stik….

Ja dat zei ik van de week hardop maar ik bedoelde het gewoon als een aanmoediging, niet als iets lelijks, heus niet! M’n naaimachine werd aangespoord te doen waar ik hem héél lang geleden voor kocht, stikken! Maar ja, ik hoorde al langer de meest vreemde geluiden en er waren ook regelmatig wel steekjes los. En nu plofte ineens het halve spoelhuis eruit dat ik met engelengeduld en kunst en vliegwerk er weer weer in kon fabrieken. Helaas werd het daar allemaal niet beter van.

Tijd om eens te overwegen hoe nu verder. Echt kleding naaien doe ik niet meer maar er komt toch nog regelmatig wel iets van een herstelwerk voorbij, een broek korter maken of een kussenhoesje maken. Moet ik dáár nou nog een nieuwe machine voor kopen? Maar eens overleggen met Inge die zélf geen machine heeft en dus ook wel eens een klusje voor me heeft. Ze wil eigenlijk ook wel zelf om leren gaan maar mééstal komt ze pas met een klusje wanneer het te ingewikkeld is voor “een leek” en dan ben ik een slechte leermeester, “doe ik wel even zelf”, tja, daar leert ze het natuurlijk niet van.

We gaan gingen dus samen op pad, op zoek naar een simpel machientje. Dat simpelste machientje kan nog altijd méér dan m’n oude machine die alleen kon zigzaggen en knoopsgaten maken. Het simpelste waar we naar kijken kan ook nog een aantal afwerk- en sier steekjes maken. Er kunnen zelfs 2 naalden tegelijk in. Alles in te stellen met drie knoppen.

Maar wat de doorslag geeft is dat de draad door een handig apparaatje zélf door het oog van de naald gedaan wordt, dat is naarmate mijn oogjes achteruit gaan wel een dingetje.
Voorlopig is het nog gewoon mijn naaimachine maar Inge’s naam staat er al op zal ‘k maar zeggen. Eerst moet ze er mee leren omgaan en daar gaan we van de winter samen aan werken, precies, een soort workshops.
Ondertussen heb ik het klusje waar ik mee bezig was afgemaakt, de draad eigenlijk zonder er erg in te hebben wonderbaarlijk “vanzelf in de naald gekregen”.
Alleen, toen ik het later bewust nog eens probeerde lukte het me niet meer… het ligt op het puntje van tong om te zeggen dat ik gena….. ,eh…. nee, dat zegt een dame niet.
Ik ga het nog wel eens navragen bij die aardige meneer die het voordeed.

.

.