zó kan het ook!

Oke, ik vond dus dat bloemen met een betere omlijsting véél mooier uitkomen, zélfs nep bloemen.
Het Mauritshuis bewijst zélf m’n gelijk want wauw, wat is het jubilerende museum mooi versierd met (nep) bloemen. Links en rechts van het karakteristieke gebouw is een hoge kolom bloemen aangebracht, ook rondom een ornament in het midden bloemen. Dát doet inderdaad denken aan de bloemenschilderijen uit de collectie van het museum, zeg nou zelf.

Het was niet mogelijk de hele voorgevel netjes op de foto te krijgen maar dit geeft toch een aardige indruk.
Ik klom ook even op het bordes voor de voordeur al wordt die deur nooit geopend voor bezoekers.
Die gaan naar binnen door een nieuwe ingang beneden waar óók zo’n mooie bloemen kolom gemaakt is en waar Inge prachtig tegen uitkomt. Vanaf het bordes heb ik zicht op nóg meer bloemen, echte dit keer.
Medeblogster omabaart was er toevallig vorige week ook en schreef wat meer over het hoe, wat en waarom. (het is vast niemand opgevallen dat ik daar meestal niet scheutig mee ben)

Prachtig toch allemaal? We gaan ook even naar binnen natuurlijk waar grotendeels dezelfde collectie hangt als de laatste keer dat ik er was. Het verschil is dat er nu náást sommige schilderstukken van twee eeuwen oud een foto hangt. Zo hangt er naast het bekende “zicht op Delft ” ( van Vermeer) een grote foto met ongeveer hetzelfde “plaatje” in het nu! Vermeer blijkt hier en daar wat creatief met torentjes geschoven te hebben, óf de fotograaf was handig met “copy paste”, daar kan ik als kunstbarbaar beter geen uitspraken over doen. Maar er hangen dus méér foto’s die de sfeer van een oud meesterwerk moeten weergeven in het nu.
Een aardige gedachte al passen de foto’s, naar ons idee, toch eigenlijk minder goed bij de collectie.
We hebben weer voldoende cultuur gesnoven ( althans dat dáchten maar echt waar, er had iemand een gemeen stinkende wind gelaten) en vonden het tijd om iets te gaan drinken.