Haagse media

Vandaag was het de Haagse mediadag en dat werd “gevierd “in het Haagse Amare theater waar alle Haagse zenders aanwezig waren.
Ook de zender die ik meestal aan het staan, radio West, verzorgde vanuit Amare life de uitzendingen en dat leek me wel leuk om daar eens een kijkje te nemen.
Omdat Inge toen ze dat hoorde dat óók wel leuk vond, (ze komt meestal op woensdag even aan) stappen we al gauw Amare binnen.
Na het scoren van wat bruikbaar promotie materiaal kijken we rond in de grote hal waar van alles te doen is. Je kunt een praatje maken met “de weerman”, je eigen jingle maken of een nieuwsbericht voorlezen in een proefopname enz, enz.

We kijken even bij de uitzend unit van radio West en verbazen ons over het gemak waarop de presentatoren hun live programma presenteren in de roezemoezige ruimte. Ik wijs Inge op een doos naast de presentatietafel, ik had al gehoord dat er puzzels van Haagse Harry bij spelletjes werden uitgedeeld en volgens mij staan er daar een paar van die puzzels. Een man die iets van het gesprek meekrijgt zegt dat het geen puzzels zijn maar dozen met de volledige serie stripboeken van Haagse Harry, de in 2014 overleden cartonist Marnix Rueb.

Ineens herken ik de stem (radiomedewerkers zie je natuurlijk nooit) het blijkt een radiomedewerker die ik al eens aan de telefoon had voor een radiospelletje. We vissen uit hoe dat zat en hij vraagt of ik straks met het spelletje om de Haagse Harry spullen mee wil doen, je hoeft alleen maar een Haagse uitdrukking te verklaring, nou als geboren en getogen Haagse heeft de “beschuit stuiter” geen geheimen voor mij. We blijven dus nog even hangen tot het spelletje aan de beurt is en ik moet uitleggen wat een “eigenwijze eigenheimer” is en sleep de cassette met boeken in de wacht… mét een koffiebeker én een setje Haagse spreuken stickers.

Leuk natuurlijk maar…. de “cassette” met de 6 boeken weegt zeker wel 5 kg. en is ook nog onhandig om te dragen. Gelukkig heb ik wel een tasje en dan hebben we het volgende probleem, wié gaat het dragen!!!!
Inge mag het niet van mij omdat ze na een paar operaties gammele armen en schouders heeft, en ik mag het van Inge niet dragen omdat ik ook hier en daar wat versleten onderdelen heb. We harrewarren terwijl we op weg gaan naar de tramhalte terwijl we blijven proberen elkaar het tasje te ontfutselen.
Ik zeg “schei nou uit, de media zijn nog dicht in de buurt en straks staan we vrij worstelend in de media”, oke een compromis, we nemen ieder een handvat en steken keurig over de zebra over voor de tram.
Inge kijkt ondertussen nog even snel op haar telefoon …. en dan….?

…. ziet ze deze foto….. Hé dát is gek, dat zijn wij terwijl we oversteken, maar het is géén selfie. Van bovenaf gemaakt en hij lijkt niet in een app verzonden te zijn…! Zou er dan tóch papparazzi vanuit Amara ons bespieden?
We snappen er niéts van maar de tram komt aan en we moeten instappen.
In de tram kijkt Inge natuurlijk eerst eens goed hoe het zit, de foto zit wél in de oma app en er staat onder “boefjes….., ook nog door rood lopen”. Ineens herinner ik me dat de papa van Levi en Amber soms daar in de buurt werkt en het is rond lunchtijd. Maar dan toch nog wonderlijk dat hij ons van die afstand weet te snappen vanuit een hoog gebouw.
Ondertussen is Inge al telefonisch op het matje geroepen bij Amber die het verhaal van haar papa hoorde… “oma jij ging wandelen met oma grootje en je liep door rood, nu krijg je een boete”.. ships, je verraders slapen nóóit!