maandag de 16de

Maar het hád net zo goed nu pas vrijdag de 13de kunnen zijn! Om er toch wat rampspoed in te gooien bedacht iemand blue Monday, de meest treurige maandag van het jaar!
Wat het weer betreft lijkt het te kloppen, véél somberder grijs bestaat niet en het hemelwater valt met bákken naar beneden. Duidelijk weer om een erfenis te verdelen ware het niet dat die hier twee jaar geleden al verdeeld is. Op de volgende erfenis moeten ze nog even wachten.
Maar rond 12 uur is de regen zoveel minder is dat even naar de supermarkt wil, liefst zonder paraplu want dat is lastig met ook al een boodschappenkarretje mee zeulen. Ik duik dus in een laatje om de capuchon (altijd het eerste dat ik van een nieuwe jas verwijder) van m’n jas op te zoeken.

Liever wordt ik er niet mee gezien want óf mijn hoofd is te klein óf de capuchon is gemaakt voor mensen met een waterhoofd, zeker is dat mocht de wind er onder slaan ik de perfecte vliegende non kan spelen.
Behalve dat heb ik dan een blinden geleide hond nodig want je ziet werkelijk niets om je heen.
Maar goed, voor klein een buitje is het een oplossing en voor het zicht sla ik de randen dan wel om.

Ik ben er klaar voor, pak m’n karretje en stap naar buiten….. waar het tot m’n verrassing ondertussen zo goed als droog is.
Halleluja, de muts gaat dus meteen weer af en met wat geluk ben ik terug voor de volgende bui.
Bij de super wordt ik opgevangen (néé, ik was niet gevallen) door personeel dat vertelt dat het druk is omdat er slechts één van 6 kassa’s open is. Er staat dus een lange rij.
Tja, wat doe ik, ik heb geen dringende boodschappen maar dat komt omdat ik altijd “vooruit werk”. Een verpakking open maken betekent zo snel mogelijk een nieuwe verpakking ernaast zetten om niet mis te grijpen wanneer ik een onverwacht drukke periode heb.
Oke, ik heb de tijd en het zal zo’n vaart niet zal lopen denk ik. Nou “vaart” zit er inderdaad niet in, een deel van de winkel is zelfs lastig te bereiken omdat de rij de langs de paden slingert en de boel blokkeert. In de vroege morgen zijn er nieuwe kassa eenheden geplaatst, waaronder een zelfscanner, maar het werk had tegen gezeten. Iedereen was gewaarschuwd voor binnenkomst dus wie geen tijd had kwam niet binnen en dat komt de sfeer reuze ten goede.
Niemand moppert en zowel de toestand in de wereld als het oponthoud worden met de nodige humor doorgenomen, tijd zát immers.
Dat er een personeelslid langs komt om wat voor de lekkere trek uit te delen, het is tenslotte al rond lunchtijd, maakt het zelfs gezellig.

Na een kwartier langzaam schuiven mogen pinners ook naar de zelf scankassa komen omdat die ondertussen ook werkt. Dat ruimt op en ik krijg zicht op de normaal zo stoïcijnse, wat oudere, kassière die met rode koontjes en puffend duidelijk zwaar overbelast zit te wezen. De nieuwe display met kleinere letters moet nog wennen, en de bon draait uit op links waar ze rechts gewend was. Voor haar is het zéker wel een soort vrijdag de 13de maar gelukkig heeft iedereen begrip ondanks de lange wachttijden. Er stapt iemand naar de alles in de gaten houdende manager om hem een compliment te maken over hoe men de onvoorziene ongemakken aangepakt heeft.
Terecht naar mijn idee, gouden vondst om de mensen al voor de ingang te waarschuwen en wie ondanks dat naar binnen ging een beetje te verwennen waardoor echt niémand begon te zeuren.
Het nog steeds droog als ik eindelijk naar buiten kan en als ik thuis m’n telefoon inspecteer blijkt dat ik morgen in de drukkerij verwacht word, prima hoor, ik heb de boodschappen in huis! Wat nou blue Monday!

Advertentie