weemoed

Ze heeft er echt heel goed over nagedacht, de drukkerij zit haar aan het hart gebakken. Haar hele huwelijk heeft ze ervan gegeten, in ieder geval doordat haar man er werkte. Maar zijzelf ook al nét zolang wel minstens wat thuiswerk deed naast de latere tientallen jaren vast op de loonlijst.

Geen familiebedrijf, maar doordat alle werknemers er maar blijven hangen is iedereen toch een beetje familie, een soort kinderen eigenlijk want zij en haar man waren allang de oudste van het bedrijf. Ze werd er door een heel lastige periode in haar leven geholpen en al heeft haar man nooit een voet op de nieuwe locatie gezet, voor haar is hij overal om haar heen aanwezig.

Moeilijke tijden voor drukkerijen maar ze overleven door een samenvoeging met een ander bedrijf waar ze zich al snel op haar gemak voelt. Ze heeft door kleinigheden weliswaar haar bedenkingen over de “geldschieter” die in het bedrijf investeerde, maar die leek zich niet zo te bemoeien met de werkvloer. Tot voor kort….

Dan wordt ineens één van “de jongens” er op een niet zo nette manier uitgegooid, er is een naar spelletje gespeeld. Dat komt de sfeer én het werk niet goede. Ze snapt best dat de rest van “haar jongens” weinig kan doen, die hebben allemaal nog een gezin, daar moet brood de op plank blijven. Maar zij werkt alleen maar voor haar plezier en kan zich niet vinden in een werkgever die geen respect voor personeel heeft.

Ze jaagt met een diepe zucht de kogel door de kerk, ze neemt ontslag. Ach, ze zal er geen boterham minder om eten want het geld was niet de drijfveer, ook niet de hoofdprijs natuurlijk maar het werk is zo leuk. Ze had altijd de luxe om een werkgever af te wijzen wanneer die niet humaan genoeg was in haar ogen, werkte desnoods zonder betaling als de “baas” het waard was maar weigerde principieel om voor een hork te werken. Op enig moment loopt dat toch spaak , ze mag dan een heel mild oudje lijken, bij onrecht maakt ze van haar hart geen moordkuil.

Ze gaat, na wat “werkvloer” appjes, nog een keer naar de drukkerij om “de jongens” zelf het hoe en waarom uit te leggen. Het zóu haar ego enorm moet strelen hoe ze gemist wordt, en hoe ze proberen haar alsnog om te praten omdat ze zo slecht gemist kan worden. Welke 80-jarige hoort dat nou niet graag!
Maar zij wordt er verdrietig van, ze wil die knullen helemaal niet teleurstellen of problemen bezorgen.

Slechts de man die alles veroorzaakt heeft, op papier de werkgever, laat helemaal niéts van zich horen. Ze heeft hem blijkbaar goed ingeschat, hij voelt zich ver boven het personeel verheven en is met totaal andere zaken bezig dan wat er leeft op de werkvloer.
Met een diepe weemoedige zucht sluit ze een prachtige periode in haar leven af! Eerder dan ze had gewild, maar uit principe, niet wegens aftakeling, dat heeft toch óók wel iets moois!

Advertentie