uitwaaien

Waar kun je nou beter uitwaaien dan aan op het strand. Het was er dit jaar nog niet van gekomen en eigenlijk ook in het oude jaar al te lang niet . Nadeeltje van het feit dat de drukkerij verplaatst werd naar Pijnacker. Niks niet meer na het werk even pierewaaien, pootje baden of lunchen na het werk.
Het oude jaar sloot ik af met een paar weken keihard werken en een crematieplechtigheid.
Het nieuwe jaar begon met alvast een week keihard werken en een crematieplechtigheid, niets veranderd dus.

De beiden overledenen waren tja, hoe leg ik dat uit met al die scheidingen tegenwoordig, eh… laat ik zeggen “latere zij-instromers” waardoor ik ze niet zo goed kende. Maar het verdriet van hun nabestaanden die ik wél goed ken, gooit me dan toch weer even terug in het proces waar zij allemaal nog aan moeten beginnen.

Dus toen Inge belde of ik meeging naar het strand liet ik de stofzuiger uit m’n handen vallen en trok een warme jas aan. Er stond een pittig en fris windje maar dat hóórt aan het strand, zonder wind kun je immers niet “uitwaaien”! En ja daar krijg je koude oren van maar dat hoort er ook bij, het was héérlijk!
De stevige wind joeg de veelkleurige wolken soms even voor de zon vandaan zodat de zon de wangetjes kon strelen die nog maar kort daarvoor ontsnapte aan een geseling door een wolk die een stukje terug z’n lading losliet. Je hoeft geen weerman/vrouw te zijn om dan een regenboog te verwachten, die was er natuurlijk. Toch wel een beetje lastig op de foto te krijgen.
De palen onder de pier, die eigenlijk óók alle kleuren van de regenboog hebben, waren duidelijker. Heel jammer dat de regenboog nou net niet pal boven de pier hing maar een beetje links aan het begin van de pier aan de zeekant.
Ach we kunnen niet alles hebben natuurlijk. Je vingers voor de lens helpt óók niet echt voor een goede foto, en het Kurhaus staat er wél op!