon gaan. Ook 13/9 leek het weer niet te halen want…. stakingen bij de NS.
Maar jippie, de stakingen werden afgelast en zo stond ik dus dinsdagmorgen op het station.
Je zou bijna denken dat alle kunst van de laatste tijd me beïnvloed heeft bij deze foto en ja, ik heb een klein beetje opgelet dat het gebouw van het Mondriaan college onder het bord “hangt”, ik hád natuurlijk ook gewoon het perron er achter kunnen houden. Het wordt nog iets met me hé! Dat je niet denkt dat ik maar wat aan pruts.

De afspraak had ik met Leo, (aka “de meninggever”) en zijn lief die ik in de tijd van de grote blogmeetings (minstens 10 jaar geleden, zo niet meer) al eerder ontmoet heb.
Maar vandaag lukte het dus en sloot Leo me in z’n armen terwijl hij zijn hoed voor me afnam….eh…. O wacht ff, ik heb me geloof ik vergist.
De bedoeling is dat Leo en zijn Truus me alle hoeken van Amsterdam laten zien omdat ik altijd wat sceptisch over Amsterdam spreek. Logisch, ik ken eigenlijk alleen de paar toeristische straten rondom het station.
Zelfs van het station ken ik alleen de rechte weg van de trein naar de uitgang.
De mooi buitenkant ken ik natuurlijk wel maar dat er binnen óók prachtige onderdelen zijn wist ik niet. Ik word dan ook éérst meegenomen naar de enige plaats waar je volgens Leo de blog Queen waardig kunt ontvangen, de eerste klas wachtkamer die tegenwoordig een koffie kamer is, echt prachtig!

We zijn dan al door mooie gangen en trappenhuizen gekomen die ik er nooit vermoed had.
De koffie is er goed, en het is ook prima gelegenheid om even iets aan toiletbezoek te doen, dat is in de trein meestal geen aanrader.
Het is het begin van een dagje Amsterdam bekijken mét Amsterdammers wat een pluspunt is. Dié weten natuurlijk van de hoed en rand. (ook al het géén gele hoed is.)
Zo weet Leo dat het station door de Pierre Cuypers in ontworpen, een bekende architect die zowel in Amsterdam als elders in Nederland zijn sporen heeft achter gelaten.
En als ik ineens gefladder achter me hoor bij het koffie drinken weet hij ook wat het is, de “huis kaketoe-achtige papagaai” (kan ook een papagaai achtige kaketoe zijn) die zich amuseert op de rand van een schaal met ijsklontjes uit de schaal op de te grond gooien, prachtig spierwit beest! Hij hoort al héél lang bij de zaak en fladdert er altijd rond.
Het beest keurt me geen blik waardig als ik dichterbij kom om een klein stukje te filmen.

De rest van het verhaal moet maar even wachten, ik wil natuurlijk Leo niet alle gras voor de voeten weg maaien…….(lees ik zit een beetje krap in de tijd want de uitjes vreten tijd en er moet nog steeds wat vaker gewerkt worden dan ik gewend ben door een uitgevallen collega) Geeft niks, volgende meer…..!

.

       

tuincontroleur

Terwijl ik gistermorgen het hoofd boven water probeerde te houden in het zwembad blijkt m’n voortuin bezocht te zijn door een “groene “controleur”.
Naar ik aanneem in verband met mijn vorige logje waar ik duidelijk liet zien dat het echte groen hier verloren lijkt te gaan door het welig tierende onkruid.
De groene man had een kaartje in de bus gedaan en ik kwam er dus gelukkig met een waarschuwing vanaf.
Want hoe vriendelijk de tekst ook was, het verslag dat hij over dit bezoek schreef laat toch zien dat hij m’n buren al heeft laten schrikken. Dat ik de buurvrouw sindsdien niet meer gezien heb is een veeg teken.

Je begrijpt, ik neem geen risico en dook vanmorgen metéén de voortuin in om orde in de chaos te scheppen. Weg met alle onkruid dat eigenlijk een soort parasiet is, ze slurpten het béétje water dat nog in de grond zit weg en m’n nu bruine plantjes hadden het nakijken. Ik trotseerde (net als de controleur gisteren) de warmte én kweekte rouwrandjes aan m’n nagels als boetedoening.
PPfffttt…… ik had het wel gehad na een uurtje, maar dan kwam ik er toch nog stukken beter af dan die “groene controleur” van gisteren…. die “fietste”even langs vanuit Beverwijk……. dat mág wel een kanjer heten!

.

.