wie regelt?

En toch gebeurde er wél weer iets “toevalligs” j.l.maandag. Al schrijf ik niet vaak meer over het gebrek aan passende hulp voor 24 uursmantelzorgers van dementerenden, dat wil niet zeggen dat het me niet meer bezig houdt.
Tja, te vaak stokpaardjes berijden zonder nieuwe vooruitzichten heeft het “ja dat weten we nu wel” effect.
Maar ik blijf er wél mee bezig, letterlijk iédereen die in de media opduikt en (in mijn ogen) de potentie heeft ergens invloed uit te kunnen oefenen schrijf ik aan. Helaas meestal zonder enige reactie, of hoogstens een soort afschuiven van de verantwoordelijkheid.
Zelfs éen van de, voor mij, meest hoopvolle mensen liet uiteindelijk niets meer van zich horen.

Dat was deze Teun Toebes, een jonge knul die tijdens zijn zorgstudie in een zorgcentrum woont op een gesloten afdeling.
Niet als zorgende voor de patiënten maar als huisgenoot en hij vindt dat dementerenden teveel buiten de maatschappij worden gezet en met meer respect behandeld zouden moeten worden.
Op zich een goed streven maar hij signaleert alleen wat er fout gaat, niet wat er nodig is om het op te lossen.
Ik hád telefonisch contact met hem in de hoop dat hij via zijn studie openingen voor mij zou vinden omdat hij duidelijk de weg naar publiciteit had gevonden. ( klik op de foto voor een filmpje met zijn verhaal) Ik stuurde hem wat logjes om mijn insteek te illustreren en hoorde nooit meer iets van hem, en ja….., hij schreef een boek…….
Ruim een maand geleden schreef ik naar aanleiding van een krantenartikel een mail naar “een directrice” van het zorg kantoor. ( of zoiets) @adres via de adm,van de WLZ (wet langdurige zorg) t.a.v. die dame. Ik ben dat na al die weken allang vergeten als uitgerekend maandag ( Henk’s sterfdag) de telefoon gaat en ik even diep moet nadenken waar de dame het over heeft.

Zij blijkt verantwoordelijk voor het inkopen van zorg voor WLZ . Ze luistert aandachtig naar me, probeert natúúrlijk de regels te verdedigen waarbij ik steeds wéér hamer op het feit dat veel van die regels bij dementerenden niet kúnnen werken en dat alles elkaar tegenwerkt. De politiek wil de dementerenden thuis laten verzorgen en de zorg stuurt alleen richting opname omdat hun zorg verlening niet aansluit en tekort schiet enz enz.

Ik leg uit dat wanneer er géén aanpassingen komen in dat soort zorg het fout gaat bij de aanstormende dementiegolf. Ik val haar een paar keer stevig in de rede omdat ik alle bla bla wel gehoord heb en de dame maakt wat aantekeningen (zegt ze, ik kan het niet controleren).
Ze belooft me over mijn ideeën na te denken en “in de groep te gooien” en vraagt of ik het prettig zou vinden wanneer ze me over een paar maanden nog eens belt, wat heet prettig, ik zou het gewéldig vinden.
Zucht….wil ik geloven dat, juist op déze datum, Henk aan de touwtjes trekt?
Nou vást wel als deze dame iets ten goede zou kunnen veranderen!

   

   

Advertentie