paparazzi

Bij de reacties van het “verdwenen kater” logje zei Ferrara;”Je was er razend snel bij met je telefoon.”
En ja dat klopt want bij Beau moet je snel zijn, die ruikt een camera en dan is hij weg.
Maar ik kán snel zijn omdat ik, vooral in de winter, met m’n hele hebben en houwen op de bank zit.
Eerlijk, er zou tegenwoordig niet eens meer plááts zijn voor Henk terwijl het toch een ruime hoekbank is.
Op het kortste deel, het deel waar Beau van de week verstopt lag, liggen m’n voeten onder een heerlijk dekentje. Beau vindt daar altijd wel een manier om zich er tussen te wringen en steeds meer ruimte te pikken. Daar wacht hij z’n kans af tot de laptop van schoot gaat om op dat warme plekje te kruipen.

Op het andere deel van bank ligt de afstandbediening van de TV én van de decoder van de TV. Er staat een dienblad op, metaal mét een opstaand randje want daar staat m’n drankje op, niet door de dokter voorgeschreven nee, maar wél lekker. En soms nog iets anders om te smikkelen zoals bonbons bijv.
De programmagids ligt ook binnen handbereik, ik ben nou eenmaal geen zapper, en soms een stuk krant met een sudoku.
Ook aanwezig een doos tissues want ééns een snotneus, altijd een snotneus. Ook handig als er nog eens een parelketting het loodje legt. Dat gebeurt nog steeds zo af en toe maar wel minder vaak en ook meestal minder heftig. En natuurlijk ligt ook de telefoon naast me, meestal om via whatsapp de onzin te volgen die over en weer gaat. Wat zijn er weer veel actuele grappen maar inderdaad, soms om even snel Beau te kunnen betrappen, eigenlijk ben ik dan een beetje paparazzi maar dan minder kwaadaardig.

Advertentie