Het grote voordeel van de museum jaarkaart is dat je soms gewoon “even in het voorbijgaan” een museum induikt.
Als ik met tram naar Delft ga loop ik onder dit poortje door op weg naar de markt.
Precies, museum Prinsenhof, ook weer zo’n heerlijk oud gebouwtje dat ik vaak aantrekkelijker vind dan de tentoonstelling in museum.
Met op dit moment een grote tentoonstelling over de Delftse schilder Johannis Vermeer in het Rijksmuseum Amsterdam heeft ook het Prinsenhof museum aandacht voor Vermeer.
Tja, alle belangrijke stukken hangen natuurlijk in Amsterdam maar toch wip ik even binnen.
Ik hoef er geen uren rond te lopen en ben toch al minder een “schilderijenmens” .
Er wordt veel gewerkt met projectie op de muren waarbij in de informatie “het Delft van Vermeer” uiteraard een rol speelt.

Er is ook een blik schoolkinderen opengetrokken die rond de trap, waar Willem van Oranje neergeschoten zou zijn, een verkleedfestijn hebben. Het is er rumoerig maar ik snap wel dat je iets extra’s moet doen om kinderen te boeien. Willem de Zwijger wil wel even voor me poseren voor hij op de trap van kant gemaakt zal worden (neem ik aan) Je snapt wel dat je ánders naar al die oude wapens kijkt wanneer je zelf als “schildwacht” verkleed ook met zo’n wapen in je hand loopt.



Maar natuurlijk dwaal ik toch weer af als ik in de kelder de toiletruimte bezoek, oude stenen trapjes en mooie gewelfjes, vooral veel bukken want men was niet zo groot vroeger
Maar ook een mooi oversteekje naar een ander deel van het gebouw trekt m’n aandacht. De ramen kijken uit op een binnenplaatsje en een mooi rood pannen dakje.
Mooi, daarom geniet ik dus wél van dat soort schilderijen, alleen let ik dan weer niét op wie de schilder was, doet er ook eigenlijk niet toe, het is mooi of niet. Van dat soort “plaatjes” in het echt maak ik dan maar foto’s, ik kan helaas niet schilderen.




Leuk dat je reageert, dankjewel!