ze blijven schattig

Een paar keer per jaar zijn er open boerderij dagen, precies, bedoeld om stadsjeugd een beetje bij te praten over wáár die melk uit het pak nou precies vandaan kom. Als je dan een kleindochtertje van 4 jaar ga je natuurlijk op zoek naar één van deelnemende boerderijen om je daar samen educatief te amuseren.
Maar ja, ik héb geen kleindochtertje van 4 jaar, mijn (oudste) kleindochtertje is 34 jaar en dan gaat het dus iets anders.
Dan meldt zij zich aan en vraagt haar oma of ze mee gaat met haar en háár kinderen Levi en Amber.
Het verschilt per boerderij wat er te doen is en bij de boerderij waar wij gaan ligt het accent toch wat meer op pret maken dan echte educatie, maar natuurlijk mogen we bij de koeien kijken. Hoewel de stal ruim genoeg is kruipen de koeien lekker dicht tegen elkaar aan.

Amber vindt ze érrug groot en zelfs met de hekjes ervoor lijkt er voor haar niet direct een baantje als “boerderijhulp” in te zitten. Dat ze later, net als Levi, tóch nog dat certificaat haalt komt omdat ze het koeien melken als snel onder de knie had. Ja dáár is natuurlijk film van.

Maar verder zijn er veel stands waar je dingen kunt kopen, of dingen kunt doen, ach ja de boeren hebben het niet makkelijk dus wat extra verdienste is nooit weg.
Alles is leuk en goed verzorgd, parkeren kan in een weiland , wordt goed begeleid maar er is niét vooraf gedweild en dus …… precies, koeievlaai all over.
Het meeste vertier is heel simpel, een boerenwagen met een goed afgewerkte plank er tegen en je hebt een glijbaan, het vindt ruim aftrek al is er nergens een trapje. Ze klauteren als aapjes tegen de wagen op om “de glijbaan” te nemen. Amber maakt een schilderij van één van de rondlopende kippen en Levi trap zich lek op een oude skelter.
Ach, ze hebben plezier, alleen wilden ze niét in boerenkleding op de foto, zucht…. dan moet ik het maar doen met mijn 4 (en dertig) jarige kleindochtertje, wij vinden het wél leuk hoor. Ze blijven schattig hé die kleinkinderen, óók als géén 4 jaar meer zijn.