alweer op stap

Dit keer naar Artis in Amsterdam met weer een deels ander groepje bloggers maar hetzelfde plezier.
Dankzij alle communicatie mag ik een gratis toegang kaartje benutten van een andere blogster, waarvoor nogmaals dank!
Qua omgeving een totaal ander uitje, het dierenpark Artis is (wat mij betreft) meer “park” en dat is zo slecht nog niet.

De “organisatrice” Melody maakt er meteen een “beestenbende” van iedereen te voorzien van een “klein beestje”, vergezeld van een lief kaartje.(zo kan ze ons makkelijk in de gaten houden natuurlijk)
Het is wederom een fijn gezelschap, deels voorzien van camera’s waar je spierballen voor moet hebben. Ik ken m’n beperkingen en stel me bescheiden op, laat dierenfoto’s links en rechts aan me voorbij gaan, Vooral in de prachtige reptielen en vogel hal is dat niet onverstandig.
De dieren zijn vaak zo goed gecamoufleerd dat menig door mij gespot dier een tak of rots blijkt te zijn én omgekeerd.
Zolang er niets beweegt ben ik te foppen maar gelukkig bewéégt er soms wel iets.

Er zijn wat dames bij die , soms beroepsmatig, soms als vrijwilliger, regelmatig in een dierentuin vertoeven. Ook in Artis lopen veel vrijwilligers rond die makkelijk aanspreekbaar zijn. Er is een overvloed aan informatie waarvan veel in mijn knarsende hersenpan niet opgeslagen wordt. Vooral Melody weet van vrijwel álle (grote) dieren de naam, een prestatie omdat omdat dierentuindieren meestal niet gewoon Jan of Truus heten maar nogal exotische hebben.

Alleen dat de reptielen hal zo goed mogelijk in oude glorie hersteld is neem ik mee. Oude gebouwen hebben altijd m’n belangstelling en het is prachtig wat er allemaal weer tevoorschijn kwam van achter jaren geleden aangebrachte betimmeringen. Een prachtige omlijsting voor de tropische beplanting in het vogeldeel. Hoewel (of omdat) ik ze zie vliegen laat ik die foto’s maken over aan de “echte camera’s” nadat ik een uil te pakken heb die duidelijk uit straalt: “wat verbeeld jij je met die telefoon”.

De vlinderkas is prachtig en het walhalla voor de fotografen in het groepje, die hebben even tijd nodig. Met een paar anderen verkies ik toch al snel om buiten op een bankje een boterham te nuttigen en iets te drinken tot ook de rest weer naar buiten komt.
Ook erg leuk om even een praatje te maken natuurlijk al heb ik het gevoel dat ik meer met iedereen had willen babbelen. Maar ja, zóveel uren heeft een dagje uit natuurlijk niet. Al met al weer een dag met een sterretje waar véél meer over te vertellen is maar dat doen de andere “meeters” vast wel, óf ik, je weet het maar nooit met Rietepietz!

Advertentie