bloederig…

We waren dus nog in het Boerhaave museum weetjewel, en kwamen nog een zaal tegen met allerlei interactieve opties (waar je ook even lekker bij kon zitten) met vragen over ethische valkuilen die “de wetenschap” nou eenmaal vaak meebrengt. Bijvoorbeeld “lijkt de de mogelijkheid om 140 jaar oud te kunnen worden je iets? ” Na ja /nee selecteren krijg je door gerenommeerde wetenschappers was voors en tegens aangereikt en uiteindelijk krijg je de vraag voorgelegd of je mening nog dezelfde is en in diagrammen de uitkomsten van alle deelnemers.
Zo iets is er óók voor “bloed voor de wetenschap” waar we wat extra aandacht voor hebben.

Ook hier ethische vragen met o.a. de vraag “of bloed geven betaald zou moeten worden ” en of je dat óók gratis zou afstaan wanneer mensen veel geld gaan verdienen aan een ontdekking van een behandeling/medicijn waarbij dat bloed een rol speelde. En dan hebben we het nog niet eens over het feit dat vrijwel álles dat men ontdekt om goede dingen mee te doen in verkeerde handen meestal óók voor “kwade zaken”gebruikt kan worden. Neem de auto, die zelfs zonder kwade opzet al mensen kan doden.

Natuurlijk, ik ben geen wetenschapper maar ik “spreek er wel eens één” . Daardoor weet ik dat het afstaan van bloed maar een piepklein onderdeeltje is van ingewikkelde geldverslindende onderzoeken.
Voor bijv. De ziekte van Parkinson lopen er al heel veel verschillende onderzoeken en één daarvan is na jaren onderzoek begonnen aan een clinical trial wat wil zeggen dat men het (onder zwaar toezicht) op mensen gaat uitproberen.

(Even wat wiki) De echte oorzaak is nog niet bekend. Bij de ziekte van Parkinson is er in de hersenen te weinig van een bepaalde boodschapperstof (dopamine). Dopamine is belangrijk voor onder andere het bewegen en het denken. Hersencellen die dopamine maken, sterven bij mensen met parkinson langzaam af.

Wat men doet is héél simpel gezegd stamcellen kweken uit witte bloedcellen van de patiënt, de stamcellen worden op hun beurt bewerkt en gekweekt tot nieuwe hersencellen die weer in staat zijn Dopamine aan te maken en aan de patiënt terug gegeven .
(Ja dat zeg ik, ik schrijf niet voor The Lancet hé!)
Bij ratten werkt dat voor wat betreft de waarneembare symptomen, helaas kun je bij ratten natuurlijk niet zien of ook de geestelijke toestand genezing laat zien. Natuurlijk kán ik Ruud wel vragen het even wetenschappelijk te onderbouwen maar daar zit niemand op te wachten denk ik.

Het zou gewéldig zijn wanneer men deze ellendige ziekte zou kunnen genezen of op z’n minst stop kan zetten. En wie weet is de methode dan ook een bruikbare basis bij ándere nare aandoeningen. Daar wil ik wel gratis bloed voor geven hoor, liters!
Dat bij dit soort onderzoeken computers onmisbaar zijn is wel duidelijk, het is maar goed dat die nu een stuk hanteerbaarder zijn dan de eerste computers waarvan er ook een exemplaar in het museum staat, niet iets dat je even op je schoot, of zelfs op je bureau, zet.

Advertentie