waarom makkelijk…..

We verzuchten het allemaal wel eens, “waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan”.
Nou dat hebben de Lelietjes der dalen úitgevonden! Ieder fatsoenlijk plantje hoort toch wel te weten dat je het best met de voetjes ruim in de aarde kunt staan, en dat je lekker de ruimte moet nemen om te kunnen groeien.

Die ruimte heb ik voor ze in de tuin, een klein hoekje maar ja, ze laten zich ook alleen maar een korte periode zien in het voorjaar.
En kijk, er zijn duidelijk een aantal van de Lelietjes goed opgevoed, ze komen al keurig met hun nieuwe puntjes naar boven op de voor hen gereserveerde plek.
Er zijn er die de grenzen opzoeken en langs de tegels een plekje zoeken, Dat zullen wel pubers zijn, die hebben er een handje van om de grenzen op ter zoeken, ach, dat moet maar kunnen.

Het is een lekker zonnig hoekje dus hebben ze eigenlijk niets te klagen maar een aantal is dus van het type “waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan”.
Niks niet gebruik maken van de toegewezen ruimte. Ze wurmen zich onder alle steen formaten door en langs de grindtegels, het maakt ze niet uit, ze wringen zich door het eerste de beste kiertje waar ze het verbindende zand uit hebben kunnen drukken en steken daar hun nieuwe puntjes door. Méga eigenwijs. Ik moet eigenlijk even die steentjes eruit wippen om de koppige Lelietjes tot de orde te roepen en ze keurig op hun eigen plekje zetten. Maar ja, die krijg ik er nooit meer netjes in teruggelegd.
Sorry hoor, Ze moeten de consequenties van hun eigenwijsheid maar dragen!