snuf snuf

Ja klopt, hátschie….. ik ben behoorlijk verkouden…háááschie….! Gelukkig hoef ik nu even niet te werken want ik wil eerst wel even zeker weten of het écht alleen een verkoudheid is of misschien toch weer Corona. Zaterdag nog getest en voor alle zekerheid een wandelafspraak afgezegd. Morgen nog maar een keertje “neuspeuteren” en wanneer dat nog stééds negatief is laat ik mezelf weer los.
Kwam natuurlijk wel goed uit dat ik mezelf even huisarrest opgelegd heb, na al die weken buiten de deur werken is er wel hier en daar wat in te halen.

Daarom deed ik vandaag wat zeemwerk, en terwijl ik moest wachten tot een gordijntje droog was haalde ik wat oude bank administratie door de papierversnipperaar.
O.a. het jaar 2002 . M’n KPN internet abonnement kostte toen wel 7 hele Euro’s. Maar waarschijnlijk was dat nog een inbel abonnement en kwamen daar nog belkosten bij.
Voor het toenmalige “ziekenfonds” betaalde ik 20 jaar geleden 56,– Euro p.m. voor ons samen, voor zover ik me herinner zonder een eigen bijdrage (nu 385,– Euro p.j.) Per maand betaal ik nu voor mij alleen ruim 150,– Euro , alles bij elkaar bijna het driedubbele voor mij alleen als 20 jaar geleden voor Henk en mij samen.

De krant kom ik ook tegen, van 49, — Euro per kwartaal in 2002 naar ruim 130, — Euro nú!
Dat ik nu alleen de krant lees heeft men natuurlijk geen boodschap aan wat prijs betreft, dat snap ik.
Zo ook bij de energie leverancier, die merkt helemaal niet dat ik tegenwoordig alleen onder de lampjes zit, en het duurt net zo lang eer mijn één persoonsmaaltijd gaar is als destijds die voor twee personen.
Dat de verwarming minder hoog staat merken ze wel maar zóveel scheelt dat nou ook weer niet.
In 2002 betaalde ik per maand 122, — Dat is nu 134,– Euro (en dat is ongeveer 25,–Euro minder dan toen Henk nog leefde)

Eigenlijk best wel vreemd dat juist de energie prijs weinig scheelt met 20 jaar geleden. Dat zal het effect zijn van eerdere prijzenoorlogen in die branche die nu weer ingelopen moeten worden. Toch best jammer dat mijn inkomsten niet evenredig met krant en zorgverzekering omhoog gingen. Integendeel, pensioen (wat zelf gespaard geld is) wordt al jaren niet meer geïndexeerd. En ja, nu moet óók de AOW nog losgekoppeld worden van het minimum loon. Ach, niemand hoeft medelijden met me te hebben. Dankzij ons koophuis, (wat men ook zo graag extra wil gaan belasten) zal ik er allemaal geen boterham minder om eten, maar ik kan minder weggeven en dat is wel jammer.
Toch wel raar dat bijv. de zorgverzekering in 20 jaar meer dan 5 x zo duur is geworden en er ondanks dat steeds minder kan. Nou ja, ik heb er niet voor doorgeleerd, dát zal het wel zijn.
Wat een middagje opruimen al niet duidelijk kan maken.

Advertentie

beter goed gejat….

In januari kun je ook bést nog even terug kijken hoor, en dat hoeft niet perse over 2021 te gaan maar gewoon een beetje zien wat ik schreef in bijvoorbeeld januari 2011.
Ach ook dat was niet wereldschokkend, de auto moest weg voor een beurt en wij moesten met de tram naar Scheveningen om te werken terwijl het nét zulk donker en somber weer was als als het nu ook regelmatig is. Meer wás het niet, maar natúúrlijk wist ik daar wel weer een (net niet) literair kunststukje van te maken……..

Pffftttt…. het was me het weekje wél, met donderdag als meest “onhandige” dag omdat onze “Suus” toen voor haar allereerste beurt  naar de garage moest!
Het is al  niet leuk om de +/- 10 km naar Scheveningen in de spits met het openbaar stadsvervoer te overbruggen maar,  in deze omgeving was het donderdag óók nog eens weer waarin je een hónd nog niet naar buiten stuurt .

Het was om 8 uur nog stérvensdonker, wat er door de regen niet béter op werd natuurlijk.
Wat ook niet hielp was dat we niet zo thuis zijn in wáár wélke tram stopt en vooral bij onze overstap in de buurt van station Hollands spoor was het een labyrint van in de regen glanzende tramsporen waarop de verschillende tramlijnen zich luid tingelend een weg banen tussen overstekende passagiers .

Ik stap de weg op als ik de juiste tram aan zie komen zonder  het rode voetgangerslicht zelfs maar te zien, maar Henk trekt me tijdig voor een aanstormende auto weg. Enkele seconden later trekt hij me tóch mee naar de overkant ondanks dat het voetgangerslicht nog stééds rood is maar de tram missen  we uiteindelijk tóch!
“Onze” tram stopt op een iets rustiger deel van het “netwerk” maar evengoed propt een aantal mensen met een druipende paraplu zich onder de abri in een poging  aan de aanstormende zondvloed te ontkomen, wachtend op de  volgende tram .

Ook wij hébben ieder een paraplu maar door de wind is dat eerder een gevaarlijk wapen dan een nuttig attribuut en het nut is te verwaarlozen, áls ze de strijd tegen de elementen al niet verliezen .

Als we uiteindelijk in de tram zitten worden we daar ábsoluut niet vrolijker van, het is in de tram net zo troosteloos als buiten.
De tram is bevolkt met een soort  zombies die geen gezicht lijken te hebben, de vaak donkere gezichten vallen nauwelijks waar te nemen onder de grote natgeregende capuchons wat een surrealistisch beeld oplevert van zwijgende ,  door de tram schuivende donkere vlekken .

Een grote Antilliaanse vrouw doorbreekt de grauwheid met een knalroze gehaakte muts die een lichtgevend baken lijkt door de glanzende regendruppels die tussen de haaksteken nog even blijven oplichten.
Het is het énige lichtpuntje, zelfs door het raampje naar  buiten kijken biedt uitsluitend treurnis ……….

de morgenstond…

….. heeft goud in de mond, o zeker wel, maar misschien toch wat minder op de snelweg.
Yep, ik stort me nog steeds iedere morgen in het werkverkeer al ga ik bij voorkeur pas rijden als het niet meer pikkedonker is. Maandag lukte dat niet en reed ik in het nevelig halfdonker over de snelweg naar Pijnacker. Vanmorgen iets later en dus mooi op tijd voor “het goud” van de opkomende zon.
Weinig goud maar evengoed mooi om het licht te zien worden en de lucht te zien kleuren omdat er vandaag eindelijk weer wél een zonnetje was.

Met de foto’s in gedachte die div. medebloggers maken spijt het me dan dat ik geen foto’s kan maken. Vanmorgen dácht ik even de kans te krijgen…. mislukte natuurlijk jammerlijk. Néé, natuurlijk niet doordat ik al rijdend uit het raampje hangend foto’s wilde maken. Echt niet , ik was niét verantwoordelijk voor de mega file op de rijbaan richting Den Haag (5 andere chauffeurs hadden er wél iets mee van doen.) Veel automobilisten probeerden aan de file te ontsnappen door de afrit richting Pijnacker te nemen en op die manier alsnog Den Haag te bereiken. Daardoor kreeg ik te maken met veel invoegend verkeer zodra ik de afslag Pijnacker op reed vanúit de richting Den Haag.

Zie je ‘m aankomen..? Veel wachten en voor zover dat veilig kan genieten van de prachtige nog zwarte wolken rijtjes die in de zachte pastelkleurige lucht achter elkaar aan dobberen. Langzaam komt er een glinsterend randje langs de wolkjes, alsof er iemand snel een snoertje kerstverlichting langs gehangen heeft.
Helaas wordt het zicht regelmatig belemmerd door al dan niet grote vrachtwagens die soms ook de boel een beetje blokkeren omdat ze geen invoegkansen krijgen. In genadige flits zie ik zon boven een wolk tevoorschijn komen maar dan schuift er weer een auto voor. Al met al zit ik volkomen relaxt te genieten, file? Het zal met wat! Ja er zijn wel momenten dat ik een foto kan maken zonder dat het gevaarlijk is, maar ja, dié foto’s laten toch niet zien wat ik zou willen láten zien…… het zij zo!

koetjes en kalfjes

O nee, eigenlijk alleen over koetjes want het was van de week heerlijk weer en daar moest ik uiteraard van genieten. Alleen leek het alsof de koetjes mij in de gaten hielden in plaats van andersom. Ze hadden zich verdekt opgesteld maar daar trappen we niet in , we zien ze heus wel gluren,

• 

• 

Sommige koeien lijken gewoon aan twee kanten een kop te hebben om ons goed in de gaten te kunnen houden. Oeps, nee toch niet!

• 

• 

Prachtig gebied daar rondom de Reewijkse plassen en met een zonnetje erbij loop je makkelijk een rondje van 2 uur. Dat we soms even aan de kant moeten voor een tractor is geen probleem.
Genoeg te zien, ook bij de vogel uitkijkposten waar de wapens eh…. de verrekijkers getrokken worden want willen natuurlijk ook wel eens gluren…

• 

• 

Ja flutlogje, zei ik toch, een beetje over koetjes en (geen) kalfjes, maar wél heerlijk van het zonnetje genoten en dat is goed voor de vitamientjes D.
Bijna iedere dag wel lekker gewandeld, kan ikmooi in het weekend het wandelen weer aan de “werkende medemens” overlaten, dan ga ik wel stofzuigen en dat soort zaken, deal?

buitje hier of daar

Normaal zou ik met regenachtig weer “iets overdekt” zoeken om “even van het erf af” te zijn. Maar ja, winkelcentrum… Ikea… tuincentrum… allemaal een beetje “no go area” als ik niets hoef te kopen.
Dan  moet ik maar proberen dáár te zijn als het buitje hiér valt. Even de natte vinger in de lucht voor de windrichting en de kijken waar die zwarte wolk heen drijft.
Henk slaapt erg veel maar als hij wakker is wil ik die tijd wel graag benutten om er even uit te gaan. Met de auto dan maar want een ritje vind hij fijn.
De bui kwám uit Den Haag, klopt, daar komt wel vaker rottigheid vandaan

In Zoetermeer regent het ook pijpenstelen heb ik dan al gehoord. Het lijkt dus wel slim om dan juist richting Den Haag te rijden want dáár klaart het dan (tijdelijk) op.
Dan moet het maar Clingendaal worden,  kan ik meteen de belofte inlossen dat ik nog eens zou gaan kijken hoever  de Rodo’s zijn.
Na 10 minuten rijden kunnen de ruitenwissers uit, goed gegokt.
We zien zelfs af en toe een zonnetje als we de lange oprijlaan oplopen langs het schattige “sprookjeshuisje” aan het begin.

Er staan wel meer bouwsels her en der op het landgoed, deels in deze stijl maar variërend van boerderij tot landhuis en van houtzagerij tot koetshuis.
Maar daar kwam ik niet voor. Waar ik wél voor kom valt nog tegen, er is wel wat meer kleur dan de laatste keer maar dat is ook dit keer alleen in de speciaal aangelegde vakken met bijzondere soorten. Die hebben in de winter ook nauwelijks  blad. De Rododendrons waar ik naar zoek zitten  zomer en winter goed in het grote donkere  blad en vormen door het park heen op verschillende plaatsen meer dan manshoge muren met grote  paarse of hard roze bloemen. Helaas,  nog géén bloemen, wél dikke knoppen dus nog een weekje zon a.u.b..

Dan  maar een klein rondje, langs de boomgaard met de fruitbloesemboompjes en de Madeliefjes  grasveldjes langs  één van de vijvers. Hoewel ik de regenhoes voor over Henk en de wagen wel bij me heb tart ik mijn geluk maar niet.
Nat regenen maakt het zeker niet leuker om alles weer in de auto te krijgen. De paden liggen soms  vol  met bloesem en /of verpulverd blad, dat wil je niet in de auto.

Al met al toch lekker anderhalf uur weggeweest én droog gebleven. Voor Henk meer dan genoeg. Na een snelle lunch thuis is hij uitgeteld,  als we die heerlijke bank toch niet hadden, ik leg een dekentje over hem heen en wég is hij….hij slaapt tot 3 uur.

vakantiereisje?

Tijdens  zonnige weekenden kun je er vergif op innemen dat er weer gebieden afgesloten worden om te wandelen. Zoals bijvoorbeeld de Scheveningse boulevard en het strand.
Nou ben ik een reuze braaf meisje dus bleef ik zaterdag en zondag keurig in de eigen hof recreëren.
Was vorige week natuurlijk wél op de boulevard te vinden, op die mooie dag weetjewel, het was er héérlijk al was de jas nog wel nodig. Het was er toen uitgestorven rond 10 uur in de morgen, ik vond er  de enige milieustraat zonder rij wachtende auto’s….

Heel schrille contrasten, de stralende zon die uitnodigt op een terrasje neer te strijken  maar vrijwel geen méns op het strand en compleet ingerichte  terrassen  waar geen mens te zien is. Het lijkt een fata morgana die vast verdwenen is als je er dichterbij komt……

Als we er een giraffe tegenkomen die blijkbaar ook in een oase  ergens op de savanne in Afrika  beland is lijkt dat niet  vreemd…..ik ben vast wat verder doorgelopen dan ik dacht, dat kán toch als het zulk heerlijk weer is.

Mwah…. zover ben ik nou ook weer niet gelopen, deze giraffe is van Lego stenen gemaakt en staat op de boulevard  voor de nieuwste attractie van  Scheveningen “Legoland” . Dat zóu  dit voorjaar z’n deuren  openen maar ook daar valt nog geen leven te bespeuren.
Jammer dat we geen lunch kunnen scoren, maar gelukkig zijn de kiosken wél open al is een “patatje” er schandálig duur.
Eén van de drie kiosken durft zelfs 4 Euro voor een meeneem patat zónder “smots” ( vrije vertaling van mayonaise naar wijlen de vader van Rietepietz). Die laten we dus rechts liggen, zo’n hele kiosk versjouwen om hem links te kunnen laten liggen is ook zo wat.
Nummer twee heeft een kleine patat zonder “smots” voor 2,75 en een grote voor 3,50. We nemen een grote en ik graai af en toe ook wat uit de zak wat natuurlijk een stuk makkelijker is dan zelf een zak patat vasthouden als je een rolstoel duwt. Bij de laatste kiosk nemen we een softijsje toe, gelukkig is er dan een bankje in de buurt, anders is een ijsje eten toch een opgave.
Povere lunch maar het was ook nog vroeg, we vullen thuis de gaatjes wel op.  Al met al…. weer een dag met sterretje al was het geen verre reis!

“bij”gepraat

En dan bedoel ik niet echt bijpraten al kan ik wel even aan tippen dat er de laatste weken aardig wat slechte dagen tussen zitten. Verdrietige dagen ,boze dagen en Henk slaapt afwisselend  heel veel of heel weinig overdag.
Meestal slaapt hij overdag het rustigst gewoon ik de kamer op  het bankje dat daar eigenlijk niet groot genoeg voor is maar dat lijkt hem niet te deren.

Maar ook als Henk even “bij slaapt” hoef ik niet zonder log onderwerpen te zitten. Terwijl hij diep onder zeil is, en Beau dan maar op de leuning is gaan liggen nu zijn plekje ingepikt is, hoor ik iets gonzen. Ook Beau heeft iets gezien en komt in beweging. Tegen het raam bonkt een  flinke bij, of  hommel,  die  zwaar gonzend probeert een uitweg te vinden.

Hij tast de Ammedinges af  maar komt, net als ik tot de conclusie dat er geen bloem te vinden is en vliegt van boven naar beneden langs het raam en weer terug. Met ware doodsverachting klauter ik via de leuning van het andere bankje   op de leuning van het bankje waar Henk ligt te slapen om het kleine bovenraampje open te zetten, een bij in nood heeft recht op bijstand, dat kan ik billijken ( zou Sonneveld  zeggen)
Maar de bij lijkt er niet  helemaal bij te zijn, hij ervaart het balkje onder dat steekraampje duidelijk als overdreven hindernis
Met een krant een beetje bij sturen  mag niet baten en tja…. diervriendelijkheid is mooi maar geldt óók voor Beau die  wel  in is voor een speeltje  er “bij”! Moeten we niet willen natuurlijk, een bijensteek is niet echt lollig.
De bij staat als een dolle stier in de startblokken , iéks……
Tijd voor rigoureuze stappen, néé…. natuurlijk sla ik de bij niet dood, ik zou de hele P.v/d.D. over me heen krijgen….. ik los het probleem netjes op met een lege yoghurt pot en een dun kartonnetje waarna ik hem in de tuin losliet, e.a. geheel zonder bijstand van Henk want dié sliep rustig door.

bijna sleur….

Geweldig hoor dat heerlijke weer al zou voor de natuur een flinke bui mogen van mij, voor mij hoéft het niet!
Het zou bijna sleur worden dat je iedere dag maar weer zo naar buiten kunt lopen.
Ik herinner me een periode in de jaren 70 dat we ook een paar geweldige zomers achter elkaar hadden. De kinderen zaten nog op de “lagere school” en  het schoolhoofd mocht natuurlijk géén toestemming geven de kinderen ’s middags thuis te houden. Er waren al veel werkende moeders maar de BSO moest nog uitgevonden worden.
We hadden  een stilzwijgende afspraak dat ik de kinderen thuis hield als  “het Haagse bleekneus virus”  de kinderen  te pakken had. In de middag werd er op school ook weinig gedaan.
We gingen naar het strand, lagen op het strand, of kwamen ván het strand.
En dan ben ik j.l. vrijdagmorgen rond 10 uur op de boulevard van Scheveningen, het is héérlijk weer én schoolvakantie en dan kan ik deze foto maken……..

Op de terrassen nog nauwelijks beweging en  het zand zou best een stukje Sahara kunnen zijn! Uitgestorven ……. en dat terwijl je vroeger  een plekje moest zien te veroveren tussen de krioelende menigte…. geen levende ziel…..
Hoewel… als ik wat inzoom zie ik wel  levende zielen……

Maar waar zijn de badgasten? Durven ze niet meer door alle alarmerende berichten? Of zijn ze in de war door alle activiteiten i.v.m. 200 jaar Scheveningen badplaats. Je moet naar de Haase binnenstad voor het feestelijke WK “zand”sculpturen, en naar het Haagse Zuiderpark voor het WK “beach”volleybal, ik bedoel maar, voeg daar de tropische temperaturen bij en je hersenen kronkelen in het rond als meelwormen in een bakje.

Maar misschien  wordt de boulevard wel gemeden omdat er na de megaverbouwing een aantal jaren geleden alwéér van alles op de schop gaat.
Het laatste deel boulevard is zelfs afgesloten, in het midden wordt gebouwd aan LEGO land en het deel richting haven gaat ook al op de schop.

Zelfs de vuurtoren ontsnapt niet aan een grote beurt……

Waarom vermaakt niet iedereen zich op het strand, zoals ik vroeger met m’n kinderen deed,  en later mocht ik het nog eens dunnetjes over doen  toen mijn dochter “groot was” en zelf met haar drie kinderen naar het strand trok.

Een paar extra ogen was natuurlijk nooit weg met die drie boefjes. Ik heb er allemaal prachtige herinneringen aan. Nou ja, misschien is het mooie weer gewoon een beetje sleur geworden en zitten moeders nu met de kinderen te knutselen of zo, dat kán toch? Ik wéét het niet, missen de moeders én de kinderen niet een heleboel?

rust roest….

Rust roest ja, maar is af en toe toch best even lekker hoor, dan nemen we bij uitzondering maar eens een glas cola, dat schijnt roest weer heel goed op te lossen.
Met rust bedoel ik dat we even vrijwel niet op de drukkerij nodig zijn want  na een paar héél drukke weken blijken de kaboutertjes hier in huis er ook de kantjes afgelopen te hebben.

En dat met twee ontploffende tuintjes, waar weliswaar weinig onkruid staat omdat het mudje vol staat, maar het is toch wel handig als er nog pad overblijft.
Het weer leende zich er wel prima voor dus eerst maar op de knietjes de voortuin in, de buxushaagjes knippen.
Heel geweldig is het niet geworden maar  ik kan gegarandeerd 2 dagen niet meer op en neer want ; “zij zijn klein en ik ben groot” om de kreet van Calimero  in een nieuwe vorm te gebruiken.
Precies, de bilspieren door het rondkruipen over de piepkleine grindpaadjes die bijna verdwenen waren!

Daarna binnen aan de slag, de vriezer heeft overuren gedraaid met die hoge temperaturen en is toevallig nu bijna leeg…. zucht…. ik wou dat het m’n hobby was, maar dat is het zéker niet.
En nóg zo’n klusje dat je altijd véél te lang uitstelt, de friteuse verversen én schoonmaken, echt “vét”,  en dan bedoel ik natuurlijk niét dat het zo’n  geweldig klusje is, gewoon baggervet!
Ondanks dat we niet zo vaak frituren (of misschien wel juist daarom) moet het tóch zo af en toe gebeuren.

O ja, en achter de was aangerend want de wasdroger  heeft nu écht de pijp aan Maarten gegeven dus moest alles netjes buiten opgehangen worden….. hoe bedoel je rust………..
Laat ik jullie de rest maar besparen, iedereen weet zélf wel wat er allemaal blijft liggen wanneer je veel buitenshuis werkt.
Maar geen zorgen hoor, we hebben natuurlijk wél de momentjes benut dat het weer zich van z’n beste kant liet zien.
Weer eens in het prachtige “te Werve” gewandeld en zo hier en daar onderweg een lunch gescoord, ach het valt met mee met die roest uiteindelijk, het zullen wel sproeten zijn!

 

schaapachtig..

Nou niet écht dagelijkse sleur hoor, maar we gaan steeds meer over tot onze normale manier van leven. Dat betekent  toch dagelijks “even van het erf af” want de hele dag thuis zitten kan altijd nog!
Wel nemen we wat vaker de auto voor afstanden die we een paar jaar geleden lopend of fietsend deden. Dat voorkomt dat we altijd dezelfde rondjes lopen omdat onze actieradius lopend nou eenmaal minder  groot is geworden.

Het aan de vliet grenzende Elsenburgerbos heeft gelukkig altijd wel een parkeerplekje en toen we van de week een mededeling hadden gezien dat er tijdelijk weer schapen rondlopen was de keuze waarheen snel gemaakt. Er zijn aardig wat te begrazen weides dus het wás even zoeken waar  er “gewerkt werd” maar we vonden ze ruim voordat we moe waren.

Helaas geen herder te zien en de schapen hadden het druk met  het schoonvreten van een afgebakend stuk. Als ik het goed begrepen heb zijn deze schapen dol op de jonge scheuten van de berenklauw en laten die nou juist ruim voorradig zijn op een aantal van de weides.
Er lopen meerdere soorten schapen bij elkaar, volgens mij is dit beestje lid van “de zwarte kousen kerk”…… of eh… misschien is het wel een beetje dom  vermomt “zwart schaap” van de familie.

We moesten zelf nog een beetje als klimgeit optreden, de beestjes liepen op een stuk dat behoorlijk stijl omhoog gaat…… hadden we allebei bést een kluif aan maar ja, je wilt toch weten hoevéél schapen er dan rondlopen en boven had je het beste overzicht.
Filmpje is niet sensationeel maar voor mensen als Mirjam en Melody misschien wel nuttig, schaapjes tellen schijnt een beproefde methode te zijn om in slaap te vallen maar ieder ander moet natuurlijk vooral niét gaan tellen, zeker Henk niet!

Voor je het weet ben je uitgeteld………