huwelijksmarkt

Volgens mij heb ik al eens eerder vertelt over de reformwinkel waar ik altijd kaas en eieren koop. De eigenaar is een vrolijke noot alhoewel hem dat niét aan te zien is. Met een stalen gezicht kan hij de meest krankzinnige gesprekken voeren waarbij hij z’n pappenheimers gelukkig wel kent.
Er staat al een dame met twee dochtertjes van een jaar of 5 tot 7 jaar in de winkel als ik binnenkom.
Kort na mij stapt ook een vader met een zoontje binnen van ongeveer de leeftijd van de meisje.

De kaasboer spreekt het jongetje aan bij zijn naam aan ( vaste klant dus) en vraagt of hij één van de meisje niet een leuk vriendinnetje zou vinden.
Hij probeert ook de meisje bij het gesprek te betrekken maar de kinderen slaan collectief dicht, (zo rustig zou menig moeder ze willen zien) .
De kaasboer zegt quasi teleurgesteld tegen de meisjes ; “Nou ja zeg, ik versier een leuk vriendje voor je en dan zeg je niets”!

Dan meng ik me in het gesprek;, “maar voor mij versier je weer geen vriendje hé?” De kaasboer lijkt éven uit het veld geslagen maar kijkt dan recht vooruit en wijst achter me en zegt; ” Ja best wel hoor, hij staat al achter je”. Ik werp voorzichtig een blik achterom en achter me komt net een oud baasje binnen, type “kabouter”!
Grote hilariteit onder alle volwassenen met uitzondering van de kabouter die geen notie heeft waar we om moeten lachen natuurlijk. Ik laat een bijdehante opmerking over het mannetje ook maar achterwege en zeg alleen nog ” het mag wel ietsje meer zijn” waarbij ik in het midden laat of ik het over de kaas of de kabouter heb, maar de goede luisteraar heeft aan een half woord genoeg natuurlijk.

Nog na gniffelend stap ik de winkel uit en naar huis. M’n grijns verdwijnt als ik nog net een flinke hagelbui meekrijg…. met een drijfnatte kop haar stap ik verbeten verder. Een jonge knul trotseert op de fiets onder zijn hoody de bui en zwalkt over de weg. Als hij mij in het oog krijgt roept hij uiterst vrolijk “sorry mevrouw voor het slechte weer, ik kon er echt niks aan doen”!
Hagel of niet, het lukt hem, hij haalt m’n grijns weer terug!

Advertentie

vleesvervanger?

En nee, ik ga het ábsoluut niet hebben over sojavlees of wat dies meer zij. M’n stukje vlees hoort echt wel bij de maaltijd al is in de loop der jaren de portie gehalveerd. Zo maak ik bijvoorbeeld de slavinkjes zelf, niet alleen omdat ik er dan tien uit een pond gehakt kan maken, maar ook omdat ik zonder zout toevoegen kook.

Gehakt gekocht bij de ambachtelijke slager, wel iets duurder dan bij de super maar ik koop nooit vlees in de supermarkt, ook geen groenten trouwens.
Maar je blijkt daar ongemerkt toch een soort vleesvervanger te kopen. Dat zit zo……..
De slager is nogal kwistig met van die zwarte plastic schaaltjes , zelfs al in plastic verpakte waren als hamburgers en Duitse biefjes gaan op een schaaltje op de weegschaal…… en dáár zit ‘m de pijn!
In een “pientere bui” zette ik, nadat ik de slavinkjes gemaakt had, zo’n leeg schaaltje eens op mijn keukenweegschaal. Er zijn 2 maten, de één weegt 6 gram en de ander 11 gram.
(Ja natuurlijk is de weegschaal niet brandschoon, opletten hé, ik had net slavinkjes afgewogen)

Voor zo’n schaaltje ( de grotere maat) waar het gehakt op zat betaal ik dus de gehaktprijs eh…. €13,00 voor 1000 gram dus +/- 0.14 €cent voor het schaaltje dat immers meegewogen wordt. En dan gaat het om gehakt. Stel dat er op het kleine schaaltje van 6 gram een kogelbiefstukje ligt, dan hebben we het ongeveer over 3x zoveel kiloprijs, ook voor het vleesschaaltje natuurlijk.
Het kleine “vleesvervangende” schaaltje kost me dan ruim 23 €cent, ( het grotere zelfs 0,43) ja, ja, ik kan bést op de kleintjes letten hoor.
Maar natuurlijk is al dat plastic ook een belasting voor het milieu. Ik zeg dus al heel lang bij veel spullen die ik bij de slager koop “het hoeft niet op een schaaltje”!
De slager koopt ze uiteraard in grote hoeveelheden in en dan kosten ze hem misschien een cent per stuk , oke, laat het twee cent zijn, kassa om ze dan als vlees af te rekenen. En soms zijn ze lastig van elkaar af te trekken en blijken er zelfs 2 schaaltjes in elkaar te zitten.
Gelukkig lenen de meeste plastic (ijs) bakjes en schaaltjes zich wel voor hergebruik, bijv. om kleine porties eten in te vriezen, ja ook een deel van de tien slavinkjes natuurlijk, die eet ik echt niet in twee dagen op. Maar er zijn nog tal van toepassingen mogelijk.
Ja, ja, “ons ben zunig ” al ben ik geen Zeeuws meisje.

een tientje

Een echte “poëet” ben ik zeker niet en eigenlijk is voor mij een gedicht  zoiets als een Sinterklaas gedicht. Een Sint gedicht moet rijmen en lekker lopen, dat is alles.
Maar al bloggend leer ik toch iets meer van dichtvormen, bijv. de haiku, waar het meer om het juiste aantal lettergrepen en regels gaat. En dan is er nog het “tientje”. Tien tegels  te beginnen met een regel van één woord en daarna iedere regel een woord meer totdat de laatste regel tien woorden heeft.

Dat mag zonder rijm, wat het voor mij dan weer niet echt een gedicht maakt maar oke.
Héél soms waag ik me er aan maar meestal doe  er dan toch weer niets mee.
Het hierna volgende tientje bleek nog in een concept logje te staan. Omdat ik nooit logjes vooruit schrijf toch maar eens gekeken wat ik blijkbaar niet gepubliceerd had.
Het bleek een tientje, eind maart 2020 geschreven en dus kort voor (naar wat later bleek) onze laatste trouwdag   samen op 5 april.
Ineens weet ik het weer, twee jaar geleden schreef ik vaak “brok in de keel logjes”, gewoon uit ons toen best heftige leventje. Deze “poëzie” poging vond ik misschien wel teveel gekunsteld.
Dat was het  niet zie ik nu. Als ik de laatste 2 regels lees  herinner ik me dat moment. Toch wel héél bijzonder dat ik het terugvind kort vóór onze trouwdag die vandaag precies 61 jaar geleden is.

Rusteloos
zijn handen
te vaak werkeloos
toch zoekend naar “toen”
de bewegingen nog zo bekent
maar nu zonder noodzaak, als mechanisme
de pijn soms voelend van versleten gewrichten
rest hem…het vertrouwen op haar helpende hand
de hand die hij lang geleden vroeg….,..en kreeg,
en soms bij verrassing kust,  hij deed het vanmorgen nog.

droog brood

Wat hébben we toch veel woorden met twee of meer betekenissen, altijd leuk om een beetje me te spelen al zal ik met zo’n verhaal nooit brood op de plank krijgen. …..

…… Ze nam plaats op de blauwe bank bij haar bank, ze wist dat het door de bank genomen wel een uurtje kon duren. Ze mijmerde dat ze op de terugweg nog een half broodje moest halen en nee natuurlijk kon ze niet het broodje gebruiken dat haar man korst geleden “gehaald had” en dat hier in de kluis had gelegen. Dat zou ze zéker op haar brood krijgen!

Haar lief kwam door dat broodje in de bak, geen slechte tijd hoor, bij een bak koffie werd de éne na de andere bak verteld, ja ze bakten het bruin daar volgens hem.
Wat wél een minpuntje was dat hij nooit op zijn gemak op het gemak kon zitten. De bewaakster was een secreet en wilde hem kunnen zien als hij op het secreet zat. Dat hij zei”ik leer de valkuilen van het Nederlands” maakte geen indruk. Dan trok zij van leer tegen hem, hij moest leer gaan looien bij de dagbesteding, dus tempo.
En natuurlijk werd zijn favoriete gerecht voorlopig niet meer voor hem klaargemaakt na zijn aanvaring met het gerecht.
Ze schrikt op als ze een zoemer hoort, ze staat op en volgt de bankmedewerker. Ze weet dat er een gesprek volgt waar ze geen zin in heeft, ze hoopt alles in één zin uit te kunnen leggen.
Haar man had haar verkeerd begrepen toen ze hem vroeg even een broodje te halen, ach, je moet een man ook niet om een boodschap sturen. ……….
………. Tja, en ik ben dan zo’n type dat lang dit soort onzin kan typen, jullie komen er dus nog gunstig vanaf!

aprilletje zoet

Tja… als ik vandaag schrijf;
” ik heb een flinke sneeuwpop gemaakt in de tuin”
is dat dus géén 1 aprilmop!

…… het is hoogstens een klein beetje overdreven…….