tóch Koninklijk

Ja we gaan van de LocHal op weg naar het textielmuseum in Tilburg voor de expositie “Koninklijk borduren“. Wie hier al lang leest wéét natuurlijk dat ik Koningin Beatrix incognito ben en jarenlang op huis ten Bosch woonde. Als er iémand weet in welke deplorabele staat de gordijnen uit de Chinese kamer er na een paar eeuwen uitzien dan Trix wel toch?

Maar goed we doen even alsof ik van niets weet en we zoeken de “oude rommel” op en inderdaad, in de achter glas tentoongestelde gordijnen kun je de scheuren en gleeën zelfs zien.
Het is onvoorstelbaar fijn borduurwerk van Chinese motieven dat in die tijd natuurlijk allemaal met de hand gedaan werd,

Inkijk is uit den boze op een paleis en dus werden er nieuwe gordijnen gemaakt in Tilburg.
In plaats van alle Chinese figuren is er gekozen voor allerlei Nederlandse figuurtjes en gebouwen op de gordijnen, verspreid als op de oude gordijnen met als Chinese verbindende factor overal bloesem ranken.
De ranken zijn allemaal met de hand geborduurd door bordurende mensen uit het hele land, incl, Maxima die ook een liefhebber blijkt te zijn.

Alle andere afbeeldingen werden machinaal geborduurd met de fijnste zijdes en dat is toch niet zo simpel als het lijkt.
Er is van alles te zien over het proces van het borduren, films, garens in heel veel kleurschakeringen en proef lapjes.
Wie wel eens iets op een naaimachine doet weet wel dat de spanning heel nauw luistert en zeker bij dit héél fijne werk kan er van alles mis gaan. Zelfs al zullen de machines ongetwijfeld computergestuurd zijn, er moet toch iémand de computer instellen.
Zo hangt er dus een proeflapje met de Haagse Peperbus die trekt als een sledehond in Alaska, maar op het gordijn kwam gelukkig hij keurig glad net achter het Mauritshuis te staan.

Maar behalve deze tijdelijke expositie er is nog veel méér te zien in het textielmuseum. Echt van alles met oude én nieuwe weefmethodes. Uiteraard ondertussen ook computergestuurd en je kunt er je eigen sokken laten breien, de klossen garen zijn op die machine een stuk groter maar je kunt de strepen zo kleurig (laten) maken als je zelf wilt. Met het geluid dat de moderne machines maken krijgt een béétje DJ op een house party de menigte wel plat.

We zien een apparaat waar de theedoeken die in de museumwinkel te koop zijn geweven worden, er is een draadje kapot en dat film ik wel even totdat de dames me op het rode embleem wijzen “fotograferen verboden”, oeps…. wel raar want overal mocht het wél maar dan zonder flits.Maar ik máákte geen foto, ik filmde….(dacht ik) thuis blijkt dat ik een mooi stuk vloer filmde maar gelukkig óók een foto van de plaats delict heb.

Ook alle machines voor het fijne naaiwerk zijn er te zien maar het grotere werk is minstens zo boeiend. Zoals die sokken brei machine werkt bijvoorbeeld, in ongeveer 6 minuten is de sok af maar om dat te filmen moet je dat éigenlijk eerst een paar keer gezien hebben, het is steeds weer verrassend waar er iets gebeurt of iets uitrolt.
Nee natuurlijk houdt me dat niet tegen en film toch hier en daar een stukje, kan ik er met dat filmpje hier mooi een eind aan breien voor vandaag.

Advertentie