tóch nog

In de agenda stond al een tijd een blogmeeting afspraak die om diverse redenen steeds weer niet door kon gaan. Ook 13/9 leek het weer niet te halen want…. stakingen bij de NS.
Maar jippie, de stakingen werden afgelast en zo stond ik dus dinsdagmorgen op het station.
Je zou bijna denken dat alle kunst van de laatste tijd me beïnvloed heeft bij deze foto en ja, ik heb een klein beetje opgelet dat het gebouw van het Mondriaan college onder het bord “hangt”, ik hád natuurlijk ook gewoon het perron er achter kunnen houden. Het wordt nog iets met me hé! Dat je niet denkt dat ik maar wat aan pruts.

De afspraak had ik met Leo, (aka “de meninggever”) en zijn lief die ik in de tijd van de grote blogmeetings (minstens 10 jaar geleden, zo niet meer) al eerder ontmoet heb.
Maar vandaag lukte het dus en sloot Leo me in z’n armen terwijl hij zijn hoed voor me afnam….eh…. O wacht ff, ik heb me geloof ik vergist.
De bedoeling is dat Leo en zijn Truus me alle hoeken van Amsterdam laten zien omdat ik altijd wat sceptisch over Amsterdam spreek. Logisch, ik ken eigenlijk alleen de paar toeristische straten rondom het station.
Zelfs van het station ken ik alleen de rechte weg van de trein naar de uitgang.
De mooi buitenkant ken ik natuurlijk wel maar dat er binnen óók prachtige onderdelen zijn wist ik niet. Ik word dan ook éérst meegenomen naar de enige plaats waar je volgens Leo de blog Queen waardig kunt ontvangen, de eerste klas wachtkamer die tegenwoordig een koffie kamer is, echt prachtig!

We zijn dan al door mooie gangen en trappenhuizen gekomen die ik er nooit vermoed had.
De koffie is er goed, en het is ook prima gelegenheid om even iets aan toiletbezoek te doen, dat is in de trein meestal geen aanrader.
Het is het begin van een dagje Amsterdam bekijken mét Amsterdammers wat een pluspunt is. Dié weten natuurlijk van de hoed en rand. (ook al het géén gele hoed is.)
Zo weet Leo dat het station door de Pierre Cuypers in ontworpen, een bekende architect die zowel in Amsterdam als elders in Nederland zijn sporen heeft achter gelaten.
En als ik ineens gefladder achter me hoor bij het koffie drinken weet hij ook wat het is, de “huis kaketoe-achtige papagaai” (kan ook een papagaai achtige kaketoe zijn) die zich amuseert op de rand van een schaal met ijsklontjes uit de schaal op de te grond gooien, prachtig spierwit beest! Hij hoort al héél lang bij de zaak en fladdert er altijd rond.
Het beest keurt me geen blik waardig als ik dichterbij kom om een klein stukje te filmen.

De rest van het verhaal moet maar even wachten, ik wil natuurlijk Leo niet alle gras voor de voeten weg maaien…….(lees ik zit een beetje krap in de tijd want de uitjes vreten tijd en er moet nog steeds wat vaker gewerkt worden dan ik gewend ben door een uitgevallen collega) Geeft niks, volgende meer…..!

.

       

Advertentie