Poehwee…. nou dat dat waren , zeg maar, weer drie dagen in één! Echt, eigenlijk had de reis al de moeite waard geweest wanneer ik niet verder dan 5 minuten van de trein gelopen had , de topontmoeting met twee top “*meisjes ” dan even niet meegerekend hé!
Wanneer je aan de juiste kant het station verlaat sta je binnen 5 minuten voor “de LocHal“.
“ Het gebouw staat er al sinds 1932 en werd vroeger gebruikt als Locomotiefhal. Zoals veel gebouwen in de spoorzone kreeg het gebouw ook een andere bestemming en nu is het verbouwd tot een multifunctioneel gebouw waarin meerdere partijen gevestigd zitten.”
Toen Neeltje beloofde, “ik trakteer in de loc Hal op koffie” dacht ik aan een klein restaurantje bij het het station maar dat lag toch even anders. Alleen de deur al is anders dan anders, groot, groter, grootst zoals het hele gebouw is. Misschien wel iets te vergelijken met een soort “loft”,….. maar dan anders.
Echt ik kwam ogen te kort , groot, licht maar vreemd genoeg tóch knus.
Multifunctioneel en heel veel van de oude bestemming bewaard gebleven. Echt een gebouw waar je met gemak een dag zoek kunt brengen als je geen andere plannen hebt, daar staat alleen al de door het gebouw verspreide bibliotheek borg voor.
Met hier en daar gezellige hoekjes waar je iets kunt eten of drinken en mocht je het spoor een beetje bijster zijn, kijk dan gewoon onder je tafel en je hebt het spoor weer gevonden.
Op de trappen zit altijd wel iemand iets op een laptop te doen en in de kleurige kinderhoek hoef je niet naar een kleurpotlood te zoeken. Ook heel prettig dat er keurige gratis toiletten zijn, waar alle papier gerecycled is blijkens het bordje op de deur. Gelukkig hoeft het toiletpapier niet in een emmertje, dat stelt me rust.
De hal is indrukwekkend, eigenlijk zijn er nergens “gewone muren” maar overal zijn originele details gebruikt om ruimte af te scheiden. De mens verdwijnt een beetje in de ruimte maar kan zicht tóch overal in terug vinden. Blijkbaar heb ik toch iets industrieels in me want ik kan maar niet genoeg rondkijken. Neeltje en Apenstaartje kenden het gebouw al en zijn (in hun blog) allang bij ons doel, het textielmuseum, aangekomen terwijl ik hier nog ademloos in de LocHal rondhang, Dat moet maar kunnen hoor. We komen hier heus óók wel in dat museum terecht, het duurt alleen iets langer.
van koninklijk tot knettergek 
Leuk dat je reageert, dankjewel!