terugblik

Kwam ik toch een verhaaltje tegen dat al bijna 17 jaar oud is, van half juli 2005…….
………van vóór WP, van vóór Web-log maar op het toenmalige Space! Ik schreef…..

Vandaag is het eindelijk zover, Henk  gaat voor bijna 4 weken naar Amerika en logeert, gedeeltelijk met het gezin van Inge, bij zoon Ruud! Inderdaad zónder mij want een dergelijke reis is voor mij niet te overzien. De koffer staat al sinds gisteravond helemaal gepakt op een kleinigheid na, een donzen 2 seizoenen dekbed op lits-jumeaux formaat, moet kunnen toch? Omdat onze zoon in Amerika nog steeds geen 100% donzen dekbed naar zijn zin kon vinden moet Henk er nu een meenemen .

De doos waar het kreng inzit is al net zo groot als de koffer maar…….. we krijgen goede raad .

Er zijn plastic zakken te koop waar een sluiting bijgeleverd wordt waardoor je, met de stofzuiger, de zak met inhoud vacuüm kunt trekken .

De zak is snel gekocht en na een oefensessie blijkt het wel te werken maar is het ronde afsluitlatje nét iets te lang voor de koffer .

Henk is niet voor één gat te vangen en zaagt er gewoon een stukje af . We geven nog een demonstratie aan Jennifer, omdat zij voor een jaar highschool in Amerika achter gelaten wordt en dus ook veel bagage, zoals wintertruien meeneemt. (jullie dachten zeker dat alleen honden in de zomervakantie gedumpt worden!) 

Ik hoor toch een klein sis geluidje als het dekbed, nu zo plat  als 2 flinke handdoeken,  weer in de zak zit en ja , er blijkt “nu pas” een klein lekje in de zak te zitten. Een plakkertje verhelpt het lek en we besluiten zo lang mogelijk te wachten met het vacuüm trekken, het is een peperduur dekbed en we willen dus wel dat het weer donzig kan worden na de reis en niet op een neergestorte pannenkoek blijft lijken .

Vroeg dag dus want we moeten écht om 7 uur de deur uit. Alles gaat van een leien dakje, de taxi is op tijd, de trein ook en op Schiphol worden we al opgewacht door de negen familieleden en vrienden  die allemaal met de zelfde vlucht naar New York vertrekken. Ze treffen het want voor hun balie staat een file die zigzaggend de halve vertrekhal vult, ik kan dus lang uitzwaaien, erg lang zelfs.

Dan in m’n “zielige uppie” naar huis  en als ik de rommel die we vanmorgen gemaakt hebben ga opruimen vind ik op de grond de ring die tussen de sluiting van de vacuüm ring  had moeten zitten om hem helemaal luchtdicht te houden ………… arme douane meneer  als ze juist deze koffer eruit pikken omdat ze Henk z’n reiswekkertje voor een tijdbom aanzien ……. …..die koffer krijg je dus nóóit meer dicht .